Temat interpretacji
możliwość odzyskania podatku VAT od zadania inwestycyjnego.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT od zadania inwestycyjnego pn. jest prawidłowe.|
UZASADNIENIE
W dniu 18 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT od zadania inwestycyjnego pn. .
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 5 stycznia 2017 r. :
Gmina (Wnioskodawca) w bieżącym roku wystąpi z wnioskiem o dofinansowanie inwestycji pod nazwą , do Urzędu Marszałkowskiego Województwa będącą instytucją wdrażającą Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. działanie Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich.
Należy zaznaczyć, że Program zakłada możliwość doliczenia podatku VAT do kosztów kwalifikowalnych zadania ale tylko w przypadku braku możliwości odzyskania VAT przez gminę.
Inwestycja będzie realizowana w roku 2017 w zakresie obowiązkowych zadań własnych Gminy. Rozbudowa sieci wodociągowej służyć będzie mieszkańcom gminy. Głównym celem projektu jest poprawa warunków życia mieszkańców, a także podniesienie poziomu wyposażenia Gminy w zakresie infrastruktury technicznej.
Po zakończeniu inwestycji woda będzie sprzedawana indywidualnym odbiorcom. Obecnie Gmina jest płatnikiem podatku VAT w zakresie gospodarki gruntami i nieruchomościami i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT w tym zakresie. Urząd Gminy posiada odrębny NIP o numerze xxx.
Faktury dotyczące realizacji projektu wystawiane będą na Gminę, natomiast towary i usługi związane z rozbudową sieci wodociągowej związane będą z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Po zakończeniu inwestycji rozbudowana sieć wodociągowa zostanie przekazana na podstawie umowy użytkowania jednostce budżetowej. Opłaty związane ze sprzedażą wody inkasowała będzie jednostka budżetowa pod nazwą Gminny Zakład Komunalny, która jest czynnym podatnikiem VAT w tym zakresie.
Z dniem 1 stycznia 2017 r. nastąpi centralizacja podatku VAT w gminie. W związku z tym faktury za roboty inwestycyjne będą wystawiane na gminę NIP xxx, jak również faktury dla odbiorców wody wystawiane będą przez gminę NIP xxx.
W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wybudowany odcinek sieci wodociągowej w msc. C. będzie wykorzystywany w całości do działalności gospodarczej Gminy.
W odpowiedzi na pytanie Organu Czy wybudowany odcinek kanalizacji sanitarnej w miejscowości C. będzie wykorzystywany do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej miejscowości (przedsiębiorców działających w miejscowości C.) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, czy też będzie wykorzystywany do dostarczana wody do budynków jednostek organizacyjnych Gminy?, Wnioskodawca wskazał, że wybudowany odcinek sieci wodociągowej w msc. C. będzie wykorzystywany do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej miejscowości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy gmina ma/nie ma możliwości odzyskania podatku VAT od zadania inwestycyjnego pn. ?
Zdaniem Wnioskodawcy, może on odzyskać naliczony podatek VAT od robót inwestycyjnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. Ministerstwo Finansów wystosowało w dniu 29 września 2015 r. oraz 16 grudnia 2015 r. komunikaty w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE, w których wskazano, że zakłada się obowiązkowe scentralizowanie w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT i aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do momentu obowiązkowego scentralizowania nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń. Natomiast zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Z opisu sprawy wynika, że Gmina będzie w 2017 r. realizowała inwestycję pod nazwą . Po zakończeniu inwestycji woda będzie sprzedawana indywidualnym odbiorcom. Opłaty związane ze sprzedażą wody inkasowała będzie jednostka budżetowa pod nazwą Gminny Zakład Komunalny, która jest czynnym podatnikiem VAT w tym zakresie. Z dniem 1 stycznia 2017 r. nastąpi centralizacja podatku VAT w Gminie. Wybudowany odcinek sieci wodociągowej będzie wykorzystywany w całości do działalności gospodarczej Gminy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wybudowany odcinek sieci wodociągowej będzie wykorzystywany do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej miejscowości. Towary i usługi związane będą z wykonywanych czynności opodatkowanych.
W konsekwencji z uwagi na fakt, że Gmina będzie świadczyła usługi dostawy wody na podstawie zawieranych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, dla zamierzonych czynności będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Dostawa wody stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie będą spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. . Wybudowany odcinek sieci wodociągowej będzie wykorzystywany do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej miejscowości. Towary i usługi związane będą z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Zatem, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym zadaniem pn. , pod warunkiem nie wystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy. W konsekwencji, w sytuacji gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W niniejszej interpretacji przyjęto jako element opisu sprawy twierdzenie Wnioskodawcy, że wybudowany odcinek sieci wodociągowej w msc. C. będzie wykorzystywany do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej miejscowości i ta okoliczność nie była przedmiotem oceny Organu. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach