Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 1 marca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony dnia 1 marca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. .

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, niemniej wybrane czynności są wykonywane na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku z czym zaliczane są do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina zamierza złożyć wniosek na zadanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, poddziałanie 4.4.4. Infrastruktura transportu publicznego (niskoemisyjny transport miejski). Przedmiotowe zadanie będzie realizowane w zakresie zadań własnych Gminy. Beneficjentem projektu jest Gmina. Faktury dokumentujące poniesione wydatki będą wystawiane na Gminę. Rozpoczęcie realizacji przedmiotowego projektu odbędzie się w 2018 r. Projekt zakłada poprawę zrównoważonej mobilności mieszkańców w mieście poprzez:

• wymianę oświetlenia ulicznego na energooszczędne LED,
• montaż doświetlaczy na obecnych słupach oświetleniowych zlokalizowanych przy przystankach autobusowych,
• budowę ścieżki pieszo-rowerowej w parku przy ul. S. w S.,
• zakup i montaż stojaków na rowery jako nowe węzły komunikacyjne,
• zakup i montaż wiat przystankowych,
• zakup autobusów.

Wszystkie działania projektu mają na celu:

• zmniejszenie emisji CO2 i innych zanieczyszczeń uciążliwych dla środowiska,
• poprawę bezpieczeństwa pieszych i rowerzystów na drogach,
• zwiększenie efektywności energetycznej systemu transportowego.

Obecnie istniejący system oświetlenia ulicznego jest w dużej części wyeksploatowany, co w konsekwencji powoduje znaczne straty strumienia świetlnego. Wyeksploatowane oprawy działające z energochłonnymi źródłami światła powodują nieracjonalne wykorzystanie energii elektrycznej na cele oświetleniowe. Podstawowym celem modernizacji oświetlenia ciągów komunikacyjnych w mieście S. jest poprawa oświetlenia do stanu zapewniającego spełnienie wymagań określonych normami dotyczącymi oświetlenia drogowego oraz ograniczania emisji CO2 przy zmniejszeniu energochłonności urządzeń oświetleniowych i systemu sterowania. Dodatkowym celem jest optymalizacja kosztów ponoszonych przez miasto na energię elektryczną i zmniejszenie tych wydatków dzięki zastosowaniu nowoczesnych energooszczędnych opraw i źródeł światła. Ponadto planowane są prace polegające na przeniesieniu ruchu rowerowego z drogi krajowej nr do parku przy ul. S. Powstałe ciągi pieszo-rowerowe przyczynią się do zwiększenia poprawy bezpieczeństwa dzieci i młodzieży uczęszczających do Szkoły Podstawowej. Dodatkowo zakupione zostaną stojaki na rowery, jako nowy węzeł komunikacyjny usprawniając komunikację miejską. Oprócz ww. prac planowane są też prace polegające na montażu wiat przystankowych dostosowanych dla osób niepełnosprawnych. Zakup niskoemisyjnych autobusów przyczyni się do poprawy jakości usług transportu publicznego wraz z ograniczeniem negatywnego wpływu transportu na środowisko. Realizacja tych zadań pozwoli poprawić jakość usług transportu zbiorowego m.in poprzez podniesienie komfortu podróżowania, zwiększenie niezawodności przewozów autobusowych, przyczyniając się jednocześnie do zwiększenia atrakcyjności gospodarczej regionu.

Zakupione autobusy zostaną przekazane do użytkowania dla Z. Sp. z o.o. (dalej: Z. lub spółka), której udziałowcem w 100% jest Gmina Miejska na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy. W związku z powyższym Gmina będzie wystawiać faktury VAT dla Z. za dzierżawę autobusów. Z. realizuje na podstawie zawartej umowy w 2012 r. (obowiązującej w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2022 r.) zadania własne Gminy dotyczące publicznego transportu zbiorowego. Z. świadczy usługi przewozowe (przewóz regularny w ramach lokalnego transportu zbiorowego, tj. komunikacji miejskiej, organizowanego przez Gminę) w granicach administracyjnych miasta oraz Gminy, autobusami miejskimi, wg rozkładów jazdy stanowiących załącznik do zawartej umowy. Usługi przewozowe na terenie Gminy realizowane są na podstawie zawartego porozumienia międzygminnego. W zawartej umowie pomiędzy Z., a Gminą Miejską, Z. zobowiązany jest do realizowania inwestycji m.in. zakupu środków transportu tj. 5 pojazdów (w czasie trwania umowy) z tym, że Gmina dofinansowuje w postaci podniesienia kapitału zakładowego Spółki w wysokości 5% wartości netto autobusu, celem pokrycia opłaty wstępnej lecz nie więcej niż 5%.

Wpływy ze sprzedaży biletów oraz opłat dodatkowych za przejazd bez ważnego biletu stanowią przychód Z. Dochody osiągane z prowadzonej przez Z. Sp. z o.o. działalności dodatkowej tj. wynajem autobusów wraz z kierowcą oraz zamieszczenie reklamy na autobusach, przeznaczane są na poprawę wyniku finansowego spółki i jej rozwój. Za podstawę wielkości pracy przewozowej wykonywanej przez Z. przyjmuje się jednostkę obliczeniową pod nazwą wozokilometr. Spółce przysługuje wynagrodzenie roczne za wykonanie usługi będącej iloczynem zrealizowanych wozokilometrów i obowiązującej w danym roku stawki jednostkowej za wozokilometr plus podatek VAT, na podstawie wystawionej faktury VAT na Gminę Miejską.

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, że:

1. zamierza złożyć wniosek na zadanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, poddziałanie 4.4.4. Infrastruktura transportu publicznego (niskoemisyjny transport miejski). W ramach realizowanego zadania powstanie projekt pod nazwą: ,
2. przy założeniu zakupu jednego autobusu wysokość czynszu zostanie ustalona w następujący sposób:
   
   
   1. wartość inwestycji szacunkowo 2.000.000,00 zł, w tym VAT 374.000,00 zł (przy założeniu do odliczenia w pełnej wysokości), wartość netto 1.626.000,00 zł,
   2. dofinansowanie w ramach projektu wynosi 85% wartości netto (tj. 1.382.100,00 zł),
   3. wkład własny Gminy 15% wartości netto (tj. 243.900,00 zł),
   4. Gmina zakłada, że poniesiony koszt w postaci wkładu własnego zostanie zwrócony przez Z. Sp. z o.o. w postaci czynszu dzierżawnego rozłożonego w czasie (5 lat tj. 60 miesięcy): 243.900,00 zł : 60 m-cy = 4.065,00 zł netto miesięcznie, podatek VAT 23% (935,00 zł) łącznie brutto 5.000,00 zł miesięcznie,
   5. podatek VAT należny wynikający z czynszu dzierżawnego przez cały okres umowy wyniesie łącznie 56.100,00 zł (935,00 zł x 60 m-cy = 56.100,00 zł).
      Ustalony czynsz wg przyjętej kalkulacji umożliwi zwrot kosztów zakupu autobusu w części odpowiadającej wkładowi własnemu Gminy. Relacja procentowa przy kalkulacji czynszu zostanie dostosowana do faktycznie otrzymanej wysokości dofinansowania,
      
      
      
3. wartość inwestycji polegającej na zakupie nowych autobusów będzie wynosić około 2.000.000,00 zł brutto w tym podatek VAT około 374.000,00 zł.

Wartości wskazane w powyższych punktach są wartościami szacunkowymi, które mogą ulec zmianie na etapie zakupu środka inwestycyjnego (autobusu), pokazany został jedynie sposób ustalenia kalkulacji czynszu dzierżawnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur związanych z realizacją projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Gmina będzie miała prawo do odliczenia w całości podatek VAT naliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu autobusów, które zostaną przekazane do użytkowania na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy dla Z., ponieważ zakup ten będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Natomiast od pozostałych zakupów dokonywanych w związku z realizacją przedmiotowego projektu, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie zostanie spełniony podstawowy warunek umożliwiający podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jakim jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, Gmina realizując przedmiotowy projekt nie działa w charakterze podatnika VAT, ponieważ do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Majątek wytworzony w ramach zadania będzie ogólnodostępny i nie będzie generował po stronie Gminy jakichkolwiek przychodów. Zarówno realizacja zadania, jak i udostępnienie majątku powstałego na skutek jego realizacji, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), będzie się odbywała w ramach realizacji zadań własnych Gminy, do których należą w szczególności sprawy dotyczące: gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, bezpieczeństwa publicznego oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych na wstępie przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie należy podkreślić, że w odniesieniu do zakupów dokonywanych w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu, Wnioskodawca w pierwszej kolejności powinien dokonać ich alokacji do konkretnych kategorii czynności. W konsekwencji, z tytułu zakupów, które można przyporządkować wyłącznie do czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. Z kolei w odniesieniu do zakupów, które w całości będą służyły czynnościom niepodlegającym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia.

Natomiast w odniesieniu do tych zakupów, które wykorzystywane będą zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu), a Wnioskodawca rzeczywiście nie jest w stanie ich powiązać z konkretnymi kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy, mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gminie o ile rzeczywiście będzie w stanie przyporządkować koszty zakupów związanych z nabyciem autobusów do czynności opodatkowanych będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tych autobusów w ramach przedmiotowego projektu. Zostaną one przekazane do użytkowania Z., na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy i będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia przysługiwać będzie, o ile nie będą zachodziły wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W efekcie powyższego, Gmina nie będzie zobowiązana do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Natomiast w stosunku do pozostałych zakupów związanych z wymianą oświetlenia ulicznego, montażem doświetlaczy na słupach przy przystankach autobusowych, budową ścieżki pieszo-rowerowej, zakupem i montażem stojaków na rowery oraz wiat przystankowych warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony, gdyż jak wskazano w treści wniosku majątek wytworzony w ramach zadania będzie ogólnodostępny i nie będzie generował po stronie Gminy jakichkolwiek przychodów. Zatem Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją tej części projektu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej