Temat interpretacji

Brak opodatkowania czynności udostępnienia nieruchomości na podstawie umowy użyczenia oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia użyczonych nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności udostępnienia nieruchomości na podstawie umowy użyczenia (lit. A-H) oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia użyczonych nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności udostępnienia nieruchomości na podstawie umowy użyczenia (lit. A-H) oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia użyczonych nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Gmina Miasto (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Miasto wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane, tzw. zadania własne. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego. Niemniej jednak, wybrane czynności wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom VAT.

Zadania własne Miasta są enumeratywnie wymienione w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) i zaliczyć do nich można w szczególności zadania w zakresie:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
• gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;
• działalności w zakresie telekomunikacji;
• lokalnego transportu zbiorowego;
• ochrony zdrowia;
• pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
• wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
• gminnego budownictwa mieszkaniowego;
• edukacji publicznej;
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
• targowisk i hal targowych;
• zieleni gminnej i zadrzewień;
• cmentarzy gminnych;
• porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
• polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
• wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
• promocji gminy;
• współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r., poz. 239);
• współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, Miasto w zakresie realizacji ww. zadań nie powinno występować w roli podatnika VAT, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności udostępnia/będzie udostępniał na podstawie umowy użyczenia nieruchomości, zarówno grunty, jak i nieruchomości zabudowane, m. in. na rzecz następujących podmiotów w celu realizacji następujących zadań:

1. Państwowej Szkoły ... - działalność edukacyjna;
2. Społecznego Towarzystwa Oświatowego - prowadzenie szkoły oraz przedszkola;
3. Muzeum w K. - prowadzenie ekspozycji muzealnych;
4. Centrum Kultury - działalność statutowa o charakterze kulturalnym;
5. Stacji Pogotowia Ratunkowego - cele magazynowe;
6. Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa - rozbudowa stacji ratowniczej;
7. Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża - umiejscowienie kontenera celem zbiórki artykułów dla osób potrzebujących;
8. osoby fizycznej będącej właścicielem budynku mieszkalnego - wybudowanie placu zabaw na terenie przed budynkiem.

Należy nadmienić, iż podmioty wymienione powyżej nie są jednostkami budżetowymi lub zakładami budżetowymi Miasta. Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury.

Podmioty korzystające z nieruchomości (gruntów, budynków) wykorzystują/będą wykorzystywały je do prowadzenia przez Miasto działalności o charakterze edukacyjnym (A,B), kulturalnym (C,D), społecznym (G,H) lub w zakresie bezpieczeństwa oraz ochrony życia i zdrowia (E,F).

Miasto nie pobiera z tytułu przedmiotowych umów użyczenia żadnych opłat, w tym opłat za zużyte media. Nieruchomości są zatem udostępnianie całkowicie bezpłatnie. Umowy użyczenia przewidują, że koszty eksploatacji lokali ponoszą korzystający. Tym samym Miasto nie ponosi/nie będzie ponosić bieżących kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości. Podmioty korzystające bezpłatnie z użyczonych od Miasta nieruchomości samodzielnie zawierają umowy z dostawcami mediów. Jedynym kosztem Miasta związanym z użyczonymi lokalami jest koszt amortyzacji.

Dodatkowo Miasto wskazuje, że poniosło wydatki na nabycie lub wytworzenie użyczonych nieruchomości w celu realizacji zadań własnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy użyczenie nieruchomości celem prowadzeniem wyżej opisanych działalności (lit. A-H) przez podmioty trzecie stanowi/będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i tym samym podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT?
2. Czy w przypadku uznania opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym działalności Miasta za odpłatne świadczenie usług podstawę opodatkowania użyczenia nieruchomości stanowi/będzie stanowić koszt świadczenia usługi poniesiony przez Miasto?
3. Czy Miasto ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia użyczonych nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Użyczenie nieruchomości nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, ponieważ Miasto w odniesieniu do czynności określonych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (lit. A-H) działa w ramach swojej działalności, tj. wykonuje zadania własne wynikające z odrębnych ustaw.
2. W przypadku uznania opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym działalności Miasta za odpłatne świadczenie usług podstawę opodatkowania stanowi/stanowić będzie koszt świadczenia usługi poniesiony przez Miasto.
3. Miasto nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia użyczonych nieruchomości, ponieważ w momencie nabycia/wytworzenia nieruchomości i następnie ich użyczenia Miasto nie występowało/nie występuje/nie będzie występowało w roli podatnika VAT.

Uzasadnienie stanowiska Miasta.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Użyczenie nieruchomości na gruncie podatku VAT może podlegać opodatkowaniu, gdy zostanie potraktowane jako świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu odpłatnym świadczeniem usług będzie również nieodpłatne świadczenie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Oznacza to, że aby uznać, że użyczenie nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT, to jednostka samorządu terytorialnego w ramach tej czynności musi występować w roli podatnika VAT i jednocześnie użyczenie musi być dokonane na cele inne niż działalność gospodarcza tej jednostki.

Mając na uwadze powyższe, Miasto użyczając nieruchomości podmiotom, które realizują poprzez swoją działalność zadania własne Miasta wynikające z treści art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) nie działa w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z treścią wyżej wspomnianego art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego w szczególności zaliczyć należy działania w zakresie:

• ochrony zdrowia;
• pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
• edukacji publicznej;
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
• porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego.

Użyczenie nieruchomości placówkom oświatowym, takim jak Państwowa Szkoła ... oraz Społeczne Towarzystwo Oświatowe (A,B) celem prowadzenia przez te podmioty działalności edukacyjnej, polega na realizacji przez nie zadania Wnioskodawcy z zakresu edukacji publicznej. Natomiast podmioty, takie jak Muzeum oraz Centrum Kultury (C,D), wykorzystują/będą wykorzystywać użyczone nieruchomości do realizacji zadań z zakresu kultury i również przyczyniają się do realizowania zadania własnego Miasta w tym zakresie.

Opisane w stanie faktycznym użyczenia na rzecz Stacji Pogotowia Ratunkowego oraz Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa (E,F) są związane z zadaniami Miasta z zakresu bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony zdrowia. Nie jest to działalność, z której Wnioskodawca czerpie/będzie czerpać zyski i w której występuje w roli przedsiębiorcy. Podobnie jak w przypadku użyczenia nieruchomości na rzecz Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża celem posadowienia kontenera na zbiórkę artykułów dla osób potrzebujących. Poprzez taką działalność Miasto realizuje zadania z zakresu pomocy społecznej. Użyczenie gruntu osobie fizycznej w celu wybudowania na nim placu zabaw również nie ma na celu osiągnięcia zysku, a wyłącznie zaspokojenie potrzeb mieszkańców Miasta w zakresie rekreacji.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika VAT w zakresie przedmiotowych użyczeń, zgodnie bowiem z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są uważane za podatników w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Przy czym sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawej nie przesądza o uznaniu jednostki samorządu terytorialnego za podatnika VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 marca 2014 r. o sygn. I SA/Go 62/14, w którym sąd wprost wskazał, że: ,,Trudno bowiem mówić o zastosowaniu w ogóle ustawy o VAT w sytuacji, gdy podmiot nie występuje w ramach działalności gospodarczej. Aby dana czynność mogła być bowiem opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika VAT, co wynika nie tylko z przedmiotowej ustawy (zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 tego przepisu) ale z konstrukcji każdego podatku, na którą składa się podmiot i przedmiot opodatkowania. Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd podziela pogląd organu podatkowego, że w sprawie nie miał zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nieodpłatne użyczenie infrastruktury miało miejsce w związku z wykonywaniem przez gminę zadań publicznych, których realizacji nałożona jest ustawą o samorządzie gminnym.

Powyższy wyrok wskazuje również, że sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej nie przesądza o uznaniu danego podmiotu za podatnika VAT. Sąd wprost bowiem wskazał, że: ,,Dokonując bowiem wykładni ww. przepisu trzeba mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem zharmonizowanym stąd też czynności wykonywane na podstawie wykonywanych zawartych umów cywilnoprawnych nie można interpretować jedynie przez siatkę pojęciową polskiego prawa cywilnego. Z kolei wykładnia pro unijna ww. przepisu - w kontekście art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 nakazuje analizowany przepis rozumieć w ten sposób, że podmioty władzy publicznej, wykonujące czynności nałożone odrębnymi ustawami, dla których zostały powołane, mogą być traktowane za podatników VAT jedynie, gdy są normalnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, dokonując czynności typowych dla przedsiębiorców (zob. wyrok NSA z 13.06.2013 r., sygn. akt I FSK 771/12). Mając na uwadze powyższe, nie sposób nie dostrzec, że sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej, nie przesądza o tym, czy dany podmiot należy uznać za podatnika VAT, czy też nie. Istotne jest bowiem to, czy w związku z tą umową, gmina występowała jako typowy uczestnik obrotu gospodarczego.

Stanowisko to zostało potwierdzone także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2013 r. o sygn. I FSK 771/12 gdzie sąd wskazał, że: ,,Zasady opodatkowania czynności organów władzy publicznej w całej Unii Europejskiej muszą być jednolite. Stąd też należy dokonać wykładni pro unijnej art. 15 ust. 6 in fine ustawy o VAT. Uwzględniając regulacje zawarte w art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112, analizowany przepis krajowy należy rozumieć w ten sposób, że organy władzy oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane mogą być traktowane za podatników podatku od wartości dodanej tylko wtedy, gdy są normalnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, dokonując typowych dla przedsiębiorców czynności. [podkreślenie Miasta]

Istotne jest zatem ustalenie, czy w związku z zawartymi umowami Miasto występuje/będzie występowało jako typowy uczestnik obrotu gospodarczego. Użyczanie nieruchomości na prowadzenie działalności określonej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym ma na celu realizację zadań własnych Miasta, takich jak działalność edukacyjna, kulturalna oraz działalność związana z porządkiem publicznym i bezpieczeństwem obywateli, Miasto nie czerpie z tego tytułu zysków i nie są one celem takiej działalności. W konsekwencji Miasto nie występuje tutaj w roli przedsiębiorcy i nie dokonuje typowych dla uczestników obrotu gospodarczego czynności - udostępnia bowiem nieruchomości w celu realizacji zadań własnych nałożonych na Miasto na podstawie odrębnych ustaw.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Rozwoju i Finansów w tym m. in. w:

• interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 stycznia 2014 r. o sygn. IBPP1/443-1038/13/KJ, w której wprost wskazano, że: (...)kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że oddanie nieruchomości (remizy) w bezpłatne użyczenie stowarzyszeniu OSP, na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie należy uznać za odpłatne świadczenie usług. W przedmiotowej sprawie przekazanie remizy na podstawie umowy użyczenia stowarzyszeniu OSP nie odbywa się bowiem do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, gdyż realizowane jest w związku z zadaniami własnymi Gminy (o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPTPP1/443-138/12-7/MW. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor, odnosząc się do sytuacji częściowo nieodpłatnego udostępniania świetlic wiejskich lokalnej społeczności stwierdził, iż świadczone przez Gminę usługi nieodpłatnego wynajmu świetlic wiejskich lokalnej społeczności, jako czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, nie będą stanowić odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i tym samym czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, użyczenie nieruchomości podmiotom trzecim opisane w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ prowadzona przez podmioty trzecie działalność związana jest z realizacją zadań własnych Miasta nałożonych odrębnymi przepisami ustawy o samorządzie gminnym.

Ad. 2.

W przypadku uznania użyczenia nieruchomości za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT podstawę opodatkowania, zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 stanowi/stanowić będzie koszt świadczenia usługi poniesiony przez podatnika, czyli przez Miasto. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Takie stanowisko potwierdza również Minister Rozwoju i Finansów w licznych interpretacjach indywidulanych, jak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 września 2014 r. o sygn. IPTPP4/443-398/14-8/UNR, w której organ podatkowy wskazał, że: (...) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę. Zatem, wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę koszty utrzymania części budynku użyczonej, tj. koszty związane z podatkiem od nieruchomości, amortyzacją, media, konserwacje naprawy, jak również koszty remontu dachu, elewacji budynku, wydatki dekarskie, konserwacje i naprawy wyposażenia w budynku typu sanitariaty, umywalki, klimatyzacja, wymiana grzejników ciepła, świetlówek, suszarek do rąk będą stanowiły podstawę opodatkowania.

Podsumowując, podstawę opodatkowania w przypadku uznania użyczenia nieruchomości za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT stanowi/stanowić będzie koszt świadczenia takiej usługi poniesiony wyłącznie przez Miasto (tj. koszt odpisu amortyzacyjnego).

Ad. 3.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT;
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Miasto, jak zostało szczegółowo opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, poniosło nakłady na nabycie bądź wytworzenie nieruchomości w celu realizacji zadań własnych, które zostały następnie użyczone na rzecz odrębnych od Miasta podmiotów, które realizują poprzez swoją działalność zadania własne Miasta.

W zakresie przedmiotowych użyczeń Miasto nie działa/nie będzie działało jako podatnik VAT. Stosownie do uzasadnienia do pytania nr 1 wniosku, takie działania Miasta, tj. użyczenie nieruchomości, dotyczą jego działalności publicznoprawnej. W konsekwencji Miasto nie spełnia pierwszej przesłanki, aby móc skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Ustawodawca przewiduje łączne spełnienie warunków wskazanych powyżej, aby dokonać odliczenia podatku VAT. Tym samym brak spełnienia jednego z nich wyklucza możliwość skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia podatku VAT.

Z uwagi na powyższe, Miasto nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia użyczonych nieruchomości, ponieważ w momencie nabycia/wytworzenia nieruchomości i następnie ich użyczenia Miasto nie występowało/nie występuje/nie będzie występowało w roli podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych w zakresie pytania nr 1 i nr3 jest prawidłowe.

Ze względu na fakt, że tut. organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 3 jako prawidłowe, przy warunkowym brzmieniu pytania nr 2, ocena stanowiska korelującego z tym pytaniem stała się bezprzedmiotowa.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej