Temat interpretacji

POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 8 z 2005 r, poz. 60, ost. zm. z 2005 r. Dz. U. Nr 143, poz. 1199) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 04 października 2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podstawy opodatkowania przy dostawie towarów używanych będących przedmiotem zastawu w lombardzie jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 04 października 2005 r., do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek podatnika o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi przepis art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności lombardowej dochodzi do sprzedaży zastawionej rzeczy używanej, która przeszła na własność lombardu w związku z nieodebraniem jej przez pożyczkobiorcę. Zdaniem podatnika, w takiej sytuacji, przy określaniu podstawy opodatkowania można zastosować procedurę marży, o której mowa w art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Naczelnik tut. Urzędu, dokonując na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oceny stanowiska Pani X zawartego w zapytaniu, w sprawie której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym, stwierdza, iż jest ono prawidłowe.
Działalność lombardowa polega na pożyczaniu pieniędzy pod zastaw. Klient korzystający z pożyczki lombardowej może odzyskać przedmiot zastawu po dokonaniu zwrotu pożyczonej kwoty wraz z prowizją naliczoną przez właściciela lombardu. Zabezpieczenie udzielonej pożyczki przez lombard może być dokonane w drodze przewłaszczenia. Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie nie jest uregulowana przepisami Kodeksu Cywilnego. W praktyce ma zastosowanie w stosunku do niej art. 349 K.C., dotyczący przeniesienia własności rzeczy ruchomych, według którego przeniesienie posiadania następuje przez pozostawienie rzeczy we władaniu dotychczasowego właściciela, z tym że na podstawie innego stosunku prawnego np. użyczenia przechowania. Przewłaszczenie rzeczy na zabezpieczenie polega na przeniesieniu własności rzeczy na wierzyciela z równoczesnym zobowiązaniem go - pod warunkiem uiszczenia w terminie zabezpieczonego długu - do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika. W razie nie wykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązania w umówionym terminie, podmiot świadczący usługę lombardową staje się nieograniczonym właścicielem rzeczy będącej przedmiotem przewłaszczenia. Przewłaszczone rzeczy najczęściej sprzedawane są w ramach prowadzonej działalności lombardowej. Lombard wykonuje więc dwa rodzaje czynności, odmiennie sklasyfikowane pod względem statystycznym i w konsekwencji odmiennie opodatkowane podatkiem VAT czyli: udzielanie pożyczek pieniężnych pod zastaw ruchomości i sprzedaż zastawionych i nieodebranych rzeczy.
W przypadku gdy udzielona przez lombard pożyczka nie zostanie spłacona w określonym w umowie terminie, rzecz będąca zabezpieczeniem tej pożyczki przechodzi na własność lombardu i wystawiana jest do sprzedaży. Sprzedaż zastawionych przedmiotów jest działalnością handlową i ze względu na rodzaj sprzedawanych przedmiotów, może być ona opodatkowana w systemie VAT marża lub też na zasadach ogólnych. Przy sprzedaży towarów na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawę opodatkowania stanowi wartość sprzedanego towaru, pomniejszona o kwotę należnego podatku (wg stawki obowiązującej dla sprzedawanego towaru). Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku sprzedaży zastawionych towarów w systemie VAT marża. Zgodnie z art. 120 ww. ustawy, zawierającym regulacje dotyczące szczególnych procedur w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków do dostawy towarów używanych, w przypadku nabycia ich od osób fizycznych (tj. podmiotu niebędącego podatnikiem VAT), można zastosować procedurę szczególną. Dla sprzedaży towarów używanych, dokonywanej przez podatnika, dla którego są one przedmiotem obrotu, podstawą opodatkowania jest marża, stanowiąca w myśl ust. 4 tego artykułu różnicę pomiędzy całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Procedura szczególna nie znajdzie jednak zastosowania w przypadku sprzedawanych metali szlachetnych lub kamieni szlachetnych, z uwagi na szczególne zastrzeżenie wynikające z art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, a mianowicie, iż definicja towarów używanych nie obejmuje metali i kamieni szlachetnych.
Reasumując w przypadku sprzedaży towarów używanych przez lombard to sam podatnik decyduje i posiada możliwość dokonania wyboru sposobu rozliczania podatku od towarów i usług.