Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury w procedurze VAT marża.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury w procedurze VAT marża jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury w procedurze VAT marża.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się handlem używanymi samochodami (auto-komis), w tym m.in. samochodami sprowadzanymi z krajów Unii Europejskiej. W odniesieniu do samochodów używanych sprowadzanych z krajów Unii Europejskiej, w przypadkach określonych przepisami art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług stosowana jest procedura szczególna, określona w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. opodatkowanie marży.

Dla celów wyliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów używanych objętych tą procedurą, dotychczas stosowano następujący sposób obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług:

1. za kwotę nabycia o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przyjmowano cenę zakupu wynikającą z dokumentu potwierdzającego dokonanie zakupu, tj. umowy kupna-sprzedaży, rachunku, faktury, przeliczoną na złote według kursu średniego NBP danej waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia dowodu zakupu;
2. za cenę sprzedaży cenę wynikającą z wystawionej nabywcy pojazdu faktury VAT-marża;
3. różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług (marżę).

Przyjęty sposób obliczenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku w przypadku stosowania procedury sprzedaży dla której podstawę opodatkowania stanowi marża, przy zakupie samochodów sprowadzanych z krajów Unii Europejskiej, jest stosowany od momentu wystąpienia pierwszych tego typu transakcji w okresie obowiązywania przepisów powołanej ustawy.

Z tytułu sprowadzenia na terytorium kraju samochodów osobowych Zainteresowany obowiązany był zapłacić podatek akcyzowy według stawki uzależnionej od pojemności silnika, tj. 18,60% dla samochodów osobowych o poj. silnika powyżej 2000 cm sześciennych, 3,1% dla pozostałych samochodów osobowych. Zapłata akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu jest warunkiem koniecznym do dalszej sprzedaży tego samochodu na terytorium kraju, a obowiązek jej uiszczenia spoczywa na sprowadzającym, tj. Spółce.

Wnioskodawca w celu wprowadzenia samochodu na polski obszar celny dokonuje również zapłaty opłaty recyklingowej. Uiszczenie opłaty recyklingowej jest warunkiem rejestracji pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może klientowi wystawić fakturę VAT-marżę zawierającą tylko jej rzeczywistą marżę, a na osobnym dokumencie (np. nocie obciążeniowej lub innym dokumencie) naliczyć należne opłaty (takie jak podatek akcyzowy i opłata recyklingowa), czy może powinna wystawić fakturę VAT ze stawką podstawową jako refakturę poniesionych kosztów z tytułu m.in. opłaty recyklingowej czy akcyzy...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszenie opłat celnych takich jak cło, czy podatek akcyzowy jak i opłaty recyklingowej z tytułu sprowadzenia na terytorium kraju samochodów osobowych, traktowane jest na gruncie ustawy o VAT jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT (wymienione należności celne nie są wynagrodzeniem za świadczenie usług czy dostawę towarów).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi ona stanowić odpłatną dostawę towarów albo odpłatne świadczenie usług. Jak wynika bowiem wprost z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Pod pojęciem usług z kolei w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, że wpłacenie kwot cła czy też podatku akcyzowego nie jest czynnością podlegającą ustawie o VAT, dokumentem który Spółka powinna wystawić na klienta aby obciążyć go dokonaną wpłatą może być zarówno nota debetowa, obciążeniowa czy też księgowa. W opinii Zainteresowanego obciążenia można dokonać również na podstawie faktury VAT. W tym ostatnim jednak przypadku w miejsce stawki podatku należy wpisać NP (jako skrót od nie podlega) i dodatkową fakturę opatrzyć komentarzem, że jest to zwrot należności celnych (w tym: cło, akcyza odpowiednio do sytuacji), i że zwrot ten jest wyłączony spod działania ustawy o VAT (nie podlega opodatkowaniu VAT). W takim przypadku nie wykazuje się na fakturze kwoty VAT należnego ani stawki podatku. Wystawianie faktur VAT dokumentujących czynności niepodlegające opodatkowaniu jest dopuszczalne na podstawie § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur.

Zwrot przez klientów części kosztów sprowadzenia na terytorium kraju samochodów osobowych ponoszonych przez Wnioskodawcę takich jak opłata recyklingowa czy podatek akcyzowy, nie jest wynagrodzeniem należnym Zainteresowanemu z tytułu wykonywanej usługi na rzecz klientów. W tym więc przypadku rozliczenia kosztów ponoszenia opłat celnych takich jak cło, podatek akcyzowy jak i opłaty recyklingowej, strony umowy mogą dokonać na podstawie innego niż faktura VAT dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazał, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem z ww. przepisów wynika, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się handlem używanymi samochodami (auto-komis), w tym m.in. samochodami sprowadzanymi z krajów Unii Europejskiej. W odniesieniu do samochodów używanych sprowadzanych z krajów Unii Europejskiej w przypadkach określonych przepisami art. 120 ust. 10 ustawy stosowana jest procedura szczególna, określona w art. 120 ust. 4 ustawy, tj. opodatkowanie marży.

Dla celów wyliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów używanych objętych tą procedurą, dotychczas stosowano następujący sposób obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług:

1. za kwotę nabycia o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przyjmowano cenę zakupu wynikającą z dokumentu potwierdzającego dokonanie zakupu, tj. umowy kupna-sprzedaży, rachunku, faktury, przeliczoną na złote według kursu średniego NBP danej waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia dowodu zakupu;
2. za cenę sprzedaży cenę wynikającą z wystawionej nabywcy pojazdu faktury VAT-marża;
3. różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług (marżę).

Z tytułu sprowadzenia na terytorium kraju samochodów osobowych Zainteresowany obowiązany był zapłacić podatek akcyzowy według stawki uzależnionej od pojemności silnika, tj. 18,60% dla samochodów osobowych o poj. silnika powyżej 2000 cm sześciennych, 3,1% dla pozostałych samochodów osobowych. Zapłata akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu jest warunkiem koniecznym do dalszej sprzedaży tego samochodu na terytorium kraju, a obowiązek jej uiszczenia spoczywa na sprowadzającym, tj. Spółce. Wnioskodawca w celu wprowadzenia samochodu na polski obszar celny dokonuje również zapłaty opłaty recyklingowej. Uiszczenie opłaty recyklingowej jest warunkiem rejestracji pojazdu.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że ustawa ani przepisy wykonawcze do niej nie określają definicji pojęć: cena sprzedaży i kwota nabycia.

ależy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

1. cena sprzedaży oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika-pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, włączając w to subwencje bezpośrednio związane z transakcją, podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę, z wyłączeniem jednak kwot, o których mowa w art. 79;
2. cena nabycia oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia, określonego w pkt 1, uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika-pośrednika.

Zatem dla potrzeb zastosowania procedury opodatkowania marżą przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika. Oznacza to, że kwota nabycia to cena którą podatnik zapłacił dostawcy towaru. Z kolei w cenie sprzedaży mieszczą się wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika-pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to m.in. podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany z tytułu sprowadzenia na terytorium kraju samochodów osobowych obowiązany był zapłacić podatek akcyzowy oraz opłatę recyklingową, które to opłaty są warunkiem dalszej odsprzedaży samochodu oraz jego rejestracji. Wnioskodawca obciąża ww. opłatami swoich klientów (nabywców pojazdów).

W takiej sytuacji niezależnie od tego czy podatek akcyzowy i opłata recyklingowa zostały włączone do wynagrodzenia za zrealizowaną dostawę samochodu czy też przekazywane są odrębnie, zawsze są one należnościami dostawcy wynikającymi z danej umowy, ponieważ wynikają one z jego zobowiązania cywilnoprawnego, a więc są należnościami otrzymanymi z tytułu odpłatnej dostawy towarów mieszącymi się tym samym w cenie sprzedaży.

Zatem w momencie sprzedaży samochodu, zarówno jego cena nabycia jak i marża stanowiąca część wynagrodzenia za towar jako element wynagrodzenia, oraz pozostała część należności za towar (podatek akcyzowy i opłata recyklingowa), stanowić będą dla Zainteresowanego cenę sprzedaży, o której mowa w art. 312 Dyrektywy (całkowitą kwotę, którą ma zapłacić nabywca towaru art. 120 ust. 4 ustawy).

Mając na uwadze ww. przepisy (wspólnotowe i krajowe) należy stwierdzić, że określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku ze stosowaniem procedury VAT-marża dla dostaw towarów używanych, Wnioskodawca winien wyliczyć różnicę pomiędzy całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 106 ust. 8 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

W związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L 189 z 22.07.2010 r., str. 1), Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r., poz. 1428) zwane dalej rozporządzeniem które weszło w życie 1 stycznia 2013 r.

Wprowadzone rozporządzeniem zmiany dotyczące regulacji prawnych odnośnie fakturowania mają na celu promowanie oraz dalsze upraszczanie przepisów w tym zakresie.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Z kolei w świetle § 4 ust. 2 rozporządzenia, faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni.

Znowelizowane przepisy § 5 ust. 1 rozporządzenia zawierają katalog danych, które winna zawierać faktura.

Zgodnie z tym przepisem, faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.

Na mocy § 5 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy marża odpowiednio wyrazy procedura marży towary używane, procedura marży dzieła sztuki lub procedura marży przedmioty kolekcjonerskie i antyki.

W myśl § 5 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy kwota marży danych określonych w ust. 1 pkt 9-14.

Wątpliwości Spółki sprowadzają się do ustalenia czy klientowi można wystawić fakturę VAT marżę zawierającą tylko jej rzeczywistą marżę, a na osobnym dokumencie (np. nocie obciążeniowej lub innym dokumencie) naliczyć należne opłaty (takie jak podatek akcyzowy i opłata recyklingowa), czy też należy wystawić fakturę VAT ze stawką podstawową jako refakturę poniesionych kosztów z tytułu m.in. opłaty recyklingowej czy akcyzy.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że wystawienie faktury VAT-marża na samą marżę jest niemożliwe.

Z przepisu § 5 ust. 3 pkt 3 w zw. z § 5 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca na wystawionej fakturze dotyczącej procedury marży ma obowiązek wpisania kwoty należności ogółem, zawierającej cenę nabycia samochodu oraz marżę powiększoną o koszty dodatkowe, czyli w przedmiotowej sprawie podatek akcyzowy i opłatę recyklingową, natomiast nie wyszczególnia na fakturze kwoty uzyskanej marży.

Wobec powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, że wymienione koszty nie są wynagrodzeniem za dostawę towarów i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co oznacza, że mogą być dokumentowane notami bądź fakturą z komentarzem zwrot należności celnych.

Jak już wyjaśniono w niniejszej interpretacji, podatek akcyzowy i opłata recyklingowa zwracana Wnioskodawcy przez danego klienta stanowią część wynagrodzenia za dostarczany przez niego samochód. Tym samym, nie stanowiąc części ceny nabycia danego samochodu powiększają kwotę marży.

Zatem Spółka nie może wystawić faktury z tytułu sprzedaży danego samochodu zawierającej tylko jej rzeczywistą marżę. Faktura winna być wystawiona zgodnie z powołanymi przepisami rozporządzenia, czyli winna zawierać kwotę należności ogółem, na którą w przedmiotowej sprawie składa się kwota nabycia samochodu oraz rzeczywista marża Zainteresowanego powiększona o koszty dodatkowe, tj. podatek akcyzowy oraz opłatę recyklingową.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 214 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu