Temat interpretacji

1. Czy transakcję sprzedaży całości tej działki można przeprowadzić u jednego z małżonków czyli męża, który prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT?
2. Jeżeli nie, to w jaki sposób transakcja ta ma być rozliczona z punktu widzenia z przepisów o podatku VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu x czerwca 20xx r. wspólnie z mężem nabyła Pani działkę budowlaną o powierzchni xx ha. Działka ta nabyta została od osób fizycznych na podstawie aktu notarialnego. W planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę usługową. Preferowane na niej funkcje to: stacja paliw, punkt naprawy samochodów, warsztaty samochodowe, parkingi, garażowiska, tereny składowania samochodów, hurtownie, małe zakłady produkcyjne, drobna wytwórczość, przemysł elektroniczny, produkcja urządzeń elektronicznych i mechanicznych oraz inna produkcja nieuciążliwa. Mąż w momencie zakupu był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, ale zakup działki nie był opodatkowany i nie wiązał się z działalnością firmy, którą mąż prowadził. Zakup działki został sfinansowany z prywatnego majątku i nie był opodatkowany podatkiem VAT. Z uwagi na charakter planu zagospodarowania przestrzennego, działka ta w zamierzeniu miała służyć mężowi do prowadzenia jego działalności gospodarczej (w miarę rozwoju firmy) lub ewentualnie z przeznaczeniem na pomoc dzieciom, które chciałyby podjąć własną działalność gospodarczą. Zaznacza Pani, że mąż prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą od 19xx roku, Pani zaś nigdy nie prowadziła, ani nie zamierza prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wszelkie formalności i decyzje w zakresie prowadzonej działalności jak i zakupu oraz sprzedaży tej działki podejmuje Pani mąż. Zamierzacie Państwo sprzedać przedmiotową działkę,a ewentualnym nabywcą ma być osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Przedmiotowa działka nie była nigdy wykorzystywana do prowadzonej działalności męża, ani nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy. Jest w takim samym stanie jak w momencie nabycia. W związku z zamiarem sprzedaży powstała wątpliwość czy sprzedaż tej działki ma być udokumentowana fakturą VAT ze stawką podatku 23%, czy transakcja ta nie podlega ustawie o podatku VAT, skoro nabycie tej działki sfinansowane było z majątku prywatnego. Mąż w tej kwestii wystąpił z wnioskiem o indywidualną interpretację. Z otrzymanej interpretacji indywidualnej z Izby skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 sierpnia 2015 r., ... ... wynika, że z tytułu sprzedaży tej działki mąż jako Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%. Jako uzasadnienie tego stanowiska podano, że sam zamiar wykorzystania nabytej działki dla celów zarobkowych (prowadzenia działalności gospodarczej) stanowi czynność nadającą Wnioskodawcy status podatnika VAT, a nieruchomości tej nie można uznać za majątek osobisty, skoro nabyta została na cele inne niż prywatne podatnika. Mąż zamierza się do tej interpretacji zastosować z tym, że interpretacja to została wydana na wniosek męża (prowadzącego działalność gospodarczą) w jego indywidualnej sprawie i że nie ma ona mocy wiążącej dla małżonki, która zgodnie z pouczeniem zawartym w przedmiotowej interpretacji, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcję sprzedaży całości tej działki można przeprowadzić u jednego z małżonków czyli męża, który prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT...
2. Jeżeli nie, to w jaki sposób transakcja ta ma być rozliczona z punktu widzenia z przepisów o podatku VAT...

Zdaniem Pani zamiar wykorzystania zakupionej w 20xx roku działki na potrzeby działalności gospodarczej miał mąż, Pani nigdy nie prowadziła ani nie zamierzała prowadzić własnej działalności gospodarczej. Łączy Państwa wspólność majątkowa, ale wszelkie decyzje i formalności w tej kwestii są po stronie męża. Dlatego uważa Pani, że całość podatku należnego ze sprzedaży tej działki winien rozliczyć mąż jako osoba prowadząca działalność gospodarczą i będąca czynnym podatnikiem VAT, a co za tym idzie cała sprzedaż winna być obciążona podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 9 ust. 1 zd. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) dalej jako Dyrektywa działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE) w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)>, który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z kolei w orzeczeniu z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, TSUE (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane. Natomiast z orzeczenia TSUE z dnia 8 czerwca 2000 r. C-400/98 w sprawie Finanzamt Goslar przeciwko Brigitte Breitsohl wynika, że osoba, która ma potwierdzony obiektywnymi dowodami zamiar rozpoczęcia prowadzenia w sposób niezależny działalności gospodarczej, i która ponosi wcześniejsze wydatki inwestycyjne w tym celu, musi być uznawana za podatnika, a co za tym idzie ma prawo do niezwłocznego odliczenia podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Według niego zwalnia się od podatku (m.in.) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (ust. 1 pkt 9 ustawy).

Z treści art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ze złożonego wniosku wynika, że w czerwcu 20xx r. nabyła Pani wraz z małżonkiem działkę o pow. xx ha. Działka ta nie jest zabudowana, ale zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę. Została nabyta z prywatnego majątku w ramach posiadanych wolnych środków finansowych. W momencie zakupu Pani nie miała zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast małżonek Pani miał zamiar prowadzenia na niej własnej działalności gospodarczej. Obecnie zamierzają państwo sprzedać ją w takim stanie w jakim ją kupili. Działka ta nie była i nie jest przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Od 19xx r. małżonek Pani prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę.

Dokonane przez Państwa nabycie ww. nieruchomości stanowiło pierwszą czynność wykonaną w ramach przygotowań zmierzających do rozpoczęcia prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Zatem sam zamiar wykorzystania nabytego gruntu dla celów zarobkowych istniał już w momencie zakupu. Niewątpliwie inwestycja w postaci nabycia gruntu w celu przeznaczenia go do prowadzenia ww. działalności (czy to produkcyjnej, czy też polegającej na wykorzystywaniu gruntu w sposób ciągły dla celów zarobkowych) została dokonana w celu osiągnięcia zysków w przyszłości mimo, że ostatecznie zamiar ten nie został zrealizowany. Zatem zamiar wykorzystania nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych powzięto już w momencie zakupu gruntu. Mimo, że fizycznie Państwo nie wykorzystywali ww. działki w celach związanych z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że nabycie nieruchomości w celu uzyskania korzyści majątkowych wskazuje, że rozporządzili Państwo majątkiem w celu osiągnięcia zysku. Łączy Państwa wspólność majątkowa, ale wszelkie decyzje i formalności w tej kwestii są po stronie męża. Ponadto z treści wniosku wynika, że od momentu zakupu nie podjęto żadnych działań, które wskazywałyby na osobisty (prywatny) cel nabycia i zaspokajanie dzięki niemu osobistych potrzeb Pani. W związku z powyższym nieruchomości nabytej w czerwcu 20xx r. nie można uznać za majątek osobisty, skoro nabyta została na cele inne niż prywatne.

Zatem dostawa niezabudowanej działki o pow. xx ha, powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku i rozliczona przez Pani męża, gdyż jak wynika z wniosku jest to grunt przeznaczony pod zabudowę, bowiem nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży gruntu nie wystąpi Pani w charakterze podatnika.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy