Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsca świadczenia w takiej sytuacji wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności;

w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Od tej ogólnej zasady regulującej miejsce powstania obowiązku podatkowego przewidziano w ustawie o podatku od towarów i usług szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi. Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą między innymi wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy usług niematerialnych - wśród których wymieniono usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki (art. 27 ust. 4 pkt 4). W przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj św

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (art. 27 ust. 3 ustawy).

Należy jednakże wskazać, iż powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług niematerialnych zakupionych od podatników z terytorium Wspólnoty. Reguły określone w art. 27 ust. 3 i 4 nie mają natomiast zastosowania do podmiotów pochodzących z krajów trzecich, które świadczą tego typu usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż świadczone na rzecz Spółki(lub jej przedstawicielstw) przez podmiot z Ukrainy (kraju trzeciego) usługi bankowe podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z przepisu art. 27 ust. 1 tj. na Ukrainie.