Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży udziału w działce.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działce nr 182/16 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działce nr 182/16. Wniosek uzupełniono w dniu 20 marca 2018 r. o sformułowanie pytania w poz. 75 formularza ORD-IN.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 16 marca 2018 r.).

W maju 19xx r. aktem notarialnym przeniesiona została własność nieruchomości rolnej przez rodziców Wnioskodawcy na Wnioskodawcę w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz. U. nr 40, poz. 268). W skład nieruchomości rolnej wchodziły działki nr 2, 19 i 182 o łącznej powierzchni 4,47 ha. Działki nr 2 i 19 to działki niezabudowane na chwilę przekazania do dnia dzisiejszego również. Działka nr 182 o powierzchni ok. 2 ha w chwili przyjęcia była działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, związanym z produkcją rolną. W 1997 r. nastąpił podział działki, w wyniku którego wyodrębnione zostały działki o numerach 182/1-182/10. Następny podział był dokonany w 2009 r., z którego działka nr 182/1 została przejęta przez A na poszerzenie drogi krajowej, działka 182/2 przejęta jako rezerwa gruntu pod ewentualną rozbudowę drogi gminnej, działki 182/3, 182/7 i 182/9 o łącznej powierzchni 0,4482 ha zostały zbyte w 1997 r. i 1998 r. Działka nr 182/5 o powierzchni 0,2940 ha została podarowana córce Wnioskodawcy. Pozostałe działki o numerach 182/8, 182/15, 182/16, 182/17, 182/18, 182/19 o łącznej powierzchni 1,198 ha są w posiadaniu Wnioskodawcy (na zasadach wspólności małżeńskiej) i są wykorzystywane w celach bytowych, mieszkalnych i socjalnych.

Działki te nigdy nie były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a współmałżonek nie prowadzi działalności gospodarczej, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie były też ponoszone nakłady na uzbrojenie, ogrodzenie i utwardzenie terenu oraz działania marketingowe.

Nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Działki ww. zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym z inicjatywy Rady Gminy Uchwałą, mają przeznaczenie mieszkalno-usługowe (MU). Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowych działek planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy. Przedmiotowe działki planowane były do zatrzymania na potrzeby bytowe rodziny. Od 1 stycznia 2001 r. Zainteresowany był czynnym podatnikiem podatku VAT, od dnia 1 czerwca 2016 r. wybrał zwolnienie z art. 113 pkt 1 ustawy o podatku VAT.

Na chwilę obecną uległa zmianie sytuacja bytowa Wnioskodawcy i działkę nr 182/16 zamierza on sprzedać.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że działka nr 19/2, co do której Zainteresowany dostał interpretację indywidualną z dnia 19 października 2016 r. nie została sprzedana, inwestor odstąpił od umowy zakupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie z dnia 16 marca 2018 r.).

Czy sprzedaż udziału w działce gruntu 182/16, stanowiącej majątek prywatny na zasadach wspólności małżeńskiej, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od przedmiotowej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży działki nr 182/16 nie nastąpi obowiązek zapłaty podatku VAT od dostawy gruntu, gdyż Wnioskodawca sprzedaje majątek prywatny.

Sprzedaż ta będzie miała charakter jednorazowy stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w maju 19xx r. aktem notarialnym przeniesiona została własność nieruchomości rolnej przez rodziców Wnioskodawcy na Wnioskodawcę w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. W skład nieruchomości rolnej wchodziły działki nr 2, 19 i 182 o łącznej powierzchni 4,47 ha. Działki nr 2 i 19 to działki niezabudowane na chwilę przekazania do dnia dzisiejszego również. Działka nr 182 o powierzchni ok. 2 ha w chwili przyjęcia była działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, związanym z produkcją rolną. W 1997 r. nastąpił podział działki, w wyniku którego wyodrębnione zostały działki o numerach 182/1-182/10. Następny podział był dokonany w 2009 r., z którego działka nr 182/1 została przejęta przez A na poszerzenie drogi krajowej, działka 182/2 przejęta jako rezerwa gruntu pod ewentualną rozbudowę drogi gminnej, działki 182/3, 182/7 i 182/9 o łącznej powierzchni 0,4482 ha zostały zbyte w 1997 r. i 1998 r. Działka nr 182/5 o powierzchni 0,2940 ha została podarowana córce Wnioskodawcy. Pozostałe działki o numerach 182/8, 182/15, 182/16, 182/17, 182/18, 182/19 o łącznej powierzchni 1,198 ha są w posiadaniu Wnioskodawcy (na zasadach wspólności małżeńskiej) i są wykorzystywane w celach bytowych, mieszkalnych i socjalnych. Działki te nigdy nie były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a współmałżonek nie prowadzi działalności gospodarczej, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie były też ponoszone nakłady na uzbrojenie, ogrodzenie i utwardzenie terenu oraz działania marketingowe. Nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. działki, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym z inicjatywy Rady Gminy, mają przeznaczenie mieszkalno-usługowe (MU). Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowych działek planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy. Przedmiotowe działki planowane były do zatrzymania na potrzeby bytowe rodziny. Od 1 stycznia 2001 r. Zainteresowany był czynnym podatnikiem podatku VAT, od dnia 1 czerwca 2016 r. wybrał zwolnienie z art. 113 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Na chwilę obecną uległa zmianie sytuacja bytowa Wnioskodawcy i działkę nr 182/16 zamierza on sprzedać.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy w związku ze sprzedażą udziału w działce nr 182/16 będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą udziału w działce nr 182/16 za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, otrzymana od rodziców w drodze przekazania działka nr 182, nie była przez Zainteresowanego wykorzystywana do działalności gospodarczej, a jedynie w celach bytowych, mieszkalnych i socjalnych. Działki powstałe z podziału działki nr 182 (w tym też działka nr 182/16 będąca przedmiotem zapytania Wnioskodawcy) nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, nie były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów celem przygotowania przedmiotowych nieruchomości do sprzedaży oraz podniesienia ich wartości, jak np. uzbrojenie, ogrodzenie, utwardzenie terenu oraz działania marketingowe. Co istotne, w odniesieniu do przedmiotowej działki Zainteresowany nie wnioskował o objęcie jej planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie udziału w działce nr 182/16 nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tejże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki nr 182/16 można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w działce nr 182/16 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od przedmiotowej transakcji.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej