Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia z dn. 25.04.2005r. na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie nr P-2-443/17/05 z dnia 06.04.2005r. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:
- odmawiam zmiany zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Rozpatrując Pani wniosek z dnia 05.01.2005r. uzupełniony pismem z dnia 17.03.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego do rozliczenia podatku VAT na zasadach określonych w art. 109 ustawy z dn. 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług świadczonych przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie na podstawie art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa poinformował Stronę, że zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dn. 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego z zastrzeżeniem ust 5. W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art 29 ustawy.

Interpretacji Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie dokonał w postanowieniu nr P-2-443/17/05 z dnia 06.04.2005r.

Na powyższe postanowienie Pani .... w piśmie z dn. 25.04.2005r. złożyła zażalenie, w którym nie zgadza się ze stanowiskiem przestawionym w skarżonym postanowieniu stwierdzając, iż działalność Podatnika polega na (...) zapewnieniu usług zasadniczych, tj. noclegu, wyżywienia, zapewnienia kadry opiekunów i pokryciu kosztów organizowanych przez wychowawców form wypoczynku, ponadto Strona korzysta z usług pomocniczych typu przejazd kolejką wąskotorową, basenu i autokaru.

Po zapoznaniu się z materiałem zgromadzonym w sprawie stwierdzam, że zarzuty Strny postawione w zażaleniu z dn. 25.04.2005r. nie zasługują na uwzględnienie, a udzielona w postanowieniu nr P-2-443/17/05 z dnia 06.04.2005r. interpretacja jest zgodna z przepisami ustawy z dn. 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, iż usługi turystyczne są opodatkowane w sposób szczególny, określony w art 119 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w sytuacji gdy są one nabywane od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zgodnie z art 119 ust 1 i 2 ustawy - podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należność, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty /usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki/. W przypadku, gdy przy świadczeniu usług turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część, nawet znaczną, świadczeń w ramach usługi wykonuje we własnym zakresie, tzw. usługi własne, w odniesieniu do nich podatnik jest zobligowany, zgodnie z art 119 ust 5 - odrębnie ustalić podstawę opodatkowania dla usług własnych /podstawą jest obrót/ i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty /podstawą jest marża/. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art 29 ustawy o VAT. W takich przypadkach podatnik jest zobowiązany do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część świadczonych usług jest nabyta od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Pani ..... prowadzi działalność gospodarczą w zakresie 5523 Z - usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania w ramach których organizuje wypoczynek letni dla dzieci i młodzieży. Strona wykonuje powyższe usługi w oparciu o własną bazę noclegową, organizując własne wyżywienie, zapewniając opiekę wychowawczą oraz pokrywając koszty organizowanych przez wychowawców różnych form wypoczynku. Nabywa również usługi obce typu: przejazd kolejką wąskotorową, usługi korzystania z basenu, przejazd autokarem. Z tytułu prowadzonej działalności prowadzi ewidencję o której mowa w art 109 ustawy o VAT.

W związku z powyższym jeżeli Podatnik wykonuje kompleksowo usługę turystyki nabywając dla bezpośredniej korzyści turysty usługi stanowiące jej składniki /w szczególności transport, szeroko rozumiane usługi rekreacyjne, tj. m.in. przejazd kolejką wąskotorową, korzystanie z basenu/ wówczas w takiej sytuacji począwszy od 01.05.2004r. ma zastosowanie art 119 ustawy o VAT. Z powołanych przepisów nie wynika jaki udział w ogólnej kwocie należności za świadczoną usługę winny mieć należności za usługi nabyte od innych podatników, przepis ten nie uzależnia też stosowania tej procedury od tego, czy usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty mają charakter pomocniczy czy też stanowią znaczną część usługi świadczonej przez podatnika. Zatem w sytuacji, gdy podatnik świadczy nabywcy usługi własne, czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wedle stawek właściwych dla tego rodzaju usług a podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT wynikającego z zakupów związanych bezpośrednio z daną usługą.

Końcowo zauważa się, iż lakoniczne i ogólnikowe przywołanie orzecznictwa ETS-u nie może być podstawą zmiany niniejszej decyzji, gdyż rozstrzygnięcie w powyższej kwestii wydano w oparciu o stan faktycznym przedstawiony przez Podatnika i w oparciu o przepisy prawne ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Mając na uwadze powyższe orzekłem jak w sentencji decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji i wyłącznie z powodu niezgodności z prawem może być zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia. Skargę składa się w 2 egz.