w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni od faktur dokumentujących kwoty należności, zapłaconych w ramac... - Interpretacja - 0113-KDIPT1-2.4012.512.2017.2.KT

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 31.10.2017, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.512.2017.2.KT, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni od faktur dokumentujących kwoty należności, zapłaconych w ramach nettingu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni od faktur dokumentujących kwoty należności, zapłaconych w ramach nettingu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni od faktur dokumentujących kwoty należności, zapłaconych w ramach nettingu oraz prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni w przypadku potrącenia kaucji gwarancyjnej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 października 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 1 wniosku, rezygnacji z pytania nr 2 wniosku dotyczącego prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni w przypadku potrącenia kaucji gwarancyjnej oraz sformułowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Podstawowym rodzajem działalności Sp. z o.o. jest produkcja opakowań z tektury falistej. Spółka funkcjonuje w ramach Grupy Kapitałowej , która należy do W 2016 roku Spółka zakupiła grunt pod budowę nowego zakładu w , a w 2017 rozpoczęła się już budowa nowego zakładu.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje zakupu surowców od podmiotów powiązanych. Głównym dostawcą surowca jest firma z Austrii, która nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, lecz dla celów podatku VAT podmiot ten jest zarejestrowany w Polsce i sprzedaży towarów dokonuje Spółce Polska z naliczonym podatkiem VAT. Zapłata za wyżej wymienione transakcje odbywa się w ramach nettingu, systemie wzajemnych kompensat i należności jaki funkcjonuje w całej Grupie Kapitałowej. Rozliczenia w ramach nettingu realizowane są poprzez wyrównanie sald rozrachunków między podmiotami powiązanymi. Spółka Polska z tytułu dokonanych zakupów posiada głównie zobowiązania, w wyniku czego jest zobowiązana do zapłaty powstałego salda. Co miesiąc w wyniku rozliczenia nettingowego Spółka płaci około 95% swoich zobowiązań z rachunku bankowego na pokrycie zobowiązania nettingowego.

W związku z budową nowego zakładu produkcji tektury falistej i opakowań w , Spółka zawarła umowę z Generalnym Wykonawcą na wykonanie inwestycji. Zabezpieczeniem roszczeń z tytułu należytego wykonania umowy oraz roszczeń z tytułu gwarancji i rękojmi przysługujących Zamawiającemu od Wykonawcy, będzie kaucja gwarancyjna 8% wartości netto każdej faktury VAT wystawionej przez Wykonawcę.

Kaucja gwarancyjna ulegnie zwrotowi w następujących terminach:

  1. 5% wartości netto faktur VAT wystawionych przez Wykonawcę zostanie zwrócone Wykonawcy w terminie 7 dni od dnia uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu;
  2. 3% wartości netto wszystkich faktur VAT wystawionych przez Wykonawcę zostanie zwrócone Wykonawcy w terminie 7 dni od dnia upływu terminu rękojmi lub gwarancji, czyli w okresie 5 lat od dnia uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

Zgodnie z zawartą umową płatność za faktury VAT wystawione przez wykonawcę jest dokonywana w następujących proporcjach: 92% wartości netto oraz 100% podatku VAT.

Spółka Polska jest czynnym podatnikiem podatku VAT, co miesiąc ma nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym co powoduje, że co miesiąc wpłaca podatek VAT na konto Urzędu Skarbowego. W związku z planowanymi wydatkami inwestycyjnymi wystąpi nadpłata podatku naliczonego. Spółka zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT będzie występowała o zwrot różnicy podatku w przyspieszonym terminie.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano, że:

  1. Faktury objęte zakresem pytania nr 1 będą dotyczyć faktur za dany okres rozliczeniowy, co do których część wartości należności z nich wynikająca zostanie rozliczona w formie nettingu, pozostała część zostanie zapłacona na rachunek bankowy kontrahenta.
  2. Łączna wartość należności za dany okres rozliczeniowy wynikająca z faktur zapłaconych za pośrednictwem nettingu będzie przekraczać 15.000 zł.
  3. Pozostała część należności, za dany okres rozliczeniowy, z faktur objętych zakresem pytania nr 2 zostanie w całości zapłacona przelewem na rachunek bankowy kontrahenta.
  4. Na ten moment pytanie nr 2 jest już nieaktualne. Płatności dokonywane są przez Wnioskodawcę w 100%, gdyż Spółka otrzymała od kontrahenta gwarancję bankową na wykonywanie usługi.
  5. Kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji za dany okres rozliczeniowy, za który Wnioskodawca występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni nie będzie przekraczać 3.000 zł.
  6. Wnioskodawca w związku z wystąpieniem z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni złoży w urzędzie skarbowym dokumenty potwierdzające zapłatę podatku za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika.
  7. Zainteresowany przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:
    1. był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
    2. składał za każdy okres rozliczeniowy deklarację VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

  1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, w przypadku rozliczenia swoich zobowiązań w ramach nettingu i zapłaty przelewem na rachunek bankowy, Spółka spełni warunek zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT i będzie mogła wystąpić z wnioskiem o zwrot nadwyżki podatku naliczonego w przyspieszonym terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), warunek zostanie spełniony i Zainteresowany będzie uprawniony do złożenia wniosku i do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w przyspieszonym terminie 25 dni, o którym mowa w art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli część faktur dokumentujących kwoty należności, zostanie zapłacona w ramach nettingu.

Zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT , na wniosek podatnika przyspieszony zwrot może zostać dokonany, jeżeli dotyczy wykazanych faktur, które zostały w całości przez podatnika zapłacone z rachunku bankowego. Pytanie Spółki dotyczy faktur rozliczanych w ramach nettingu, których Spółka dokonuje płatności z rachunku bankowego. Zapłata ta następuje jako zapłata zobowiązania nettingowego, w systemie wzajemnych kompensat zobowiązań i należności.

Stanowisko Spółki jest zgodne z wydanym wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. III SA/Wa 3052/15. Analiza odpowiednich przepisów ustawy o VAT oraz Ustawy o swobodzie gospodarczej prowadzi do wniosku, iż kompensata wzajemnych wierzytelności nie wyklucza ubiegania się przez podatnika o zwrot podatku w terminie 25 dni. W konsekwencji warunek otrzymania przyspieszonego zwrotu nadwyżki VAT należy uznać za spełniony także wtedy, gdy w miejsce zapłaty należności z faktury podatnik i wystawca faktury dokonają wzajemnego potrącenia przysługujących im wierzytelności, gdyż kompensata należności jest dopuszczalną prawnie formą rozliczeń.

Dokonanie uregulowania płatności zobowiązania z faktury w drodze potrącenia ma skutki równoznaczne z dokonaniem zapłaty tego zobowiązania w formie pieniężnej. Dokonanie potrącenia jest tak samo łatwe do skontrolowania przez organy, jak dokonanie zapłaty w formie pieniężnej z zastosowaniem obrotu bezgotówkowego.

Odnosząc się do przedstawionych powyżej interpretacji przepisów prawa podatkowego i orzecznictwa sądów administracyjnych prezentujących stanowisko organów podatkowych, Spółka pragnie podkreślić, że stanowią one potwierdzenie tezy przedstawionej przez Spółkę. Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanej powyżej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Stosownie do art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

  1. kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:
    1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach,
    2. faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15.000 zł,
    3. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
    4. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji,
  2. kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3.000 zł,
  3. podatnik złoży w urzędzie skarbowym dokumenty potwierdzające zapłatę podatku za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, o których mowa w ust. 2,
  4. podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:
    1. był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
    2. składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3
    -przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2017 r. stosowanie zwrotu różnicy podatku w przyspieszonym 25 dniowym terminie ma miejsce w sytuacji, gdy:

  1. należności wynikające z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi zostaną w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym i podatnik przedstawi dokumenty potwierdzające taką zapłatę,
  2. łączna kwota należności wynikających z pozostałych faktur (innych niż uregulowane za pośrednictwem rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej) nie przekroczy 15.000 zł,
  3. podatnik przez rok (kolejne dwanaście miesięcy) poprzedzający okres, w rozliczeniu za który występuje o zwrot w przyspieszonym terminie, był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz składał deklaracje podatkowe,
  4. jeżeli kwota podatku z przeniesienia z poprzedniej deklaracji przekroczyła kwotę 3.000 zł.

Z analizy powołanego wyżej przepisu art. 87 ust. 6 ustawy wynika, że na wniosek podatnika i przy spełnieniu łącznie określonych warunków podstawowy termin zwrotu może być skrócony do 25 dniowego. Niedopełnienie któregokolwiek z powyższych warunków nie pozwala na zwrot różnicy podatku w przyspieszonym 25 dniowym terminie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem zadanego we wniosku pytania wskazać należy na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I FSK 1292/14, w którym Sąd wyraźnie wskazał, że: (...) podstawowe znaczenie ma podkreślenie, że polska regulacja zwrotu bezpośredniego VAT-u nie pozostawia wątpliwości co do tego, że to termin 60 dniowy należy traktować jako podstawowy termin takiego zwrotu. Wskazuje na to jednoznacznie treść art. 87 ust. 2 u.p.t.u. ab initio, zgodnie z którym Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia (). Z powyższego należy wywodzić, że uregulowany w art. 87 ust. 6 u.p.t.u. 25 dniowy termin zwrotu jest wyjątkiem od zasady, a jako taki wyjątek regulacja ta nie może być interpretowana w sposób rozszerzający, umożliwiając jej zastosowanie do sytuacji podobnych lub zbliżonych do tych wskazanych wprost w art. 87 ust. 6 u.p.t.u. Nie można też zapominać o zakazie wykładni synonimicznej, tj. o tym, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Oznacza to zatem, że nie można utożsamiać wskazanych w art. 87 ust. 6 pkt 1 kwot należności, które zostały w całości zapłacone z kwotami należności, które zostały w całości uregulowane (por. np. art. 86 ust. 16 pkt 1, czy art. 86 ust. 18 pkt 1 u.p.t.u., gdzie mowa o uregulowaniu całej należności wynikającej z otrzymanej od kontrahenta faktury,), czy też uznawać, że istocie w art. 87 ust. 6 pkt 1 u.p.t.u. chodzi o spełnienie świadczenia należnego sprzedawcy w dowolny sposób, niekoniecznie przez zapłatę (rozumianą jako przekazanie środków pieniężnych gotówką/przelewem,). Posłużenie się przez ustawodawcę w art. 87 ust. 6 pkt 1 u.p.t.u. określeniem kwoty należności, które zostały w całości zapłacone należy więc uznać za zamierzoną eliminację możliwości uzyskania zwrotu bezpośredniego VAT-u w terminie 25 dni w przypadku innych sposobów wygaśnięcia zobowiązania pieniężnego, w tym przez potrącenie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż zapłata za transakcje odbywa się w ramach nettingu.

Należy wyjaśnić, iż netting jest formą (systemem) rozliczania wzajemnych należności i zobowiązań pomiędzy dwoma lub większą liczbą kontrahentów, zwykle funkcjonujących w ramach jednej grupy kapitałowej. Opiera się na mechanizmie kompensowania wzajemnych rozrachunków w ramach tzw. sesji nettingowych. Fizyczne przepływy pieniężne dotyczą tylko nadwyżek rozrachunków pozostałych po kompensatach. O ile netting pomiędzy dwoma podmiotami jest konstrukcją prostą, tak netting obejmujący krąg wielu podmiotów jest bardziej złożony. Jeden z podmiotów występuje wówczas w roli organizatora nettingu (jest tzw. net leaderem), pozostali zaś są uczestnikami systemu. Okresowo, w uzgodnionym dniu, uczestnicy podają net leaderowi stan swoich należności i zobowiązań wobec pozostałych uczestników nettingu. Net leader w oparciu o te dane ustala, jaka jest pozycja finansowa każdego z uczestników. Następuje sesja nettingowa i wzajemne rozliczenie kompensacyjne rozrachunków (dzień nettingu). Po dokonaniu kompensat zostaje ustalona pozycja każdego uczestnika systemu, tzn. określane jest, czy po dokonaniu wszystkich kompensat dany podmiot powinien dopłacić różnicę (wówczas wpłaca ją na rachunek net leadera), czy też pozostaje na dodatniej pozycji finansowej netto z pozostałymi uczestnikami i może oczekiwać wpływu nadwyżki należności nad zobowiązaniami (otrzyma ją od net leadera). Charakterystyczne dla takiego systemu jest niewystępowanie fizycznych przepływów pieniężnych pomiędzy uczestnikami nettingu. Regulowanie rozrachunków ma charakter kompensat, a rozliczenia pieniężne pomiędzy stronami następują za pośrednictwem net leadera.

Wzajemna kompensata wierzytelności, polegająca na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej zwana również potrąceniem jednej z drugiej, w obrocie prawnym występuje w dwóch postaciach. Pierwsza to kompensata, u której podstaw leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami (tzw. kompensata umowna), natomiast druga to kompensata ustawowa (potrącenie), oparta na przepisach art. 498-505 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), dokonywana w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skuteczna o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach.

Zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Wobec powyższego, wygaśnięcie zobowiązania poprzez kompensatę wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo, że potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Potrącenie wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

W przedstawionych okolicznościach sprawy natomiast, warunkiem bezwzględnym, jaki Wnioskodawca będzie musiał spełnić w celu wystąpienia o zwrot w terminie 25 dni, stosownie do treści art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy, jest zapłata kwoty należności wynikającej z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi w całości za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym i podatnik przedstawi dokumenty potwierdzające taką zapłatę.

Jeżeli w okolicznościach niniejszej sprawy kwoty należności wynikające z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi, zostaną w części zapłacone w ramach nettingu, czyli w systemie wzajemnych kompensat należności, to Zainteresowany nie spełni warunku określonego w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym Spółka nie będzie uprawniona do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż skoro Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu, że pytanie nr 2 jest nieaktualne, to tym samym wniosek dotyczy wyłącznie jednego zdarzenia przyszłego. W konsekwencji, ponieważ Wnioskodawca dokonał w dniu 28.07.2017 r. wpłaty 80,00 zł tytułem opłaty od ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług, następnie Wnioskodawca zrezygnował z pytania nr 2 wniosku ORD-IN, a wydana interpretacja dotyczy wyłącznie jednego zdarzenia przyszłego, to kwota 40,00 zł stanowi nadpłatę podlegającą zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W kwestii powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego należy zauważyć, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenie nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nadto należy nadmienić, iż powołany wyrok jest nieprawomocny i nie dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej