Temat interpretacji

W złożonym piśmie podatnik przedstawiając stan faktyczny wskazał, iż jest właścicielem budynku mieszkalnego. Przedmiotem działalności spółki jest między innymi wynajem nieruchomości. Od dnia 15.08.2004 r. spółka wynajmuje lokale w budynku firmie, która zgodnie z umową wykorzystuje wszystkie lokale we wskazanym budynku na cele mieszkaniowe. Natomiast bezpośrednio po zakupie obiekt wykorzystywany był na potrzeby firmy, jako biuro zarządu. Następnie część obiektu wynajmowana była na potrzeby mieszkaniowe. Po zakupie prowadzone były w obiekcie inwestycje, przekraczające w swojej wysokości 30% wartości całego obiektu. Ze względu na fakt, iż w okresie inwestycji i przez okres do czasu wynajmu, obiekt w zakresie całej powierzchni wykorzystywany był na potrzeby firmy, która w tym czasie dokonywała jedynie czynności opodatkowanych, cały podatek VAT przy zakupie materiałów i usług związanych z inwestycją był odliczony od podatku należnego.
Podatnik klasyfikuje budynek jako obiekt budownictwa mieszkaniowego ? budynek mieszkalny stałego zamieszkania, zaklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do grupy 112 ? budynek o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowy.
W związku z faktem, iż podatnik zamierza sprzedać przedmiotowy budynek, a dokonywał inwestycji na budynku po dokonaniu jego zakupu, zadaje pytanie czy przy sprzedaży należy dokonać ewentualnej korekty podatku naliczonego, zawartego w fakturach związanych z inwestycją dotyczącą sprzedawanego budynku, w szczególności w zakresie objętym regulacją przepisami art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zdaniem podatnika nie powstaje obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego, o której to korekcie mowa w art. 91 ustawy, ze względu na fakt, że korekta ta dotyczy odliczeń dokonanych w zakończonym roku. Odliczenia dotyczące inwestycji dokonywane były w latach wcześniejszych, przed wejściem w życie przepisów z art. 91 ustawy.
Mając na uwadze przedstawiony przez stronę stan faktyczny organ podatkowy wskazuje, iż generalna zasada dotycząca prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów wyrażona została w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zgodnie z którą podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Uwzględniając stan prawny obowiązujący w momencie rozpoczęcia przez podatnika inwestycji, należy wskazać, iż zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną.
Z opisanego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż w okresie inwestycji i przez okres od 10.10.2001 r. do czasu wynajmu, obiekt w zakresie całej powierzchni wykorzystywany był na potrzeby firmy, która w tym czasie dokonywała jedynie czynności opodatkowanych. W związku z tym cały podatek VAT przy zakupie materiałów i usług związanych z inwestycją był odliczany od podatku należnego.
Tym samym, podatnik rozpoczynając i prowadząc inwestycje oraz dokonując zakupów inwestycyjnych, miał prawo na podstawie obowiązujących do 30.04.2004 r. przepisów ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym dokonywać odliczeń z tytułu zakupów inwestycyjnych.
Obowiązek korekty podatku naliczonego powstałby w sytuacji zaniechania inwestycji. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji.
W przedmiotowym przypadku podatnik nie zaniechał inwestycji i zakończył ją, w związku z powyższym nie ma podstaw do korygowania podatku naliczonego.
Przepis powołanego powyżej art. 19 ust. 1 formułuje podstawową zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług: zasadę neutralności tego podatku dla podatnika, wyrazem której jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Zasada neutralności, wyróżniająca podatek od towarów i usług od innych podatków obrotowych, oparta jest na założeniu, że wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupionych przez niego towarów i usług nie będzie stanowić dla niego ostatecznego kosztu, lecz że podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego. Podkreślić należy również, iż podatek VAT, wzorem nowoczesnych rozwiązań przyjętych w ustawodawstwie europejskim przewiduje metodę bieżącego odliczania podatku naliczonego, podatnik uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu bieżącym, w związku z otrzymaniem faktury, bez konieczności oczekiwania na moment dokonania przez niego sprzedaży towarów czy usług, dla której poczynił konieczne zakupy.
W świetle obowiązujących od dnia 01.05.2004 r.,. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Zgodnie z powyższym na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o którym mowa wyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2). Zgodnie z zapisem kolejnego przepisu art. 90 ust. 3 proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego ustalana jest proporcja.
Ze wskazanym przepisem w ścisłym związku pozostaje przepis art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie z którym po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.
Obowiązek określony w art. 91 ustawy która weszła w życie w dniu 01.05.2005 r. dotyczy poprzedniego roku obliczeniowego. W związku zaś z tym, iż podatnik dokonywał odliczenia podatku naliczonego z tytułu inwestycji w okresie 2001 r., kiedy nie obowiązywał przepis art. 91, nie ma on obowiązku stosowania norm wynikających z tego przepisu.
Reasumując podatnik nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego od inwestycji dokonywanych w obiekcie który, zgodnie z opisanym przez podatnika stanem faktycznym, w momencie inwestycji wykorzystywany był na potrzeby firmy, która w tym czasie dokonywała jedynie czynności opodatkowanych.