Temat interpretacji

opodatkowanie sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z 26 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 21 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.49.2018.1.JM.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 lutego 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki gruntowej o pow. Xxx ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr xxx, położonej w KKK w 1/4 jej części. Przedmiotowa działka jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne (RIIIa) i drogi (dr) i stanowi działkę niezabudowaną. Na działce tej nie były ponoszone żadne nakłady na jej ulepszenie. Teren, na którym położona jest działka na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast po jego uchwaleniu ma zostać zakwalifikowana jako teren zabudowy usługowej (oznaczony symbolem U5).

Wnioskodawca zamierza dokonać podziału przedmiotowej działki. W wyniku podziału mają powstać dwie nowe działki o planowanej powierzchni xxx ha oraz xxx ha. Mniejszą działkę Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza sprzedać nabywcy czynnemu podatnikowi VAT. Działka została nabyta uprzednio bez podatku VAT. Przyszły nabywca działki (inwestor) zamierza zwrócić się z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, wnosząc o umożliwienie wybudowania na przedmiotowej działce budynku użytkowego handlowo-usługowego. Tym samym ww. działka wraz z uprawomocnieniem się planu zagospodarowania przestrzennego zmieni przeznaczenie z rolnego na budowlany pod zabudowę i jako taka będzie przedmiotem przyszłej sprzedaży nabywcy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, gdyż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jednak przedmiotowa działka nie jest w żaden sposób związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jest wykorzystywane rolniczo.

Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny od 2004 r. dobrowolnie. Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą polegającą na handlu towarami, złomem.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie udziału w nieruchomości gruntowej oznaczonej nr xxx poprzez jego zakup w dniu xxx xxx xx r. Transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nabył działkę xxx dla celów inwestycyjnych.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Wnioskodawca od momentu nabycia nie wykorzystywał udziału w nieruchomości gruntowej w żaden sposób. W całym okresie posiadania nieruchomości Wnioskodawca nie miał potrzeby korzystania z nieruchomości. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w myśl przepisów ustawy. Posiadany przez Wnioskodawcę udział w nieruchomości nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, gdyż takowej nie prowadził. Działka nie była przedmiotem ani najmu ani dzierżawy. W związku z tym Wnioskodawca nie czerpał w ten sposób żadnych korzyści.

Przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży udziału była potrzeba gotówki na rozwój działalności oraz wzięty kredyt i konieczność jego spłaty wraz z małżonkiem, gdyż obowiązuje ich wspólność majątkowa małżeńska.

Wnioskodawca występował o zmianę przeznaczenia działki w planie zagospodarowania przestrzennego z oznaczenia 4U na 5U. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości oraz uatrakcyjnienie gruntu. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań inwestycyjnych oraz marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości.

Na pytanie Organu Czy w momencie sprzedaży działka będzie objęta prawomocnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy, jeżeli tak, to jakie będzie przeznaczenie tej działki zgodnie z tym planem?, Wnioskodawca wskazał, że działka będzie objęta prawomocnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy. Przeznaczenie działki będzie pod zabudowę usługową.

Na pytanie Organu Czy zgodnie z tym planem będzie to działka przeznaczona pod zabudowę?, Wnioskodawca wskazał, że Tak, Działka będzie przeznaczona pod zabudowę usługową (U5).

Na pytanie Organu Czy dla działki w momencie sprzedaży będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy, jeżeli tak to jaki rodzaj zabudowy będzie ona przewidywała?, Wnioskodawca odpowiedział, że: W momencie sprzedaży dla działki będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy. Zabudowa oznaczona symbolem U5.

Na pytanie Organu Czy działka była przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, jeżeli tak to jakiej i na podstawie jakich przepisów prawa korzystał ze zwolnienia?, Wnioskodawca wskazał, że Działka w ogóle nie była wykorzystywana na żadne cele.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej działki jako przeznaczonej pod zabudowę będzie korzystała ze zwolnienia w świetle artykułu 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, czy też jest opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej, tj. 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcja sprzedaży przedmiotowej działki powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%. Za stanowiskiem tym przemawia fakt, że pomimo iż działka jest niezabudowanym gruntem rolnym, to objęcie jej planem zagospodarowania przestrzennego oraz uzyskanie pozwolenia na budowę pozwolą traktować ją jako działkę przeznaczoną pod zabudowę komercyjną. Ustawa o podatku VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny przeznaczone pod zabudowę i budowlane. Wynika z tego, że fakt uzyskania przez Podatnika warunków zabudowy i sprzedaż działki jako działki pod zabudowę, mimo iż w klasyfikacji gruntów jest to w dalszym ciągu grunt rolny, powoduje konieczność opodatkowania sprzedaży podatkiem VAT 23% i wyklucza zwolnienie od podatku na podstawie przytoczonego powyżej przepisu ustawy o podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami rolnymi czy leśnymi w planie zagospodarowania przestrzennego, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Istnieje co prawda definicja ustawowa terenu budowlanego, bowiem w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowalne rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Niemniej jednak celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W sprawie nie znajdzie również zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, bowiem wskazane zwolnienie stosuje się do gruntu zabudowanego budynkami, budowlami lub ich częściami pod warunkiem, że posadowione na gruncie budynki, budowle lub ich części spełniają przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle ww. przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy sprzedaż działki jako przeznaczonej pod zabudowę będzie korzystała ze zwolnienia w świetle artykułu 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, czy też jest opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej, tj. 23%.

W tym miejscu należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystał udziałów w działce do celów osobistych, a powodem sprzedaży tej części majątku było uzyskanie środków na rozwój prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano powyżej na aktywność handlową wskazywać musi ciąg przykładowo przytoczonych powyżej okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. W rozpatrywanej sprawie niewątpliwie całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań prowadzi do stwierdzenia, że czynności te wyrażają wolę Wnioskodawcy i jego zamiar wykorzystania majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Należy więc zauważyć, że w momencie sprzedaży udziału, nastąpi zrealizowanie celu wykorzystania przedmiotowej działki do działalności gospodarczej prowadzonej przez wnioskodawcę.

Z wniosku o interpretację oraz pisma uzupełniającego wynika bowiem, że przyczyną planowanej sprzedaży udziałów jest pozyskanie gotówki i przeznaczenie jej również na rozwój działalności gospodarczej. W tym kontekście, całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań, to jest inwestycyjny cel zakupu, podział nieruchomości, wystąpienie o zmianę przeznaczenia działki w planie zagospodarowania przestrzennego z oznaczenia 4U na 5U, sprzedaż udziałów w celu przeznaczenia gotówki na rozwój działalności gospodarczej, wskazuje na ciąg okoliczności stanowiących wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w ramach działalności gospodarczej.

W orzecznictwie NSA prezentowany jest pogląd, że nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika podatku VAT w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego, czyli takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności (por. wyroki NSA z 9 grudnia 2008 r., I FSK 1431/07 i 18 grudnia 2008 r., I FSK 1556/07, publ. w CBOSA).

A contrario nie można mówić o wykorzystywaniu majątku prywatnego, gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła działalność gospodarczą, (por. wyrok NSA z 1 października 2013 r., I FSK 1414/12, publ. w CBOSA) lub w sytuacji, z którą mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie strona przeznacza środki uzyskane ze sprzedaży na potrzeby działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, iż dla powyższej oceny nie ma przesądzającego znaczenia zamiar, z jakim podatnik dokonuje nabycia, natomiast istotny może się okazać zamiar ujawniony w momencie sprzedaży. Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 31 stycznia 2013 r., I FSK 237/12, (...) kluczowy dla oceny handlowego charakteru danej działalności jest zamiar ujawniany w trakcie sprzedaży towaru, a nie w momencie jego nabycia. (...) Przedmiotem profesjonalnego obrotu mogą być również składniki majątku nabyte pierwotnie do celów osobistych i w takich celach wykorzystywane (...).

Należy bowiem podkreślić, że przez termin zamiar należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że opisane przez Wnioskodawcę działania były podjęte nie w celu wykorzystywania udziałów w nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych Wnioskodawcy (np. budowa domu), tylko w celach handlowych. Takie postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym.

Zatem nie cele osobiste w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Wnioskodawcy, wobec czego czynność zbycia udziału we współwłasności działek powstałych z podziału nabytej działki nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż udziału we współwłasności działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje przepisy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 cyt. ustawy, organ który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzje o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:

1. inny wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę;
2. dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem dostawy przez Wnioskodawcę będzie udział w nieruchomości gruntowej. Zgodnie z tym zapisem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, będzie to działka przeznaczona pod zabudowę usługową. W momencie sprzedaży dla działki będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy zabudowa oznaczona symbolem U5.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w przedmiotowej działce przeznaczonej pod zabudowę nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość nie była wykorzystywana w żaden sposób, a działka została nabyta uprzednio bez podatku VAT.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT bowiem przedmiotem dostawy będzie wyłącznie udział w gruncie stanowiącym teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego transakcja sprzedaży przedmiotowej działki powinna być opodatkowana podatkiem VAT według stawi 23% jest prawidłowe.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie pytania nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w xxx w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej