Podatek od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania transakcji jako eksportu towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17.07.2015, sygn. ILPP4/4512-1-173/15-2/HW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania transakcji jako eksportu towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania transakcji jako eksportu towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0% jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania transakcji jako eksportu towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT dystrybutorem chemii gospodarczej i kosmetyków. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi sprzedaż dystrybuowanych towarów podmiotom polskim i zagranicznym. Sprzedaż zagraniczną stanowi również eksport.

W grudniu 2014 r. Spółka dokonała dostawy środków chemii gospodarczej () na rzecz podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej Sp. UK). Fakt rejestracji Sp. UK jako podatnik VAT-UE w Wielkiej Brytanii został potwierdzony w systemie VIES. Spółka otrzymała oświadczenie ze strony Sp. UK, z którego wynikało, że dostarczony przez Spółkę towar zostanie bezpośrednio z Polski wyeksportowany przez Sp. UK do kraju trzeciego lub jak w innych dotychczasowych przypadkach towarów nabywanych od Spółki do Wielkiej Brytanii. Po dokonaniu dostawy, na prośbę Spółki o doręczenie dokumentów CMR potwierdzających wywóz towarów do Wielkiej Brytanii (warunek uznania dostawy jako wewnątrzwspólnotowa ze stawką VAT w wysokości 0%), Sp. UK poinformowała Spółkę, że towar zostanie wywieziony do kraju trzeciego. Wobec braku dowodu na okoliczność dokonanego wywozu do dnia upływu terminu złożenia deklaracji VAT za styczeń 2015 r., Spółka wykazała dostawę jako krajową.

Następnie, pod koniec lutego 2015 r. Sp. UK przedstawiła Wnioskodawcy komunikat IE-599 (Potwierdzenie eksportu) wygenerowany z Systemu Kontroli Eksportu ECS, z którego wynika, że towar opuścił terytorium Polski z przeznaczeniem do Australii. W pozycji nadawca komunikatu IE-599 występuje Sp. UK. Na komunikacie wskazany jest również odbiorca podmiot z Australii, dane dotyczące polskiego agenta celnego oraz polskiej firmy transportowo-logistycznej oraz inne informacje, z których wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisana wyżej transakcja może być klasyfikowana jako eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT i tym samym przysługuje mu prawo do zaewidencjonowania tej sprzedaży ze stawką 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana wyżej transakcja może być klasyfikowana jako eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT i tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaewidencjonowania tej sprzedaży ze stawką 0%.

Zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Innymi słowy, eksport pośredni ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium UE jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany stan faktyczny wypełnia dyspozycję art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT. Nabywcą towaru od Spółki, tj. Sp. UK jest bowiem spółką zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii co potwierdza system VIES, gdzie Sp. UK widnieje jako podmiot z państwa członkowskiego GB z numerem VAT GB. Na rzecz Sp. UK dokonywany jest transport sprzedanych w Polsce towarów bezpośrednio z Polski do podmiotu mającego siedzibę w Australii, co potwierdza otrzymany przez Spółkę drogą elektroniczną komunikat IE-599. Wynikające z komunikatu IE-599 dane dotyczące pozycji wywożonego towaru (commodity items) potwierdzają również tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy ze Spółki do Sp. UK (tabletki do zmywarek dishwasher tablets), który następnie został wywieziony z Polski drogą morską poza terytorium Unii Europejskiej, tj. do Australii.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do treści art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy o VAT dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu. Jednocześnie, na podstawie pkt 2 ww. przepisu, dokumentem tym jest również dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność.

W odniesieniu do eksportu pośredniego należy wskazać na treść przepisu art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Dokumentem w formie elektronicznej, o którym mowa we wskazanych wyżej przepisach jest komunikat IE-599, którego wartość dowodową w formie elektronicznej uznają obowiązujące przepisy bez potrzeby potwierdzenia przez urząd celny (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT, Wrocław 2014 r., Tom 1, s. 214-215). Z przesłanego Spółce przez nabywcę (Sp. UK) komunikatu IE-599 wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z orzecznictwa sądowego wynika, że Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) uprawnione jest stosowanie 0% stawki podatku VAT w odniesieniu do eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b tej ustawy (tzw. eksportu pośredniego), jeśli podatnik dysponuje fakturą VAT oraz komunikatem IE-599 w formie pliku XML o ile wynika z niego tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 925/11). Podobnie odnośnie komunikatu lE-599 wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 974/12).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przedstawiona transakcja mieści się w definicji eksportu pośredniego, zatem sprzedaż ta może zostać zaewidencjonowana stawką 0%, ponieważ:

doszło do dostawy towarów od Spółki (eksporter pośredni) na rzecz Sp. UK (nabywca),
w wyniku dokonanej dostawy następuje wywóz towarów na rzecz nabywcy poza terytorium UE,
z posiadanych przez Spółkę informacji i dokumentów wynika, że wiedziała ona o dokonanym wywozie poza UE,
towar w okresie pomiędzy odebraniem go przez nabywcę a wywozem poza UE nie został poddany przeróbkom,
nabywca przesłał Spółce w formie elektronicznej dokument, o którym mowa art. 41 ust. 11 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12 dotyczącej eksportu towarów wypowiedział się, że: () Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego.

W powyższej uchwale stwierdzono również, że () w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski.

Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.

Konkludując Sąd stwierdził, że dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, dystrybutorem chemii gospodarczej i kosmetyków. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi m.in. sprzedaż zagraniczną, którą stanowi również eksport.

W grudniu 2014 r. Spółka dokonała dostawy środków chemii gospodarczej (tabletek do zmywarek) na rzecz podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej Sp. UK). Wnioskodawca otrzymał oświadczenie od Sp. UK, z którego wynikało, że dostarczony przez Spółkę towar zostanie bezpośrednio z Polski wyeksportowany przez Sp. UK do kraju trzeciego lub jak w innych dotychczasowych przypadkach towarów nabywanych od Wnioskodawcy do Wielkiej Brytanii. Po dokonaniu dostawy, na prośbę Spółki o doręczenie dokumentów CMR potwierdzających wywóz towarów do Wielkiej Brytanii (warunek uznania dostawy jako wewnątrzwspólnotowa ze stawką VAT w wysokości 0%), Sp. UK poinformowała Wnioskodawcę, że towar zostanie wywieziony do kraju trzeciego. Wobec braku dowodu na okoliczność dokonanego wywozu do dnia upływu terminu złożenia deklaracji VAT za styczeń 2015 r., Spółka wykazała dostawę jako krajową.

Jak wspomniano wyżej aby uznać daną czynność za eksport towarów musi mieć miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni) a wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

O kwalifikacji danej czynności jako eksportu towarów, decyduje ogół okoliczności danej dostawy. Na ich podstawie, dla uznania dostawy za eksport towarów konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności było terytorium kraju, co wymaga wykazania, że wywóz towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski. Dostawa ta ma mieć zatem charakter bezpośredni i nieprzerwany, a przeznaczeniem danego towaru już na terytorium kraju ma być jego wywiezienie z terytorium UE.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że opisanej transakcji dostawy towarów nie można uznać za eksport towarów. Z opisu sprawy w sposób jednoznaczny wynika bowiem, że w momencie wywozu towarów z terytorium kraju Spółka nie posiadała informacji, że towary te mają być wysłane poza terytorium Unii Europejskiej. Otrzymała oświadczenie ze strony Sp. UK, z którego wynikało, że dostarczony przez nią towar zostanie bezpośrednio z Polski wyeksportowany przez Sp. UK do kraju trzeciego lub jak w innych dotychczasowych przypadkach towarów nabywanych od Spółki do Wielkiej Brytanii. Jednak to oświadczenie zbyt ogólne i obejmujące swym zakresem różne sytuacje (wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej ale również wywóz towarów do Wielkiej Brytanii) nie stanowi jednoznacznej informacji, że towary stanowiące przedmiot danej dostawy zostaną wysłane w sposób bezpośredni i nieprzerwany poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższe potwierdza sam Wnioskodawca informując, że zwrócił się z prośbą o doręczenie dokumentów CMR potwierdzających wywóz towarów do Wielkiej Brytanii (warunek uznania dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Dopiero w tym okresie czyli w czasie, gdy dostarczone towary znajdowały się już na terytorium Wielkiej Brytanii Sp. UK poinformowała Spółkę, że towar zostanie wywieziony do kraju trzeciego.

Mamy zatem w przedmiotowej sprawie do czynienia z sytuacją, gdy transport towaru z Polski został przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, był tenże inny kraj unijny Wielka Brytania. Zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej nastąpił z terytorium Polski.

Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce.

Stawka podatku stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy  w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. ()

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że opisana we wniosku transakcja nie stanowi eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy i tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zaewidencjonowania tej sprzedaży jako eksportu towarów, opodatkowanego stawką podatku w wysokości 0%.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie