Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z leasingiem samochodu ciężarowego wydanego do używania w 2011 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.) uzupełnionym w dniach 21 marca i 13 kwietnia 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu użytkowania na podstawie umowy leasingu samochodu marki Opel Astra III Clasic jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 21 marca i 13 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu użytkowania na podstawie umowy leasingu samochodu marki Opel Astra III Clasic.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 18 stycznia 2010 r. Spółka zawarła umowę, do której w dniu 30 grudnia 2010 r. został podpisany aneks, zgodnie z którym zwiększono liczbę dzierżawionych samochodów z homologacją ciężarowego w karoserii osobowej ciężarowy. W załączniku nr 1.2 do umowy określono markę, typ, rok produkcji samochodu oraz warunki dzierżawy, a ponadto nr VIN samochodu wyszczególnionego w załączniku. Z aneksu wynika, iż jest to samochód marki Opel Astra III Classic (5DR kombi, Classic, biały, ciężarowy), rok produkcji 2010. Fizyczne wydanie samochodu do używania nastąpiło w styczniu 2011 r. na podstawie protokołu wydania. Umowa wraz z aneksem została zarejestrowana w styczniu 2011 r. we właściwym dla podatnika urzędzie skarbowym. Pierwsza rata czynszu dzierżawnego została rozliczona fakturą z dnia 2 lutego 2011 r. Z tytułu ww. umowy Spółka nie ponosiła opłaty wstępnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od czynszu dzierżawnego ww. samochodu przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652)...

Zdaniem Wnioskodawcy, od czynszu dzierżawnego dla ww. samochodu przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego. Spółka wskazała, iż zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652) dla samochodów będących przedmiotem umowy dzierżawy, zawartej przed dniem wejścia w życie ww. ustawy oraz zarejestrowanej we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r., w stosunku do których przysługiwało, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu lub innych płatności wynikających z takiej umowy, nie stosuje się art. 3 ust. 6 ww. ustawy. Podniosła, iż umowa wraz z aneksem została podpisana przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. oraz zarejestrowana w styczniu 2011 r. we właściwym urzędzie skarbowym, w związku z czym podatnik zachował prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu lub innych płatności wynikających z tejże umowy. Spółka stwierdziła, iż bez znaczenia pozostaje fakt wydania samochodu do użytkowania dopiero w styczniu 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy, które na podstawie art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zostały uchylone.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych regulują odpowiednio zapisy art. 3 i 6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl postanowień ust. 1 ww. artykułu, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ww. ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.

Ustawodawca umożliwił podatnikom użytkującym samochody na podstawie umowy leasingu, które zgodnie z regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2010 r. spełniały warunki uprawniające do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na zasadzie kontynuacji praw nabytych - na dokonywanie pełnego odliczenia podatku naliczonego, od płatności wynikających z zawartej umowy, przy spełnieniu warunków, o których mowa w ww. przepisie. W tym miejscu wskazać należy, że dotyczy to sytuacji, gdy samochód był rzeczywiście użytkowany przez podatnika do działalności gospodarczej w okresie przed zmianą przepisów, czyli do końca 2010 r., a fakt ten udokumentowany został fakturą lub fakturami dotyczącymi użytkowania przedmiotowego samochodu w tym okresie oraz gdy podatnikowi za ten okres przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku użytkowaniem tego samochodu. Powyższe oznacza, iż w 2010 r. podatnik powinien być w posiadaniu pierwszej faktury dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego od płatności wynikającej z zawartej umowy leasingowej.

Obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług stanowił, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w dniu 18 stycznia 2010 r. Spółka zawarła umowę w stosunku do której w dniu 30 grudnia 2010 r. został podpisany aneks, na mocy którego zwiększono liczbę dzierżawionych samochodów z homologacją ciężarową o samochód marki Opel Astra III Classic. Fizyczne wydanie samochodu do używania nastąpiło w styczniu 2011 r. na podstawie protokołu wydania. Umowa wraz z aneksem została zarejestrowana w styczniu 2011 r. we właściwym urzędzie skarbowym. Pierwsza rata z tytułu czynszu dzierżawnego została rozliczona fakturą z dnia 2 lutego 2011 r.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro jak wynika z treści wniosku - pierwsza faktura dokumentująca płatność wynikającą z zawartej umowy datowana jest na dzień 2 lutego 2011 r., to Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotowego samochodu w okresie przed zmianą przepisów. W związku z powyższym pomimo faktu, że aneks do umowy leasingu, na podstawie którego Spółka użytkuje przedmiotowy samochód, został podpisany 30 grudnia 2010 r. i umowa została zarejestrowana w styczniu 2011 r. we właściwym urzędzie skarbowym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. W konsekwencji stosownie do uregulowań art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy