uznanie Wnioskodawcy za podatnika z tytułu uiszczanych przez właścicieli zaliczek na koszty użycia wody i ogrzania lokali - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.03.2011, sygn. IBPP2/443-1068/10/ASz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

uznanie Wnioskodawcy za podatnika z tytułu uiszczanych przez właścicieli zaliczek na koszty użycia wody i ogrzania lokali

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu uiszczanych przez właścicieli zaliczek na koszty użycia wody i ogrzania lokali jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania wnioskodawcy za podatnika z tytułu z tytułu uiszczanych przez właścicieli zaliczek na koszty użycia wody i ogrzania lokali.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości. Wspólnotę tworzy ogól właścicieli, których lokale wchodzą w skład w.w nieruchomości. Przedmiotem działalności podatnika jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie. Zarząd nieruchomością wspólną powierzony został spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ... .

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Do nieruchomości wspólnej zalicza się fundamenty mury konstrukcyjne, dachy, kominy, wspólne strychy, klatki schodowe, korytarze, centralne ogrzewanie, wodociągi, kanalizację, instalacje elektryczne i inne.

Właściciele lokali ponoszą wydatki związane z utrzymaniem ich lokali oraz uczestniczą w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada Wspólnota bez ograniczeń a każdy właściciel w części odpowiadającej jego udziałowi w nieruchomości.

Budynek w ramach, którego działa wspólnota ma wielofunkcyjny charakter tj. biurowo - hotelowo - mieszkalny. Na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną i fundusz remontowy właściciele uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca.

Do zadań Wspólnoty Mieszkaniowej związanych z bieżącym administrowaniem nieruchomością należą w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali (podatek od nieruchomości pokrywany jest bezpośrednio przez właścicieli lokali),
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy,
wydatki na ochronę w zakresie dotyczącym nieruchomości wspólnej,
księgowość,
opłaty za dostawę energii elektrycznej, gazu, wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej.

W zakresie opłat za dostawę energii elektrycznej, gazu, w częściach dotyczących lokali, właściciele podpisują umowy bezpośrednio z dostawcami i są rozliczani bez udziału Wspólnoty.

Natomiast w zakresie opłat za dostawę wody właściciele płacą Wspólnocie w czynszu zaliczkę na zużycie wody w ich lokalach, a z końcem roku jest to rozliczane na podstawie rzeczywistego zużycia wody.

Budynek posiada własną kotłownię, dzięki której wspólnota we własnym zakresie ogrzewa części wspólne i poszczególne lokale. Podobnie jak w zakresie dostaw wody, właściciele płacą w czynszu zaliczkę na zużycie energii cieplnej w ich lokalach, a z końcem roku jest to rozliczane na podstawie rzeczywistego zużycia ciepła.

W chwili obecnej umowy dotyczące dostawy energii, gazu i wody do nieruchomości wspólnej podpisane są przez zarządcę, tj. sp. z o.o., który to refakturuje te koszty na Wspólnotę.

Wspólnota Mieszkaniowa ponadto z uwagi na potrzeby właścicieli lokali podyktowane charakterem budynku, zamierza zawrzeć umowę w zakresie usług ochrony z firmą świadczącą tego typu usługi. Ochrona obejmować ma zarówno część wspólną jak i poszczególne lokale mieszczące się w budynku.

Ochrona polegać miałaby na montażu systemu monitorującego oraz alarmowego, a także na korzystania z patroli pracowników ochrony. Systemem ochrony objęty ma być cały budynek ze szczególnym uwzględnieniem części hotelowej i biurowej. Koszty ochrony dzielone byłyby pomiędzy właścicieli lokali proporcjonalnie do udziałów we własności w drodze ich refakturowania oraz przez Wspólnotę w zakresie nieruchomości wspólnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zakresie wyżej opisanych czynności Wspólnota jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie uiszczanych przez właścicieli zaliczek na koszty zużycia wody i ogrzania lokali, które rozliczane są na koniec roku według rzeczywistego zużycia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na wstępie, aby w pełni przedstawić i uzasadnić stanowisko podatnika, należy mieć na uwadze charakter wspólnoty mieszkaniowej. Art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1994r. o własności lokali (tekst jednolity: Dz. U. 2000r. Nr 80 poz. 903 - dalej: WłLokU) przyznaje Wspólnocie Mieszkaniowej zdolność prawną stanowiąc, że Wspólnota Mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Wspólnotę Mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości.

Rozwinięcie regulacji jest zawarte w art. 17 WłLokU, który stanowi, że za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada wspólnota mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości - jest to subsydiarna odpowiedzialność pro rata parte.

Właściciele lokali ponoszą wydatki związane z utrzymaniem ich lokali oraz uczestniczą w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną i fundusz remontowy właściciele uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca. Należności tych Wspólnota mieszkaniowa może dochodzić na drodze sądowej w postępowaniu upominawczym bez względu na ich wysokość.

Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się - zgodnie z art. 14 WłLokU w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Regulacja dotycząca Wspólnoty mieszkaniowej zawarta w ustawie o własności lokali przyznaje jej zatem zdolność prawną, zdolność do czynności prawnych i zdolność sądową, nie przyznaje jej jednak osobowości prawnej. Zgodnie z art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, do podmiotów niebędących osobami prawnymi, a którym ustawa przyznaje zdolność prawną stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące osób prawnych.

Przechodząc do analizy przepisów prawa podatkowego, objętych przedmiotowym wnioskiem o udzielenie interpretacji, należy po pierwsze wskazać, że zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja świadczenia usług zawarta jest natomiast w art. 8 ustawy o VAT, zgodnie z jego brzmieniem przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej i jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W przedstawionym stanie faktycznym zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że objęte zapytaniem czynności mieszczą się w zakresie objętym regulacją art. 8 ustawy o VAT.

Istotnym pozostaje ustalenie, czy w zakresie danych czynności Wspólnota jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza natomiast obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców (...) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W przypadku, gdy podatnik działa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, to bierze udział w świadczeniu usług - art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest w takiej sytuacji jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem natomiast jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Do udzielenia odpowiedzi na zadane pytania istotna jest również regulacja z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, która stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie podatnika powołane wyżej przepisy uzasadniają stanowisko, że kwoty ponoszone przez poszczególnych właścicieli wspólnoty mieszkaniowej na poczet tzw. nieruchomości wspólnej nie stanowią zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. Wyżej wymienione kwoty stanowią zgodnie z art. 15 ustawy o własności lokali zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną. W razie nieuiszczania tych zaliczek, wspólnota może ich dochodzić w przed sądem w postępowaniu upominawczym. Tak gromadzone środki stanowią majątek wspólnoty mieszkaniowej, a więc majątek odrębny od majątków poszczególnych właścicieli. W zakresie czynności zarządu nieruchomością wspólną Wspólnota działa na rzecz samej siebie, a zatem nie świadczy usług na rzecz jej członków.

Odnosząc się do drugiego z przedstawionych przez podatnika pytań - w zakresie uiszczanych przez właścicieli poszczególnych lokali zaliczek na koszty zużycia wody i ogrzania lokali, które rozliczane są na koniec roku według rzeczywistego zużycia - zdaniem podatnika Wspólnota działa niejako w roli pośrednika jeśli chodzi o dostawę wody oraz samodzielnego dostawcy w zakresie energii cieplnej. Wpłaty uiszczane przez właścicieli lokali nie są w tym zakresie zaliczkami na pokrycie kosztów zarządu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali. Koszty zarządu nieruchomością wspólną nie obejmują kosztów związanych z eksploatacją poszczególnych lokali. Ze względu na odmienność podmiotową Wspólnoty i jej poszczególnych członków, czynności takie wykonywane przez Wspólnotę powinny być traktowane jako niepodlegające ustawie o VAT czynności na rzecz samych siebie. Wspólnota w zakresie dostawy wody nie nabywa tych usług dla siebie, ale pośredniczy w ich zakupie i dokonuje odsprzedaży członkom wspólnoty uwzględniając faktyczne zużycie wody w ramach każdego lokalu realizując tym samym dyspozycję z art. 30 ust 3 ustawy o VAT.

Podobnie w przypadku, gdy ze względu na prowadzenie własnej kotłowni, Wspólnota dostarcza energię cieplną do lokali a następnie rozlicza jej rzeczywiste zużycie i wystawia w odpowiednim zakresie fakturę na właściciela lokalu jako usługodawca prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Odnosząc się do trzeciego z postawionych pytań, zdaniem Wnioskodawcy zachowuje aktualność argumentacja dotycząca stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego. Kluczowym dla oceny możliwości refakturowania kosztów ochrony będzie kwalifikacja tych usług jako świadczonych na rzecz poszczególnych lokali. W zakresie ochrony nieruchomości wspólnej Wspólnota dokonując zakupu usług ochrony działa na własną rzecz. Jednakowoż przy ocenie tej sytuacji trzeba mieć jednakowoż na uwadze, że usługi ochrony mogą dotyczyć - i w omawianej sytuacji dotyczą - także (a raczej - przede wszystkim), poszczególnych lokali. W tej sytuacji, ze względów praktycznych i technicznych związanych z instalacją kamer, patrolami i systemem alarmującym Wspólnota planuje zawrzeć umowę z jedną agencją ochrony, która miałaby chronić wszystkie lokale w budynku. Koszty takiej ochrony ich lokali byłyby refakturowane na członków wspólnoty w stosunku do posiadanych przez nich udziałów. Agencja ta, w ramach świadczonych usług ochrony lokali, zajmowałaby się także ochroną nieruchomości wspólnej, gdyż ochrona części wspólnej wpływa znacząco na bezpieczeństwo poszczególnych lokali. Niezbędnym czynnikiem, który należy tu uwzględnić kwalifikując usługi ochrony, jest ich cel i przedmiot ochrony, którym zasadniczo nie jest nieruchomość wspólna tj. dach, klatki schodowe, hol, windy, itp. lecz mienie członków wspólnoty znajdujące się wewnątrz poszczególnych lokali.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy koszty wydatkowane przez wspólnotę na ochronę mają zasadniczo charakter usług świadczonych na rzecz poszczególnych lokali i Wspólnota w tym zakresie zgodnie z art. 30 ust 3 ustawy o VAT działa jako usługodawca w związku z czym jest uprawniona do refakturowania kosztów na właścicieli tych lokali. Jednak w pewnej części - w zakresie w jakim ochrona dotyczy nieruchomości wspólnej - finalnym odbiorcą usług jest sama Wspólnota.

Reasumując, z podanych wyżej względów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zakresie objętym pierwszym pytaniem Wspólnota mieszkaniowa nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie objętym drugim pytaniem jest podatnikiem i jest uprawniona do refakturowania kosztów na członków Wspólnoty. Natomiast w zakresie trzeciego z pytań, Wspólnota jest zasadniczo podatnikiem i może refakturować koszty usług ochrony na właścicieli poszczególnych lokali, jednak ze względu na fakt, że usługi ochrony dotyczą w niewielkiej części także nieruchomości wspólnej, Wnioskodawca uważa, że w tej części koszty nie mogą być refakturowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja odnosi się do oceny Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż natomiast, w myśl art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Należy również zauważyć, że zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903, ze zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy). Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Z art. 13 powołanej ustawy wynika, że właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Natomiast art. 14 cyt. ustawy wskazuje, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, np. koszty zużytej energii cieplnej, wody czy wywozu nieczystości.

Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Należy podkreślić, że wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych usług. Wpłaty te stanowią zatem partycypację kosztach wspólnoty przez jej członków.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że przyjęty sposób rozliczania kosztów zarządu nieruchomością nie daje podstaw do postawienia tezy, że zaliczki (kwoty) wpłacane przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów poszczególnych wyodrębnionych lokali, stanowią wynagrodzenie za czynności wykonywane przez wspólnotę na rzecz jej członków. Zaliczki te stanowią jedynie partycypację w kosztach jednostki organizacyjnej - wspólnoty mieszkaniowej - przez jej członków. Wspólnota, a więc jej członkowie, nie dokonują sprzedaży, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samych siebie również jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali poprzez zapłatę zaliczek (kwot) z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem własnych lokali, np. z tytułu opłat za media. Stroną umowy o dostawę mediów co do zasady jest wspólnota mieszkaniowa, reprezentowana przez zarząd.

Z powyższego wynika, że wewnętrzne rozliczenia między wspólnotą, a jej członkami nie spełniają ani definicji dostawy towarów, ani definicji świadczenia usług, w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji powyższego wspólnota mieszkaniowa w zakresie pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu utrzymania poszczególnych lokali (tj. czynności mających charakter partycypacji w kosztach jednostki organizacyjnej wspólnoty mieszkaniowej) nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast czynności wykonywane przez wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości. Wspólnotę tworzy ogól właścicieli, których lokale wchodzą w skład w.w nieruchomości.

Do zadań Wspólnoty Mieszkaniowej związanych z bieżącym administrowaniem nieruchomością należą w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali (podatek od nieruchomości pokrywany jest bezpośrednio przez właścicieli lokali),
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy,
wydatki na ochronę w zakresie dotyczącym nieruchomości wspólnej,
księgowość,
opłaty za dostawę energii elektrycznej, gazu, wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej.

W zakresie opłat za dostawę energii elektrycznej, gazu, w częściach dotyczących lokali, właściciele podpisują umowy bezpośrednio z dostawcami i są rozliczani bez udziału Wspólnoty,

W chwili obecnej umowy dotyczące dostawy energii, gazu i wody do nieruchomości wspólnej podpisane są przez zarządcę, tj. sp. z o.o., który to refakturuje te koszty na Wspólnotę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy wskazać należy, że Wspólnota, a więc jej członkowie nie dokonują sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz samych siebie (w odniesieniu do wyodrębnionych lokali). Zatem w zakresie obciążania wyłącznie swoich członków opłatami za koszty zużycia wody i energii cieplnej, Wspólnota nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tym samym nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów, ani też odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wspólnota nie wykonuje bowiem czynności na rzecz osób trzecich, lecz dla samej siebie jest to tzw. zużycie wewnętrzne członków Wspólnoty. W związku z powyższym brak jest uzasadnienia dla opodatkowania tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zwrócić uwagę, że w zakresie:

uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu uiszczanych przez właścicieli zaliczek na utrzymanie części wspólnych nieruchomości,
uznania Wnioskodawcy za podatnika w zakresie zawierania umów o świadczenie usług ochroniarskich

zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie