Możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku dla świadczonych usług. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.04.2015, sygn. ILPP5/4512-1-12/15-4/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku dla świadczonych usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 27 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku dla świadczonych usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku dla świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 kwietnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od stycznia 2015 r. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług rachunkowych i księgowych jako biuro rachunkowe oraz usługi zakładania terenów zieleni, nie jest doradcą i nie wykonuje i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych. Wnioskodawca w 2015 r. korzysta ze zwolnienia od VAT, a obroty w 2015 r. nie przekroczą 150.000 zł.

Świadczone przez Zainteresowanego usługi polegają na wprowadzeniu otrzymanych dokumentów finansowych do poszczególnych ewidencji, wydruku deklaracji, które są podpisywane przez poszczególnych kontrahentów lub podpisywane podpisem elektronicznym Wnioskodawcy i dostarczeniu do urzędu skarbowego.

Minister Finansów wskazał, że zwolnienie podmiotowe nie obejmuje świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Dodatkowo ze zwolnienia nie może korzystać (bez względu na symbol PKWiU) doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Działalność sklasyfikowana pod nr PKD 2007 6920Z Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe jest różnie interpretowana przez różne urzędy skarbowe.

W piśmie z dnia 8 kwietnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że od 1 stycznia 2015 r. prowadzi działalność w zakresie usług rachunkowych i księgowych jako biuro rachunkowe oraz usługi zakładania terenów zieleni (posiada obowiązkowe ubezpieczenie OC biura), nie jest doradcą i nie wykonuje usług doradczych i prawniczych. W 2015 r. Zainteresowany korzysta ze zwolnienia od VAT, a obroty w 2015 r. nie przekroczą 150.000 zł. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na:

otrzymaniu od klienta dokumentów finansowych (dokumenty księgowe, listy płac, deklaracje ZUS), które następnie wprowadza do programu Rachmistrz w poszczególnych ewidencjach;
wydrukowaniu ewidencji oraz deklaracji, które są podpisywane przez poszczególnych kontrahentów lub podpisywane podpisem elektronicznym Wnioskodawcy na podstawie pełnomocnictwa druk UPL-1;
dostarczeniu do urzędu skarbowego otrzymanych deklaracji.

Kontakt Zainteresowanego z klientem polega na otrzymaniu od niego dokumentów i wprowadzeniu ich do rejestru oraz przygotowaniu wydruków poszczególnych ewidencji i deklaracji, pod którymi podpisuję się klient, stąd też Wnioskodawca nie udziela podatnikom porad z zakresu ich obowiązków podatkowych, gdyż takich uprawnień nie posiada. Zainteresowany prowadzi na rzecz podatników książkę przychodów i rozchodów, ewidencję przychodów oraz ewidencję sprzedaży i zakupów VAT, lecz nie udziela im pomocy w tym zakresie. Wnioskodawca sporządza w imieniu podatników zeznania i deklaracje podatkowe, lecz nie udziela im pomocy. Zainteresowany wykorzystuję swój podpis elektroniczny do przesyłania deklaracji do urzędów skarbowych. Nie reprezentuje podatników przed organami administracji publicznej. W takich przypadkach klient występuje przed organami osobiście, a Wnioskodawcy zleca wykonanie korekty zeznania podatkowego lub też sam w urzędzie skarbowym dokonuje korekty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 kwietnia 2015 r.).

Czy możliwe jest prowadzenie działalności, przy jednoczesnym zwolnieniu podmiotowym od podatku VAT oraz czy przekazywanie deklaracji przy pomocy podpisu elektronicznego Wnioskodawcy podchodzi pod czynności doradztwa podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z dnia 8 kwietnia 2015 r.), Minister Finansów wskazał, że zwolnienie podmiotowe nie obejmuje świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Dodatkowo ze zwolnienia nie może korzystać (bez względu na symbol PKWiU) doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Działalność sklasyfikowana pod nr PKD 2007 6920Z Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe jest różnie interpretowana przez różne urzędy skarbowe. W ocenie Wnioskodawcy zakres wykonywanych przez niego usług rachunkowo-księgowych nie wchodzi w zakres usług doradztwa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że część przepisów art. 113 (w tym te cytowane niżej) z dniem 1 stycznia 2014 r. uzyskało nowe brzmienie nadane ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa prawnego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest regulowany ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 41 poz. 213, z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r. czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r., przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.).

Jak już zostało wyżej wskazane ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym. Zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo decydujące znaczenie na więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu doradztwo oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że są sporządzane na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą pracodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie usług rachunkowych i księgowych jako biuro rachunkowe, nie jest doradcą i nie wykonuje i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych. Wnioskodawca w 2015 r. korzysta ze zwolnienia od VAT, a obroty w 2015 r. nie przekroczą 150.000 zł. Świadczone przez Zainteresowanego usługi polegają na wprowadzeniu otrzymanych dokumentów finansowych do poszczególnych ewidencji, wydruku deklaracji, które są podpisywane przez poszczególnych kontrahentów lub podpisywane podpisem elektronicznym Wnioskodawcy i dostarczeniu do urzędu skarbowego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na:

otrzymaniu od klienta dokumentów finansowych (dokumenty księgowe, listy płac, deklaracje ZUS), które następnie wprowadza do programu Rachmistrz w poszczególnych ewidencjach;
wydrukowaniu ewidencji oraz deklaracji, które są podpisywane przez poszczególnych kontrahentów lub podpisywane podpisem elektronicznym Wnioskodawcy na podstawie pełnomocnictwa druk UPL-1;
dostarczeniu do urzędu skarbowego otrzymanych deklaracji.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadcząc opisane usługi może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku oraz czy fakt podpisywania przez niego przy pomocy podpisu elektronicznego deklaracji przekazywanych do urzędu skarbowego sprawia, że świadczone usługi księgowo-rachunkowe stanowią usługi doradztwa podatkowego.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów ustawy, podatnicy, którzy rozpoczynają w trakcie roku podatkowego dokonywanie sprzedaży mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku pod warunkiem jednak, że przewidywana przez nich wartość sprzedaży (innej niż wymieniona w art. 113 ust. 2 ustawy) nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150 000 zł. Ustawodawca postanowił jednocześnie, że ww. zwolnienie nie może mieć zastosowania m.in. w przypadku, gdy podatnik świadczy usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) świadczy wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządza (wypełnia) zeznania i deklaracje podatkowe i nie świadczy usług doradczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy. Podmiot taki może zatem korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r. świadczy usługi rachunkowo-księgowe (biuro rachunkowe) oraz usługi zakładania terenów zieleni. Zainteresowany wskazał, że nie jest doradcą i nie wykonuje i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych, ponadto nie reprezentuje podatników przed organami administracji publicznej. Działalność Wnioskodawcy w zakresie usług księgowo-rachunkowych sprowadza się wyłącznie do:

prowadzenia na rzecz podatników książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji sprzedaży i zakupów VAT oraz przygotowania wydruków poszczególnych ewidencji i deklaracji, pod którymi podpisuję się klient;
sporządzania w imieniu podatników zeznań i deklaracji podatkowych, przy czym Zainteresowany wykorzystuję swój podpis elektroniczny do przesyłania deklaracji do urzędów skarbowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przewidywana przez Zainteresowanego wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 150 000 zł, a świadczone przez niego usługi nie są usługami wymienionymi w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. W szczególności wykonywane przez Wnioskodawcę usługi rachunkowo-księgowe polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych (bez udzielania porad, opinii i wyjaśnień klientom biura oraz bez reprezentowania klientów przed organami administracji publicznej), nie wpisują się w usługi doradztwa podatkowego, których świadczenie zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Na uprawnienie Wnioskodawcy do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy nie ma wpływu fakt podpisywania przez niego deklaracji swoim podpisem elektronicznym, czynność ta bowiem nie zmienia kwalifikacji wykonywanych przez Zainteresowanego czynności i nie powoduje uznania ich automatycznie za usługi w zakresie doradztwa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 576 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie