Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. z siedzibą w Warszawie z dnia 06.09.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, iż oferuje Ona klientom transakcje leasingu finansowego denominowane w walutach obcych kalkulowane na podstawie zmiennej stopy procentowej. Umowa leasingu zawiera harmonogram płatności poszczególnych rat, w którym wysokość rat jest z góry ustalona. W przypadku umów denominowanych w walutach obcych, wysokość poszczególnych rat w harmonogramie jest ustalona w walucie obcej, natomiast płatność jest dokonywana przez korzystającego w walucie polskiej na podstawie otrzymanej noty. Przy przeliczaniu rat wyrażonych w walucie obcej na walutę polską finansujący (Strona) stosuje kurs z dnia określonego w umowie leasingu, tj. kurs sprzedaży z dnia wystawienia noty korygującej.

Przy ustaleniu podstawy opodatkowania na dzień powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług finansujący (Strona) sumuje kwoty rat wyrażone w walucie obcej i przelicza je na walutę polską po kursie z dnia wystawienia faktury VAT. Tak obliczona kwota stanowi kwotę należną netto z tytułu dostawy przedmiotu leasingu.

W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie jej stanowiska, iż zarówno w przypadku umów leasingu finansowego, w których raty leasingowe denominowane są w walucie obcej, jak i umów, w których raty kalkulowane są na podstawie zmiennej stopy procentowej, nie ma, w przypadku zmiany kursu waluty lub stopy procentowej w okresie trwania umowy, obowiązku dokonywania korekty podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a tym samym wysokości podatku należnego pierwotnie zadeklarowanego z tego tytułu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż dla potrzeb podatku od towarów i usług czynność, na podstawie której dochodzi do wydania towaru na mocy umowy leasingu, stanowi dostawę towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Obowiązek podatkowy w takim wypadku powstaje, zgodnie z art. 19 ust. 1 w/w ustawy z chwilą wydania towaru będącego przedmiotem leasingu albo w przypadku, gdy transakcja powinna być potwierdzona fakturą, zgodnie z ust. 4 w/w artykułu, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru.

Odnosząc się do przedstawionego problemu należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnej regulacji w tym zakresie. W związku z powyższym zastosowanie mają ogólne zasady dotyczące podstawy opodatkowania oraz skutków jej zmiany po dokonaniu sprzedaży. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania stanowi w takim przypadku obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmującą całość świadczenia należnego od nabywcy, zwiększona o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przedmiotowym przypadku podstawę opodatkowania stanowi więc całość wynagrodzenia należna finansującemu z tytułu oddania korzystającemu rzeczy (towaru) do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku. Każda zatem zmiana wielkości wynagrodzenia należnego finansującemu, spowodowana czy to zmianą kursu walut, czy to zmianą stóp procentowych, skutkuje zmianą podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku należnego. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż zgodnie z zasadą zawartą w art. 358 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zobowiązania pieniężne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wyrażone tylko w pieniądzu polskim (zasada walutowości), jednakże na podstawie art. 3581 § 2 w/w Kodeksu strony mogą zastrzec w umowie, że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według innego niż pieniądz miernika wartości (klauzula waloryzacyjna). Miernikiem tym może być zarówno inna waluta (klauzula walutowa), towar, jak i np. stopy procentowe.

Związana z ich zastosowaniem zmiana podstawy opodatkowania powoduje konieczność wystawienia faktury korygującej przez finansującego. W przypadku obniżenia podstawy opodatkowania podstawę do wystawienia faktury korygującej stanowi § 16 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 957, poz. 798 ze zm.), w przypadku zaś podwyższenia podstawy opodatkowania § 17 ust. 1 w/w rozporządzenia. Powyższe przepisy określają jednocześnie warunki, jakim powinna odpowiadać faktura korygująca oraz skutki, jakie jej wystawienie/otrzymanie powoduje dla finansującego i korzystającego.

Z przepisów ustawy jak i w/w rozporządzenia nie wynika przy tym, kiedy faktura korygująca powinna zostać w takim przypadku wystawiona.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego wystawienie faktury korygującej winno mieć miejsce z upływem określonego w umowie okresu korzystania z przedmiotu leasingu, tak aby faktura korygująca uwzględniała różnicę pomiędzy faktycznie dokonanymi płatnościami przez korzystającego a kwotą przyjętą do podstawy opodatkowania w momencie dostawy.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa), w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).