Temat interpretacji

Stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku do usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. Oznacza to, że w analizowanej sprawie usługa wymieniona w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy wykonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, który nie świadczy na rzecz inwestora usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera m.in. umowy na świadczenie usług budowlanych i budowlano - montażowych, w tym świadczy usługi jako podwykonawca.

Zdarza się, że Wnioskodawca zawiera umowę podwykonawczą o świadczenie robót budowlanych z kontrahentem, który w ramach kontraktu zawartego z podmiotem trzecim (inwestorem) nie świadczy usług budowlanych, lecz dokonuje dostawy towarów lub wykonuje usługi inne niż usługi budowlane. Kontrahent Wnioskodawcy, który nie wykonuje robót budowlanych, w celu realizacji zawartego przez siebie kontraktu, podzleca Wnioskodawcy wykonanie określonych prac budowlanych.

W umowach zawartych pomiędzy Spółką a kontrahentem zazwyczaj znajduje się odniesienie do umowy zawartej przez kontrahenta z inwestorem. Ponadto, w niektórych przypadkach w umowie zawartej między Wnioskodawcą a kontrahentem, częściowo jest odwzorowany w zobowiązaniach Wnioskodawcy zakres zobowiązań kontrahenta określony w umowie pomiędzy kontrahentem a inwestorem, m.in. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonywać prace według standardów wykonawczych inwestora lub w określonym zakresie przyjmuje jako własne zobowiązania kontrahenta. W przypadku niektórych kontraktów, przed zawarciem umowy z kontrahentem, Wnioskodawca zapoznaje się ze szczegółowymi warunkami realizacji prac określonymi w umowie zawartej pomiędzy kontrahentem a inwestorem i potwierdza, że nie wnosi zastrzeżeń odnośnie ich prawidłowości.

Tytułem przykładu, Wnioskodawca na podstawie umowy zobowiązał się do wykonania zakresu usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT przy czym kontrahent, na rzecz którego te usługi są wykonywane, w ramach kontraktu z Inwestorem zawarł umowę na dostawę z montażem specjalistycznego sprzętu lub umowę na świadczenie usług związanych z utrzymaniem drogi, której celem jest zapewnienie jej prawidłowego funkcjonowania na określonym odcinku. Zatem przytoczone przykładowe umowy pomiędzy kontrahentem i Inwestorem nie stanowią umów o roboty budowlane i w konsekwencji na jej podstawie kontrahent nie świadczy na rzecz Inwestora usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT. Następnie w ramach wspomnianych umów kontrahent zleca Wnioskodawcy tylko wybrany zakres prac, który z kolei jest wymieniony w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy kontrahent Wnioskodawcy wykonuje na rzecz inwestora świadczenie, które nie jest kwalifikowane jako usługa budowlana, tylko jako np. dostawa towaru wraz z montażem lub świadczy na rzecz inwestora inną usługę niż budowlaną, i w celu realizacji własnego świadczenia podzleca Wnioskodawcy wykonanie usługi budowlanej wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, Wnioskodawca działa jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. lh Ustawy o VAT, a w konsekwencji usługa budowlana świadczona przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku, gdy kontrahent Wnioskodawcy wykonuje na rzecz inwestora świadczenie, które nie jest kwalifikowane jako usługa budowlana, tylko jako dostawa towaru wraz z montażem lub świadczy na rzecz inwestora inną usługę niż budowlaną, i w celu realizacji własnego świadczenia podzleca Wnioskodawcy wykonanie usługi budowlanej, o której mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, to Wnioskodawca działa jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. lh Ustawy o VAT, a zatem usługa budowlana świadczona przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT podatnikami tego podatku są m.in. podmioty nabywające usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do tej ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jak wskazano w stanie faktycznym, świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią roboty budowlane wymienione w poz. 2 -48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT.

Stosownie zaś do art. 17 ust. lh Ustawy o VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że pojęcie podwykonawcy nie zostało zdefiniowane w Ustawie o VAT. Jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych z 17 marca 2017 r. dot. stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych opublikowanych przez Ministerstwo Finansów na stronie internetowej Ministerstwa Finansów dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego: podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie analizowanych przepisów Ustawy o VAT w ramach danej inwestycji możliwe jest wyróżnienie następujących kategorii podmiotów:

• podwykonawca - jako zleceniobiorca wykonujący podzleconą pracę,

• główny wykonawca - jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz

• inwestor - jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, to ich przedmiotem muszą być usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca - główny wykonawca.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że bez znaczenia przy tym pozostaje kwalifikacja świadczenia głównego wykonawcy, tj. czy główny wykonawca w stosunku do inwestora świadczy usługi budowlane, czy też inne usługi albo dostawę z montażem. Przepis art. 17 ust. lh Ustawy o VAT nie przewiduje, jako warunku zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT, przesłanki świadczenia przez głównego wykonawcę usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowany w art. 17 ust. lh Ustawy o VAT warunek świadczenia usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT odnosi się tylko i wyłącznie do świadczenia realizowanego przez podwykonawcę. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że dla opodatkowania usług świadczonych przez podwykonawcę z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia nie jest istotne, czy główny wykonawcy w stosunku do inwestora wykonuje usługi budowlane, czy też inne usługi albo dostawę z montażem.

W konsekwencji należy wskazać, że w przypadku, gdy kontrahent Wnioskodawcy wykonuje na rzecz inwestora świadczenie, które nie jest kwalifikowane jako usługa budowlana, i w celu realizacji własnego świadczenia podzleca Wnioskodawcy wykonanie usługi budowlanej, to kontrahenta Wnioskodawcy należy kwalifikować jako głównego wykonawcę, a Wnioskodawcę jako podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust. lh Ustawy o VAT.

W związku z powyższym, usługa budowlana świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, który nie wykonuje na rzecz inwestora usług budowlanych, lecz dostawę z montażem lub świadczy na rzecz inwestora inną usługę, i w celu realizacji własnego świadczenia podzleca Wnioskodawcy wykonanie usługi budowlanej, powinna być opodatkowana z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji świadczeń będących przedmiotem zapytania do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Analiza prawidłowości dokonanej klasyfikacji świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Tut. Organ nie jest zatem uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o informację Wnioskodawcy, będącą elementem przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, że niniejszy wniosek dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. Zgodnie bowiem z zasadami metodycznymi klasyfikacji - stosownie do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) - zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W przypadku, wystąpienia dalszych podzleceń podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia podzleconych usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zatem, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,

• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz

• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera m.in. umowy na świadczenie usług budowlanych i budowlano - montażowych, w tym świadczy usługi jako podwykonawca. Wnioskodawca zawiera umowę podwykonawczą o świadczenie robót budowlanych z kontrahentem, który w ramach kontraktu zawartego z podmiotem trzecim (inwestorem) nie świadczy usług budowlanych, lecz dokonuje dostawy towarów lub wykonuje usługi inne niż usługi budowlane. Kontrahent Wnioskodawcy, który nie wykonuje robót budowlanych, w celu realizacji zawartego przez siebie kontraktu, podzleca Wnioskodawcy wykonanie określonych prac budowlanych. W umowach zawartych pomiędzy Spółką a kontrahentem zazwyczaj znajduje się odniesienie do umowy zawartej przez kontrahenta z inwestorem. Ponadto, w niektórych przypadkach w umowie zawartej między Wnioskodawcą a kontrahentem, częściowo jest odwzorowany w zobowiązaniach Wnioskodawcy zakres zobowiązań kontrahenta określony w umowie pomiędzy kontrahentem a inwestorem, m.in. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonywać prace według standardów wykonawczych inwestora lub w określonym zakresie przyjmuje jako własne zobowiązania kontrahenta. W przypadku niektórych kontraktów, przed zawarciem umowy z kontrahentem, Wnioskodawca zapoznaje się ze szczegółowymi warunkami realizacji prac określonymi w umowie zawartej pomiędzy kontrahentem a inwestorem i potwierdza, że nie wnosi zastrzeżeń odnośnie ich prawidłowości. Wnioskodawca na podstawie umowy zobowiązuje się do wykonania zakresu usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przy czym kontrahent, na rzecz którego te usługi są wykonywane, w ramach kontraktu z inwestorem zawarł umowę na dostawę z montażem specjalistycznego sprzętu lub umowę na świadczenie usług związanych z utrzymaniem drogi, której celem jest zapewnienie jej prawidłowego funkcjonowania na określonym odcinku. Zatem umowy pomiędzy kontrahentem i inwestorem nie stanowią umów o roboty budowlane i w konsekwencji na jej podstawie kontrahent nie świadczy na rzecz inwestora usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Następnie w ramach wspomnianych umów kontrahent zleca Wnioskodawcy tylko wybrany zakres prac, który z kolei jest wymieniony w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w sytuacji, gdy kontrahent Wnioskodawcy wykonuje na rzecz inwestora świadczenie, które nie jest kwalifikowane jako usługa budowlana, tylko jako np. dostawa towaru wraz z montażem lub świadczy na rzecz inwestora inną usługę niż budowlaną, i w celu realizacji własnego świadczenia podzleca Wnioskodawcy wykonanie usługi budowlanej wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, Wnioskodawca działa jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. lh ustawy, a w konsekwencji usługa budowlana świadczona przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawiera umowę o świadczenie robót budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z kontrahentem, który w ramach zawartej umowy z podmiotem trzecim (inwestorem) nie świadczy usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Zatem kontrahent Wnioskodawcy w celu realizacji własnego świadczenia niestanowiącego usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zlecając Wnioskodawcy wykonanie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, nie zleca Wnioskodawcy podwykonawstwa robót budowlanych, ponieważ Kontrahent na rzecz inwestora nie świadczy usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Tym samym w sytuacji gdy Wnioskodawca wykonuje usługę budowlaną wymienioną w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, która służy realizacji świadczenia, które nie jest kwalifikowane jako usługa budowlana wymieniona w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy Wnioskodawca nie działa jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku do usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. Oznacza to, że w analizowanej sprawie usługa wymieniona w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy wykonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, który nie świadczy na rzecz inwestora usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej