Temat interpretacji

Czy w przypadku udostępniania przez Gminę wiejskiego terenu rekreacyjnego w sposób ogólnodostępny i nieodpłatny mieszkańcom i turystom, Gminie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) uzupełnionym w dniach 7 i 14 lutego 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniach 7 i 14 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne pt. . Projekt realizowany jest z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej. W projekcie Gmina przyjęła, że podatek od towarów i usług będzie kosztem kwalifikowanym.

Głównym celem przedsięwzięcia jest: poprawa warunków i komfortu życia mieszkańców Gminy oraz spędzania przez nich czasu wolnego poprzez zagospodarowanie i wyposażenie w odpowiednią infrastrukturę sportowo-rekreacyjną ogólnodostępnego, wiejskiego terenu rekreacyjnego. Realizacja przedsięwzięcia jest zgodna z celami Lokalnej Strategii Rozwoju wskazującymi potrzebę rozwijania infrastruktury służącej zaspokajaniu potrzeb społeczności lokalnej i turystów. W jej wyniku nastąpi przebudowa ogólnodostępnej (niekomercyjnej) infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej w postaci wiejskiego terenu rekreacyjnego.

Zagospodarowywany i modernizowany teren znajduje się w wiejskiej miejscowości, która położona jest nad J. na S. Inwestycja realizowana jest na nieruchomościach będących własnością Gminy. Głównym założeniem jest wyposażenie powyższego terenu w miejsca odpoczynku i rekreacji dla społeczności lokalnej i turystów, komunikację pieszą, nasadzenia roślinne. Roboty budowlane obejmują wykonanie nawierzchni ścieżek, nawierzchni piaszczystych placu zabaw, boiska do piłki siatkowej/plażowej i plaży, wykonanie tarasu z płyt betonowych, montaż urządzeń małej architektury.

Z terenu rekreacyjnego korzystać będą mieszkańcy Gminy oraz turyści. Gmina oświadcza, że nie pobiera i nie będzie pobierać opłat od mieszkańców i turystów za korzystanie z wyżej wymienionego terenu, nie będzie ograniczać w żaden sposób im dostępu do korzystania z niego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy w przypadku udostępniania przez Gminę wiejskiego terenu rekreacyjnego w sposób ogólnodostępny i nieodpłatny mieszkańcom i turystom, Gminie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez zagospodarowanie i wyposażenie w odpowiednią infrastrukturę wiejskiego terenu rekreacyjnego umożliwi mieszkańcom i turystom korzystanie w sposób ogólnodostępny i nieodpłatny z infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej, w związku z powyższym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponieważ ponoszone przez niego wydatki (nabywane towary i usługi) nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej