Interpretacje » VAT » 1) Czy nabycie warzyw i kwiatów ze wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego może Pani dokumentować fakturami VAT RR? 2) Czy po spełnieniu wymogów ... - Interpretacja - 0115-KDIT1-1.4012.607.2019.3.MS

Podatek od towarów i usług w zakresie wskazania, czy wniesienie do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Beto... - Interpretacja - 3063-ILPP2-1.4512.133.2016.2.SS

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 22.12.2016, sygn. 3063-ILPP2-1.4512.133.2016.2.SS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie wskazania, czy wniesienie do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie stanowiło, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność pozostającą poza zakresem tej ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2016 r. (data wpływu 2 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy wniesienie do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie stanowiło, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność pozostającą poza zakresem tej ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy wniesienie do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie stanowiło, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność pozostającą poza zakresem tej ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 2 grudnia 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 30 listopada 2016 r.).

Wnioskodawca prowadzi od roku 1992 firmę (dalej: Wnioskodawca) na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych w zakresie budownictwa kubaturowego, w tym polegających na budowie obiektów w technologii tradycyjnej, obiektów w konstrukcji żelbetowej, obiektów w konstrukcji stalowej oraz obiektów w technologii mieszanej. Oprócz wykonywania robót budowlanych, Wnioskodawca zajmuje się eksploatacją, serwisem i obsługą kotłowni olejowych i gazowych. Działalność Wnioskodawcy dotyczy głównie rynku lokalnego, w szczególności powiatu konińskiego. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa (dalej: Przedsiębiorstwo) wchodzą następujące aktywa:

  1. Grunty.
  2. Budynki i budowle, w tym:
    1. budynek administracyjno-biurowy;
    2. garaże;
    3. pomieszczenie gospodarcze;
    4. budynek warsztatowy;
    5. plac asfaltowy;
    6. ogrodzenie;
    7. lokal użytkowy;
    8. budynek biurowy;
    9. oczyszczalnia;
    10. przepompownia;
    11. trafostacja;
    12. hydrofornia;
    13. studnia głębinowa;
    14. kontenery;
    15. zbiornik.
  3. Maszyny i urządzenia, w tym:
    1. kocioł pary;
    2. węzeł betoniarski oraz system ogrzewania węzła betoniarskiego (dalej: Węzeł Betoniarski);
    3. sprężarka;
    4. myjnia ();
    5. piece grzewcze;
    6. półautomat spawalniczy;
    7. kocioł;
    8. kocioł stalowy;
    9. kocioł wodny;
    10. zestawy komputerowe;
    11. urządzenia biurowe;
    12. nagrzewnica olejowa;
    13. koparko-ładowarka;
    14. żuraw samojezdny;
    15. oczyszczalnia ();
    16. betoniarka;
    17. ładowarka czołowa;
    18. koparki;
    19. ładowarka;
    20. agregat hydrauliczny;
    21. młot hydrauliczny;
    22. walec BMP;
    23. żuraw kołowy;
    24. pompa wysokociśnieniowa;
    25. spycharka gąsienicowa ();
    26. żuraw wieżowy;
    27. koparka gąsienicowa;
    28. ładowarka kołowa;
    29. zagęszczarka gruntu;
    30. wibrator płytowy;
    31. agregat tynkarski;
    32. ładowacze kołowe;
    33. młot udarowy;
    34. traktor;
    35. odśnieżarka;
    36. agregat prądotwórczy;
    37. ładowarka łyżkowa;
    38. minikoparka;
    39. zestaw igłofiltrów;
    40. betoniarka jezdna/mobilna;
    41. ubijak;
    42. glebogryzarka;
    43. walec okołkowany ();
    44. młotowiertarka;
    45. laser kanałowy;
    46. monitoring;
    47. inne urządzenia i wyposażenie biurowe.
  4. Środki transportowe, w tym:
    1. naczepy;
    2. ciągnik ogrodniczy;
    3. przyczepy, wywrotki i samowyładowcze;
    4. samochody ciężarowe;
    5. betonomieszacz; IVECO;
    6. samochody osobowe;
    7. ciągnik;
    8. mieszarka do betonu ();
    9. motorower;
    10. podest ruchomy;
    11. podnośnik;
    12. inne środki transportowe.
  5. Wierzytelności.
  6. Zobowiązania.
  7. Pracownicy, w tym kierownicy, średni personel techniczny, średni personel do spraw zdrowia, pracownicy biurowi, robotnicy budowlani, monterzy, kierowcy i operatorzy pojazdów.
  8. Know-how.
  9. Umowy z kontrahentami i klientami.
  10. Bazy klientów.

W przyszłości, Wnioskodawca planuje restrukturyzację prowadzonej działalności gospodarczej poprzez:

  • przeniesienie do majątku prywatnego Węzła Betoniarskiego w drodze wycofania go ze składników majątkowych Przedsiębiorstwa i wykreślenia z ewidencji jego środków trwałych;
  • przeniesienie do majątku prywatnego Lokalu Użytkowego w drodze wycofania go ze składników majątkowych Przedsiębiorstwa i wykreślenia z ewidencji jego środków trwałych;
  • wniesienie pozostałych aktywów Przedsiębiorstwa w drodze wkładu niepieniężnego do nowo utworzonej spółki komandytowej (dalej: Spółka).

W rezultacie dokonanej restrukturyzacji Wnioskodawca zostanie wspólnikiem (komandytariuszem) w Spółce, która kontynuować będzie działalność gospodarczą, prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca zostanie wykreślony z Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej.

Zasadniczym powodem restrukturyzacji jest zamiar poprawy wizerunku firmy na rynku, wynikający z prowadzenia jej w formie spółki prawa handlowego, a nie jak dotąd w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Służy to przede wszystkim zbudowaniu renomy wśród klientów i kontrahentów, którzy o wiele częściej zawierają kontrakty ze spółkami prawa handlowego. Zatem, restrukturyzacja ma doprowadzić do wzmocnienia pozycji rynkowej oraz marketingowej Przedsiębiorstwa na rynku usług remontowo-budowlanych. Dodatkowo, restrukturyzacja ma na celu ograniczenie ewentualnej odpowiedzialności prawnej i ekonomicznej Wnioskodawcy za zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz zabezpieczenie posiadanych aktywów Przedsiębiorstwa przed potencjalnymi roszczeniami osób trzecich.

Opisany powyżej Węzeł Betoniarski został zakupiony przez Wnioskodawcę w roku 2010 oraz był częściowo dofinansowany ze środków UE. Przy jego zakupie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Obecnie Wnioskodawca wykorzystuje Węzeł Betoniarski w prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże tylko w minimalnym stopniu. Niewątpliwie Węzeł Betoniarski nie stanowi kluczowego elementu Przedsiębiorstwa, służącego prowadzeniu działalności remontowo-budowlanej. Co więcej, Węzeł Betoniarski w dotychczasowej działalności Wnioskodawcy zużyty został jedynie w 10%, a sprzedaż betonu na potrzeby klientów zewnętrznych była niewielka i nigdy nie generowała istotnych przychodów dla Wnioskodawcy. Ponadto, z uwagi na fakt dużej konkurencji w zakresie usług betoniarskich, Wnioskodawca zamierza zaprzestać używania go do produkcji betonu na rzecz osób trzecich. Brak Węzła Betoniarskiego jako aktywa Przedsiębiorstwa nie spowoduje utraty jego funkcjonalności, gdyż nie był on nigdy elementem koniecznym świadczenia usług budowlano- remontowych.

Lokal Użytkowy znajduje się w (), a jego łączna powierzchnia wynosi 99,40 m2 (wraz z boksami garażowymi). Lokal Użytkowy został nabyty przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego, natomiast w dniu 2 stycznia 2007 r. doszło do jego przekazania do ewidencji środków trwałych, prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z tytułu nabycia Lokalu Użytkowego Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. W Lokalu Użytkowym nie były od daty jego nabycia dokonywane jakiekolwiek ulepszenia, w związku z którymi Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Obecnie Lokal Użytkowy jest wynajmowany, a najemca prowadzi w nim aptekę. Po wycofaniu Lokalu Użytkowego z działalności gospodarczej, Wnioskodawca planuje przekazać Lokal Użytkowy żonie w drodze darowizny.

Niewykluczone, że jeżeli w przyszłości pojawi się taka potrzeba ze strony Spółki, to Wnioskodawca wydzierżawi Spółce Węzeł Betoniarski, posiadany w swoim majątku prywatnym, za co otrzymywać będzie co miesiąc, ustalony na warunkach rynkowych czynsz dzierżawny. Wnioskodawca w tym zakresie występować będzie jako podatnik VAT, stąd czynsz dzierżawny powiększony będzie o kwotę należnego podatku VAT.

W dniu 2 grudnia 2016 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

  1. Wnioskodawca zlikwiduje prowadzoną działalność gospodarczą po wniesieniu Przedsiębiorstwa do nowo utworzonej spółki komandytowej.
  2. Przedmiotem aportu do nowo utworzonej spółki komandytowej będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiący w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) przedsiębiorstwo, obejmujące w szczególności:
    1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
    2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
    3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
    4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
    5. koncesje, licencje i zezwolenia;
    6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
    7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
    8. tajemnice przedsiębiorstwa;
    9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  3. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: Jaki będzie sposób wykorzystania Węzła Betoniarskiego po wycofaniu go z działalności gospodarczej? Należy jednoznacznie wskazać, czy będzie on wykorzystywany na cele prywatne, czy będzie udostępniany w formie dzierżawy?, Wnioskodawca wskazał, że Węzeł Betoniarski po wycofaniu go z działalności gospodarczej będzie udostępniany nowo utworzonej spółce komandytowej w formie dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku nr 1, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 30 listopada 2016 r.).

Czy wniesione przez Wnioskodawcę do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwo z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie mogło zostać zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji wskazana wyżej transakcja znajdować się będzie poza zakresem ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 30 listopada 2016 r.), wniesione przez niego Przedsiębiorstwo będzie stanowiło przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji transakcja ta będzie pozostawała poza zakresem ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja aportu zespołu składników majątkowych i niemajątkowych Przedsiębiorstwa, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Jednocześnie, ustawa o VAT nie definiuje terminu przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 55 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r., Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z brzmienia art. 55 1 KC, wynika, iż za przedsiębiorstwo może zostać uznany zespół składników majątkowych obejmujący w szczególności składniki wskazane w art. 55 1 KC. Użyte zaś określenie w szczególności wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55 1 KC, a z drugiej strony za przedsiębiorstwo może zostać uznany zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wymienionych w art. 55 1 KC.

Za przedsiębiorstwo nie można uznać każdego przypadkowego zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzania określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo).

Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. W zbywanym przedsiębiorstwie, tym samym, powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości stanowi wręcz czynnik konstytuujący przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55 1 KC) (wyrok z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09). W tym zakresie, bez znaczenia pozostaje forma prawna, pod którą strony zawarły lub zamierzają zawrzeć przedmiotową transakcję.

W sytuacji opisanej w przedmiotowym wniosku, przedmiotem transakcji aportu do Spółki będzie majątek Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, który może stanowić o kontynuowaniu takiej samej działalności przez Spółkę. Zostaną bowiem przekazane, poza Węzłem Betoniarskim i Lokalem Użytkowym, które nie mają w tym wypadku wpływu na zdolność prowadzenia przedsiębiorstwa przez Spółkę, wszelkie aktywa (materialne i niematerialne) takie jak: prawo do nieruchomości, prawo własności środków trwałych i towarów, zespoły ludzkie oraz know-how, niezbędne do prowadzenia przedsiębiorstwa remontowo-budowlanego w kształcie dotychczasowym. Tym samym, przedmiotem analizowanej transakcji niewątpliwie będzie zespół aktywów materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 55 1 KC, który jest na tyle zorganizowany jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W opinii Wnioskodawcy, w wyniku transakcji, będącej przedmiotem złożonego wniosku, Spółka obejmie zespół aktywów, który pozwoli jej na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. W konsekwencji, przedmiot analizowanej transakcji będzie stanowić zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, posiadający faktyczną zdolność do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Jednocześnie, na kwalifikację zbywanych aktywów, jako przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 1 KC, nie powinny wpływać elementy wyłączone z transakcji. Zdaniem Wnioskodawcy, składniki te nie będą stanowić kluczowego elementu Przedsiębiorstwa, służącego prowadzeniu działalności remontowo-budowlanej. Węzeł Betoniarski stanowił marginalną część działalności Przedsiębiorstwa, zużyty został jedynie w 10%, a sprzedaż betonu na potrzeby klienta zewnętrznego była niewielka i nie generowała istotnych przychodów dla Wnioskodawcy. Ponadto, z uwagi na fakt dużej konkurencji w zakresie usług betoniarskich, Wnioskodawca zamierzał zaprzestać używania go do produkcji betonu na rzecz osób trzecich. Węzeł Betoniarki można zatem określić jako zbyteczny z punktu widzenia działalności podstawowej Spółki, jaką jest świadczenie usług remontowo-budowlanych. Jego brak w żaden sposób nie będzie powodował utraty funkcjonalności przez zespół aktywów materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem planowanej transakcji aportowej, gdyż posiadanie Węzła Betoniarskiego nie jest nierozerwalnie związane z działalnością remontowo-budowalną. Tym samym, nie jest on na tyle ważnym składnikiem majątkowym Przedsiębiorstwa, aby jego wyłączenie miało znaczący wpływ na kwalifikację prawną z art. 55 1 KC w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Lokal Użytkowy również nie ma znaczenia z punktu widzenia kwalifikacji prawnej z art. 55 1 KC w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ dotychczas był on wynajmowany przez Wnioskodawcę najemcy na cele prowadzenia apteki. Apteka jest placówką ochrony zdrowia publicznego, w której osoby uprawnione świadczą w szczególności usługi farmaceutyczne. Zadaniem apteki jest zatem:

  1. wydawanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych;
  2. sporządzanie leków recepturowych;
  3. sporządzanie leków aptecznych;
  4. udzielanie informacji o produktach leczniczych i wyrobach medycznych.

Tym samym, działalność apteki (jak również istnienie Lokalu Użytkowego w ogóle) nie jest w żaden sposób powiązana ze świadczeniem usług remontowo-budowlanych, przez co brak Lokalu Użytkowego nie będzie powodował utraty funkcjonalności przez Przedsiębiorstwo. Spółka w rezultacie dokonanego aportu, będzie mogła w pełni kontynuować działalność podstawową Wnioskodawcy, tj. działalność remontowo-budowlaną.

Ponadto, art. 55 2 KC jednoznacznie dopuszcza możliwość dokonywania wyłączeń składników z transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo. Z przepisu tego wynika, że istnieje prawna możliwość wyłączenia w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, bez naruszania statusu przedsiębiorstwa. Na podstawie komentarzy i podglądu doktryny w tym zakresie, przepis ten należy odczytywać jako dyspozytywny, który stwarza stronom możliwość wyłączenia niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Koniecznym jest, aby przedmiotowe wyłączenia zostały wyraźnie zaznaczone w umowie, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo. Aby można było mówić o czynności, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, przedmiotem czynności muszą być objęte bezwzględnie te elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej, (za A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, E. Niezbecka, Z. Gawlik, A. Janiak, A. Jedliński, T. Sokołowski, Kodeks Cywilny, Komentarz Tom I, Część Ogólna, Lex 2012).

Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w praktyce organów podatkowych. Przykładowo:

  • Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 12 lutego 2014 r. (sygn. II FSK 607/12) wskazał, że (...) wyłączenie pewnych elementów z czynności prawnej zbycia przedsiębiorstwa nie niweczy uznania tej czynności za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Dopuszczalne jest wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 551 k.c., a mimo to, czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo,
  • Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 27 marca 2013 r. (sygn. II FSK 1896/11) stwierdził, że (...) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten wymienia przykładowe (wynika to z użycia zwrotu w szczególności, co wskazuje na to, że katalog jest katalogiem otwartym) składniki przedsiębiorstwa (). Dopuszczalne jest zatem wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 551 k.c., a mimo to, czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa,
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 8 marca 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-58/16-3/WH) uznał, że (...) wyłączenie z aportu niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia z aportem całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem aportu były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości, lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przepis ten wprowadza, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o VAT, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa. Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r., sprawa C-497/01 Zita Modes Sarl, stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, wyłączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 6 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast, w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r., TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Zatem, w orzecznictwie TSUE podkreśla się, że katalog składników, tworzących przedsiębiorstwo, ma charakter otwarty, a podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania podatkiem VAT jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. W związku z powyższym, ratio legis tego przepisu nie obejmuje sytuacji, w których zbyciu podlega wyłącznie zbiór aktywów. Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy nabywca przedsiębiorstwa zamierza prowadzić działalność gospodarczą, choć brak jest wymogu, by nabywca prowadził w okresie poprzedzającym przeniesienie przedsiębiorstwa działalność tego samego rodzaju, co zbywca.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyłączenia z przedmiotu transakcji składników niezwiązanych z podstawową działalnością danego przedsiębiorstwa, nie mają żadnego wpływu na klasyfikację przedmiotu transakcji jako przedsiębiorstwa. Nadal bowiem, zespół składników majątkowych i niemajątkowych, będących przedmiotem transakcji, wraz z przejęciem zakładu pracy Wnioskodawcy stanowić będzie, zorganizowany zespół aktywów zdolny do kontynuacji działalności handlowej przez Spółkę.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej w złożonym przez Wnioskodawcę wniosku, majątek Przedsiębiorstwa, który zostanie w drodze wkładu wniesiony do Spółki, niewątpliwie może zostać zaklasyfikowany jako przedsiębiorstwo i w konsekwencji, transakcja aportu przedmiotowego Przedsiębiorstwa może korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 września 2016 r., o sygn. IBPP3/4612-376/16-1/MN, gdzie stwierdzono, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej () Zatem czynność ta zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT;
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 września 2016 r., o sygn. IBPP3/4512-457/16-2/KG, gdzie stwierdzono, że jak wynika z powołanego art. 55 2 Kodeksu cywilnego, strony poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 551 Kodeksu cywilnego. Dlatego też, zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo (). Należy zauważyć, że brak nieruchomości w przekazywanym majątku, nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami tego majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności (...) Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro jak wynika z treści wniosku przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo (gdyż obejmować będzie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania), to czynność ta jak słusznie wskazano we wniosku zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie wyłączona z opodatkowania;
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 sierpnia 2016 r., o sygn. IBPP1/4512-359/16-1/AL, gdzie stwierdzono, że Wobec powyższego, przedsiębiorstwem, w rozumieniu Kodeksu cywilnego, jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją;
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 marca 2015 r., o sygn. IBPP3/443-l485/14/MN, gdzie stwierdzono, że wyłączenie z aportu niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, iż mamy do czynienia z aportem całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem aportu były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują, że istnieją wyłączenia określonych czynności z ww. ustawy. Powyższy przepis wskazuje czynności, które, co do zasady, znajdują się w grupie czynności podlegających opodatkowaniu i mieszczą się w zakresie odpłatnego świadczenia usług lub odpłatnej dostawy towarów. Jednak z uwagi na stosowne wyłączenie, czynności te, pomimo, że można je zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usług lub odpłatną dostawę towarów, nie podlegają opodatkowaniu.

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy).

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji, jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm).

Z treści art. 551 Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55 2 Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy również zauważyć, że użyte w powyższym artykule określenie w szczególności, wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wszystkie wymienione w art. 551 Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Jak już wskazano powyżej, przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny, stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112, nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego całości lub części majątku.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de Ienregistrement et des domaines, Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń innych niż te, o których mowa w Dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz w zależności od konkretnego przypadku składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi od roku 1992 firmę (). Przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego jest świadczenie usług budowlanych w zakresie budownictwa kubaturowego, w tym polegających na budowie obiektów w technologii tradycyjnej, obiektów w konstrukcji żelbetowej, obiektów w konstrukcji stalowej oraz obiektów w technologii mieszanej. Oprócz wykonywania robót budowlanych, Wnioskodawca zajmuje się eksploatacją, serwisem i obsługą kotłowni olejowych i gazowych. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą następujące aktywa:

  1. Grunty.
  2. Budynki i budowle, w tym: budynek administracyjno-biurowy, garaże, pomieszczenie gospodarcze, budynek warsztatowy, plac asfaltowy, ogrodzenie, lokal użytkowy (dalej: Lokal Użytkowy), budynek biurowy, oczyszczalnia, przepompownia, trafostacja, hydrofornia, studnia głębinowa, kontenery, zbiornik.
  3. Maszyny i urządzenia, w tym: kocioł pary, węzeł betoniarski oraz system ogrzewania węzła betoniarskiego (dalej: Węzeł Betoniarski), sprężarka, myjnia, piece grzewcze, półautomat spawalniczy, kocioł, kocioł stalowy, kocioł wodny, zestawy komputerowe, urządzenia biurowe, nagrzewnica olejowa, koparko-ładowarka, żuraw samojezdny, oczyszczalnia (), betoniarka, ładowarka czołowa, koparki, ładowarka, agregat hydrauliczny, młot hydrauliczny, walec (), żuraw kołowy, pompa wysokociśnieniowa, spycharka gąsienicowa (), żuraw wieżowy, koparka gąsienicowa, ładowarka kołowa, zagęszczarka gruntu, wibrator płytowy, agregat tynkarski, ładowacze kołowe, młot udarowy, traktor, odśnieżarka, agregat prądotwórczy, ładowarka łyżkowa, minikoparka, zestaw igłofiltrów, betoniarka jezdna/mobilna, ubijak, glebogryzarka, walec okołkowany (), młotowiertarka, laser kanałowy, monitoring, inne urządzenia i wyposażenie biurowe.
  4. Środki transportowe, w tym: naczepy, ciągnik ogrodniczy, przyczepy, wywrotki i samowyładowcze, samochody ciężarowe, betonomieszacz, samochody osobowe, ciągnik, mieszarka do betonu (), motorower, podest ruchomy, podnośnik, inne środki transportowe.
  5. Wierzytelności.
  6. Zobowiązania.
  7. Pracownicy, w tym kierownicy, średni personel techniczny, średni personel do spraw zdrowia, pracownicy biurowi, robotnicy budowlani, monterzy, kierowcy i operatorzy pojazdów.
  8. Know-how.
  9. Umowy z kontrahentami i klientami.
  10. Bazy klientów.

W przyszłości, Wnioskodawca planuje restrukturyzację prowadzonej działalności gospodarczej poprzez:

  • przeniesienie do majątku prywatnego Węzła Betoniarskiego w drodze wycofania go ze składników majątkowych Przedsiębiorstwa i wykreślenia z ewidencji jego środków trwałych;
  • przeniesienie do majątku prywatnego Lokalu Użytkowego w drodze wycofania go ze składników majątkowych Przedsiębiorstwa i wykreślenia z ewidencji jego środków trwałych;
  • wniesienie pozostałych aktywów Przedsiębiorstwa w drodze wkładu niepieniężnego do nowo utworzonej spółki komandytowej (dalej: Spółka).

W rezultacie dokonanej restrukturyzacji Wnioskodawca zostanie wspólnikiem w Spółce, która kontynuować będzie działalność gospodarczą prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Opisany powyżej Węzeł Betoniarski został zakupiony przez Zainteresowanego w roku 2010 oraz był częściowo dofinansowany ze środków UE. Przy jego zakupie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Obecnie Zainteresowany wykorzystuje Węzeł Betoniarski w prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże tylko w minimalnym stopniu. Niewątpliwie Węzeł Betoniarski nie stanowi kluczowego elementu Przedsiębiorstwa, służącego prowadzeniu działalności remontowo-budowlanej. Brak Węzła Betoniarskiego jako aktywa Przedsiębiorstwa nie spowoduje utraty jego funkcjonalności, gdyż nie był on nigdy elementem koniecznym świadczenia usług budowlano-remontowych. Węzeł Betoniarski po wycofaniu z działalności gospodarczej będzie udostępniany nowo utworzonej spółce komandytowej w formie dzierżawy. Natomiast, Lokal Użytkowy został nabyty przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego, a w dniu 2 stycznia 2007 r. doszło do jego przekazania do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Z tytułu nabycia Lokalu Użytkowego Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. W Lokalu Użytkowym nie były od daty jego nabycia dokonywane jakiekolwiek ulepszenia, w związku z którymi Zainteresowanemu przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Obecnie Lokal Użytkowy jest wynajmowany, a najemca prowadzi w nim aptekę. Po wycofaniu Lokalu Użytkowego z działalności gospodarczej, Wnioskodawca planuje przekazać Lokal Użytkowy żonie w drodze darowizny. Ponadto, Zainteresowany zlikwiduje prowadzoną działalność gospodarczą po wniesieniu Przedsiębiorstwa do nowo utworzonej spółki komandytowej. Przedmiotem aportu do nowo utworzonej spółki komandytowej będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiący przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wniesione przez Wnioskodawcę do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwo z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie mogło zostać zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji wskazana wyżej transakcja znajdować się będzie poza zakresem ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem transakcji wniesienia Przedsiębiorstwa, z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, do nowo utworzonej Spółki, będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiący przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

W niniejszej sprawie najistotniejszym elementem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Przedmiotem zbycia będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych funkcjonujący jako niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że wyłączenie z zakresu aportu Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego nie będzie powodowało utraty funkcjonalności przez zespół aktywów materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem planowanej transakcji aportowej i nie będzie wpływało na prowadzenie przez ten zespół działalności remontowo-budowlanej w nowo utworzonej spółce komandytowej. Co więcej, Węzeł Betoniarski po wycofaniu z działalności gospodarczej będzie udostępniany nowo utworzonej spółce komandytowej w formie dzierżawy. Powyższe potwierdza, że brak ww. elementów w przekazywanym zespole składników majątkowych nie będzie wyłączał możliwości dalszego samodzielnego i niezależnego funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy po wniesieniu go aportem do spółki i nie pozbawia wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa.

Podsumowując, wniesienie przez Wnioskodawcę do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, stanowiącego przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, będzie korzystało z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tym samym, pozostanie poza zakresem regulacji ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie wskazania, czy wniesienie do Spółki, w drodze wkładu niepieniężnego, Przedsiębiorstwa z wyłączeniem Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, będzie stanowiło, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność pozostającą poza zakresem tej ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast w zakresie:

  • stwierdzenia, czy w wyniku dokonanego wniesienia Przedsiębiorstwa do Spółki, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) znak 3063-ILPP2-1.4512.150.2.SS,
  • stwierdzenia, czy w wyniku dokonanego wycofania z działalności gospodarczej Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego, Zainteresowany będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 5) znak 3063-ILPP2-1.4512.151.2.SS,
  • opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania Węzła Betoniarskiego i Lokalu Użytkowego z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i 6) znak 3063-ILPP2-1.4512.152.2.SS,

w dniu 22 grudnia 2016 r. wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 cyt. ustawy, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR
Newsletter
Drukuj
Skopiuj link
Zgłoś błąd na stronie