Temat interpretacji

Czy faktura z rocznym terminem płatności, która nie została zapłacona w miesiącu jej otrzymania może być ujęta w deklaracji VAT-7 (jako podatek naliczony) za ten miesiąc, czy ma zostać odliczona dopiero w miesiącu jej zapłaty?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 22 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniach 17 i 18 stycznia 2018 r. (daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania okresu rozliczeniowego, w którym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur z terminem płatności 365 dni &‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 17 i 18 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania okresu rozliczeniowego, w którym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur z terminem płatności 365 dni.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne. Z tego tytułu rozlicza VAT na zasadach ogólnych. Faktury dotyczące prowadzonej działalności rolniczej są rozliczane na bieżąco (wprowadzane do ewidencji, dodane do VAT-7 za dany miesiąc). Wnioskodawca otrzymuje również faktury z terminem płatności 365 dni. W chwili obecnej faktury te są zaewidencjonowane w rejestrze zakupu VAT w miesiącu ich otrzymania, ale uznane za podatek naliczony (a tym samym wliczone do deklaracji VAT-7) są dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty, czyli:

1. Faktura wpływa do gospodarstwa rolnego w dniu 1 września 2016 r., termin płatności 15 wrzesień 2017 r. jest zaewidencjonowana w rejestrze zakupu VAT we wrześniu 2016 r., ale nie zostaje wliczona do deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2016 r.
2. W miesiącu wrześniu 2017 r. po dokonaniu zapłaty jest ona ujmowana w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2017 r.

W roku podatkowym są to 4-5 szt. faktur co stanowi niecały 1% wszystkich faktur.

Faktury z terminem płatności 365 dni dotyczą nabycia środków ochrony roślin oraz nawozów. Towar jest dostarczany sukcesywnie przez cały rok w terminach marzec, kwiecień, maj i czerwiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy faktura z rocznym terminem płatności, która nie została zapłacona w miesiącu jej otrzymania może być ujęta w deklaracji VAT-7 (jako podatek naliczony) za ten miesiąc, czy ma zostać odliczona dopiero w miesiącu jej zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku i jego uzupełnieniu, faktura z terminem płatności 365 dni powinna być odliczona w deklaracji VAT-7 w miesiącu jej faktycznej zapłaty. Artykuł 86 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że podatek naliczony stanowi wysokość podatku, który przedsiębiorca musiał zapłacić za zakup towarów i usług potwierdzony fakturą. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że termin odliczenia podatku następuje, co do zasady, w okresie otrzymania faktury. Jednak roczny okres do zapłaty jest sytuacją wyjątkową. Wnioskodawca obawia się ujęcia niezapłaconej faktury do deklaracji VAT-7 przed jej zapłatą, aby nie zostać posądzonym o wyłudzenie (bo faktycznie nieuiszczonego) podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z póź. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

I tak, jak postanowiono w art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

w myśl art. 21 ust. 1 ustawy, mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

1. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
2. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1

• po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej metodą kasową: otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Przepis ust. 1 stosuje się do czynności wykonanych w okresie, w którym podatnik stosuje metodę kasową (art. 21 ust. 2 ustawy).

Metoda kasowa stanowi zatem szczególny sposób ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, w którym powstanie obowiązku podatkowego zostało powiązane z uregulowaniem należności.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur (z terminem płatności 365 dni), dokumentujących nabycie środków ochrony roślin i nawozów, przysługuje w świetle art. 86 ust. 10 ustawy w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do ww. nabytych towarów powstanie obowiązek podatkowy, tj. jak wynika z art. 19a ust. 1 ustawy z chwilą dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel), o ile dostawca nie rozlicza się tzw. metodą kasową, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy. Prawo to przysługuje pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do odliczenia ww. podatku w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym dokonał zapłaty za te faktury należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy dostawca rozlicza się metodą kasową Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokona zapłaty za nabyte towary, wtedy bowiem u dostawy rozliczającego się metodą kasową powstaje obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej