Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Radia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Radia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Radia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi dziennikarskie i prezenterskie. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca zawarł umowę z Radiem, będącym siecią komercyjnych rozgłośni, w ramach której jest współprowadzącym Redaktorem i jednym z gospodarzy audycji radiowej. Audycja ma charakter satyryczno-rozrywkowego porannego morning show w formule na żywo. Audycje emitowane są w programie Radia oraz mogą być emitowane równocześnie w sieci Internet, audycje przygotowywane są i prowadzone przez Wnioskodawcę wraz ze współprowadzącymi.

W okresie obowiązywania niniejszej umowy, Wnioskodawca zobowiązany jest do zachowania dla Radia wyłączności wśród innych stacji radiowych w zakresie jego świadczeń objętych umową. Powyższa wyłączność oznacza, że w okresie obowiązywania umowy Wnioskodawca nie będzie współpracował z żadną inną niż Radio stacją radiową przy realizacji audycji radiowych, w szczególności nie będzie prowadził audycji (wywiadów, rozmów, programów rozrywkowych, satyrycznych, muzycznych, itp.) na antenie innych niż Radio stacji radiowych, a także nie będzie występował w akcjach promocyjnych i reklamowych ww. podmiotów (stacji radiowych).

W związku z realizacją Audycji Wnioskodawca:

1. zobowiązał się do udziału w nagrywaniu promosów reklamujących Audycje, w terminach wskazanych przez Radio,
2. upoważnił Radio do korzystania, w ramach działań związanych z promocją Audycji oraz Radia, w okresie obowiązywania niniejszej umowy, z jego wizerunku, głosu oraz imienia i nazwiska, przy czym:
   • Radio jest uprawnione do korzystania z jego wizerunku utrwalonego w postaci zdjęć fotograficznych, które zostały wykonane w ramach wcześniejszej współpracy oraz zdjęć fotograficznych, które mogą zostać wykonane przez Radio w trakcie obowiązywania niniejszej umowy lub nagrania audio-video zarejestrowanego w ramach wcześniejszej współpracy, jak i nagrania audio-video zarejestrowanego podczas internetowej transmisji Audycji, jak również wizerunku utrwalonego na zdjęciach wykonanych przez Radio w ramach dotychczasowej współpracy;
   • z utrwalonego w powyższy sposób wizerunku i głosu, jak również imienia i nazwiska Radio może korzystać w celach związanych z promocją i/lub reklamą Radia i/lub Audycji.

W programie współprowadzący podają informacje z kraju i ze świata, komentując je w sposób satyryczny, ogłaszają i rozwiązują konkursy z nagrodami dla słuchaczy, prowadzą krótkie wywiady z celebrytami. Niektóre elementy programu zawierają lokowanie produktów lub są dedykowane sponsorom.

W zamian za wynagrodzenie, jako prowadzący Audycję Wnioskodawca, przenosi na zleceniodawcę, z chwilą zrealizowania każdej audycji, autorskie prawa majątkowe oraz prawa do artystycznych wykonań powstałe podczas programu z jego udziałem.

Ponadto, w ramach wynagrodzenia ustalonego w umowie, Wnioskodawca korzysta z przysługujących mu autorskich praw majątkowych i osobistych, przenosi na zleceniodawcę prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego do każdej z audycji oraz upoważnia zleceniodawcę do swobodnego opracowania każdej z audycji (m.in. poprzez dokonywanie ich skrótów, przeróbek, tłumaczeń, itp.) oraz do korzystania z tych opracowań na polach eksploatacji, wskazanych w umowie.

W zamian za świadczenia związane z realizacją audycji oraz przeniesienie praw i udzielenie uprawnień opisanych w niniejszej umowie, zleceniodawca płacił na rzecz Wnioskodawcy, tytułem wynagrodzenia, zryczałtowaną kwotę netto + VAT, płatną miesięcznie na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT.

Zryczałtowana kwota, o jakiej mowa powyżej, obejmuje wszystkie koszty realizacji usług, związanych z zawartą umową oraz przeniesienia praw i udzielenia uprawnień zgodnie z postanowieniami umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługa świadczona na rzecz Radia jest usługą dziennikarską opodatkowaną stawką VAT 23% czy ze względu na kulturalno-rozrywkowy charakter audycji jest usługą kulturalną podlegającą zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z wykonywanymi czynnościami Wnioskodawca jest twórcą i artystą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Spełniona jest zatem, przesłanka podmiotowa wynikająca z art. 41 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Jednak zwolnienie od podatku przewidziane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, odnosi się wyłącznie do twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, ale wyłącznie wtedy gdy świadczone przez nich usługi są usługami w zakresie kultury.

Czynności wykonywanych w ramach umowy z Radiem nie można uznać za usługi w zakresie kultury. Do usług takich nie można bowiem zaliczyć ogłaszania i prowadzenia konkursów dla słuchaczy, wywiadów z celebrytami czy przekazywania treści związanych z promocją produktów. Również czynności polegające na podawaniu informacji z kraju i ze świata, pomimo ich satyrycznego przekazu, nie noszą znamion typowych dla usług w zakresie kultury.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługę świadczoną w ramach umowy z Radiem uznać należy za usługę dziennikarską, dla której ustawodawca nie przewidział ani obniżonej stawki podatku ani zwolnienia od podatku. Usługa ta podlega więc opodatkowaniu na podstawie art. 146f pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W tym miejscu należy wyjaśnić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy, ale i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Treść tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te aby mogły korzystać ze zwolnienia świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług kulturalnych. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu usługi kulturalne w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle kultura podaje, że jest to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory. Przez potoczne rozumienie pojęcia kultura możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z późn. zm.), działalność kulturalna, w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Unormowanie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi dziennikarskie i prezenterskie. Jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest twórcą i artystą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Wnioskodawca zawarł umowę z Radiem, będącym siecią komercyjnych rozgłośni, w ramach której jest współprowadzącym Redaktorem i jednym z gospodarzy audycji radiowej. Audycja ma charakter satyryczno-rozrywkowego porannego morning show w formule na żywo. Audycje emitowane są w programie Radia oraz mogą być emitowane równocześnie w sieci Internet, audycje przygotowywane są i prowadzone przez Wnioskodawcę wraz ze współprowadzącymi. W programie współprowadzący podają informacje z kraju i ze świata, komentując je w sposób satyryczny, ogłaszają i rozwiązują konkursy z nagrodami dla słuchaczy, prowadzą krótkie wywiady z celebrytami. Niektóre elementy programu zawierają lokowanie produktów lub są dedykowane sponsorom. W zamian za wynagrodzenie, jako prowadzący Audycję Wnioskodawca, przenosi na zleceniodawcę, z chwilą zrealizowania każdej audycji, autorskie prawa majątkowe oraz prawa do artystycznych wykonań powstałe podczas programu z jego udziałem. W zamian za świadczenia związane z realizacją audycji oraz przeniesienie praw i udzielenie uprawnień opisanych w niniejszej umowie, zleceniodawca płacił na rzecz Wnioskodawcy, tytułem wynagrodzenia, zryczałtowaną kwotę netto + VAT, płatną miesięcznie na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT. Zryczałtowana kwota, o jakiej mowa powyżej, obejmuje wszystkie koszty realizacji usług, związanych z zawartą umową oraz przeniesienia praw i udzielenia uprawnień zgodnie z postanowieniami umowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania stawką podatku VAT usług świadczonych w ramach umowy z Radiem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest twórcą i artystą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Spełniona jest zatem, jak słusznie zauważył Wnioskodawca, przesłanka podmiotowa wynikająca z art. 41 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Zauważyć jednak należy, że zwolnienie od podatku przewidziane w tym przepisie odnosi się wyłącznie do twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, ale wyłącznie wtedy gdy świadczone przez nich usługi są usługami w zakresie kultury.

W ocenie tut. Organu usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Radia nie można uznać za usługi w zakresie kultury. Do usług takich nie można bowiem zaliczyć ogłaszania konkursów z nagrodami dla słuchaczy, prowadzenia krótkich wywiadów z celebrytami, czy lokowania produktów na antenie. Również czynności polegające na podawaniu informacji z kraju i ze świata, nawet jeżeli ich satyryczno-rozrywkowa forma opracowana jest przez Wnioskodawcę nie noszą znamion typowych dla usług w zakresie kultury. Tym samym, należy stwierdzić, że niespełniony jest warunek przedmiotowy wynikających z treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy przewidującego zastosowanie zwolnienia od podatku. Oznacza to więc, że realizowana przez Wnioskodawcę, w ramach umowy zawartej z Radiem, usługa polegająca na współprowadzeniu audycji radiowej, która ma charakter satyryczno-rozrywkowego porannego morning show w formule na żywo, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Okoliczności sprawy wskazują, że świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Radia usługa stanowi usługę dziennikarską, dla której ustawodawca nie przewidział ani obniżonej stawki podatku ani zwolnienia od podatku. W konsekwencji, ww. usługa podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146f pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Radia jest usługą dziennikarską opodatkowaną podstawową stawką podatku w wysokości 23% zgodnie
z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146f pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej