Temat interpretacji

Trwała zabudowa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1380/15, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie m.in. wykonywania zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej, pod konkretny wymiar z materiałów zakupionych od innych podmiotów, które wbudowane zostają w sposób trwały w lokal mieszkalny lub w budynek mieszkalny jednorodzinny, wskazany przez klienta. Świadczenie to polega na kompleksowej usłudze, polegającej na zaprojektowaniu (indywidualny pomiar), dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu (montażu) ww. zabudów. Wszystkie szafy i meble dostosowane są do rozkładu pomieszczeń, wykonywany jest indywidualny pomiar i wykonawstwo. Meble i szafy wykonane są z płyt meblowych i płyty MDF i drewnianych. Większość mebli jest przytwierdzana do ściany za pomocą trwałego spoiwa o charakterze klejąco-uszczelniającym oraz kołków rozporowych. Ściany, do których przytwierdzane są meble i szafy to ściany wykonane z rożnych materiałów budowlanych, m.in. z cegieł, glazury, itp. Próba odłączenia mebli i szaf od tej ściany spowodowałaby uszkodzenie zarówno mebla/szafy oraz ściany (uszkodzeniu uległby materiały, stanowiące element składowy tej ściany). Nie jest możliwe przytwierdzenie odłączanego mebla/szafy (pozostałości po nich) w jakikolwiek sposób, w innym miejscu z zachowaniem jego
dotychczasowego kształtu i przeznaczenia. Jakikolwiek mebel/szafa nie mógłby zostać zamontowany w miejscu, w którym przytwierdzony był dotychczasowy mebel/szafa bez wykonania dodatkowych prac (wyrównanie ściany, uzupełnienie ubytków w tynku, położenie np. nowej glazury, itp.).

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku, o której mowa w ust. 2. stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. ust. 2 natomiast, do którego odsyła cytowany przepis statuuje obniżoną stawkę podatkową, tj. 8%. W dniu 24 czerwca 2013 r, w sprawie o sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, w której stwierdził, że: W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Sąd przyznał argumenty wynikające z wykładni językowej definicji modernizacji opracowanej przez prof. Jerzego Bralczyka. Zgodnie z nią, modernizacja to trwały montaż i ulepszenie rzeczy. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2. stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej. Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z póżn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Zatem opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc między innymi do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. W dniu 31 marca 2014 r. Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną (PT 10/033/5/133/WLI/14/RD 30577), w której stwierdzono, iż zabudowa wnękowa tylko wtedy może korzystać z preferencyjnej, stawki VAT 8%, jeśli jej usunięcie spowoduje zniszczenie konstrukcji mieszkania. Pana zdaniem dostarczenie usługi w postaci dostawy i montażu mebli, szaf w kuchni, łazience, pomieszczeniach gospodarczych, wnęk w sytuacji, gdy mamy do czynienia z trwałą zabudową meblową stanowi modernizację obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Montażu tych elementów dokonuje się bowiem na stałe, bez możliwości przeniesienia do innego obiektu, bez możliwości wprowadzenia ich ponownie do obrotu. Ich rozmontowanie spowodowałoby bowiem uszkodzenie ścian, zaś zdemontowane elementy zabudowy nie mogłyby być ponownie wykorzystane w innym lokalu z uwagi na swój zindywidualizowany charakter dostosowany wyłącznie do konkretnego miejsca. Na poparcie powyższego chociaż wiadomym jest, że wyroki sądów zapadają w konkretnych sprawach i wiążą tylko ten sąd oraz adresatów rozstrzygnięcia, nie są więc źródłem prawa, jednakże wyroki te - na zasadzie autorytetów sądów -stają się jak gdyby prawem zwyczajnym i zgodnie z zasadą równości stosowania prawa podatkowego powinny wpływać na jednolitość orzecznictwa i zakres uwzględniania ich przez organy podatkowe, przytacza Pan kilka wyroków w podobnej sprawie: wyrok NSA z 10 września 2013r. ( I FSK 614/12); wyrok WSA w Olsztynie z 21 listopada 2013r. (I SA/Ol 719/13), wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2013r. (I SA/Łd 806/13), wyrok z dnia 18 listopada 2014r., sygn. akt I SA/Kr 1548/14.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka podatku VAT znajduje zastosowanie do czynności polegających na wykonaniu:

1. trwałej zabudowy wnękowej z drzwiami przesuwnymi w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2. trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. trwale umiejscowionej zabudowy kuchennej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na wykonaniu:

1. trwałej zabudowy wnękowej z drzwiami przesuwnymi w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2. trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. trwale umiejscowionej zabudowy kuchennej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym
   
   
   mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług VAT, tj. 8% jako modernizacja.

W interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2015 r. znak ITPP1/4512-685/15/BK stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe. Tut. organ stwierdził, że opisaną we wniosku usługę wykonania i montażu zabudowy kuchennej, łazienkowej, oraz szaf wnękowych nie można uznać za czynność wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), a w związku z tym nie jest ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 17 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1380/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd rozstrzygając przedmiotowy spór stwierdził, że należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W sentencji tej uchwały Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudową meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

NSA wskazał w uchwale, że w takim przypadku mamy do czynienia z usługą kompleksową, w której elementem dominującym jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi.

Zdaniem Sądu, w wydanej interpretacji Minister Finansów nie uwzględnił wykładni art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, wynikającej z powołanej uchwały.

Podsumowując Sąd uznał, że w tak przedstawionym stanie faktycznym i wobec treści uchwały nie można wywodzić, że wykonywana przez Spółkę zabudowa kuchenna, łazienkowa oraz wnękowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi budynku/mieszkania. A zatem wykonanie trwałej zabudowy w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu wg stawki 8%.

W dniu 3 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy