Temat interpretacji

opodatkowanie opłat restrukturyzacyjnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat restrukturyzacyjnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat restrukturyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Wnioskodawcą) zamierza udzielać pożyczki poza systemem bankowym (zwanych dalej Pożyczkami), podmiotom gospodarczym (osobom prawnym, osobom fizycznym oraz spółkom nie posiadającym osobowości prawnej) (zwanych dalej Dłużnikami). W celu zabezpieczenia swoich wierzytelności z tytułu zawieranych w przyszłości umów pożyczek, Wnioskodawca planuje zawierać umowy przewłaszczenia nieruchomości Dłużnika (zwanych dalej Nieruchomościami) na rzecz Wnioskodawcy. Przedmiotem przewłaszczenia będą zarówno zabudowane nieruchomości (zwane dalej Zabudowanymi Nieruchomościami) jak i grunty będące terenami budowlanymi w rozumieniu ustawy o VAT (zwane dalej Gruntami). Ponieważ przedmiotem przewłaszczenia na zabezpieczenie będą Nieruchomości a zgodnie z art. 157 par. 1 Kodeksu Cywilnego nie ma możliwości przeniesienia prawa własności nieruchomości z zastrzeżeniem warunku, Wnioskodawca przyjmie powszechnie stosowany w takich przypadkach na rynku (m.in. przez banki i inne instytucje pożyczkowe) model przewłaszczenia opierający się w istocie rzeczy na zawarciu dwóch powiązanych umów z których jedna stanowi umowę bezwarunkowego przeniesienia prawa własności na Wnioskodawcę a druga stanowi umowę w której Wnioskodawca zobowiązuje się do zwrotnego przeniesienia prawa własności na Dłużnika po terminowej spłacie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki (technicznie prawdopodobnie umowy te będą zawarte w jednym dokumencie).

Na podstawie umowy przewłaszczenia Dłużnik przeniesie więc na Wnioskodawcę prawo własności nieruchomości a Wnioskodawca zobowiązuje się do korzystania z nabytego prawa wyłącznie w zakresie w jakim jest to potrzebne dla zabezpieczenia wierzytelności z umowy pożyczki, tj. w praktyce pozostawiając możliwość faktycznego, bieżącego korzystania z nieruchomości przez Dłużnika z zastrzeżeniem warunku zawieszającego, że Wnioskodawca zobowiązuje się do powrotnego przeniesienia prawa własności na Dłużnika z chwilą zaspokojenia wierzytelności. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zaznaczyć, że roszczenie Dłużnika o zwrotne przeniesienie prawa własności Nieruchomości, wynikające z umowy przewłaszczenia, zostanie ujawnione w księdze wieczystej Nieruchomości.

Zawarcie umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie wierzytelności Wnioskodawcy wynikających z Umowy Pożyczki będzie elementem koniecznym i warunkiem zawarcia Umowy Pożyczki. Oznacza to, iż nie będzie możliwe zawarcie Umowy Pożyczki bez równoczesnego przewłaszczenia Nieruchomości. Każde przewłaszczenie konkretnej Nieruchomości będzie ściśle związane z zawieraną równocześnie Umową Pożyczki, zarówno poprzez odwołanie się do treści jak i warunków konkretnej Umowy Pożyczki. Jedynym przyświecającym stronom celem zawarcia umowy przewłaszczenia według powyższych zasad, będzie zabezpieczenie wierzytelności Wnioskodawcy z tytułu Umowy Pożyczki. W szczególności celem Dłużnika nie będzie wyzbycie się prawa własności Nieruchomości a celem Wnioskodawcy nie będzie definitywne nabycie tego prawa. Strony zakładają bowiem przede wszystkim,że będą przestrzegać postanowień Umowy Pożyczki, w szczególności zaś, że Dłużnik wywiąże się z tej umowy dokonując terminowej spłaty wierzytelności, które z niej wynikają. W takim przypadku przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę będzie mieć jedynie charakter czasowy oraz warunkowy i w żaden sposób nie wpłynie na możliwość bieżącego korzystania z Nieruchomości przez Dłużnika w okresie obowiązywania umowy przewłaszczenia. Umowa przewłaszczenia będzie więc mieć wyłącznie zabezpieczający a co za tym idzie akcesoryjny w stosunku do umowy pożyczki charakter. Niezbędnym kontekstem stosunku przewłaszczenia będzie bowiem stosunek prawny wynikający z Umowy Pożyczki.

Zgodnie z treścią umowy przewłaszczenia, w następstwie spłaty wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki przez Dłużnika, Wnioskodawca będzie zobowiązany do powrotnego przeniesienia Nieruchomości na rzecz Dłużnika.

W Umowie Pożyczki zastrzeżono, możliwość naliczania przez Wnioskodawcę opłat związanych z restrukturyzacją Pożyczki (zwanych dalej Opłatami restrukturyzacyjnymi). Opłaty restrukturyzacyjne związane są z podejmowanymi czynnościami przez Wnioskodawcę w zakresie restrukturyzacji Pożyczki, w szczególności w zakresie: zmiany terminu i wysokości spłat Pożyczki i Odsetek, czynności monitujących, korespondencji związanej z nieterminową spłatą, analizy prawnej i finansowej związanej ze zmianą warunków spłaty Pożyczki. Opłaty restrukturyzacyjne mogą być naliczane przez Wnioskodawcę w wyniku podjętych czynności restrukturyzacyjnych po powstaniu zaległości w spłacie Pożyczki lub Odsetek. Przy czym mogą być naliczane nie później niż do dnia wypowiedzenia Umowy Pożyczki przez Wnioskodawcę.

Dopiero w przypadku, gdy Dłużnik nie spłaci wierzytelności z Umowy Pożyczki w terminach określonych Umowie Pożyczki lub też gdy Umowa Pożyczki zostanie wypowiedziana przez Wnioskodawcę z przyczyn opisanych w jej treści, Wnioskodawca będzie miał prawo zaspokoić się z Nieruchomości. Wnioskodawca prześle do Dłużnika zawiadomienia o wygaśnięciu prawa Dłużnika do żądania zwrotnego przeniesienia Nieruchomości. Wnioskodawca uzyska faktyczne prawo do dysponowania nieruchomością jak właściciel. W takim przypadku Dłużnik zostanie zobowiązany do wydania Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, oraz wystawienia faktury VAT na kwotę Pożyczki wraz z należnymi odsetkami.

W razie gdy Dłużnik, w terminie wyznaczonym przez Wnioskodawcę, nie wskaże nabywcy dla Nieruchomości, Wnioskodawca przystąpi niezwłocznie do próby sprzedaży Nieruchomości znalezionym przez siebie nabywcom. Wnioskodawca uzyska faktyczne prawo do dysponowania nieruchomością jak właściciel. Zaspokojenie się Wnioskodawcy będzie polegać na dokonaniu jak najszybszej sprzedaży Nieruchomości oraz rozliczenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży z wierzytelnością z tytułu umowy pożyczki (tj. w przypadku sprzedaży Nieruchomości za kwotę przekraczającą wartość wierzytelności Dłużnika z tytułu Umowy Pożyczki. Wnioskodawca dokona zwrotu nadwyżki na rachunek Dłużnika).

Jak bowiem Wnioskodawca zaznaczył, celem zawarcia i realizacji postanowień umowy przewłaszczenia w powyższej formie, nie jest przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę lecz zabezpieczenie ewentualnych przyszłych wierzytelności wynikających z Umowy Pożyczki. W związku z tym Wnioskodawca będzie mógł w praktyce dowolnie ustalić cenę sprzedaży Nieruchomości, tak aby Nieruchomość została zbyta w możliwie szybkim terminie i o ile to możliwe, za kwotę wystarczającą co najmniej do pokrycia wszystkich wierzytelności Wnioskodawcy z tytułu Umowy Pożyczki (w tym: Kwota Pożyczki, odsetki).

Jak zaznaczono powyżej, Wnioskodawca z racji prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomości które będą przewłaszczane na zabezpieczenie udzielanych Pożyczek, nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych (np. odpłatna dzierżawa lub najem Nieruchomości itp.). Nie będzie to zresztą w ogóle możliwe, gdyż faktycznie Wnioskodawca nie będzie nimi dysponował. Wnioskodawca, zarówno w czasie obowiązywania, jak i po rozwiązaniu Umowy Pożyczki, nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie Zabudowanych Nieruchomości. Wnioskodawcy nie będzie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę naliczonego przy nabyciu Nieruchomości. W związku z tym, iż Pożyczki będą zabezpieczone na Zabudowanych Nieruchomości jak i Gruntach, nie jest wykluczone iż Wnioskodawca będzie zobowiązany do zbycia Zabudowanych Nieruchomości (zarówno gdzie w stosunku do budynku lub budowli wystąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy VAT jak i w stosunku do budynku lub budowli gdzie pierwsze zasiedlenie nie nastąpiło) jak i Gruntów. Wnioskodawca chciałby przede wszystkim uzyskać potwierdzenie co do skutków podatkowych związanych ze zbyciem Zabudowanych Nieruchomości jak i Gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy naliczane przez Wnioskodawcę Opłaty restrukturyzacyjne będą korzystały ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT...

Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy VAT zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie zarządzania pożyczką przez pożyczkodawcę. Należy zwrócić uwagę, iż koniecznym warunkiem do zastosowania zwolnienia jest warunek, aby świadczącym usługę był pożyczkodawca (a nie podmiot trzeci). Oczywiście usługa zarządzania pożyczką musi mieć charakter usługi odrębnej w stosunku do usługi udzielenia pożyczki.

Dodatkowo wskazano w art. 43 ust. 15, iż zwolnienie m.in. wymienione w art. 43 ust.1 pkt 38 nie ma zastosowania w stosunku do czynności ściągania długów w tym factoringu.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Opłaty restrukturyzacyjne są naliczane w sytuacji wystąpienia zaległości w regulowaniu przez Dłużnika Odsetek oraz rat Pożyczki. Opłaty restrukturyzacyjne są naliczane za podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności które zmierzają do dokonania restrukturyzacji Pożyczki w taki sposób aby uwzględnić możliwości finansowe Dłużnika, które zapewnią prawidłowe wykonanie Umowy Pożyczki. Tego typu czynności związane z administrowaniem Pożyczką przez Wnioskodawcę.

Należy zwrócić uwagę, iż czynności związane z monitowaniem i restrukturyzacją Pożyczki (które są podstawą do naliczenia Opłat restrukturyzacyjnych), Wnioskodawca będzie wykonywał we własnym imieniu i nie będzie tego typu usług zlecać podmiotom trzecim. Skoro usługi takie będą wykonywane samodzielnie przez Wnioskodawcę, to czynności związane z monitowaniem i restrukturyzacją Pożyczki, nie będą mogły być objęte hipotezą przepisu art. 43 ust. 15 pkt . 1 ustawy VAT. Wnioskodawca pragnie podnieść, iż usługa ściągania długów polega co do zasady na działalności polegającej na nabywaniu i skupywaniu wierzytelności, czy to w celu windykacji czy też dalszej odsprzedaży. W takim przypadku są one usługami finansowymi, wyłączonymi ze zwolnienia i podlegają odsprzedaży stawką podstawową.

Wykonanie takiej usługi ściągania długów" zakłada istnienie dwóch podmiotów, które zawarły transakcje. Usługodawca zobowiązuje się do ściągnięcia długu w zamian za wynagrodzenie. Usługobiorcą zaś jest podmiot, który korzysta z usługi wykonywanej przez kontrahenta, co oznacza iż usługodawca ściąga dług dla usługobiorcy, a nie dla siebie.

W związku z tym, iż w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie we własnym zakresie wykonywać czynności z monitowaniem i restrukturyzacją Pożyczki (które są podstawą do naliczenia Opłat restrukturyzacyjnych) i nie będzie korzystać w tym zakresie z usług podmiotów trzecich" to czynności takich nie będzie można zaliczyć do usług ściągania długów w tym factoringu" w rozumieniu art. 43 ust.15 pkt . 1 ustawy VAT. W rezultacie czynności te (Opłaty restrukturyzacyjne) będą podlegały zwolnieniu na podstawie art. 43 ust.1 pkt . 38 ustawy VAT, gdyż mieszczą się w pojęciu zarządzania pożyczkami pieniężnymi przez pożyczkodawcę. Potwierdzeniem tego stanowiska Wnioskodawcy jest wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn I FSK 1136/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (ust. 13 powyższego artykułu).

W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak stanowi ust. 15 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczki poza systemem bankowym (zwanych dalej Pożyczkami), podmiotom gospodarczym (osobom prawnym, osobom fizycznym oraz spółkom nie posiadającym osobowości prawnej). W celu zabezpieczenia swoich wierzytelności z tytułu zawieranych w przyszłości umów pożyczek, Wnioskodawca planuje zawierać umowy przewłaszczenia nieruchomości Dłużnika na rzecz Wnioskodawcy. Przedmiotem przewłaszczenia będą zarówno zabudowane nieruchomości (zwane dalej Zabudowanymi Nieruchomościami) jak i grunty będące terenami budowlanymi w rozumieniu ustawy o VAT (zwane dalej Gruntami). W Umowie Pożyczki zastrzeżono, możliwość naliczania przez Wnioskodawcę opłat związanych z restrukturyzacją Pożyczki (zwanych dalej Opłatami restrukturyzacyjnymi). Opłaty restrukturyzacyjne związane są z podejmowanymi czynnościami przez Wnioskodawcę w zakresie restrukturyzacji Pożyczki, w szczególności w zakresie: zmiany terminu i wysokości spłat Pożyczki i Odsetek, czynności monitujących, korespondencji związanej z nieterminową spłatą, analizy prawnej i finansowej związanej ze zmianą warunków spłaty Pożyczki. Opłaty restrukturyzacyjne mogą być naliczane przez Wnioskodawcę w wyniku podjętych czynności restrukturyzacyjnych po powstaniu zaległości w spłacie Pożyczki lub Odsetek. Przy czym mogą być naliczane nie później niż do dnia wypowiedzenia Umowy Pożyczki przez Wnioskodawcę.

Na wstępie należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT wskazane zostały jako zwolnione usługi:

• udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych,
• pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych,
• zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnieniu od podatku VAT określonemu w powyższym przepisie podlegają jedynie usługi wprost w nim wymienione. Z uwagi na powyższe regulacje należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielania pożyczek podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jako usługa wprost wymieniona w tym przepisie. Ponadto należy zauważyć, że w analizowanej sprawie oprócz samego udzielenia pożyczki Spółka świadczy również usługi w postaci zarządzania pożyczkami wymienione w ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, gdyż działania Spółki polegają również na wydłużaniu okresu spłat bądź zmianie wysokości rat pożyczki, analizą prawną i finansową związaną ze zmianą warunków spłaty pożyczki (restrukturyzacja pożyczki), a także na czynnościach monitujących i korespondencją związaną z nieterminową spłatą za co Spółka pobiera opłaty.

Należy przy tym wskazać, ze zarządzanie w szerokim ujęciu oznacza zrobienie czegoś za pomocą wysiłków innych osób (por. B. Kudrycka, B.G. Peters, PJ. Suwaj, Nauka administracji, Warszawa 2009); organizowanie działań dla osiągnięcia określonych celów przy zachowaniu zasad skuteczności i sprawności organizacyjnej z uwzględnieniem realnej odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty. Zatem, jeśli wziąć pod uwagę, że na podstawowe i kluczowe etapy zarządzania składają się: planowanie, organizowanie zasobów, wdrażanie tego, co zaplanowane oraz monitoring, ewaluacja i kontrola przeprowadzonych działań, to czynności wydłużania okresu spłat bądź zmiany wysokości rat pożyczki, analizy prawnej i finansowej związanej ze zmianą warunków spłaty pożyczki oraz czynności monitujące, mieszczą się w pojęciu zarządzania pożyczką. Restrukturyzacja pożyczki jest ustaleniem nowych warunków spłaty pożyczki w celu dostosowania zobowiązania z tytułu umowy pożyczki do obecnej sytuacji finansowej klienta (wydłużenie okresu spłat, zmiana wysokości rat itp.). Natomiast czynności monitujące jak również korespondencja związana z nieterminową spłatą wykonywane samodzielnie przez Spółkę bez udziału podmiotów trzecich, są wyrazem monitorowania udzielonej pożyczki. Zatem bez wątpienia restrukturyzacja pożyczki i czynności monitujące mieszczą się w pojęciu zarządzania pożyczką. Takie czynności jak wydłużenie okresu spłat lub zmiana wysokości rat pożyczki przy uwzględnieniu kondycji finansowej klienta oraz nadzorowanie (monitoring) m.in. terminowości spłat pożyczki przez pożyczkobiorców poprzez wykonywanie czynności monitujących jest zarządzaniem pożyczką. Jednocześnie należy nadmienić, że skoro czynności monitujące wykonywane są przez Wnioskodawcę samodzielnie bez udziału podmiotów zewnętrznych, nie mogą być uznane za element odzyskiwania długów. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do wniosku, że Spółka świadczy usługę odzyskiwania długów dla samej siebie, z czym nie sposób się zgodzić. Czynności monitujące wykonywane przez Spółkę, o których mowa we wniosku nie stanowią więc usług ściągania długów lub factoringu w rozumieniu art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, nie mogą być zatem objęte hipotezą tego przepisu.

Tym samym opłaty za restrukturyzację pożyczki oraz czynności monitujące korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT .

Jednocześnie Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz w zakresie pytań 2,3,4 i 5 wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 982 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie