Temat interpretacji

zastosowanie zwolnienia od podatku dla odpłatności za pobyt, dotyczącej wyżywienia

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r ., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla odpłatności za pobyt w Domu Dziennego Pobytu , dotyczącej wyżywienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku dla odpłatności za pobyt w Domu Dziennego Pobytu , dotyczącej wyżywienia,

• braku opodatkowania sprzedaży przedmiotów powstałych podczas prowadzenia zajęć w Domu Dziennego Pobytu

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Gmina ... na podstawie Uchwały nr Rady Gminy ... z dnia ... utworzyła jednostkę Dom Dziennego Pobytu .... Jednostka ta prowadzi swą działalność na podstawie przepisów: ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 poz. 130), ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 poz. 2077), ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej ( Dz. U. z 2017 poz. 1292). Opłaty za pobyt w Dziennym Domu Pobytu ustalone są na podstawie Uchwały Rady Gminy. Odpłatność za pobyt uczestnika jest ustalana w formie decyzji administracyjnej wydanej przez GOPS, obejmującej tylko wyżywienie. Opłaty uiszczane są przez uczestników gotówką w kasie Urzędu Gminy ... na konto Domu Dziennego Pobytu ... na podstawie wystawionej faktury VAT indywidualnie na każdego z uczestników. Wystawcą faktury jest jednostka budżetowa a sprzedawcą Gmina .... Do przedmiotowej sprawy została zastosowana stawka VAT zwolniona na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 22a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jednym z elementów terapii jest również wykonywanie przedmiotów (m.in. ceramicznych, metaloplastycznych, rysunków, pasteli, makram, serwet, gobelin, kilimów, itp.), które następnie oferowane będą podczas organizowanych kiermaszy, różnego rodzaju wystaw czy też nabywane będą przez osoby które odwiedzają placówkę. Zbywane prace nie będą miały ustalonych cen nabywcy uiszczać będą opłatę dobrowolnie według własnego uznania. Środki uzyskane z kiermaszu będą przeznaczane na cele statutowe jednostki.

Gmina ... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Jednostka organizacyjna Gminy Dom Dziennego Pobytu ... prowadzi swą działalność w oparciu o ustawę z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 z późn. zm.). Działa jak ośrodek wsparcia dla osób w podeszłym wieku. Pomoc świadczona jest dla mieszkańców zamieszkujących na terenie całej gminy, nie tylko z terenu miejscowości w której zlokalizowany jest Dom.

Usługą podstawową świadczoną przez Dom Dziennego Pobytu ... jest opieka i pobyt osób starszych w placówce wraz z wyżywieniem.

Wnioskodawca poprzez Dom Dziennego Pobytu ... nie świadczy innych usług poza działalnością podstawową jaką są usługi opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych. Jest to zdarzenie faktyczne.

Planowana sprzedaż wyrobów stanowić będzie doraźnie przyszły przychód. Sprzedaż będzie okazjonalna i nie będzie stanowić konkurencji dla podmiotów niekorzystających z takiego zwolnienia. Wyroby wytworzone podczas terapii w Domu Dziennego Pobytu ... nie będą miały dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, jest to zdarzenie przyszłe.

Planowana wartość zużytych materiałów do wytworzenia prac podczas terapii będzie stanowić wartość około 9 000,00 zł . Planowany przychód ze sprzedaży wyrobów wykonanych podczas terapii, osiągnie około 1 000,00 zł rocznie i przeznaczony będzie na działalność statutową jednostki.

Wnioskodawca nie będzie dokonywał odliczenia podatku VAT z związku z zakupem materiałów zużytych do wytworzenia prac podczas terapii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ... prawidłowo zastosowała stawkę VAT zwolnioną na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 22a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do odpłatności za pobyt?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ... prawidłowo zastosowała podstawę zwolnienia art. 43. ust. 1 pkt 22a ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dom Dziennego Pobytu ... będący jednostką budżetową gminy wykonujący zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. W związku z kolejnym pytaniem zdaniem Gminy ... w świetle art. 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Sprzedaż prac wykonanych przez uczestników w ramach realizowanego programu terapii, które to prace charakteryzują się obiektywnie niską wartością ekonomiczną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmioty wykonywane przez uczestników nie można wycenić. Nabywcy przedmiotów wykonanych przez uczestników według własnego uznania i bez wyraźnego związku z nabywanym przedmiotem, dobrowolnie określone kwoty pieniężne przekazywać będą za wybrany przedmiot. Wnioskodawca stwierdził, iż nabywcy przedmiotów wykonanych w ramach zajęć uczestników traktują zakup jako wsparcie dla osób Domu Dziennego Pobytu. W tych okolicznościach zakup jest specyficzną formą udzielania pomocy uczestnikom polegającą na przekazaniu dobrowolnej kwoty na cele służące rehabilitacji społecznej uczestników oraz na cele statutowe jednostki. Z tego powodu osoby dokonujące zakupu należy traktować jako darczyńcę, a uczestników DDP jako podmiot obdarowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach tych zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm.) posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Gmina ... na podstawie Uchwały Rady Gminy ... utworzyła jednostkę Dom Dziennego Pobytu ..., która prowadzi swą działalność w oparciu m.in. o ustawę o pomocy społecznej oraz samorządzie gminnym. Działa jak ośrodek wsparcia dla osób w podeszłym wieku. Usługą podstawową świadczoną przez Dom Dziennego Pobytu ... jest opieka i pobyt osób starszych w placówce wraz z wyżywieniem. Wnioskodawca poprzez Dom Dziennego Pobytu ... nie świadczy innych usług poza działalnością podstawową jaką są usługi opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych. Opłaty za pobyt w Dziennym Domu Pobytu ustalone są na podstawie Uchwały Rady Gminy. Odpłatność za pobyt uczestnika jest ustalana w formie decyzji administracyjnej wydanej przez GOPS, obejmującej tylko wyżywienie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy pobieranie przez Gminę opłat za pobyt uczestnika obejmującej tylko wyżywienie w Domu Dziennego Pobytu ... korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit a ustawy o podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata (opłata).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r., poz. 1769 z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Stosownie do zapisu zawartego w art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, przez jednostkę organizacyjną pomocy społecznej rozumie się regionalny ośrodek polityki społecznej, powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, dom pomocy społecznej, placówkę specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, ośrodek wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej.

Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

Gmina i powiat obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych (art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej).

Do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy:

• organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi;

• kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpłatności za pobyt mieszkańca gminy w tym domu;

(art. 17 ust. 1 pkt 11 i 16 ustawy o pomocy społecznej).

Na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 3 ustawy o pomocy społecznej, do zadań własnych gminy należy prowadzenie i zapewnienie miejsc w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia o zasięgu gminnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki.

Na mocy art. 51 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia. Ośrodek wsparcia jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej dziennego pobytu. W ośrodku wsparcia mogą być prowadzone miejsca całodobowe okresowego pobytu. Ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w ust. 1-3, może być ośrodek wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, dzienny dom pomocy, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, schronisko dla bezdomnych oraz klub samopomocy (art. 51 ust. 2, 3 i 4 cyt. ustawy o pomocy społecznej).

W myśl art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej ośrodkami wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi są: środowiskowy dom samopomocy lub klub samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zwanych dalej uczestnikami, które w wyniku upośledzenia niektórych funkcji organizmu lub zdolności adaptacyjnych wymagają pomocy do życia w środowisku rodzinnym i społecznym, w szczególności w celu zwiększania zaradności i samodzielności życiowej, a także ich integracji społecznej.

Stosownie do art. 51b ust. 1 ustawy o pomocy społecznej odpłatność miesięczną za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia osobom z zaburzeniami psychicznymi ustala się w wysokości 5% kwoty dochodu osoby samotnie gospodarującej lub kwoty dochodu na osobę w rodzinie, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie przekracza kwotę 300% odpowiedniego kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2.

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu odpłatność, o której mowa w ust. 1 i 3, nie może być wyższa niż średnia miesięczna kwota dotacji na jednego uczestnika, o której mowa w art. 51c ust. 3, wyliczona dla ośrodka wsparcia, w którym osoba przebywa. Decyzję o skierowaniu do ośrodka wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi i decyzję ustalającą odpłatność za korzystanie z usług w tych ośrodkach wydaje właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej lub zlecającej prowadzenie ośrodka wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi (art. 51b ust. 5 ustawy o pomocy społecznej).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do usług wyżywienia realizowanych w Domu Dziennego Pobytu ..., mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie zapewnienie usług wyżywienia, pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności.

Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby (świadczeniobiorcy), która za te czynności dokonuje opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Zatem wykonanie przedmiotowych czynności na rzecz beneficjentów pomocy należy uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenia wykonawcze do ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Należy podkreślić, że zgodnie z omawianym przepisem art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy zwolnieniu podlegają jedynie te usługi, które:

• są usługami pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, względnie usługami określonymi w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (w tym przypadku nie są to usługi pomocy społecznej),

• są świadczone na rzecz beneficjenta tej pomocy,

• są świadczone przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z powyższych przepisów wynika, że wszelkie działania (usługi i dostawa towarów), które nie mają charakteru niezbędnego do świadczenia usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, nie mają charakteru czynności ściśle związanych z tymi usługami w rozumieniu ustawy.

Usługi wyżywienia podopiecznych jednostek pomocy społecznej należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie pomocy społecznej. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności ww. jednostek w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca za pomocą jednostki organizacyjnej Domu Dziennego Pobytu .... który jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy o VAT, świadczy usługi zapewnienia wyżywienia podopiecznym na podstawie ustawy o pomocy społecznej, to spełnione zostały warunki korzystania ze zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla odpłatności za pobyt w Domu Dziennego Pobytu , dotyczącej wyżywienia, to pomimo odmiennej argumentacji uznano stanowisko za prawidłowe. W tym miejscu należy dodatkowo wskazać, że nie istnieje wskazany przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 22a ustawy, bowiem kwestie zwolnienia od podatku VAT usług o których mowa we wniosku określone zostały w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla odpłatności za pobyt w Domu Dziennego Pobytu , dotyczącej wyżywienia. Natomiast wniosek w zakresie braku opodatkowania sprzedaży przedmiotów powstałych podczas prowadzenia zajęć w Domu Dziennego Pobytu został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej