Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania procedury odwrotnego obciążenia i wystawienia faktury.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania procedury odwrotnego obciążenia i wystawienia faktury jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania procedury odwrotnego obciążenia i wystawienia faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na odzysku surowców z materiałów segregowanych (PKD 38.32.Z) oraz na sprzedaży hurtowej odpadów i złomu (PKD 46.77.Z) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Współpracując z firmą X, wymieniającą wyeksploatowane wodomierze na nowe, Wnioskodawca kupuje te zużyte. Firma X, będąc podatnikiem VAT czynnym sprzedaje Wnioskodawcy zużyte wodomierze dokumentując taką czynność fakturą VAT ze stawką VAT 23%. Po zakupie w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje mechanicznej rozbiórki tychże wodomierzy, fizycznego zniszczenia obudowy poprzez jej rozcięcie lub rozkruszenie, a poprzez rozkręcenie i rozmontowanie lub siłowe rozerwanie elementów wnętrza na poszczególne rodzaje odpadów, to jest według rodzaju metalu oraz tworzyw sztucznych. Zgodnie z PKD 38.32.Z czynność ta klasyfikowana jest jako przetwarzanie metalowych i niemetalowych odpadów na surowce wtórne poprzez proces przetworzenia mechanicznego. Ponieważ używane wodomierze w wyniku mechanicznej ingerencji ulegają nieodwracalnym uszkodzeniom, przestają być wyrobem. Po wykonaniu powyższych czynności Wnioskodawca sprzedaje osobno poszczególne rodzaje złomu metalowego, wg typu metalu na rzecz innych odbiorców, będących czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, a sama dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy.

Faktura stwierdzająca dokonanie dostawy złomu nie zawiera danych dotyczących: stawki podatku oraz kwoty podatku, zawiera natomiast oznaczenie odwrotne obciążenie. Wnioskodawca nie nalicza podatku należnego, ponieważ sprzedaje towary, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług z załącznika nr 11, m.in. stopy miedzi (mosiądz) PKWiU 24.44.13.0 czy też żelazostopy PKWiU 24.10.12.0 na rzecz innych odbiorców, będących czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, a sama dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy.

Z powyższego wynika, że zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy złomu (wymienionego w załączniku nr 11) jest nabywca złomu, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem odnośnie prawidłowości wystawienia faktury sprzedaży i opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży złomu pozyskanego ze zużytych wodomierzy na rzecz innych odbiorców, będących czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, a sama dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, tj. czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje procedurę odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając towary, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług z załącznika nr 11, m.in. stopy miedzi (mosiądz) PKWiU 24.44.13.0 czy też żelazostopy PKWiU 24.10.12.0 na rzecz innych odbiorców, będących czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, a sama dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy powinien wystawić fakturę bez VAT stosując adnotację odwrotne obciążenie i zobowiązując do naliczenia VAT odbiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowego sposobu opodatkowania danego towaru istotne jest właściwe jego zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Wskazać należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania towarów, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował towary będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towarów do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. l i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Zasada tzw. odwrotnego obciążenia polega na tym, że to nabywca a nie dostawca rozlicza VAT od transakcji związanych z ww. towarami.

W przypadku, gdy któryś z warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku w związku z dostawą towarów spoczywa na ich dostawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na odzysku surowców i materiałów segregowanych oraz sprzedaży hurtowej odpadów i złomu. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Współpracuje z firmą X, która wymienia wyeksploatowane wodomierze na nowe. Firma X jest podatnikiem VAT czynnym i sprzedaje zużyte wodomierze Wnioskodawcy dokumentując tą czynność fakturą VAT ze stawką 23%.

Po zakupie w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje mechanicznej rozbiórki wodomierzy, fizycznego zniszczenia obudowy poprzez jej rozcięcie lub rozkruszenie, poprzez rozkręcenie i rozmontowanie lub siłowe rozerwanie elementów wnętrza na poszczególne rodzaje odpadów, to jest według rodzaju metalu oraz tworzyw sztucznych.

Po wykonaniu powyższych czynności Wnioskodawca sprzedaje osobno poszczególne rodzaje złomu metalowego, wg typu metalu na rzecz innych odbiorców, będących czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy, a sama dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca klasyfikuje towary według następujących PKWiU: stopy miedzi (mosiądz) PKWiU 24.44.13.0 oraz żelazostopy PKWiU 24.10.12.0.

W poz. 24 załącznika nr 11 do ustawy, ujęte zostały towary o symbolu PKWiU 24.44.13.0 miedź rafinowana i stopy miedzi, nieobrobione plastycznie; stopy wstępne miedzi, zaś w poz. 1 ww. załącznika, ujęte zostały żelazostopy o symbolu PKWiU 24.10.12.0.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że towary zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 24.44.13.0 oraz PKWiU 24.10.12.0 są towarami, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spełnione są również warunki wskazane w ww. przepisie, dotyczące podatników biorących udział w transakcji oraz samej dostawy, spełnienie których umożliwia zastosowanie do sprzedaży stopów miedzi i żelazostopów mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Podsumowując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca prawidłowo stosuje do dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy zasady opodatkowania wskazanej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. tzw. odwrotnego obciążenia.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. 11, wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 wyrazy metoda kasowa;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 wyraz samofakturowanie;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy odwrotne obciążenie; (...).

Jak stanowi art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Podmiotami zobowiązanymi do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy przez Wnioskodawcę towarów, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, sklasyfikowanych pod symbolami PKWiU 24.44.13.0 oraz 24.10.12.0 są nabywcy tych towarów. Zatem faktura sprzedaży wystawiona przez Wnioskodawcę powinna zawierać, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, wyrazy odwrotne obciążenie oraz na podstawie art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy nie zawierać danych dotyczących m.in. stawki i kwoty podatku.

Podsumowując, Wnioskodawca prawidłowo stosuje do sprzedaży towarów sklasyfikowanych według PKWiU 24.44.13.0 miedź ratyfikowana i stopy miedzi, nieobrobione plastycznie; stopy wstępne miedzi oraz według PKWiU 24.10.12.0 żelazostopy, procedurę odwrotnego obciążenia. Prawidłowo również wystawia faktury bez podatku VAT, stosując adnotację odwrotne obciążenie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej