Zdaniem Zainteresowanych;

1. świadczenia Partnera 1 lub Partnera 2 na rzecz Lidera Konsorcjum (reprezentującego Konsorcjum) w zakresie prac własnych oraz materiałów i usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT;
2. Lider Konsorcjum ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu świadczeń wykonywanych w związku z działaniem Konsorcjum, w zakresie prac własnych Członków Konsorcjum oraz materiałów i usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych;
3. rozliczenie (alokacja) przychodów i kosztów pomiędzy Konsorcjum (działającym przez Lidera Konsorcjum) a Członkami Konsorcjum nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady, aby uznać daną transakcję za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W tym miejscu należy wyjaśnić specyfikę działania instytucji konsorcjum. Instytucja ta nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Stosownie do art. 353&¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej, ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową, zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Zawarcie umowy konsorcjum nie ma na celu powstania nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Odnośnie rozliczenia podatku VAT przez uczestników konsorcjum, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, każdy z Członków Konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest samo konsorcjum.

Jak stwierdził w interpretacji indywidualnej z 29 sierpnia 2011 r., nr IBPP3/443-684/11/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach: Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową, zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykłe nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum - nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. A zatem, przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami podatku VA T. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum

Biorąc pod uwagę specyfikę współpracy organizacyjnej pomiędzy Konsorcjantami, a w szczególności fakt, że podmioty te działając w ramach Konsorcjum zachowują swoją odrębność zarówno z prawnego, jak i podatkowego punktu widzenia i stanowią tym samym również w tym zakresie odrębnych podatników VAT, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że w zakresie dostawy towarów i świadczenia usług przez Partnera 1 i Partnera 2 na rzecz Lidera Konsorcjum (reprezentującego Konsorcjum) powinny by stosowane te same zasady, które znajdują zastosowanie do realizacji transakcji pomiędzy podatnikami niedziałającymi na podstawie umowy jaką zawarły Zainteresowane strony.

W świetle przepisów Ustawy o VAT, czynności wykonywane przez Partnera 1 i Partnera 2 na rzecz Lidera Konsorcjum (reprezentującego Konsorcjum), które to następnie stanowią elementy świadczenia wykonywanego przez Konsorcjum na rzecz Zamawiającego, stanowią odpłatną dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Ponownie należy wskazać, iż konsorcjum stanowi formę kooperacji pomiędzy dwoma lub więcej przedsiębiorcami, dążącymi do realizacji przedsięwzięcia gospodarczego, którzy to przedsiębiorcy wyznaczają spośród siebie jednego z nich jako lidera. Zadaniem Lidera Konsorcjum jest przede wszystkim organizowanie i koordynowanie współpracy pomiędzy poszczególnymi Członkami Konsorcjum, prowadzenie rozliczeń gospodarczych oraz wystawianie we własnym imieniu na rzecz Zamawiającego faktur sprzedażowych dokumentujących świadczenia wykonane przez wszystkich Członków Konsorcjum. Naturalnym jest zatem, że Partner 1 i Partner 2 wystawiają z kolei faktury na rzecz tego wyznaczonego podmiotu (Lidera Konsorcjum).

W związku z powyższym, z punktu widzenia opodatkowania VAT, czynności dokonywane pomiędzy Partnerami a Liderem Konsorcjum (prace w zakresie podwykonawstwa wewnętrznego na rzecz Konsorcjum oraz obciążanie Lidera Konsorcjum kosztami nabywanych przez Partnerów materiałów i usług zewnętrznych) muszą być traktowane jako opodatkowane dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku podwykonawstwa wewnętrznego realizowanego przez Lidera Konsorcjum i dokonywanych przez niego nabyć materiałów i usług zewnętrznych przekazywanych na rzecz Konsorcjum. Czynności te nie spełniają warunków uznania za transakcje opodatkowane VAT (ze względu na tożsamość podmiotu realizującego transakcję oraz działającego w imieniu Konsorcjum tj. Lidera Konsorcjum, który występuje w tym zakresie w dwóch rolach - jako reprezentującego Konsorcjum oraz Konsorcjanta). Warto zwrócić uwagę, że Lider Konsorcjum wystawia we własnym imieniu faktury sprzedażowe na rzecz Zamawiającego. A zatem z punktu widzenia opodatkowania VAT Lider Konsorcjum dokonuje we własnym imieniu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Zamawiającego, które to towary i usługi nabył uprzednio od Konsorcjantów.

Co ważne, powyższe stanowisko potwierdza utrwalona linia interpretacyjna organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 24 maja 2016 r., nr ILPP1/4512-1-116/16-5/HW stwierdził: W przypadku, gdy pomiędzy Liderem, Zainteresowanym i Wiodącym Partnerem dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami lub do rzeczywistych świadczeń pomiędzy konsorcjantami, można określić korzyści o charakterze majątkowym. Zatem czynności wykonywane pomiędzy Uczestnikami a Partnerem Wiodącym Konsorcjum, w zakresie wynikającym z zawartej umowy, stanowią/będą stanowić dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy oraz świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem płatności określone w umowie, jakie Uczestnicy Konsorcjum otrzymują/będą otrzymywać za pośrednictwem Wiodącego Partnera, stanowią wynagrodzenie za dokonywane na jego rzecz dostawy towarów i świadczenie usług w ramach realizacji Umowy Konsorcjum. W związku z powyższym rozliczenia dokonywane pomiędzy stronami umowy, będącymi odrębnymi podatnikami podatku VAT, należne z tytułu czynności wykonywanych w ramach zawartej umowy Konsorcjum powinny być dokumentowane fakturami VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (w zakresie prac własnych oraz materiałów i usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych) na rzecz Lidera Konsorcjum (reprezentującego Konsorcjum), w zamian za które Partner 1 i Partner 2 uzyskują wynagrodzenie. Zatem czynności wykonywane pomiędzy tymi Członkami Konsorcjum a Liderem Konsorcjum, w zakresie wynikającym z zawartej umowy, będą stanowić czynności opodatkowane VAT (odpowiednio dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT oraz świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT).

Ad 2

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W niniejszej sprawie spełnione będą warunki niezbędne do odliczenia przez Lidera Konsorcjum podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Członków Konsorcjum dokumentujących dostawę towarów i usług w ramach realizacji Umowy Konsorcjum. Lider Konsorcjum jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a nabywane przez niego towary i usługi będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT - świadczeniem usług na rzecz Zamawiającego, które zostanie udokumentowane fakturami wystawianymi przez Lidera Konsorcjum.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Lider Konsorcjum będzie uprawniony do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych od Członków Konsorcjum dokumentujących dostawę towarów i świadczenie usług w ramach realizacji Umowy Konsorcjum, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie min. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2016 r., nr ILPP1/4512-1-116/16-5/HW, w którym organ podatkowy w analogicznej sprawie wskazał, że: spełnione są/będą warunki niezbędne do odliczenia przez Partnera Wiodącego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Lidera oraz Uczestników Konsorcjum dokumentujących dostawę towarów i usług na jego rzecz, w ramach realizacji Kontraktu. Spółka wskazała bowiem, że Partner Wiodący jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabywane przez niego towary i usługi są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że Partner Wiodący jest/będzie uprawniony do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych od Lidera oraz od Uczestników Konsorcjum dokumentujących dostawę towarów i świadczenie usług w ramach realizacji Kontraktu, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu niewystąpienia innych okoliczności, wykluczających prawo do odliczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Reasumując, w ramach przedmiotowej umowy konsorcjum Lider Konsorcjum ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu świadczeń wykonywanych w związku z działaniem Konsorcjum, w zakresie prac własnych Członków Konsorcjum oraz materiałów i usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych.

Ad 3

Jak wskazano wcześniej, art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust, 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym mechanizmie podziału przychodów i kosztów (alokacji) pomiędzy Konsorcjantami, nie występują świadczenia spełniające warunki uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Definicja świadczenia usług zawarta w Ustawie o VAT ma charakter negatywny. Obejmuje ona wszelkie świadczenia, których nie można sklasyfikować jako dostawę towarów, istnieją jednak zdarzenia gospodarcze, które nie mieszczą się w pojęciu świadczenia, a zatem nie stanowią one świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT.

Kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z jego utrwaloną linią orzeczniczą, (np. wyroki w sprawach np. C-498/99, C-16/93, C-89/81, czy C-154/80) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Powyższe przesłanki muszą być spełnione łącznie. W sprawie objętej opisem zdarzenia przyszłego, same przepływy środków pieniężnych stanowiące alokację przychodów osiąganych przez Konsorcjum oraz jego kosztów nie spełniają wskazanych elementów (czynności te są tylko technicznym rozliczeniem przychodów i kosztów w ramach konsorcjum).

Należy wskazać, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Ponadto, okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu, jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Nie sposób przypisać tej cechy operacji polegającej tylko na proporcjonalnym obciążeniu Konsorcjantów kosztami oraz przychodami stosownie do określonego udziału w Konsorcjum. W szczególności wpłaty na Rachunek bankowy nie są przez nich dokonywane w związku z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia podlegającego opodatkowaniu VAT realizowanego przez Lidera Konsorcjum. Przelewy te mają na celu wyłącznie zgromadzenie na Rachunku bankowym środków na pokrycie technicznych rozliczeń dokonywanych zgodnie z Umową Konsorcjum.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Konsorcjanci będą partycypowali także w kosztach poniesionych przez Konsorcjum z tytułu wykonania przez poszczególnych Konsorcjantów przydzielonego im zakresu prac w ramach tzw. podwykonawstwa wewnętrznego. Oznacza to przykładowo, że Partner nr 1 będzie partycypował w kosztach Konsorcjum dotyczących kosztów prac wykonanych przez Partnera 1, za które Partner 1 otrzymał wynagrodzenie i wystawił fakturę na rzecz Lidera Konsorcjum. Przyjęcie, że obciążenie odpowiednią częścią tych kosztów Partnera 1 przez Lidera Konsorcjum jest odpłatnym świadczeniem usług przez Lidera Konsorcjum na rzecz Partnera 1 prowadziłoby do absurdalnej sytuacji, w której ta sama usługa jest uznawana raz za wykonaną przez Partnera 1 na rzecz Lidera Konsorcjum i jednocześnie jest wykonana przez Lidera Konsorcjum na rzecz Partnera 1.

W analogiczny sposób należy traktować operację przypisania Konsorcjantom udziału w przychodach uzyskanych od Zamawiającego. Otrzymanie przez nich środków nie wiąże się z wykonaniem przez nich czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, Faktury wystawione przez Partnerów tytułem dokonywanych przez nich świadczeń na rzecz Lidera Konsorcjum są bowiem pokryte na innym etapie rozliczeń. Na innym etapie realizowany jest również przelew kwot wykazanych w dokumentach wewnętrznych wystawianych przez Lidera Konsorcjum. Wtórna alokacja przychodu ogranicza się zatem do rozdziału środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunku bankowym pomiędzy podmioty uprawnione.

Nie każdy transfer wartości pieniężnych pomiędzy Konsorcjantami może zostać uznany za obrót z tytułu świadczenia usług. Transfery podlegające niniejszej analizie mają charakter czysto techniczny. Umożliwiają one odzwierciedlenie partycypacji poszczególnych stron we wspólnie osiągniętych przychodach oraz poniesionych kosztach.

Powyższe stanowisko potwierdza bogate orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: NSA) w wyroku z 10 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1418/13 w analogicznym stanie faktycznym wskazał, że: okolicznością, która w świetle art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez lidera na rzecz partnerów konsorcjum. Brak jest takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia lidera przybierającego postać rozdziału przychodów całego przedsięwzięcia. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne lidera konsorcjum, a jedynie umownie określony obowiązek rozdziału przychodów całego przedsięwzięcia. Lider konsorcjum nie pozostaje dłużnikiem partnerów z tytułu świadczenia na ich rzecz usługi rozdziału przychodów. Rozdział ten w odpowiednich proporcjach wynika z mocy samej umowy konsorcjum, a nie z jakiegoś świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został jego Lider.

Podobne rozstrzygnięcia NSA wydawał m.in w wyrokach z 29 października 2015 r. sygn. akt I FSK 1352/14, z 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12, z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1012/13, z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13.

Stanowisko zbieżne z powyższym orzecznictwem sądów administracyjnych zajmuje również Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby skarbowej w Warszawie z 10 marca 2016, nr PT8.8101.563.2015/WCX zmieniającej interpretację indywidualną z 2 października 2012 r. nr IPPP1/443-598/12-2/AS organ wskazał: (...) mając na uwadze powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż rozliczenie przychodów i kosztów Konsorcjum, dokonywane w trakcie realizacji kontraktu odpowiadające udziałowi stron w Konsorcjum nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową. W przypadku tym nie dochodzi bowiem do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami ani do rzeczywistych świadczeń pomiędzy konsorcjantami. Nie można zidentyfikować korzyści o charakterze majątkowym, jakie w związku z takim rozliczeniem uzyskuje Konsorcjant.

Analogiczne stanowisko zajęli także min.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2016 r., nr 1061-IPTPP2.4512.93.2016.3.JS;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 czerwca 2016 r., nr IBPP2/4512-192/16/WN, zmieniającej interpretację indywidualną z 14 sierpnia 2013 r., nr IBPP2/443-446/13/WN;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 maja 2016 r., nr IPPP1/4512-248/16-2/KC.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawne, jednolite orzecznictwo sądów w tym zakresie oraz stanowiska organów podatkowych w wydawanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych, można uznać, że w analizowanym stanie faktycznym rozliczenie przychodów i kosztów (alokacja) dokonywane dla realizacji celów konsorcjum, odpowiadające udziałowi stron w Konsorcjum, nie stanowi dostawy towarów ani też świadczenia usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT.

Rozliczenie (alokacja) przychodów i kosztów pomiędzy Konsorcjum (działającym przez Lidera Konsorcjum) a Członkami Konsorcjum nie stanowi więc czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej