Temat interpretacji

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20 marca 2006 r. wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 marca 2006 r., nr 1471/NUR1/443-643/05/GW, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 15 grudnia 2005 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, zadając pytanie czy w świetle postanowień art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania sprzedaży walut jest kwota otrzymana z tytułu sprzedaży (przychód), czy różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży a kwotą wydatkowaną na zakup walut (dochód)?

Strona podała, że prowadzi działalność kantorową polegającą na obrocie wartościami dewizowymi w celach zarobkowych. Wynagrodzeniem z tytułu tych transakcji jest różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży walut a kwotą wydatkowaną na ich zakup.

Zdaniem Strony w przypadku sprzedaży wartości dewizowych podstawą opodatkowania powinna być kwota uzyskanego dochodu czyli różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży a kwotą wydatkowaną na zakup walut, gdyż opodatkowaniu będzie podlegać obrót ustalony w wysokości wartości dodanej, tj. zrealizowanej marży.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 13 marca 2006 r., nr 1471/NUR1/443-643/05/GW uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji powołując się na art. 119 i art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, iż tylko te przepisy stanowią, kiedy podstawą opodatkowania jest różnica pomiędzy kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, sprzedaż walut nie została zaś w nich wymieniona. W konsekwencji przy sprzedaży walut podstawą opodatkowania jest cała wartość należna od nabywcy, zgodnie z zasadami określonymi w art. 29 ust. 1 w/w ustawy.

Na powyższe postanowienie Strona wniosła zażalenie z dnia 20 marca 2006 r. podnosząc, iż w przedmiotowej sprawie istnieje dwustronny stosunek prawny pomiędzy Stroną a kontrahentem, w ramach którego obydwie strony podejmują zobowiązanie do przeniesienia kwoty danej waluty i przyjęcia w zamian równowartości w innej walucie, zatem różnica pomiędzy kursem nabycia walut a kursem sprzedaży jest odpowiednikiem wynagrodzenia (ceny) z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przedmiotowej sprawie Strona podała, że prowadzi działalność kantorową polegającą na obrocie wartościami dewizowymi w celach zarobkowych. Oznacza to, że nie zaistniej w tym stanie sprawy dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie ulega zatem wątpliwości, iż w sprawie zaistnieje świadczenie usług w rozumieniu wyżej cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.). W art. 2 ust. 1 pkt 19 w/w ustawy ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Jednocześnie należy zauważyć, iż pojęcia obrotu w rozumieniu wyżej zacytowanego art. 29 ust. 1 nie można porównywać do występujących na gruncie ustawy o podatku dochodowym pojęć dochodu czy przychodu.

Z kolei w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ustawodawca postanowił, iż podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Mając na uwadze wyżej przedstawione regulacje zarówno ustawy o podatku od towarów i usług, jak i prawa dewizowego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż w zależności od rodzaju wykonywanej przez Stronę działalności kantorowej, inna będzie podstawa opodatkowana. W sytuacji zatem, gdy działalność Strony podlega na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych, podstawą opodatkowania stanowić będzie kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy (art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). O ile zaś Strona prowadzi działalność kantorową polegającą na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży walut (wartości dewizowych), podstawą opodatkowania będzie dla Strony kwota prowizji, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.