Temat interpretacji

Opodatkowanie stawką 0% wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.), uzupełniony pismem z 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 20 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 0% wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 0% wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 stycznia 2017 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP4.4512.109.2016.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest importerem i dystrybutorem części zamiennych do samochodów osobowych, dostawczych i motocyklowych. Spółka stanowi platformę sprzedaży głównie kanałami elektronicznymi, oraz logistyki dostaw części zamiennych w trybie just-in-time do rozproszonych klientów, do których należą przede wszystkim warsztaty oraz sklepy motoryzacyjne.

Spółka działa w oparciu o zintegrowane narzędzia IT zarządzające całym łańcuchem dostaw oraz infrastrukturę logistyczną, a także siatki transportowej umożliwiającej dostawę do klienta końcowego z częstotliwością 3-5 razy dziennie.

Wnioskodawca współpracuje z blisko 150 dostawcami części zamiennych w obszarze tzw. rynku aftermarket, jak również dostawcami OEM z całego świata.

Z uwagi na fakt, iż zdecydowana większość zamówień realizowana jest drogą elektroniczną, Spółka zamierza wystawiać elektroniczne faktury oraz wprowadzić możliwość elektronicznego potwierdzania przez Klientów Spółki odbioru tych faktur. Do tego celu zostaną utworzone katalogi WebKatalog oraz APNext.

Potwierdzanie dokumentów będzie możliwe z obu katalogów dostępnych przez WWW (WebKatalog, APNext).

Logując się do katalogu klienci będą mogli przejść na zakładkę z fakturami, gdzie będzie widoczna informacja o stanie transakcji. W poszczególnych kolumnach zawarte będą informacje o Kodzie towaru, lokalizacji początkowej, Nr faktury, dacie wystawienia faktury, dacie płatności, kwocie do rozliczenia, kwocie zapłaconej, walucie transakcji oraz informacji tzw. checkbox, z której będzie wynikało czy faktura została już potwierdzona. Klienci w zależności od potrzeby, będą mogli wybrać jedną lub kilka faktur i odpowiednim przyciskiem potwierdzić ich odbiór. Po potwierdzeniu faktur w katalogu w systemie AX na nagłówkach faktur pojawi się informacja o potwierdzeniu faktury oraz czas potwierdzenia. Potwierdzenie będzie możliwe zarówno do całości faktury jak i jej części, w przypadku np. częściowej niezgodności towaru z umową. Każda z faktur będzie zawierać odpowiednie pozycje dotyczące transakcji. Odbiorca dokonywał będzie zaznaczenia (potwierdzenia odbioru) poszczególnych pozycji faktury, w przypadku zaznaczenia wszystkich pozycji będzie to równoznaczne z potwierdzeniem dokonania dostawy wszystkich towarów z danej faktury. Należy wskazać, że na żadnym etapie potwierdzania dokonania dostawy Klient nie będzie miał możliwości samodzielnie edytować danych wskazanych na fakturze, co do ilości, ceny itp.

Prawidłowość danych w wystawianych i wprowadzanych fakturach będzie kontrolowana na etapie wprowadzania do Katalogu przez wykwalifikowanego pracownika Spółki, w ramach prowadzonej kontroli biznesowej. Wygenerowane faktury zamieszczane będą w Katalogu dopiero wówczas, gdy ww. pracownik zatwierdzi ich poprawność i bezbłędność. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, iż Klienci Spółki na etapie potwierdzania wystawionej faktury, w razie dostrzeżenia jakichkolwiek nieścisłości, będą mogli zgłaszać zastrzeżenia co do treści faktury. Powyższe czynności o charakterze kontrolnym zarówno przez odpowiednich pracowników Spółki, posiadających specjalistyczną wiedzę odnośnie danej transakcji, jak i samych Klientów Spółki zagwarantować mają zachowanie autentyczności pochodzenia faktur oraz ich integralności.

Klienci będą mogli potwierdzać i widzieć wyłącznie własne faktury. System zostanie tak skonstruowany, iż raz zatwierdzonych faktur, czy też poszczególnych pozycji na fakturze nie będzie można zmienić w zakresie ich statusu (potwierdzenia dokonania dostawy). Logowanie do katalogów odbywać się będzie za pomocą pary login i hasło, gdzie hasło znane będzie jedynie klientowi, co zapewni bezpieczeństwo i pewność potwierdzanych dokumentów. Faktury, faktury korygujące oraz ich duplikaty, a także inne wymagane dokumenty księgowe będą przechowywane przez Wnioskodawcę na dyskach twardych lub w utworzonym Katalogu (WebKatalog, APNext), co najmniej do momentu upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowego w sposób umożliwiający odtworzenie ich obrazu w formacie czytelnym dla człowieka przy wykorzystaniu systemu komputerowego użytkowanego przez Spółkę (w oparciu o ogólnie dostępne oprogramowanie). Proponowany sposób przechowywania tych dokumentów umożliwia niezwłoczny dostęp do przechowywanych faktur i innych pism, a w razie konieczności udostępnienia ich treści organom podatkowym wliczając pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Zarchiwizowane dokumenty będą sortowane w podziale na okresy rozliczeniowe, w celu ich łatwiejszego odszukania.

Wystawianie faktur VAT i potwierdzania przez Klientów faktur elektronicznych w ramach wdrożonego sytemu zapewni autentyczność pochodzenia, integralność i czytelność faktur od momentu ich otrzymania w taki sposób iż możliwe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Elektroniczny system zapewniać będzie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej na żądanie bezzwłoczny pobór faktur oraz pozostałych dokumentów.

Ponadto w piśmie z 17 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE;
2. Dostawy dokonywane będą na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. Wywóz dokonywany będzie przez przewoźnika (spedytora), przez Wnioskodawcę lub przez nabywcę towaru w zależności od okoliczności. W przypadku wywozu przez przewoźnika (spedytora) Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty przewozowe od przewoźnika, odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W przypadku przewozu dokonywanego przez Wnioskodawcę Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów - specyfikacji towaru zawierającej wszystkie wskazane w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług elementy to jest:
1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego;
4. Wnioskodawca będzie posiadał specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;
5. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty dotyczące dostaw z których wynikać będzie że nastąpiło przyjęcie towaru przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - listy przewozowe, dokumenty CMR oraz podpisane przez odbiorcę specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku. Wnioskodawca posiadał będzie również dokumentację w postaci wysyłanych i odbieranych wiadomości elektronicznych - wiadomości e-mail, z których wynikać będzie fakt złożenia zamówienia oraz odbioru towaru przez nabywcę;
6. Odbiorcy towarów zaakceptowali, a wręcz wymagają stosowania faktur elektronicznych;
7. Wystawiane przez Wnioskodawcę faktury przechowywane będą przez Wnioskodawcę w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
8. Potwierdzanie przez nabywcę odbioru faktur w sposób elektroniczny jest ostatnim etapem procesu dokumentowania dostawy. Wnioskodawca jako dostawca poza systemem elektronicznym w dalszym ciągu będzie posiadał wszystkie przewidziane przepisami prawa dokumenty dokumentujące fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - przemieszczenia towarów do innego niż Polska kraju członkowskiego oraz jego odbiór przez nabywcę w tym innym kraju członkowskim. Potwierdzanie odbioru towaru w formie elektronicznej ma usprawnić system księgowania i rozliczania podatku poprzez jego zintegrowanie z programem finansowo-księgowym Wnioskodawcy. Należy wskazać, że odbiorca potwierdzając fakt dostawy towarów poza skutkami podatkowymi w zakresie podatku od wartości dodanej zrzeka się również ewentualnych roszczeń cywilnoprawnych związanych z dostawą towaru - co do ilości i zgodności z dostawy ze złożonym zamówieniem a tym samym w jego indywidualnym interesie jest potwierdzenie dostawy po faktycznym jej otrzymaniu - po przemieszczeniu towaru do innego niż Polska kraju członkowskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowany przez Wnioskodawcę model elektronicznego potwierdzania odbioru towaru przez klientów jest wystarczający do zastosowania przez Wnioskodawcę obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 0% i do zastosowania prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w transakcjach wewnątrzwspólnotowych dostaw towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa z dnia 11 marca 2004 r.) faktura to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. W punkcie 32 Ustawodawca określił, iż poprzez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Przepisy art. 43 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. regulują warunki od jakich uzależnione jest zastosowanie przez podatnika stawki VAT w wysokości 0% w przypadku dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zamierza dokonywać potwierdzenia faktu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej za pośrednictwem katalogu internetowego. W związku z wątpliwościami co do warunków stosowania takiego sposób dokonywania potwierdzania dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy i skutków takiego potwierdzenia istotne znaczenie ma orzecznictwo sądów administracyjnych.

Zgodnie z obowiązującą linią orzeczniczą w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 O.p., o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tej kwestii wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2013 r. o sygn. akt, I FSK 272/12. Zdaniem NSA dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wnioskodawca podkreśla, że od 1 kwietnia 2013 r, nie ma już wymogu, aby podatnik (dla zastosowania stawki 0%) posiadał kopię faktury (dotyczącej danej dostawy). Wymóg ten wykreślono, gdyż - jak wynika z uzasadnienia projektu - dokument ten nie ma znaczenia dla potwierdzenia wywozu towarów i dostarczenia ich nabywcy w innym państwie członkowskim.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową". Biorąc pod uwagę fakt, że Ustawodawca nigdzie nie wskazuje na określoną formę dokumentów, w ocenie Wnioskodawcy dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w transakcjach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku uzyskania potwierdzenia odbioru towaru w formie elektronicznej w formie opisanej w stanie faktycznym to jest poprzez potwierdzenie tych dostaw w projektowanych programach spełniających wymogi co do ich integralności i autentyczności pochodzenia.

Powyższy argument został potwierdzony w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2014 roku o sygn. ILPP4/443-465/13-5/ISN, gdzie stwierdzono, że: Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Kwestią istotną, z punktu widzenia Wnioskodawcy jest autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury. Cechy te są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania: bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2001 r. o podpisie elektronicznym weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych. Z przepisu tego wynika wprost, że bezpieczny kwalifikowany podpis elektroniczny i elektroniczna wymiana danych są jedynie przykładowo wskazanymi w Rozporządzeniu rozwiązaniami gwarantującymi autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury. Na temat innych rozwiązań przepisy milczą. Z art. 233 Dyrektywy 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 roku, którego treść ustalono Dyrektywą 2010/45 z dnia 3 lipca 2010 r. wynika jednak, że autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury, niezależnie od tego, czy wystawiono ją w formie papierowej czy elektronicznej, zapewnia się od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu jej przechowywania.

Biorąc pod uwagę powyższe autentyczność pochodzenia faktur (pewność co do tożsamości wystawcy faktur) zagwarantuje to, iż faktury będą wystawiane przez upoważnionych pracowników Spółki tj. tych pracowników, którzy odpowiadają za kontakty z nabywcami towarów i usług Spółki (przyjęcie zamówienia, jego obsługa i wykonanie).

Zdaniem Spółki zakładany model elektronicznego potwierdzania obioru towarów, zawierający szczegółowe informacje dotyczące zawieranych transakcji, gwarantujący zachowanie autentyczności pochodzenia i integralności wystawianych dokumentów, z możliwością bezzwłocznego wglądu i przetwarzania danych w nich zawartych przez Organy podatkowe uzasadnia zastosowanie przez Wnioskodawcę stawki VAT w wysokości 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 art. 13 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Przedmiotem wniosku jest prawo do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku uzyskania potwierdzenia odbioru towarów w formie elektronicznej, tj. poprzez potwierdzenie w projektowanych programach spełniających wymogi co do ich integralności i autentyczności.

Wnioskodawca realizuje większość zamówień droga elektroniczną. Wnioskodawca zamierza wystawiać faktury elektroniczne oraz wprowadzać możliwość elektronicznego potwierdzania przez klientów odbioru faktur. Do tego celu zostaną utworzone katalogi WebKatalog oraz APNext.

Stosownie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z kolei art. 2 pkt 32 określa, że przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury art. 106m ust. 2 ustawy.

W myśl art. 106m ust. 3 ustawy, przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Art. 106m ust. 4 ustawy stanowi, że autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 106m ust. 5 ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Na podstawie art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

W myśl art. 112a ust. 1 ustawy, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

-w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy jednocześnie więcej niż jednej faktury elektronicznej dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane (art. 106n ust. 2 ustawy).

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, która korzystać może z opodatkowania preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od spełnienia dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego dostarczenie do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru z terytorium kraju oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wobec tego, zasadniczą kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazano powyżej, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej.

W sprawie Wnioskodawca będzie posiadał:

1. dokumenty przewozowe od przewoźnika (listy przewozowe, dokumenty CMR), odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju;
2. specyfikację towaru podpisaną przez odbiorcę zawierającą wszystkie wskazane elementy w art. 42 ust. 4 ustawy w przypadku przewozu towarów przez Wnioskodawcę;
3. dokumentację w postaci wysłanych i odbieranych wiadomości elektronicznych (e-mail), z których jednoznacznie będzie wynikać fakt złożenia zamówienia oraz odbioru towaru przez nabywcę.

Ostatnim elementem potwierdzającym dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie czynność potwierdzenia przez nabywcę odbioru faktury w sposób elektroniczny.

Zatem w tak przedstawionym modelu dokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w którym Wnioskodawca oprócz potwierdzonych elektronicznie faktur będzie posiadał poza systemem elektronicznym wszystkie dokumenty o których mowa w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do tak udokumentowanych transakcji zastosować stawkę 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach