w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla dostawy nieruchomości - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 01.12.2016, sygn. 1462-IPPP2.4512.703.2016.2.AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla dostawy nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływ 19 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 26 października 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2016 r., znak sprawy 1462- IPPP2.4512.703.2016.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 14 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla dostawy nieruchomości.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 26 października 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2016 r., znak sprawy 1462- IPPP2.4512.703.2016.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 14 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej: Gmina, Wnioskodawca) z dniem 1 października 2013 roku zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Gmina w okresie od 4 lipca 2008 r. do końca 2010 r. była zarejestrowanym podatnikiem VAT i posiadała własny Numer Identyfikacji Podatkowej. Na początku 2011 r. (14 stycznia 2011 r.) Gmina złożyła zgłoszenie VAT-R aktualizujące dane Gminy, w którym zadeklarowała, że od 1 stycznia 2011 r. będzie korzystała ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Od tego momentu, tj. od 1 stycznia 2011 r. do 30 września 2013 r. Gmina korzystała ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa powyżej.

Gmina na mocy decyzji Wojewody z dnia 10 października 1995 roku nabyła nieruchomość gruntową zabudowaną o nr ewid. 461/1 położoną w miejscowości.

Z wypisu z rejestru gruntów z dnia 7 lipca 2016 r. wynika , że działka nr 461/1 stanowi grunty orne o obszarze ustalonym na skutek modernizacji ewidencji gruntów na 0,3021 ha.

Wyżej wymieniona nieruchomość ujawniona była w Księdze Wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Dział III Księgi zawierał wpis o ustanowieniu służebności przesyłu na rzecz X S.A.

W dniu 24 czerwca 2016. r w drodze III przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości stanowiącej własność komunalną Gminy został wyłoniony nabywca wyżej wymienionej nieruchomości. Do wylicytowanej kwoty doliczony został podatek VAT w stawce 23%.

Gmina od dnia 1 stycznia 2004 r. nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 29 czerwca 2012 r. działka nr 461/1 we wsi znajduje się w terenie U-obszary zabudowy usługowej. Działka nie jest objęta decyzją Wójta Gminy o warunkach zabudowy, które spowodowałyby zmianę przeznaczenia terenu.

Działka zabudowana jest budynkiem garażowo-magazynowym. Na działce znajdują się pozostałości fundamentów po budynku magazynowym. Działka znajduje się przy skrzyżowaniu drogi żwirowej z drogą gruntową. Teren przyległy uzbrojony w energię elektryczną, sieć wodociągową i gazową.

Ww. nieruchomość znajduje się w sąsiedztwie zabudowy zagrodowej, niedaleko jednorodzinnej oraz terenów niezabudowanych.

Budynek garażowo-magazynowy, o którym mowa powyżej ma powierzchnię 124,38 m², przy czym powierzchnia użytkowa wynosi 122,80 m². Budynek jest konstrukcji słupowej żelbetonowej, fundamenty i podmurówka są betonowe.

Budynek zgodnie z opinią rzeczoznawcy jest w średnim stanie technicznym, nie posiada instalacji.

Budynek na dzień sprzedaży nie był przeznaczony do rozbiórki.

Operat szacunkowy określa wartość rynkową nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem garażowo-magazynowym jako składową wartości rynkowej prawa własności gruntu oraz wartości rynkowej dla Aktualnego Sposobu Użytkowania WRU uwzględniając szacunkowy roczny dochód netto z wynajmu budynku.

Przy nabyciu nieruchomości gruntowej zabudowanej o nr ewid. 461/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT.

Budynek nie był ulepszany przez Wnioskodawcę od czasu jego nabycia.

Budynek nie był przedmiotem najmu, ani nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia innej działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Nabywcą wyżej opisanej nieruchomości jest rolnik indywidualny w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z 11 kwietnia 2003 roku (Dz. U. z 2012 roku poz. 803 ze zm.). Nabyta nieruchomość rolna weszła w skład prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego, które kupujący ma obowiązek prowadzić osobiście przez okres co najmniej 10 lat, zgodnie z zapisami w akcie notarialnym.

Umowa przenosząca własność ww. nieruchomości poprzedzona była Warunkową umową sprzedaży, która uwzględniała przysługujące Agencji Nieruchomości Rolnych prawo skorzystania z pierwokupu.

Dodatkowo w piśmie z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 26 października 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte w opisie stanu faktycznego:

W związku z powstaniem samorządów gminnych i nadaniu osobowości prawnej gminom organy administracji rządowej zarządzające majątkiem w imieniu Skarbu Państwa zostały zobowiązane do przekazania na rzecz gmin nieruchomości i mienia ruchomego zgodnie z ustawą z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.). W konsekwencji część mienia ogólnonarodowego (państwowego) stała się własnością gmin, czyli nastąpiła komunalizacja.
Gmina otrzymała od Skarbu Państwa nieruchomość gruntową zabudowaną o numerze ewidencyjnym 461/1 położoną w miejscowości na mocy decyzji komunalizacyjnej wydanej przez Wojewodę z dnia 10 października 1995 roku.

Gmina nie posiada informacji kiedy budynek garażowo-magazynowy został wybudowany, nie posiada również dokumentów dotyczących sposobu użytkowania budynku przez pierwszego właściciela. Z informacji uzyskanych od mieszkańców Gminy wynika, że działkę 461/1 zakupili mieszkańcy wsi i grunt razem z budynkiem był w użytkowaniu przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych, która świadczyła usługi z zakresu rolnictwa na rzecz swoich członków i całego środowiska wiejskiego. Nie jest jednak możliwe jednoznaczne wskazanie w jaki sposób budynek garażowo-magazynowy był wykorzystywany przez SKR oraz podanie dat kiedy to następowało.
W 1974 roku Spółdzielnia Kółek Rolniczych przekształciła się w Spółdzielnię Usług Rolniczo - Transportowych, która w budynku garażowo - magazynowym, ani na działce, na której on stoi nie prowadziła żadnej działalności.
Od dnia 10 października 1995 roku właścicielem gruntu z budynkiem garażowo- magazynowym na mocy wyżej wspomnianej decyzji komunalizacyjnej została Gmina.

Gmina nie jest w posiadaniu dokumentów, ani informacji, czy budynek garażowo-magazynowy postawiony na działce 461/1 w miejscowości, po wybudowaniu był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, z których poprzedni właściciel prawny uzyskiwał dochody.
Gminie nie jest znana wartość początkowa budynku, ale jedynie wartość początkowa gruntu. Nie jest również w stanie wskazać, czy budynek garażowo-magazynowy postawiony na działce 461/1 był ulepszany od momentu jego wybudowania do dnia 10 października 1995 roku, to jest do momentu w którym weszła w posiadanie działki 461/1 wraz z budynkiem. Od dnia 10 października 1995 roku do momentu zbycia działki 461/1 razem z budynkiem to jest do dnia 24 czerwca 2016 roku Gmina nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynku garażowo-magazynowego.
Budynek garażowo-magazynowy w okresie od 10 października 1995 roku do dnia 24 czerwca 2016 roku, tj. w okresie kiedy Gmina była jego właścicielem, był pustostanem. Budynek garażowo-magazynowy w wyżej wymienionym okresie nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych, z których Gmina uzyskiwałaby dochody. Budynek nie był wykorzystywany przez Gminę w wyżej wymienionym okresie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani do działalności z zakresu administracji publicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przy sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym zabudowana działka o numerze ewidencyjnym 461/1 położona w miejscowości weszła w posiadanie Wnioskodawcy na mocy tzw. Decyzji komunalizacyjnej, a więc Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek magazynowo-garażowy nie był również wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie wyżej wspomnianego budynku.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy wyczerpane zostały przesłanki wynikające z art. 43 ust 1 pkt 10a ustawy o VAT, co dawało prawo Gminie do zastosowania zwolnienia przy dostawie opisanej zabudowanej działki o nr ewid. 461/1, a doliczenie do ceny sprzedaży podatku od towarów i usług było działaniem nieprawidłowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu ustanawiającego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina od 1 października 2013 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina na mocy decyzji Wojewody z dnia 10 października 1995 r. nabyła nieruchomość gruntową zabudowaną o nr ewid. 461/1 położoną w miejscowości.

Z wypisu z rejestru gruntów z dnia 7 lipca 2016 r. wynika , że działka nr 461/1 stanowi grunty orne o obszarze ustalonym na skutek modernizacji ewidencji gruntów na 0,3021 ha.

Wyżej wymieniona nieruchomość ujawniona była w Księdze Wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Dział III Księgi zawierał wpis o ustanowieniu służebności przesyłu na rzecz X S.A.

W dniu 24 czerwca 2016 r. w drodze III przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości stanowiącej własność komunalną Gminy został wyłoniony nabywca wyżej wymienionej nieruchomości. Do wylicytowanej kwoty doliczony został podatek VAT w stawce 23 %.

Ww. nieruchomość znajduje się w sąsiedztwie zabudowy zagrodowej, niedaleko jednorodzinnej oraz terenów niezabudowanych.

Budynek zgodnie z opinią rzeczoznawcy jest w średnim stanie technicznym, nie posiada instalacji. Budynek na dzień sprzedaży nie był przeznaczony do rozbiórki.

Gmina nie posiada informacji kiedy budynek garażowo-magazynowy został wybudowany, nie posiada również dokumentów dotyczących sposobu użytkowania budynku przez pierwszego właściciela. Z informacji uzyskanych od mieszkańców Gminy wynika, że działkę 461/1 zakupili mieszkańcy wsi i grunt razem z budynkiem był w użytkowaniu przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych, która świadczyła usługi z zakresu rolnictwa na rzecz swoich członków i całego środowiska wiejskiego. Nie jest jednak możliwe jednoznaczne wskazanie w jaki sposób budynek garażowo-magazynowy był wykorzystywany przez SKR oraz podanie dat kiedy to następowało.

W 1974 roku Spółdzielnia Kółek Rolniczych przekształciła się w Spółdzielnię Usług Rolniczo - Transportowych, która w budynku garażowo-magazynowym, ani na działce, na której on stoi nie prowadziła żadnej działalności.

Od dnia 10 października 1995 roku właścicielem gruntu z budynkiem garażowo - magazynowym na mocy wyżej wspomnianej decyzji komunalizacyjnej została Gmina.

Przy nabyciu nieruchomości gruntowej zabudowanej o nr ewid. 461/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT.

Budynek nie był ulepszany przez Wnioskodawcę od czasu jego nabycia.

Budynek nie był przedmiotem najmu, ani nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia innej działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Umowa przenosząca własność ww. nieruchomości poprzedzona była Warunkową umową sprzedaży, która uwzględniała przysługujące Agencji Nieruchomości Rolnych prawo skorzystania z pierwokupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przy sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że dostawa nieruchomości zabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia w VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że () definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu (...).

Z opisu sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie budynku posadowionego na działce nr 461/1 nastąpiło przed 1974 r. Jak wskazał Wnioskodawca z informacji uzyskanych od mieszkańców Gminy wynika, że działkę nr 461/1 zakupili mieszkańcy wsi i grunt razem z budynkiem był użytkowany przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych, która świadczyła usługi z zakresu rolnictwa na rzecz swoich członków i całego środowiska wiejskiego. W 1974 roku Spółdzielnia Kółek Rolniczych przekształciła się w Spółdzielnię Usług Rolniczo - Transportowych, która w budynku garażowo - magazynowym, ani na działce, na której on stoi nie prowadziła żadnej działalności.

Od daty pierwszego zasiedlenia budynku posadowionego na działce nr 461/1 do dnia 24 czerwca 2016 r., w którym został wyłoniony nabywca wyżej wymienionej nieruchomości minęło więcej niż dwa lata. Z wniosku nie wynika również, że na budynek były ponoszone nakłady inwestycyjne, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej tego budynku.

Na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz powyżej przytoczonych przepisów ustawy o VAT dla sprzedaży budynku znajdującego na działce nr 461/1, na rzecz nabywcy będącego rolnikiem indywidualnym należało zastosować zwolnienie w podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem do sprzedaży całej działki o numerze 461/1 należało zastosować zwolnienie z podatku VAT, ponieważ w myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynku, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wnioskodawca wprawdzie wskazał, że dla transakcji sprzedaży przedmiotowej działki o numerze 461/1 należało zastosować zwolnienie z VAT, przy czym stanowisko to wywiódł z błędnej podstawy prawnej wskazując art. 43 ust 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie znalazło zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust.1 pkt 10 w związku z art. 29a ust.8 ustawy o podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie