Temat interpretacji

Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku oraz stawki podatku VAT jaka winna być stosowana przez wykonawców w przypadku budowy budynku.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, zadanych pytań oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 16 grudnia 2014 r.).

Od 2011 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą specjalizującą się w usługach informatycznych. Aktualnie zatrudnia 3 osoby (w tym momencie są to 3 umowy o pracę). Dodatkowo, z dwoma osobami ma podpisane umowy na świadczenie usług informatycznych. Osoby te pracują także w biurze Wnioskodawcy, tak jak osoby zatrudnione na umowę o pracę. Jest to praca typowo biurowa przy stanowiskach komputerowych. Aktualnie wraz z Wnioskodawcą w firmie pracuje 6 osób, a jeszcze na początku tego roku były to 4 osoby.

Dodatkowo, w czerwcu 2014 r. wraz z dwoma osobami Wnioskodawca założył firmę Spółka z o.o., która zajmuje się tematyką energii odnawialnej w tym w szczególności fotowoltaiką, czyli energią elektryczną pozyskiwaną z energii słońca. Jest to również praca biurowa polegająca głównie na sprzedaży podzespołów i doradztwie, jednak wymaga pewnej przestrzeni magazynowej, ponieważ panele zajmują sporą powierzchnię.

Obie firmy i są czynnymi płatnikami VAT od towarów i usług. Firma Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem VAT od marca 2011 r., spółka Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT od lipca 2014 r.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy () rozwija się na tyle prężnie, że wymaga zwiększenia powierzchni wynajmowanego lokalu. Druga działalność () potrzebuje natomiast przestrzeni magazynowej. Wnioskodawca miał zatem dwa rozwiązania: powiększyć wynajem powierzchni biurowej + wynajem powierzchni magazynowej lub wynająć domek jednorodzinny z garażem, gdzie bez problemu mógłbym prowadzić obydwie działalności. Oba rozwiązania są dość drogie i zamykałyby się w kwocie 2500-3500 zł brutto. Dlatego też postanowił zainwestował odłożone z działalności środki na budowę swojego biura i potraktować to jako normalną inwestycję. W związku z tym, że obok swojego domu Wnioskodawca ma wolną działkę jego kosztem jest pobudowanie samego budynku, co przy tej wysokości miesięcznych opłat inwestycja mogłaby się zwrócić w ciągu 10-12 lat.

Niestety na początku Wnioskodawca napotkał na pierwszą przeszkodę, która wygenerowała poniższe wątpliwości. Okazało się bowiem, że dla działki, którą posiada nie ma planów zagospodarowania terenu, w związku z tym można tu tylko pobudować budynek mieszkalny a nie usługowy.

Wnioskodawca postanowił więc wybudować budynek mieszkalny, który w 30% powierzchni będzie wykorzystywał na potrzeby swojej działalności gospodarczej, bo na to zezwala prawo, a pozostałą powierzchnię domu będzie wynajmował spółce na fakturę VAT. Według niego jest to dozwolone, ponieważ sami oglądali wiele budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których właściciele proponowali im ich wynajem na potrzeby prowadzonych przez nich działalności.

W chwili obecnej Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku, na który ma pozwolenie na budowę jako budynek mieszkalny jednorodzinny, zbiornik do gromadzenia nieczystości płynnych.

Nabywane towary i usługi w związku z budową domu, o którym mowa we wniosku są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W pierwszej kolejności chciałby odliczyć całość podatku VAT od faktur mu wystawionych związanych z budową, materiałami i usługami związanymi z budową budynku. Następnie jednak chciałby wykorzystywać 30% powierzchni do prowadzenia własnej działalności, a pozostałą część powierzchni 70% wynajmować na fakturę VAT 23%.

Faktury dokumentujące wydatki ponoszone w związku z budową budynku będą wystawiane na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 grudnia 2014 r.).

Czy w związku z tym, iż 30% budynku będzie wykorzystywana w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a pozostała 70% budynku będzie wynajmowana spółce (spółce będzie wystawiana faktura VAT 23% za wynajem) Wnioskodawca może odliczyć 100% podatku VAT od budowanej inwestycji... (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 16 grudnia 2014 r.), w przypadku pytania związanego z tym, czy może odliczyć cały VAT od wspomnianej inwestycji odpowiedź powinna być twierdząca. Według Wnioskodawcy wynika to z tego, że 30% inwestycji będzie wykorzystywana przez jego firmę, której jest to inwestycja i zezwala na to prawo o budownictwie mieszkaniowym. Pozostałe 70% powierzchni będzie objęte wynajmem na fakturę VAT 23% innej firmie będącej również czynnym podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca dał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, co m.in. oznacza, iż zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy dokonywane zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa TSUE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, iż właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Z opisu sprawy wynika, że od 2011 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą specjalizującą się w usługach informatycznych. Dodatkowo, w czerwcu 2014 r. wraz z dwoma osobami Wnioskodawca założył firmę Spółka z o.o., która zajmuje się tematyką energii odnawialnej w tym w szczególności fotowoltaiką, czyli energią elektryczną pozyskiwaną z energii słońca. Obie firmy i są czynnymi płatnikami VAT od towarów i usług. Firma Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem VAT od marca 2011 r., spółka ... Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT od lipca 2014 r.

Wnioskodawca postanowił wybudować budynek mieszkalny, który w 30% powierzchni będzie wykorzystywał na potrzeby swojej działalności gospodarczej, bo na to zezwala prawo, a pozostałą powierzchnię domu będzie wynajmował spółce na fakturę VAT. W chwili obecnej Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku, na który ma pozwolenie na budowę jako budynek mieszkalny jednorodzinny, zbiornik do gromadzenia nieczystości płynnych. Nabywane towary i usługi w związku z budową domu, o którym mowa we wniosku są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W pierwszej kolejności chciałby odliczyć całość podatku VAT od faktur mu wystawionych związanych z budową, materiałami i usługami związanymi z budową budynku. Następnie jednak chciałby wykorzystywać 30% powierzchni do prowadzenia własnej działalności, a pozostałą część powierzchni 70% wynajmować na fakturę VAT 23%. Faktury dokumentujące wydatki ponoszone w związku z budową budynku będą wystawiane na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powyższego należy podkreślić, iż podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług powinien określić, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy wskazać, iż podatnik może odliczyć podatek naliczony w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego są spełnione, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy nabywane towary i usługi w związku z budową domu, o którym mowa we wniosku są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących budowę przedmiotowego budynku, w którym 30% powierzchni wykorzystywana będzie do prowadzenia własnej działalności Wnioskodawcy, a pozostała część powierzchni 70% będzie wynajmowana.

Reasumując, Wnioskodawcy będącym czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w 100% z faktur dokumentujących budowę przedmiotowego budynku, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy - nabywane towary i usługi w związku z budową domu, o którym mowa we wniosku są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przy czym prawo to przysługuje, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z budową budynku. Natomiast wniosek w zakresie stawki podatku VAT jaka winna być stosowana przez wykonawców w przypadku budowy budynku, został rozstrzygnięty odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi