Temat interpretacji

prawo do odliczenia z faktury z tytułu bezumownego korzystania z działek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 30 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 30 października 2013 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (X Sp. z o.o.) od grudnia 2006 r. jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej we W. W celu dojazdu do zabudowań znajdujących się na własnej nieruchomości Wnioskodawca przejeżdżał przez grunt należący od listopada 2008 r. do spółki z siedzibą we W.

Korzystanie z tego gruntu przez Wnioskodawcę odbywało się w sposób bezumowny. W lutym 2012 r. Sp. z o.o. dokonała geodezyjnego podziału swojego gruntu, przenosząc prawo użytkowania wieczystego jego części na rzecz spółki X Sp. z o.o. z siedzibą we W. Wnioskodawca korzysta w celu dojazdu do swojej nieruchomości również z części gruntu, która stanowiła przedmiot powyższej umowy. Od kwietnia 2012 r. przed Sądem Rejonowym dla X we X toczy się z udziałem trzech wyżej wymienionych spółek wszczęte na wniosek Sp. z o.o. postępowanie o ustanowienie służebności drogi koniecznej. W związku z bezumownym korzystaniem przez sp. z o.o. z siedzibą z gruntu X Sp. z o.o. strony podejmowały negocjacje w celu zawarcia umowy ustanowienia odpowiedniej służebności gruntowej. Sp. z o.o. wzywała także spółkę Sp. z o.o. do zapłaty kwot z tytułu bezumownego korzystania z tych gruntów. Do lutego 2013 r. nie doszło do zawarcia jakiejkolwiek umowy między tymi spółkami w przedmiocie korzystania przez Sp. z o.o. z działek będących w użytkowaniu wieczystym X Sp. z o.o. Ostatecznie w dniu 12 lutego 2013 r. Sp. z o.o. oraz Sp. z o.o. zawarły dwa porozumienia, w ramach których:

1. Spółka Sp. z o.o. ustanowiła na rzecz Sp. z. o.o. bezterminową i odpłatną służebność gruntową przechodu i przejazdu przez swój grunt.
2. Strony ustaliły, że w związku z bezumownym korzystaniem przez X Sp. z o.o. z gruntu Sp. z o.o.:
3. w części gruntu będącej we władaniu Sp. z o.o. - do dnia ustanowienia opisanej powyżej służebności oraz
4. w części gruntu stanowiącej przedmiot umowy pomiędzy Sp. z o.o. a X. do dnia przeniesienia prawa użytkowania wieczystego części gruntu na rzecz Sp. z o.o.,

Sp. z o.o. zapłaci na rzecz X kwotę 280.000 zł z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie.

W związku z powyższym spółka X Sp. z o.o. wystawiła na firmę Sp. z o.o. fakturę sprzedaży, za bezumowne korzystanie z działek, zgodnie z aktem notarialnym na kwotę netto 280.000 zł plus podatek VAT według stawki 23% w kwocie 64.400 zł.

Spółka X.. wystąpiła do właściwego dla siebie organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów podatku od towarów i usług w przedmiotowej sprawie, formułując pytanie czy otrzymane odszkodowanie w kwocie 280.000 zł stanowi odpłatne świadczenie usług w świetle ustawy o podatku od towarów i usług...

Jeśli tak to czy należy je opodatkować stawką podstawową... Na tak postawione pytanie Izba Skarbowa w Poznaniu udzieliła odpowiedzi, że odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości stanowi zapłatę za świadczenie wzajemne w postaci świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, tj. według stawki 23%. W załączeniu kopia interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w X.

W piśmie uzupełniającym z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 30 października 2013 r.) Wnioskodawca podał, że:

Wnioskodawca nabył prawo służebności do gruntu, który wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca - Sp. z o.o. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Sp. z o.o. jest produkcja opakowań styropianowych, których sprzedaż jest opodatkowana V AT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 64.400 zł wynikającego z faktury sprzedaży wystawionej przez firmę Sp. z o.o. z tytułu bezumowne korzystania z działek...

Jednocześnie Spółka informuje, iż jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka wykorzystuje grunt do prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane VAT. Przedmiotem działalności Sp. z o.o. jest produkcja opakowań styropianowych, których sprzedaż jest opodatkowana VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, traktując opisaną transakcję bezumownego korzystania z działek przez firmę Sp. z o.o. jako świadczenie wzajemne usług, zapłatę odszkodowania należy uznać jako wynagrodzenie za świadczenie usług. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego 64.400 zł z faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z działek przez Sp. z o.o.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższe oznacza, że istotny jest przede wszystkim faktyczny przebieg danej czynności i osiągnięty rezultat zgodny z zamiarem umawiających się stron.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednio beneficjentem świadczenia,

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie świadczenia.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia bezumowne korzystanie. Kwestie związane z bezumownym korzystaniem z cudzej rzeczy regulują przepisy art. 224, art. 225 oraz art. 674 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Jak wynika z ww. przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku bezumownego korzystania z rzeczy (nieruchomości) korzystający w złej lub dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy obowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, zwrotu pożytków oraz odszkodowania z powodu zużycia, pogorszenia lub utraty rzeczy. Wynagrodzeniem za korzystanie z rzeczy objęte jest wszystko, co właściciel mógłby uzyskać, gdyby odpłatnie, na podstawie odpowiedniego stosunku prawnego, oddał rzecz do odpłatnego korzystania innemu podmiotowi.

Przepisy podatkowe nie definiują także pojęcia odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika; musi istnieć adekwatny związek przyczynowy pomiędzy działaniem i zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Na podstawie powyższej analizy przepisów stwierdzić należy, że przy rozstrzygnięciu wątpliwości czy bezumowne korzystanie z nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, decydują w każdym przypadku konkretne okoliczności.

W przypadku, gdy rzecz (np. nieruchomość) została objęta w posiadanie przez podmiot nieuprawniony, a właściciel rzeczy dążąc do uregulowania stanu niezgodnego z jego wolą wytoczy przeciwko niemu powództwo o wydanie rzeczy, zasadne jest przyjęcie, że pomiędzy właścicielem i korzystającym bezumownie z tej nieruchomości nie istnieje żaden jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. W tej sytuacji świadczenie podatnika, nieoparte na tytule prawnym, wskazującym obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odszkodowanie wypłacone w takich okolicznościach z tego tytułu nie jest płatnością za świadczenie usługi, lecz rekompensatą za pozbawienie właściciela prawa do swobodnego dysponowania nieruchomością i wynikłe z tego tytułu szkody.

Inaczej należy jednak oceniać sytuację, kiedy właściciel rzeczy (np. nieruchomości) z różnych względów toleruje stan, w którym przy braku formalnego stosunku prawnego, inny podmiot korzysta z należącej do niego rzeczy. W tych okolicznościach wynagrodzenie otrzymane przez właściciela z tytułu bezumownego korzystania z rzeczy stanowi zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej. W celu dojazdu do zabudowań znajdujących się na własnej nieruchomości Wnioskodawca przejeżdżał przez grunt należący od listopada 2008 r. do Spółki. Korzystanie z tego gruntu przez Wnioskodawcę odbywało się w sposób bezumowny. W lutym 2012 r. Spółka dokonała geodezyjnego podziału swojego gruntu, przenosząc prawo użytkowania wieczystego jego części na rzecz spółki Sp. z o.o. Wnioskodawca korzysta w celu dojazdu do swojej nieruchomości również z części gruntu, która stanowiła przedmiot powyższej umowy. Od kwietnia 2012 r. przed Sądem Rejonowym dla X toczy się z udziałem trzech wyżej wymienionych spółek wszczęte na wniosek Sp. z o.o. postępowanie o ustanowienie służebności drogi koniecznej. W związku z bezumownym korzystaniem przez sp. z o.o. z gruntu Sp. z o.o. strony podejmowały negocjacje w celu zawarcia urnowy ustanowienia odpowiedniej służebności gruntowej. Sp. z o.o. wzywała także spółkę do zapłaty kwot z tytułu bezumownego korzystania z tych gruntów. Do lutego 2013 r. nie doszło do zawarcia jakiejkolwiek umowy między tymi spółkami w przedmiocie korzystania przez Sp. z o.o. z działek będących w użytkowaniu wieczystym Sp. z o.o. Ostatecznie w dniu 12 lutego 2013 r. Sp. z o.o. oraz Sp. z o.o. zawarły dwa porozumienia, w ramach których:

1. Spółka ustanowiła na rzecz Sp. z. o.o. bezterminową i odpłatną służebność gruntową przechodu i przejazdu przez swój grunt.
2. Strony ustaliły, że w związku z bezumownym korzystaniem przez Sp. z o.o. z gruntu Sp. z o.o.:
3. w części gruntu będącej we władaniu Sp. z o.o. - do dnia ustanowienia opisanej powyżej służebności oraz
4. w części gruntu stanowiącej przedmiot umowy pomiędzy Sp. z o.o. a Sp. z o.o. do dnia przeniesienia prawa użytkowania wieczystego części gruntu na rzecz Sp. z o.o.,

Sp. z o.o. zapłaci na rzecz Sp. z o.o. kwotę 280.000 zł z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie.

W związku z powyższym spółka Sp. z o.o. wystawiła na firmę Sp. z o.o. fakturę sprzedaży, za bezumowne korzystanie z działek, zgodnie z aktem notarialnym na kwotę netto 280.000 zł plus podatek VAT według stawki 23% w kwocie 64.400 zł.

Wnioskodawca nabył prawo służebności do gruntu, który wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja opakowań styropianowych, których sprzedaż jest opodatkowana V AT.

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, że w sytuacji, gdy właściciel gruntu, z którego korzysta Wnioskodawca w celu dojazdu do własnej firmy, toleruje sytuację, w której przy braku formalnego stosunku prawnego podmiot trzeci (Spółka) korzysta z nieruchomości i jednocześnie nie podejmuje czynności dążących do zaniechania z korzystania gruntu, lecz zamiarem jego oraz Spółki jest uregulowanie stanu prawnego gruntu poprzez zawarcie porozumienia, uznać należy, że w tym konkretnym przypadku używanie gruntu za domniemaną, dorozumianą zgodą, traktować należy jako świadczenie usług - która to czynność ma charakter usługi najmu, dzierżawy - podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdy podejmowane działania zmierzają w istocie do odzyskania należnych właścicielowi kwot, nie zaś do zaprzestania z korzystania z gruntu przez Wnioskodawcę, przyjąć należy, że między stronami istnieje dorozumiany stosunek prawny. Naturalnym w tym przypadku jest także, że właściciel godzi się na zawarcie umowy, gdy ta uwzględnia rekompensatę za okres bezumownego korzystania z gruntu tj. okres korzystania z gruntu do dnia zawarcia stosownej umowy. Treść zaprezentowanego stanu faktycznego pozwala twierdzić, że właściciel gruntów tolerował korzystanie z nich, co jak podniesiono powyżej stanowi dorozumiany stosunek prawny.

Przechodząc do kwestii związanej z prawem do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sp. z. o.o. dokumentującej bezumowne korzystanie z nieruchomości gruntowej, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotowy wydatek ponoszony przez Wnioskodawcę w związku z zapłatą za bezumowne korzystanie z gruntu ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT tj. prowadzeniem działalności w zakresie produkcji opakowań styropianowych, których sprzedaż jest opodatkowana VAT. Spełnione zostały więc podstawowe przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto, jak wskazano wcześniej, wypłacane należności stanowią w istocie wynagrodzenie tytułem korzystania z działek, i w konsekwencji czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Stąd też w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie cyt. art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z działek, skoro jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe działki są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym podatkiem VAT.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 208 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi