Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego system rozliczeń podatku VAT w Modelu prowizyjnym jest prawidłowy dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, tj. Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz Partnerów Usługowych usługę pośrednictwa opodatkowaną VAT, obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy z tytułu usługi pośrednictwa wystąpi w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego tj. zapłaty Voucherem za świadczenia wybrane przez posiadacza Vouchera, a Wnioskodawca powinien udokumentować otrzymanie wynagrodzenia za usługę pośrednictwa fakturą, w której podstawą opodatkowania będzie zatrzymana przez Wnioskodawcę kwota pomniejszona o kwotę podatku VAT (podatek ustalany metodą w stu).
2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach opisanego Modelu prowizyjnego, z tytułu wydania Vouchera (gdy nie jest jeszcze znany przedmiot usługi lub towaru) u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy o VAT tj. wydanie Voucherów przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca powinien udokumentować otrzymanie kwoty pieniędzy w związku z wydaniem Vouchera notą obciążeniową.
3. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach opisanego Modelu prowizyjnego upływ terminu ważności Vouchera w razie niezrealizowania Vouchera przez jego posiadacza nie podlega opodatkowaniu VAT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z postanowień art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z powyższego wynika, że usługą będzie tylko takie świadczenie w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje i w przyszłości planuje kontynuować działalność w postaci oferowania za pośrednictwem Serwisu Voucherów uprawniających do skorzystania z danej usługi lub nabycia danych towarów realizowanych przez inne podmioty (Partnerów Usługowych). Niemniej jednak, Wnioskodawca w najbliższej przyszłości planuje dokonać zmian umów z Partnerami Usługowymi oraz zmiany regulaminu Serwisu, w ten sposób, że Wnioskodawca będzie jedynie kojarzyć Partnerów Usługowych i Zamawiających lub Obdarowanych, za którą to usługę pośrednictwa będzie otrzymywać od Parterów Usługowych wynagrodzenie (prowizję). Zatem Wnioskodawca będzie jedynie świadczyć na rzecz Partnerów Usługowych usługę pośrednictwa w sprzedaży różnych usług i produktów oferowanych przez Partnerów Usługowych. W nowym Modelu prowizyjnym Wnioskodawca nie będzie nabywać od Partnerów Usługowych świadczonych przez nich usług czy oferowanych produktów. Wnioskodawca nie będzie też dokonywać na rzecz posiadaczy Voucherów odsprzedaży usług czy oferowanych produktów.

W ocenie Wnioskodawcy po zmianie umów z Partnerami Usługowymi, Wnioskodawca dokonując wydania voucherów w zamian za określoną kwotę pieniężną de facto wydaje znak legitymacyjny uprawniający do skorzystania ze świadczenia wykonywanego przez inny podmiot, za co otrzymuje prowizję od tego podmiotu, a zatem prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług czy towarów pomiędzy danym Partnerem Usługowym wybranym przez posiadacza Vouchera a posiadaczem Vouchera.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pośrednictwo to działalność osoby trzeciej, mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych.

Usługą jest świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść. W rozpatrywanej sytuacji Partner Usługowy wybrany przez posiadacza Vouchera będzie odbiorcą usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę, gdyż to Partner Usługowy będzie uzyskiwać korzyść z tytułu wydania Vouchera korzyść w postaci dokonania sprzedaży własnych usług/dostawy towarów. Zamawiający lub Obdarowany w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego określa usługę lub towar, na które zostaną przeznaczone środki pieniężne wpłacone przez Zamawiającego i dokonuje nabycia usługi/towaru świadczonych przez wybranego Partnera Usługowego. Sprzedaż własnej usługi/towaru jest zatem korzyścią dla Partnera. Co więcej, jest to korzyść osiągnięta bez aktywnego udziału Partnera Usługowego, jedynie w wyniku działań Wnioskodawcy polegających na zamieszczeniu oferty Partnera Usługowego na stronie Serwisu i wydaniu Zamawiającemu Vouchera.

W planowanym Modelu prowizyjnym Wnioskodawca będzie otrzymywać wynagrodzenie od Partnerów Usługowych za doprowadzenie do nabycia usługi/towaru u danego Partnera Usługowego w wyniku zamieszczenia oferty Partnera Usługowego na stronie Serwisu i wydania Zamawiającemu Vouchera. Zatem stronami stosunku pośrednictwa będą Wnioskodawca i Partner Usługowy, a zatrzymana przez Wnioskodawcę prowizja stanowić będzie wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży usług/towarów przez Partnera Usługowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Powyższa zasada obowiązuje z zastrzeżeniem pewnych wyjątków (art. 19a ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1), które jednakże nie mają zastosowania do usługi pośrednictwa wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego.

Z kolei na mocy art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Niemniej jednak w ocenie Wnioskodawcy przepis ten również nie ma zastosowania do usługi pośrednictwa wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego, gdyż kwota otrzymana od Zamawiającego za wydanie Vouchera nie stanowi kwoty otrzymanej na poczet usługi pośrednictwa. Świadczy o tym m.in. okoliczność, że w razie niezrealizowania danego Vouchera z uwagi na faktyczny brak nabycia usługi lub produktu u żadnego z Partnerów Usługowych, nie dojdzie do skutecznego wykonania usługi pośrednictwa Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania od Partnera Usługowego wynagrodzenia za usługę pośrednictwa.

W konsekwencji z tytułu świadczonej przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa obowiązek podatkowy wystąpi w momencie jej wykonania na rzecz danego Partnera Usługowego. W ocenie Wnioskodawcy usługa pośrednictwa będzie skutecznie wykonana, w sytuacji gdy w wyniku zamieszczenia oferty Partnera Usługowego na stronie Serwisu i wydania Zamawiającemu Vouchera posiadacz Vouchera zdecyduje się skorzystać z usługi u danego Partnera Usługowego. Powyższe będzie mieć również odzwierciedlenie w umowach, które Wnioskodawca będzie zawierać z Partnerami Usługowymi umowy będą przewidywać, że wynagrodzenie za usługę pośrednictwa będzie należne Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy w wyniku wydania Vouchera jego posiadacz zdecyduje się zrealizować Voucher u danego Partnera Usługowego (a zatem w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego). W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu świadczonej usługi pośrednictwa wystąpi w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego tj. zapłaty Voucherem za wybrane usługi/towary danego Partnera Usługowego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca planuje wprowadzenie następującego modelu rozliczeń pomiędzy nim a Partnerami Usługowymi Wnioskodawca będzie:

• wystawiać w imieniu Partnera Usługowego na Wnioskodawcę notę obciążeniową na kwotę odpowiadającą wartości usługi/produktu oferowanego przez Partnera Usługowego wynikającej z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a danym Partnerem Usługowym,

• wystawiać na Partnera Usługowego fakturę dotyczącą kwoty prowizji za wyświadczoną na rzecz Partnera Usługowego usługę pośrednictwa,

• dokonywać potrącenia ww. kwot i przelewać na rzecz Partnera Usługowego kwotę odpowiadającą różnicy pomiędzy kwotą odpowiadającą wartości usługi/produktu oferowanego przez Partnera Usługowego wynikającą z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a danym Partnerem Usługowym i kwotą prowizji za wyświadczoną na rzecz Partnera Usługowego usługę pośrednictwa.

Usługę pośrednictwa Wnioskodawca zobowiązany jest udokumentować fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT. Fakturę zgodnie z art. 106i ust. 1 Ustawy o VAT Wnioskodawca powinien wystawić nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykona usługę pośrednictwa, tj. miesiącu, w którym posiadacz Vouchera faktycznie zrealizuje Voucher u danego Partnera Usługowego tj. dokona wyboru usługi/towaru i zapłaci Voucherem za wybraną usługę/towar danego Partnera Usługowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że podstawa opodatkowania jest kwotą niezawierającą podatku. Skoro bowiem podstawa opodatkowania jest kwotą, od jakiej oblicza się podatek, to sama nie może zawierać podatku. Wynika to również z brzmienia art. 29a ust. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, który wskazuje, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku (należnego od danych czynności).

Zatem zapłata, którą otrzymuje Wnioskodawca za usługę pośrednictwa (kwota którą potrąca z kwoty otrzymanej od Zamawiającego przy wydaniu Vouchera) jest kwotą brutto i stanowi podstawę opodatkowania dopiero po pomniejszeniu jej o należny podatek.

W związku z tym podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT będzie stanowić kwota wynagrodzenia (prowizji) pomniejszona o kwotę podatku należnego, a usługa pośrednictwa w sprzedaży podlega zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 13 października 2017 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.384.2017.1.ICz,

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 19 października 2015 r. sygn. IBPP2/4512-569/16/AZ,

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 25 lutego 2015 r. nr IPPP3/443-1197/14-2/IG,

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 21 czerwca 2012 r. nr IPPP1/443-260/12-2/PR,

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 28 września 2012 r. nr IPPP1/443-660/12-2/MP.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie w jakim przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego system rozliczeń podatku VAT w Modelu prowizyjnym jest prawidłowy dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, tj. Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz Partnerów Usługowych usługę pośrednictwa opodatkowaną VAT, obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy z tytułu usługi pośrednictwa wystąpi w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego tj. zapłaty Voucherem za świadczenia wybrane przez posiadacza Vouchera, a Wnioskodawca powinien udokumentować otrzymanie wynagrodzenia za usługę pośrednictwa fakturą, w której podstawą opodatkowania będzie zatrzymana przez Wnioskodawcę kwota pomniejszona o kwotę podatku VAT (podatek ustalany metodą w stu).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy zaś art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co więcej, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi być na tyle klarowny, aby można było uznać, że płatność następuje bezpośrednio w zamian za świadczenie.

Pod pojęciem odpłatności należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca, który odnosi korzyść związaną z tym świadczeniem. Czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko, jeżeli jest wykonywana w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego dopiero w momencie realizacji praw wynikających z Voucherów, tj. faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego, posiadacz Vouchera określa usługę lub towar, na które zostały przeznaczone środki pieniężne wpłacone przez Zamawiającego.

W ramach opisanego przez Wnioskodawcę Modelu prowizyjnego Vouchery oferowane przez Wnioskodawcę będą stanowić dokumenty uprawniające każdorazowego posiadacza Vouchera (niekoniecznie Zamawiającego, ale również Obdarowanego) do zakupu od wybranego Partnera Usługowego oferowanych przez niego produktów i usług.

Vouchery oferowane przez Wnioskodawcę stanowią jedynie uprawnienie do skorzystania ze świadczenia oferowanego przez Partnerów Usługowych za pośrednictwem Serwisu. Regulamin Serwisu pozwala bowiem na samodzielne dokonanie wyboru usługi lub towaru, do których uprawnia posiadanie Vouchera lub zmianę towaru lub usługi określonych w Voucherze na inne z wielu oferowanych, zaś na etapie wydania Vouchera Zamawiającemu nie jest możliwe, w zależności od rodzaju Vouchera jakiekolwiek, bądź definitywne określenie towaru czy usługi, które zostaną wybrane przez posiadacza Vouchera.

Vouchery będą zatem jedynie znakami legitymacyjnymi dowodami uprawniającymi do odbioru określonego świadczenia (wydania wskazanego towaru lub skorzystania z usługi). Voucher nie jest towarem, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane usługi lub towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się usługi lub towary. W rezultacie Oferowane przez Wnioskodawcę Vouchery nie mieszczą się w definicji towaru w rozumieniu Ustawy o VAT.

Dokument w postaci Vouchera sam w sobie nie będzie też zaspokajać żadnych potrzeb. Voucher stanowi jedynie uprawnienie dla posiadacza Vouchera do otrzymania oferowanej w Serwisie usługi świadczonej przez Partnerów Usługowych Wnioskodawcy. Tym samym Voucher nie stanowi autonomicznego świadczenia, zaś świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. W rezultacie wydanie Vouchera nie mieści się również w definicji usługi w rozumieniu Ustawy o VAT.

Nie ma na to wpływu także odpłatność przekazywana przez Zamawiającego w związku z wydaniem Vouchera. Dokonana przez Zamawiającego wpłata środków pieniężnych nie stanowi ani zapłaty, ani przedpłaty, zaliczki czy zadatku. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN zapłata to uiszczenie należności za coś, należność za coś, przedpłata to określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru, wpłacana z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie, z kolei zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności a zadatkiem jest część należności wpłacana z góry jako gwarancja dotrzymania umowy. Z powyższych definicji wynika, że aby opłatę na poczet przyszłej należności uznać za wynagrodzenie w formie przedpłaty, zaliczki czy zadatku, musi ona być powiązana z konkretną transakcją. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi. Zamawiający otrzymuje od Wnioskodawcy jedynie Voucher, Gift Voucher lub Pakiet i przekazuje Wnioskodawcy odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar lub za z góry ustaloną usługę, lecz za sam znak legitymacyjny jakim jest Voucher, Gift Voucher lub Pakiet. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego istnieją bowiem vouchery, które uprawniają do wyboru jednej z wielu usług/towarów, a także vouchery, które każdorazowo mogą zostać wymienione na inny Voucher uprawniający do skorzystania z innej rodzajowo usługi/towaru. W momencie przekazania środków pieniężnych przez Zamawiającego przyszła transakcja nie jest szczegółowo określona nie jest znany (lub nie może być definitywnie określony) jej przedmiot, cena ani stawka podatku. Ponadto, w sytuacji, gdy wartość wydanego w zamian za wskazane dokumenty towaru lub usługi przekracza wartość dokumentu, posiadacz Vouchera dopłaca różnicę, natomiast jeżeli wartość towaru lub usługi jest poniżej wartości Vouchera posiadacz Vouchera traci różnicę, gdyż nie jest mu ona w żaden sposób zwracana.

W rezultacie środki pieniężne, które Wnioskodawca otrzymuje w związku z odpłatnym przekazaniem Voucherów, nie stanowią przedpłaty, zaliczki czy zadatku, w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. W tej sytuacji nie występuje więc obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, że dotyczy to również sytuacji, gdy Vouchery nie zostaną wykorzystane w wymaganym terminie i utracą swoją ważność z uwagi na upływ terminu, na jaki zostały wydane. W takim przypadku nie dojdzie w ogóle do dostawy towarów czy świadczenia usług.

W konsekwencji, czynność odpłatnego wydania Vouchera nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, ani nie zawiera się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 Ustawy VAT i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro czynność wydania Vouchera nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT to nie powinna być dokumentowana fakturą, a jedynie notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, m.in. w:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 13 października 2017 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.384.2017.1.ICz,

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 24 września 2014 r. sygn. IPPP2/443-556/14-4/AO,

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 19 lutego 2010 r. sygn. IBPP1/443-1167/09/MS.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie w jakim w ramach opisanego Modelu prowizyjnego, z tytułu wydania Vouchera (gdy nie jest jeszcze znany przedmiot usługi lub towaru) u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy o VAT tj. wydanie Voucherów przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca powinien udokumentować otrzymanie kwoty pieniędzy w związku z wydaniem Vouchera notą obciążeniową.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3

Posiadacz Vouchera (Zamawiający lub Obdarowany) może w terminie 12 miesięcy od wydania Vouchera złożyć zamówienie na usługę lub produkt za pośrednictwem Serwisu Wnioskodawcy i faktycznie zrealizować usługę u danego Partnera Usługowego. Niemniej jednak możliwa jest sytuacja, gdy Zamawiający lub Obdarowany nie zrealizuje Vouchera w terminie jego ważności Voucher ulegnie przeterminowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy upływ terminu ważności Vouchera w razie niezrealizowania Vouchera przez jego posiadacza nie podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca bowiem w związku z upływem terminu ważności Vouchera nie będzie zobowiązany do dokonania jakichkolwiek dostaw towarów lub wykonania usług, jak również nie będzie możliwe przypisanie danej wpłaty do jakiejkolwiek usługi lub towaru. W sytuacji, gdy Voucher nie zostanie wykorzystany w wymaganym terminie i utraci swoją ważność z uwagi na upływ terminu na jaki został wydany, nie dojdzie w ogóle do dostawy towarów czy świadczenia usług.

W konsekwencji, w razie niezrealizowania Vouchera przez jego posiadacza w ustalonym terminie Wnioskodawca będzie rozpoznawać przychód w podatku dochodowym z tytułu środków pieniężnych otrzymanych za wydanie Vouchera, natomiast nie będzie zobowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu upływu terminu ważności Vouchera. Powyższe znajduje potwierdzenie przykładowo interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. IPPP1/4512-131/15-2/AP.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie w jakim w ramach opisanego Modelu prowizyjnego upływ terminu ważności Vouchera w razie niezrealizowania Vouchera przez jego posiadacza nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie uznania wykonywanych czynności na rzecz Partnerów Usługowych za usługę pośrednictwa opodatkowaną VAT, ustalenia dla niej podstawy opodatkowania, sposobu jej dokumentowania, a także opodatkowania czynności wydania Voucherów oraz sposobu jej dokumentowania, oraz jest nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi pośrednictwa oraz skutków podatkowych upływu terminu ważności Vouchera.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Przy czym towarami w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się oferowaniem za pośrednictwem serwisu internetowego (Serwis) Voucherów uprawniających do skorzystania z danej usługi lub nabycia danych towarów (Prezent) realizowanych przez partnera Spółki (Partner Usługowy). Zamawiający zawierają z Wnioskodawcą za pośrednictwem Serwisu umowę nabycia Vouchera, Pakietu lub Gift Vouchera. W najbliższej przyszłości Spółka planuje dokonać zmian dotychczasowych umów z Partnerami Usługowymi oraz zmiany regulaminu Serwisu, w ten sposób, że Wnioskodawca będzie jedynie świadczyć na rzecz Partnerów Usługowych usługę pośrednictwa w sprzedaży różnych usług i produktów oferowanych przez Partnerów Usługowych. W nowym modelu współpracy (Model prowizyjny) Spółka nie będzie nabywać od Partnerów Usługowych świadczonych przez nich usług czy oferowanych produktów, nie będzie też dokonywać na rzecz posiadaczy Voucherów odsprzedaży usług czy oferowanych produktów. Spółka w dalszym ciągu będzie za pośrednictwem Serwisu oferować Vouchery uprawniające do skorzystania z danej usługi lub nabycia danych towarów u Partnerów Usługowych, przy czym będzie jedynie kojarzyć Partnerów Usługowych i Zamawiających lub Obdarowanych, za którą to usługę pośrednictwa będzie otrzymywać od Parterów Usługowych wynagrodzenie (prowizję). Umowy, które Wnioskodawca zawrze z Partnerami Usługowymi będą przewidywać, że wynagrodzenie za usługę pośrednictwa będzie należne Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy w wyniku wydania Vouchera jego posiadacz zdecyduje się zrealizować Voucher u danego Partnera Usługowego (a zatem w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego). W razie niezrealizowania danego Vouchera z uwagi na faktyczny brak nabycia usługi lub produktu u żadnego z Partnerów Usługowych, nie dojdzie do skutecznego wykonania usługi pośrednictwa Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania od żadnego Partnera Usługowego wynagrodzenia za usługę pośrednictwa.

W planowanym Modelu prowizyjnym rozliczenia Wnioskodawcy z tytułu podatku VAT będą następujące:

• Wnioskodawca będzie dokumentować wydanie Vouchera, Gift Vouchera, Pakietu notą obciążeniową,
• w związku z wydaniem Vouchera Wnioskodawca będzie otrzymywać od Zamawiającego określoną kwotę środków pieniężnych,
• z tytułu wydania Vouchera, Gift Vouchera, Pakietu Wnioskodawca nie będzie rozpoznawać obowiązku podatkowego w podatku VAT,
• po faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego na rzecz posiadacza Vouchera, Wnioskodawca będzie:
  • wystawiać w imieniu Partnera Usługowego na Wnioskodawcę notę obciążeniową na kwotę odpowiadającą wartości usługi/produktu oferowanego przez Partnera Usługowego wynikającej z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a danym Partnerem Usługowym,
  • wystawiać na Partnera Usługowego fakturę dotyczącą kwoty prowizji za wyświadczoną na rzecz Partnera Usługowego usługę pośrednictwa,
  • dokonywać potrącenia ww. kwot i przelewać na rzecz Partnera Usługowego kwotę odpowiadającą różnicy pomiędzy kwotą odpowiadającą wartości usługi/produktu oferowanego przez Partnera Usługowego wynikającą z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a danym Partnerem Usługowym i kwotą prowizji za wyświadczoną na rzecz Partnera Usługowego usługę pośrednictwa.

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy przedstawiony system rozliczeń podatku VAT w Modelu prowizyjnym jest prawidłowy dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, tj. Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz Partnerów Usługowych usługę pośrednictwa opodatkowaną VAT, obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy z tytułu usługi pośrednictwa wystąpi w momencie faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego tj. zapłaty Voucherem za świadczenia wybrane przez posiadacza Vouchera, a Wnioskodawca powinien udokumentować otrzymanie wynagrodzenia za usługę pośrednictwa fakturą, w której podstawą opodatkowania będzie zatrzymana przez Wnioskodawcę kwota pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie należy stwierdzić, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Zatem w omawianej sprawie w przypadku sprzedaży Voucherów dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Usługowych, Wnioskodawca będzie prowadził działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży pomiędzy tymi Partnerami (a więc dostawcami towarów lub usług) a ostatecznymi nabywcami (Zamawiającymi). Dochodzi tu bowiem do swego rodzaju porozumienia dwóch stron za pośrednictwem osoby trzeciej, która zainteresowana jest jedynie skojarzeniem stron danej transakcji a nie samym jej wykonaniem. Odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę są jej Partnerzy. Uzyskują oni korzyść z tytułu sprzedaży Voucherów, w postaci sprzedaży własnych towarów bądź usług. Co ważne, Wnioskodawca jako osoba pośrednicząca w sprzedaży Voucherów, przekazuje Partnerowi należne mu wynagrodzenie, które Zamawiający uiścił uprzednio Spółce, pomniejszone o prowizję. Zatem z tytułu świadczenia tych usług Spółka otrzyma od Partnera wynagrodzenie prowizyjne. Tym samym dokonywane przez Wnioskodawcę czynności należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w ust. 6 ww. artykułu. I tak, stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Regulacja ta wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy ona kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę opłaty z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 cyt. ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Ponadto, jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przy czym fakturą jest dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 cyt. ustawy).

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z analizy powołanych przepisów w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w niniejszej sprawie należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT. W konsekwencji, podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia usług pośrednictwa zgodnie z art. 29a ust. 1 cyt. ustawy, będzie kwota prowizji jaką otrzyma Wnioskodawca od Partnera Usługowego w związku z wykonaniem na jego rzecz usługi pośrednictwa, pomniejszona o kwotę podatku. Jednocześnie, świadczone dla Partnerów Usługowych usługi pośrednictwa w sprzedaży Voucherów Wnioskodawca powinien udokumentować poprzez wystawienie faktury VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do uznania wykonywanych czynności na rzecz Partnerów Usługowych za usługę pośrednictwa opodatkowaną VAT, ustalenia dla niej podstawy opodatkowania oraz sposobu jej dokumentowania należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą również określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi pośrednictwa.

Zasady dotyczące ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego zawarte zostały w art. 19a ustawy o VAT. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W niniejszej sprawie, w związku z wydaniem Vouchera Spółka otrzyma od Zamawiającego określoną kwotę środków pieniężnych. Następnie, po faktycznej realizacji usługi u danego Partnera Usługowego na rzecz posiadacza Vouchera, Spółka wystawi na tego Partnera fakturę dotyczącą kwoty prowizji za wyświadczoną na jego rzecz usługę pośrednictwa, a także dokona potrącenia ww. kwot i przeleje na rzecz Partnera Usługowego kwotę odpowiadającą różnicy pomiędzy wartością oferowanej przez tego Partnera usługi (produktu) a kwotą prowizji za wyświadczoną usługę pośrednictwa. Powyższy opis wskazuje, że pobrana przez Wnioskodawcę od Zamawiającego kwota zawiera już prowizję za usługę pośrednictwa, która to kwota jest później tj. po faktycznej realizacji Vouchera odliczana i pobierana przez Spółkę z całej kwoty otrzymanej od Zamawiającego. W tym miejscu należy zauważyć, że do wykonania usługi pośrednictwa dojdzie już w momencie wydania Vouchera Zamawiającemu za wynagrodzeniem. W tej bowiem chwili dojdzie do porozumienia dwóch stron transakcji a więc Partnera Usługowego z Zamawiającym, za pośrednictwem podmiotu trzeciego a więc Wnioskodawcy.

Wskazany opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do jednoznacznego uznania, że Spółka dokonując sprzedaży Voucherów uprawniających do skorzystania z oferty Partnerów prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa w sprzedaży towarów i usług pomiędzy tymi Partnerami a Zamawiającymi, przy czym odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę będą Partnerzy, gdyż to oni uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci prawdopodobnej przyszłej sprzedaży własnych produktów (towarów lub usług).

Z tytułu wykonywanych czynności na rzecz Partnerów Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, uzależnione jednak wyłącznie od zrealizowanych Voucherów. Zdaniem Spółki, w przypadku niezrealizowania danego Vouchera z uwagi na faktyczny brak nabycia usługi lub produktu u żadnego z Partnerów Usługowych nie dojdzie do skutecznego wykonania usługi pośrednictwa i Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania od Partnera Usługowego wynagrodzenia za usługę pośrednictwa. W tym miejscu konieczne jest wskazanie, że w chwili sprzedaży Voucherów na rzecz Partnerów Spółka faktycznie nie ma wiedzy czy dojdzie do ich wykorzystania przez nabywcę. Jednak nie to jest warunkiem wykonania usługi świadczonej na rzecz Partnera z wniosku nie wynika, aby to Spółka miała dopilnować, aby dany Voucher został zrealizowany, lecz jedynie zobowiązana jest do sprzedaży oferty Partnerów. To wolą klienta nabywcy Vouchera może nie dojść do wykorzystania Vouchera i w konsekwencji nabycia usług bądź towarów Partnerów, jednak jest to zależność na linii Partner Zamawiający. Zatem Spółka, poprzez samą sprzedaż Voucherów, wywiązuje się z warunków umowy świadczy bowiem na rzecz Partnerów usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, za które wynagrodzeniem będzie kwota prowizji, która zawiera się w otrzymanej od Zamawiającego całej kwocie należnej za Voucher.

Zatem to w momencie wykonania usługi pośrednictwa na rzecz Partnera Usługowego, równoważnego z chwilą wydania Vouchera Zamawiającemu i otrzymania od niego wynagrodzenia za Voucher zawierającego kwotę prowizji należną Spółce, dojdzie do powstania obowiązku podatkowego, o którym stanowi art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczonej usługi pośrednictwa należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą również opodatkowania oraz sposobu dokumentowania wydania Vouchera Zamawiającemu, gdy nie jest jeszcze znany przedmiot nabycia.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia Voucher, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca wskazał, że Voucher to dokument potwierdzający zawarcie umowy z Wnioskodawcą i uprawniający jego okaziciela do domagania się od Partnera Usługowego otrzymania Prezentu określonego w Voucherze. Dokument taki jest zatem jedynie znakiem legitymacyjnym dowodem uprawniającym do odbioru określonego świadczenia (wydania wskazanego towaru lub skorzystania z usługi). Dokumenty te same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb, nie stanowią więc autonomicznego świadczenia.

Dlatego też bezspornym jest, że wskazane wyżej dokumenty nie mieszczą się w definicji towaru, jak i w definicji usługi w rozumieniu ustawy o VAT, a jedynie są dowodami uprawniającymi do uzyskania określonego świadczenia Prezentu. W konsekwencji zatem, sama czynność odpłatnego wydania Voucherów nie może być utożsamiana z odpłatną dostawą towarów czy odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Zauważyć należy, że ww. dokumenty uprawniają do skorzystania z bliżej nieokreślonego świadczenia, regulamin pozwala bowiem na zmianę towaru lub usługi określonych w Voucherze na inne z wielu oferowanych, przy czym na etapie sprzedaży tych dokumentów niemożliwe jest określenie rodzaju towaru czy usługi i stawki podatku, którą wybrane świadczenie będzie opodatkowane. Z powyższej analizy wynika, że czynność odpłatnego wydania wskazanych dokumentów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto, dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem Voucherów nie stanowi ani zapłaty, ani przedpłaty, zaliczki czy zadatku.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe: http://sjp.pwn.pl/) zapłata to uiszczenie należności za coś, należność za coś, przedpłata to określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru, wpłacana z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie, z kolei zaliczką jest część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności a zadatkiem część należności wpłacana z góry jako gwarancja dotrzymania umowy.

Z powyższych definicji wynika, że aby opłatę na poczet przyszłej należności uznać za wynagrodzenie w formie przedpłaty, zaliczki czy zadatku, musi ona być powiązana z konkretną transakcją. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi. Zamawiający nabywa od Partnera Usługowego za pośrednictwem Spółki jedynie Voucher i dokonuje za niego zapłaty, wpłacając odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar lub za z góry ustaloną usługę. Jak bowiem wskazała Spółka, istnieje możliwość dokonania wymiany Vouchera na inny. W momencie zapłaty przyszła transakcja nie jest szczegółowo określona nie jest znany jej przedmiot, cena ani stawka podatku. Ponadto, w sytuacji, gdy wartość wydanego w zamian za wskazany dokument towaru lub usługi przekracza wartość dokumentu, Zamawiający dopłaca różnicę, natomiast jeżeli wartość towaru lub usługi jest poniżej wartości Vouchera Zamawiający traci różnicę, gdyż nie jest mu ona w żaden sposób zwracana.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że wydanie przez Wnioskodawcę Voucherów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które Spółka otrzymuje w związku z odpłatnym przekazaniem tych dokumentów Zamawiającym, nie stanowią przedpłaty, zaliczki czy zadatku, w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W tej sytuacji nie występuje więc obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Do dostawy towarów lub do wyświadczenia usługi dojdzie natomiast dopiero w momencie realizacji opisanego dokumentu, tj. zapłaty Voucherem za wybrane przez Zamawiającego świadczenia. Wydanie towarów lub świadczenie usług za ww. dokument podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych według odpowiednich stawek podatku. Dopiero wtedy powstanie zatem obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, w tych okolicznościach, w związku z faktem, że sama czynność wydania Vouchera Zamawiającemu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nie może być dokumentowana poprzez wystawienie faktury. W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie regulują sposobu dokumentowania transakcji, w przypadku których nie jest wymagane wystawianie faktur. Należy zatem uznać, że dopuszczalne jest dokumentowanie takich transakcji innym dokumentem księgowym, np. notą księgową. Trzeba przy tym zauważyć, że nota księgowa (nota rozliczeniowa) nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku VAT, i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do opodatkowania czynności wydania Voucherów oraz sposobu jej dokumentowania należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą również sytuacji, w której Voucher ulegnie przeterminowaniu.

Z wniosku wynika, że posiadacz Vouchera (Zamawiający lub Obdarowany) może w terminie 12 miesięcy od wydania Vouchera złożyć zamówienie na usługę lub produkt za pośrednictwem Serwisu Wnioskodawcy i faktycznie zrealizować usługę u danego Partnera Usługowego. Możliwa jest jednak sytuacja, gdy Zamawiający lub Obdarowany nie zrealizuje Vouchera w terminie jego ważności i ulegnie on przeterminowaniu. Zdaniem Spółki, w związku z upływem terminu ważności Vouchera nie będzie ona zobowiązana do dokonania jakichkolwiek dostaw towarów lub wykonania usług, jak również nie będzie możliwe przypisanie danej wpłaty do jakiejkolwiek usługi lub towaru, nie dojdzie w ogóle do dostawy towarów czy świadczenia usług.

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. Jak wspomniano wyżej usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). W rozpatrywanej sytuacji dochodzi do odpłatnego przekazania Voucherów klientom, które uprawniają do odbioru towarów i usług Partnera. Ze strony Spółki dojdzie do wykonania usługi na etapie wydania Vouchera nabywcy na rzecz Partnera wykonana została bowiem usługa pośrednictwa, za którą należy się Spółce wynagrodzenie. Przy czym z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wynagrodzenie należne jest Wnioskodawcy za usługę pośrednictwa (i ta została wykonana w chwili sprzedaży Vouchera), jednakże w opisanym przypadku Spółka otrzymuje wynagrodzenie nie od Partnera Usługowego, lecz od Zamawiającego, który przekazał Spółce kwotę odpowiadającą wartości usługi lub towaru oferowanego przez Partnera wraz z kwotą prowizji. Zauważyć należy, że w tej sytuacji Wnioskodawca wykonał usługę pośrednictwa, zaś późniejszy etap a więc niewykorzystanie Vouchera nie wpłynie na samo wykonanie usługi przez Spółkę. Tym samym po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu będzie podlegać cała kwota przysługującego mu wynagrodzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do skutków podatkowych upływu terminu ważności Vouchera należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanych pytań, tj. w zakresie skutków podatkowych wprowadzenia Modelu Prowizyjnego w związku z wydaniem Voucherów, stąd przedmiotem interpretacji nie były Gift Vouchery oraz Pakiety.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę, jako potwierdzenie swego stanowiska interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej