Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113 ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismami sygnowanymi datą 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2018 r., 30 stycznia 2018 r. i 31 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 4 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 30 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie i sprostowanie opisu sprawy oraz w dniu 31 stycznia 2018 r. o sprostowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany i sprostowany w dniu 4 stycznia 2018 r., w dniu 30 stycznia 2018 r. oraz w dniu 31 stycznia 2018 r.).

Jednoosobową działalność gospodarczą w postaci Biura Nieruchomości jako Pośrednik ds. nieruchomości Wnioskodawca rozpoczął od 7 czerwca 2016 r. Prowadzona jest książka przychodów i rozchodów. Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), Wnioskodawca skorzystał z określonego w art. 113 ust. 1 zwolnienia podmiotowego z podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy w charakterze pośrednika w obrocie nieruchomościami obejmuje: skojarzenie stron transakcji chcących sprzedać, kupić, wynająć nieruchomość, weryfikowanie stanu prawnego nieruchomości na podstawie przedłożonych dokumentów przez właściciela lub dewelopera, korzystanie z elektronicznych ksiąg wieczystych oraz na życzenie Klientów, pośrednik pobiera z urzędu plany zagospodarowania lub wypisy z ewidencji gruntów, prezentowanie nieruchomości oraz organizowanie prezentacji nieruchomości, czynności organizacyjno-marketingowe, na życzenie Klientów organizowanie spotkań z doradcą kredytowym, notariuszem oraz rzeczoznawcą.

Prowadzona działalność gospodarcza w formie Biura Pośrednictwa sklasyfikowana pod symbolem PKD 68.31.Z Sprzedaż usług pośrednictwa w 2016 r. nie przekroczyła limitu obrotu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Wnioskodawca głównie prowadzi transakcje pośrednictwa z klientami indywidualnymi.

Wniosek uzupełniono o następujące informacje:

1. W odpowiedzi na pytanie: Czy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.)? Jeśli tak, to proszę wskazać te czynności? Wnioskodawca wskazał, że: Uważam, że czynności które wykonuję nie są doradztwem. Czynności które wykonuję to między innymi pozyskiwanie i prezentacja nieruchomości. Przekazanie klientowi rzetelnej informacji o danej nieruchomości, zgodnej z aktem notarialnym, księgą wieczystą, dokumentami otrzymanymi od właściciela nieruchomości.
2. W odpowiedzi na pytanie: Czy czynności wykonywane przez Zainteresowanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa? Wnioskodawca wskazał, że: Nie, ponieważ przekazywane informacje przez Pośrednika muszą być zgodne ze stanem faktycznym jaki zwyczajowo jest przyjęty na rynku dotyczącym obrotu nieruchomościami.
3. W odpowiedzi na pytanie: Czy przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2017 r. przekroczy kwotę 200.000 zł? Wnioskodawca wskazał, że: Wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2017 r. nie przekroczyła kwoty 200.000 zł, natomiast w 2016 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w dniu 4 stycznia 2018 r.), działalność prowadzona przez niego w charakterze Pośrednika do spraw obrotu nieruchomościami może być zwolniona z podatku VAT, ze względu na zakres czynności jakie on wykonuje, m.in.: pozyskanie oraz prezentacja nieruchomości, czynności organizacyjno-marketingowe, zmierzające do zawarcia umowy sprzedaży, kupna lub wynajmu nieruchomości, współpraca głównie z klientami indywidualnymi, nieposiadającymi działalności gospodarczej.

Zainteresowany oświadcza, że świadczy usługi pośrednictwa, natomiast nie świadczy usług doradztwa i szacowania wartości nieruchomości związanych z jej kupnem, sprzedażą lub dzierżawą. Obowiązkiem Wnioskodawcy jest zaprezentowanie różnych ofert dla klienta szukającego nieruchomości, a klient zlecający sprzedaż sam podejmuje decyzję co do wartości nieruchomości, na podstawie średnich cen na rynku, ewentualnie korzysta z usług rzeczoznawcy. Zainteresowany nadmienił, że z jego usług korzystają głównie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej, dlatego po konsultacji z księgową podjął decyzję, by skorzystać z przysługującego prawa w postaci art. 113 ust. 1. W umowie pośrednictwa sprzedaży/kupna/wynajmu Wnioskodawca stosuje zobowiązanie Paragrafu 1, które brzmi: 1. W ramach niniejszej umowy Pośrednik zobowiązuje się do dokonania dla Zamawiającego czynności organizacyjno-marketingowe, zmierzające do zawarcia umowy sprzedaży/kupna/wynajmu nieruchomości, a Zamawiający zobowiązuje się do zapłaty Pośrednikowi wynagrodzenia. 2. Czynności pośrednictwa, o których mowa wyżej, Pośrednik zobowiązuje się wykonać zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, kierując się przede wszystkim zasadą ochrony interesu Zamawiającego..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   &‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działalność gospodarczą w postaci biura nieruchomości jako pośrednik ds. nieruchomości Wnioskodawca rozpoczął od 7 czerwca 2016 r. Zgodnie z ustawą, Wnioskodawca skorzystał z określonego w art. 113 ust. 1 zwolnienia podmiotowego z podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy w charakterze pośrednika w obrocie nieruchomościami obejmuje: skojarzenie stron transakcji chcących sprzedać, kupić, wynająć nieruchomość, weryfikowanie stanu prawnego nieruchomości, na podstawie przedłożonych dokumentów przez właściciela lub dewelopera, korzystanie z elektronicznych ksiąg wieczystych oraz na życzenie klientów pośrednik pobiera z urzędu plany zagospodarowania lub wypisy z ewidencji gruntów, prezentowanie nieruchomości oraz organizowanie prezentacji nieruchomości, czynności organizacyjno-marketingowe, na życzenie klientów organizowanie spotkań z doradcą kredytowym, notariuszem oraz rzeczoznawcą. Czynności, które wykonuje Wnioskodawca, nie są doradztwem. Czynności które wykonuje Zainteresowany, to między innymi pozyskiwanie i prezentacja nieruchomości. Przekazanie klientowi rzetelnej informacji o danej nieruchomości, zgodnej z aktem notarialnym, księgą wieczystą, dokumentami otrzymanymi od właściciela nieruchomości. Czynności wykonywane przez Zainteresowanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa, ponieważ przekazywane przez Pośrednika informacje muszą być zgodne ze stanem faktycznym jaki zwyczajowo jest przyjęty na rynku dotyczącym obrotu nieruchomościami. Wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2017 r. nie przekroczyła u Wnioskodawcy kwoty 200.000 zł, natomiast w 2016 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy świadcząc usługi w zakresie pośrednictwa nieruchomości może on korzystać ze zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a) i b) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu, termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa prawnego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa, należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawca od dnia 7 czerwca 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie biura nieruchomości, jednocześnie w ramach tej działalności jak wskazano w opisie sprawy Zainteresowany nie świadczy usług doradztwa, a wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2016 r. i wartość sprzedaży w 2017 r. nie przekroczyły kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, to tym samym Wnioskodawca spełnia wskazane wyżej warunki i zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy ma prawo do zastosowania zwolnienia od VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, z tytułu świadczenia usług w ramach ww. działalności gospodarczej Zainteresowanemu przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Podkreślić jednak należy, że w sytuacji, gdy faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy przekroczy kwotę 200.000 zł, bądź też Wnioskodawca w ramach działalności będzie wykonywał którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to utraci on prawo do zwolnienia podmiotowego.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej