Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy przez komornika nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy przez komornika nieruchomości zabudowanej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 kwietnia 2017 r. w drodze licytacji z nieruchomości sprzedana została nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy w P. WKW prowadzi księgę wieczystą o nr KW należącą do dłużniczki spółki E. sp. z o.o. Nieruchomość składa się z czterech działek ewidencyjnych (stanowiących zorganizowaną całość - zakład drzewny w D.) oznaczonych nr ewidencyjnymi: działka nr 177 o pow. 0,81 ha, działka nr 178/02 o pow. 0,40 ha, działka nr 504 o pow. 0,28 ha, działka nr 507 o pow. 3,6175 ha, o łącznej powierzchni wszystkich działek 5,1075 ha, stanowiących nieruchomość położoną w obrębie ewidencyjnym D., gmina B. Jak wynika z operatu szacunkowego, działki o nr 177, 178/2, 504 i 507/2 są to zabudowane działki gruntu.

Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 10 marca 2014 r. nieruchomość został wydzierżawiona spółce T. z o.o., która prowadzi tu działalność gospodarczą.

Według treści operatu szacunkowego z dnia 10 października 2016 r. sporządzonego przez biegłego sądowego, nieruchomość zabudowana jest:

• budynkiem portierni nr ewid. bud. 507/2;7 - rok zakończenia budowy 2003;
• budynkiem biurowym nr ewid. bud. 507/2;8 i 504;2 - rok zakończenia budowy 1939;
• budynkiem hala produkcyjna - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem kotłowni nr ewid. bud. 504;1 - rok zakończenia budowy 2000;
• budyniem suszarni nr ewid. bud. 507/2;10 - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem suszarni nr ewid. bud. 507/2;9 - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem wentylatorowni nr ewid. bud. 507/2;3 - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem hali produkcyjnej nr ewid. bud. 507/2;2 - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem hali produkcyjnej - lakierni nr ewid. bud. 507/2;4 i 507/2;5 - rok zakończenia budowy 2000;
• budynkiem magazynu z zapleczem mieszkalnym nr ewid. bud. 177;1 - rok zakończenia budowy 1980;

oraz innymi nieujawnionymi w ewidencji budynków.

Dłużniczka, jak wynika z treści działu II ww. KW, nabyła nieruchomość Umową przeniesienia własności nieruchomości w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego z dnia 4 kwietnia 2003 r. (akt notarialny Rep..). Wynagrodzenie wynosiło 120.707,60zł i w momencie podpisywania aktu dłużniczka była już w posiadaniu ww. nieruchomości.

Z powyższego wynika, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce 4 kwietnia 2003 r., a od ponad 2 lat dłużniczka nie prowadzi na ww. nieruchomości działalności gospodarczej. Ponadto spółka E. nie jest już czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2016 r. poz. 710 z późn. zm. - zwana dalej: ustawą o VAT), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Dlatego też to na organie egzekucyjnym ciąży obowiązek ustalenia, pobrania i uiszczenia podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa nieruchomości o nr KW .w drodze egzekucji korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisów ar. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, bądź 10a?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. nieruchomości była zwolniona z podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b oraz 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ww. ustawy, zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast według definicji zawartej w art. 2 pkt 15 ustawy, pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przytoczonym stanie faktycznym E. spółka z o.o. dokonała nakładów na nieruchomość o nr KW.. Następnie nabyła tę nieruchomość w dniu 3 kwietnia 2003 r., co zgodnie z przytoczoną wyżej definicją stanowi pierwsze zasiedlenie. Tak więc, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą towaru (w ramach egzekucji sądowej) upłynął okres ponad 2 lat. Wobec czego, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, sprzedaż ww. nieruchomości zwolniona jest z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Co do zasady, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza treści stanu faktycznego na tle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że dostawa, w ramach egzekucji komorniczej, opisanej nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy. Pierwsze zasiedlenie budynków posadowionych na działkach wchodzących w skład nieruchomości nastąpiło bowiem wcześniej niż 2 lata przez dokonaniem dostawy, a z wniosku nie wynika aby po pierwszym zasiedleniu dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budynków przekraczające 30% ich wartości początkowej. Należy więc uznać, że w odniesieniu do dostawy budynków zasadne było zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a w konsekwencji stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy również do dostawy działek gruntu, na których te budynki się znajdują.

Zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej