Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw oraz siłowni zewnętrznej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 22.09.2017, sygn. 0112-KDIL4.4012.256.2017.2.HW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw oraz siłowni zewnętrznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw oraz siłowni zewnętrznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw oraz siłowni zewnętrznej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, adres w systemie e-puap oraz o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (Wnioskodawca, Gmina) jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy na operacje w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W Gminie w kwartale ulic A i B na powierzchni 0,2740 ha powstanie miejsce integracji i aktywności lokalnej społeczności. Wybudowany zostanie plac zabaw dla dzieci oraz siłownia zewnętrzna dla młodzieży i dorosłych. Powstałe miejsce będzie przeplatane ścieżkami spacerowymi. Zapewnione również będą miejsca parkingowe. Miejsce to ma służyć mieszkańcom dla rozwoju aktywności sportowej i rekreacji na świeżym powietrzu. Poprzez stworzenie tego typu placówki, w której spotykać się będą mieszkańcy w różnych grupach wiekowych, nastąpi również integracja lokalnej społeczności. Budowa obiektu polegać będzie na wyrównaniu i utwardzeniu terenu.

W miejscach parkingowych i ścieżkach spacerowych ułożona zostanie kostka brukowa betonowa ograniczona krawężnikami betonowymi najazdowymi. Plac zabaw powstanie na podłożu piaszczystym i zamontowanych na nim zostanie 5 kompletów atestowanych urządzeń zabawowych. Placyk rekreacyjny pod siłownię zewnętrzną będzie miał nawierzchnię trawiastą. W pozostałych miejscach rekreacyjnych wykonane zostaną skwery z elementami małej architektury: pergole, ławki oraz kosze na śmieci, zamontowany zostanie również stół szachowy z siedziskami drewnianymi. Utworzenie ścieżek spacerowych oraz parkingów ma również na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu pieszych i ruchu samochodowego. Planowane nowe nawierzchnie zmniejszą emisję hałasu i ograniczą drgania. Wyeliminowany zostanie wpływ na środowisko gruntowo-wodne dzięki uporządkowaniu spływu wód opadowych przez budowę dodatkowych studzienek wpustowych kanalizacji deszczowej.

Celem operacji jest poprawa jakości życia mieszkańców przez stworzenie przestrzeni dla rozwoju kapitału społecznego poprzez budowę ogólnodostępnej infrastruktury kulturalnej i rekreacyjnej w postaci placu zabaw, siłowni zewnętrznej, parkingu i ścieżek spacerowych. Termin realizacji inwestycji planowany jest na rok 2018.

Inwestycja będzie dostępna nieodpłatnie.

Ponadto w piśmie z dnia 28 sierpnia 2017 r . stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Zadanie objęte projektem należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.).
Efekty ww. projektu służyć będą Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.
Nabywane do ww. projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej Gminy natomiast będą wykorzystywane jako zadanie własne inne niż działalność gospodarcza. W związku z faktem, że nie istnieje związek z działalnością gospodarczą, a jedynie z czynnościami niepodlejącymi opodatkowaniu Gmina w całości przypisze nabyte towary i usługi do tych ostatnich czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw dla dzieci oraz siłowni zewnętrznej, również w stanie prawnym od 1 stycznia 2018 r., a jeżeli tak to w jaki sposób Gmina powinna liczyć kwotę podatku naliczonego do odliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmin nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak podnosi się w piśmiennictwie artykuł 86 ust. 1 VATU przyznaje podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepis ten prawidłowo implementuje art. 168 dyrektywy VAT. Mimo że polska wersja językowa tego przepisu nie wskazuje na prawo do odliczenia w zakresie związanym ze sprzedażą opodatkowaną (wskazuje tylko, że jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika), to jednak, biorąc pod uwagę inne wersje językowe tego przepisu, celem dyrektywy było przyznanie prawa do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim zakupy związane są z opodatkowaną działalnością gospodarczą (od zasady tej istnieją oczywiście odstępstwa określone w dalszej części dyrektywy VAT). Zakres odliczenia podatku naliczonego powinien zatem odpowiadać zakresowi wykorzystania zakupionych towarów czy usług do wykonywania opodatkowanej działalności gospodarczej. Co do zasady, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku towarów i usług służących wykonywaniu czynności zwolnionych z opodatkowania lub czynności w ogóle niepodlegających opodatkowaniu (por. Komentarz do art. 86 ustawy o VAT, Martini 2014, wyd. 1/J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, Legalis).

Z powyższego wynika zatem że prawo do odliczenia przysługuje o ile nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną, czy działalnością gospodarczą. Tymczasem Gmina będzie udostępniała inwestycję nieodpłatnie. Co oznacza, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina będąca podatnikiem podatku od towarów i usług złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy na operacje w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zadanie objęte projektem należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Efekty ww. projektu służyć będą Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Nabywane do ww. projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej Gminy natomiast będą wykorzystywane, jako zadanie własne inne niż działalność gospodarcza. W związku z faktem, że nie istnieje związek z działalnością gospodarczą, a jedynie z czynnościami niepodlejącymi opodatkowaniu Gmina w całości przypisze nabyte towary i usługi do tych ostatnich czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw dla dzieci oraz siłowni zewnętrznej, również w stanie prawnym od 1 stycznia 2018 r., a jeżeli tak to w jaki sposób Gmina powinna liczyć kwotę podatku naliczonego do odliczenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała w odniesieniu do ww. projektu jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją planowanego projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Należy wskazać, że uchwalone i opublikowane do dnia wydania niniejszej interpretacji zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują zmian w zakresie podstawowych zasad odliczania podatku naliczonego, tym samym również w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2018 r. Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Reasumując, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową placu zabaw dla dzieci oraz siłowni zewnętrznej, również w stanie prawnym od 1 stycznia 2018 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie oraz sposób zredagowania pytania, odpowiedź na część pytania o treści: jeżeli tak to w jaki sposób gmina powinna liczyć kwotę podatku naliczonego do odliczenia stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie