Temat interpretacji

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie ? biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny postanawia uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż NFI prowadzi działalność inwestycyjną mającą na celu powiększenie swojego majątku. Działalność ta polega głównie na :

- nabywaniu/obejmowniu akcji i udziałów w polskich spółkach kapitałowych (zarówno notowanych jak i nienotowanych na rynku publicznym) jako akcjonariusz/udziałowiec większościowy, wpływanie na poprawę wartości tych spółek poprzez instrumenty nadzoru właścicielskiego, a następnie korzystnej sprzedaży ich walorów w najdogodniejszym momencie,

- nabywaniu/obejmowaniu akcji i udziałów w spółkach kapitałowych jako akcjonariusz mniejszościowy, a następnie korzystnej sprzedaży tych walorów w najdogodniejszym momencie,

- nabywaniu dłużnych papierów wartościowych (Skarbu Państwa) w warunkach zapewniających maksymalny zwrot inwestycji.

W ramach swojej działalności Fundusz uczestniczy również w innych transakcjach - zarówno opodatkowanych VAT, jak i korzystających ze zwolnienia od tego podatku, w związku z czym w swoich rozliczeniach stosuje odliczenie podatku naliczonego na podstawie art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według Strony przy obliczaniu proporcji na podstawie art. 90 ustawy o VAT, obrót związany z w/w transakcjami nie jest uwzględniany, tzn. nie powiększa obrotu ogółem.

W myśl art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2005r. Nr 54, poz. 535), które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, tj. czynnościami zwolnionymi od VAT i niepodlegającymi ustawie o VAT, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Powyższą proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja.

W liczniku ustalonej proporcji uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. 1, 8, 9 w/w ustawy dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, przy czym tak ustalony całkowity obrót pomniejsza się o wartość:

- obrotu z tytułu dostawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,

- sporadycznych transakcji dotyczących nieruchomości,

- sporadycznych usług pośrednictwa finansowego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że do wyliczenia omawianej wyżej proporcji należy włączyć całość obrotu z tytułu sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.