Temat interpretacji

Czy sprzedaż gotowych posiłków i dań oraz mięsa i wyrobów z mięsa stanowi dostawę towarów oraz jaką stawkę VAT zastosować dla sprzedawanych produktów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa

(t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) oraz pismem z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedaż gotowych posiłków i dań oraz mięsa i wyrobów z mięsa stanowi dostawę towarów oraz w zakresie stawki VAT dla sprzedawanych ww. produktów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie ustalenia czy sprzedaż gotowych posiłków i dań oraz mięsa i wyrobów z mięsa stanowi dostawę towarów oraz w zakresie stawki VAT dla sprzedawanych ww. produktów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu 17 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-366/15/KO). Ponadto wniosek został uzupełniony pismem z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi aktualnie działalności gospodarczą w lokalu położonym w X. Działalność prowadzona przez podatnika polega na sprzedaży produktów żywnościowych w szczególności: napojów (soki, woda mineralna, coca-cola, herbata, kawa, napoje mleczne), produktów żywnościowych (kanapki z wkładem mięsnym, serowym lub warzywnym i innymi dodatkami, frytki).

Oferta Wnioskodawcy przedstawia się następująco:

1. napoje: soki, woda mineralna, typu coca-cola - sprzedawane w opakowaniach producenckich,
2. kawa, herbata - sprzedawane w tekturowych kubkach na wynos,
3. napoje mleczne - sprzedawane w plastikowych kubkach na wynos, wybór smaków napoi mlecznych ograniczony jest do przygotowanych na dany dzień,
4. kanapki z wkładem mięsnym - burgery podawane na ciepło - są to produkty, które składają się, w zależności od rodzaju kanapki, z wołowiny, wieprzowiny, kurczaka w bułce z różnego rodzaju dodatkami (warzywa, sosy) - sprzedawane w opakowaniach papierowych,
5. kanapki bez wkładu mięsnego dwie pozycje w ofercie podawane na ciepło, mięso zastąpione serem lub dodatkami warzywnymi - sprzedawane w opakowaniach papierowych,
6. frytki i ostre łódeczki - pieczone ziemniaki.

Produkty sprzedawane są w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia przez klientów są w pełni przyrządzone, serwowane na ciepło.

Sprzedaż produktów na rzecz klienta odbywa się wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy. Sprzedaż produktów odbywa się w następujący sposób.

Klient dokonuje wyboru określonego produktu z listy oferowanych - tablica informacyjna produktów wywieszonej na ścianie w punktach sprzedaży. Tablica informacyjna określa nazwę produktu, skład oraz cenę. Oferowane przez Wnioskodawcę produkty są, co do zasady, ściśle zdefiniowane.

Klient ma styczność z personelem punktu sprzedaży wyłącznie w momencie wskazywania określonego Produktu z oferty przedstawionej na tablicy informacyjnej (co stanowi efektywniej złożenie zamówienia na Produkt). Zadaniem personelu jest zasadniczo sprawne przyjęcie zamówienia i wydanie Produktu po złożeniu tego zamówienia przy kasie rejestrującej, pobranie zapłaty. Personel Wnioskodawcy nie doradza klientowi, co do wyboru produktów. Niemniej jednak personel może, polecać klientowi dany produkt. Działania te jednak nakierowane są głównie na promowanie danego produktu z oferty Wnioskodawcy w danym okresie. Zadaniem personelu jest również udzielanie podstawowych informacji o produktach Wnioskodawcy, np. wskazanie, jakie składniki posiada dana kanapka z wkładem mięsnym, czy też które Produkty w danym momencie znajdują się w promocji cenowej itd. Personel Wnioskodawcy nie ustala, czy dany klient dokonuje zakupu produktów do spożycia na miejscu, czy na wynos, produkty zawsze pakowane są w tej samej formie, nadające się do spożycia poza lokalem. Produkt zamówiony wydawany jest klientowi bądź od razu, jeśli takowy jest dostępny, bądź jeśli zachodzi konieczność oczekiwania na produkt klient otrzymuje numer zamówienia i gdy produkt jest gotowy do wydania, personel przywołuje klienta po odbiór produktu. Zasadniczo, personel nie przekracza progu lady sprzedażowej. Rzadko zdarza się, ażeby pracownik Wnioskodawcy wychodził poza ladę i poszukiwał klienta, który złożył zamówienie, aby podać mu Produkt - to jednak może mieć miejsce, w sytuacji gdy klient uporczywie nie odbiera zamówienia lub w szczególnych sytuacjach, gdy np. zamówienie składa osoba niepełnosprawna o ograniczonych możliwościach ruchowych.

Produkty podawane są na plastikowej tacy, bez sztućców bądź zastawy, pakowane jak ww. w papierowe, kartonowe lub plastikowe opakowania, w sposób umożliwiający łatwe spożycie produktu oraz swobodne poruszanie się z nim. Na ladzie sprzedażowej wyłożone są do dyspozycji klienta sztućce plastikowe, z których korzystanie jest bez znaczenia dla ceny produktu.

W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy ustawionych jest po kilka stolików, przeznaczonych dla klientów oczekujących na wydanie zamówionego towaru bądź w celu spożycia produktu w lokalu jeśli klient preferuje taką formę. Ceny produktów są identyczne zarówno w sytuacji, w której klient odbierze od personelu produkt poza obszar punktu sprzedażowego Wnioskodawcy, czy też postanowi skonsumować go na miejscu. Zamówione produkty wydawane są przez personel klientowi bez względu na liczbę wolnych miejsc w punkcie sprzedaży.

W trakcie spożywania Produktu klient nie otrzymuje żadnej dodatkowej obsługi ze strony pracowników Wnioskodawcy. Aby nabyć kolejny produkt klient musi ponownie udać się do kasy rejestrującej i przedstawić swoje zamówienie przedstawicielowi personelu. Po spożyciu Produktu klient zobowiązany jest do uprzątnięcia pozostałości po nim - zasadniczo sprowadza się to do wyrzucenia papierowego lub kartonowego opakowania produktu i odłożenia plastikowej tacy na wyznaczone miejsce. Personel Wnioskodawcy poza czynnościami związanymi ze sprzedażą Produktów zajmuje się jeszcze uprzątnięciem podłóg, przetarciem stolików, utrzymaniem lady sprzedażowej w czystości. Dostęp do punktów sprzedaży nie jest kontrolowany ani limitowany - w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy (lokalu przez niego wykorzystywanym) mogą przebywać klienci nabywający Produkty Wnioskodawcy jak również osoby, które przyszły z tymi klientami przy okazji, czy też osoby, które - podobnie jak w sklepach - po krótkotrwałej obserwacji oferty Wnioskodawcy opuszczają punkt sprzedaży.

W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy brak jest szatni, z założenia klienci Wnioskodawcy nie spędzają w lokalu dłuższego niż niezbędny do zakupienia produktu, jego wydania i ewentualnie spożycia go w krótkim czasie. W punkcie sprzedaży istnieje możliwość skorzystania z toalety dla wszystkich osób przebywających w punkcie sprzedaży, również nie będących klientami Wnioskodawcy.

Uzupełnienia wymaga również kwestia sposobu przygotowywania produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. W przypadku kanapek przygotowanie ich wygląda w następujący sposób. Dodatki warzywne są uprzednio przygotowane, posegregowane w odpowiednich pojemnikach, sosy są gotowe dostarczane w dużych zamkniętych pojemnikach, pieczywo gotowe, jest co dzień dostarczane z piekarni, mięso surowe jest przyprawione, poporcjonowane. Przygotowanie produktu polega na poddaniu obróbce cieplnej mięsa oraz skomponowaniu kanapki poprzez wykorzystanie odpowiednich gotowych dodatków i sosów zgodnie z przewidzianym składem dla danego rodzaju kanapki. Napoje mleczne przygotowywane są w ilości przewidywanej na dany dzień i w ograniczonym asortymencie smakowym, nie przygotowywuje się osobnych porcji.

Pismem z 29 czerwca 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

1. Wnioskodawca we wniosku wyjaśniał, iż w lokalu, w którym dokonuje sprzedaży produktów znajduje się kilka stolików i krzeseł, które umożliwiają klientowi konsumpcję w punkcie sprzedaży. Jednakże sprzedawane produkty są wydawane w formie, która umożliwia przede wszystkim konsumpcję poza lokalem. Wnioskodawca nie oferuje klientowi żadnych usług związanych ze spożywaniem produktów w lokalu Wnioskodawcy, w szczególności: brak usług kelnerskich, brak zastawy stołowej, samoobsługa przy odbiorze zamówień, sprzedaż produktów bez względu na dostępność lub brak wolnych miejsc w lokalu Wnioskodawcy.
2. Wnioskodawca nie zatrudnia szefa kuchni, od zatrudnianego personelu Wnioskodawca nie wymaga ani wykształcenia ani doświadczenia w kierunku gastronomicznym.
3. Wnioskodawca wskazywał we wniosku, iż w punkcie sprzedaży brak jest wyposażenia infrastrukturalnego jak np. zmywarki. Wnioskodawca nie dysponuje i nie udostępnia klientowi ani naczyń ani sztućców wielokrotnego użytku, stoliki nie są nakryte obrusami.
4. Wnioskodawca wskazuje, iż produkty wskazane we wniosku mieszczą się w grupowaniu: 10.85.1 PKWiU- dla dań i posiłków gotowych i 10.1 PKWiU - dla mięsa i wyrobów z mięsa, zakonserwowanych.
5. Sprzedawane produkty nie zawierają alkoholu powyżej 1,2 % objętości.
6. Niektóre sprzedawane produkty stanowią mięso i wyroby z mięsa zakonserwowane (wkład mięsny do kanapek).
7. Sprzedawane produkty nie stanowią:
   1. tłuszczy technicznych,
   2. produktów ubocznych garbarni,
   3. skór i skórek, niejadalnych,
   4. piór, puchu, pierzy i skórek ptaków,
   5. wełny szarpanej,
   6. odpadów zwierzęcych niejadalnych

W piśmie z 22 lipca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że przedmiot zapytania dotyczy sprzedaży produktów przedstawionych w ofercie Wnioskodawcy, w punktach:

4. Kanapki z wkładem mięsnym - burgery podawane na ciepło - są to produkty, które składają się, w zależności od rodzaju kanapki, z wołowiny, wieprzowiny, kurczaka w bułce z różnego rodzaju dodatkami (warzywa, sosy) - sprzedawane w opakowaniach papierowych,

5. Kanapki bez wkładu mięsnego - dwie pozycje w ofercie - podawane na ciepło, mięso zastąpione serem lub dodatkami warzywnymi - sprzedawane w opakowaniach papierowych,

6. Frytki i ostre łódeczki-pieczone ziemniaki.

Natomiast nie dotyczy punktów:

1. Napoje: soki, woda mineralna, typu coca-cola - sprzedawane w opakowaniach producenckich,
2. Kawa, herbata - sprzedawane w tekturowych kubkach na wynos,
3. Napoje mleczne - sprzedawane w plastikowych kubkach na wynos, wybór smaków napoi mlecznych ograniczony jest do przygotowanych na dany dzień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Produktów wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy należy traktować jako dostawę towarów - gotowych posiłków i dań oraz mięsa i wyrobów z mięsa dla potrzeb VAT opodatkowaną stawką VAT 5%...

Stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym, począwszy od 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5a w zw. z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, sprzedaż Produktów wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy należy traktować jako dostawę towarów - gotowych posiłków i dań (poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT) oraz mięsa i wyrobów z mięsa, zakonserwowanych (poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy o VAT) dla potrzeb VAT, opodatkowaną stawką VAT 5%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, definiuje co należy rozumieć przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a mianowicie jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ustawie o VAT zdefiniowano również pojęcie towarów, przez które to pojęcie należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). W poszukiwaniu definicji legalnej pojęcia rzeczy, należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny gdzie art. 45 stanowi, że Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy prawa, aby daną transakcję można było uznać za dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT niezbędnym jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

• przedmiotem danej transakcji musi być towar w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc rzecz materialna w rozumieniu KC oraz,
• musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (rzeczą) jak właściciel.

Powyżej powołane przepisy ustawy o VAT nie odbiegają od regulacji przewidzianych w Dyrektywie 112. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy 112, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Z kolei art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112 wskazuje, że jako dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy krajowe jak i unijne, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Produktów wewnątrz punktu sprzedaży stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej transakcji są spełnione łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, tj. przedmiotem transakcji są towary (Produkty - jeden lub kilka) oraz dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami (rzeczami) jak właściciel. Czynności o charakterze usługowym, jakie pojawiają się przy dostawie Produktów wewnątrz punktu sprzedaży (np. obróbka cieplna i podanie Produktów, umożliwienie ich spożycia przy stolikach) są tylko elementami wspomagającymi całą transakcję polegającą na dostawie towarów. Za uznaniem omawianej transakcji sprzedaży za dostawę towarów dla potrzeb VAT przemawia również (obok wykładni przepisów ustawy o VAT oraz Dyrektywy 112, o której była mowa powyżej) istniejący dorobek orzeczniczy TSUE.

Można zatem przytoczyć wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie TSUE dostarczył kompleksowej informacji odnośnie tego, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków.

Trybunał stwierdził m.in., że: Ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

W dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji, będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach itd., jako dostawy towarów. W tym kontekście TSUE argumentował: Należy w tej kwestii stwierdzić po pierwsze, że sprzedaż tego rodzaju produktów (hot dogi, kiełbaski, frytki - przyp. Wnioskodawcy) zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług. Ponadto Trybunał podniósł, że: przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi.

(...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku stwierdzić należy, że sprzedaż Produktów wewnątrz punktów sprzedaży towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności mające na celu przygotowanie tych Produktów do sprzedaży (tj. poddanie ich obróbce cieplnej, zapakowanie w odpowiednie opakowanie, nalanie napoju do kubka - dot. kawy, herbaty, pozostałe napoje sprzedawane w opakowaniach producenckich) oraz umożliwienie spożycia Produktu przez klienta. Wnioskodawca nie zatrudnia kelnerów. Co do zasady w przypadku oczekiwania na odbiór produktu, personel wzywa klienta po odbiór zamówionego produktu. W specyficznych przypadkach, np. w razie niepełnosprawności klienta, personel obsługujący kasy rejestrujące donosi zamówione produkty bezpośrednio do stolika klienta.

System sprzedaży Produktów wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy polega na sprzedaży Produktów na rzecz klientów w wyznaczonym do tego celu lokalu, gdzie znajdują są stoliki, krzesła służące klientom do spożycia zakupionych Produktów. W punktach sprzedaży znajdują się także toalety. Niemniej jednak powyżej wskazane okoliczności nie przesądzają o przewadze elementów usługowych nad towarowymi w omawianym świadczeniu (tj. sprzedaży Produktów w punktach sprzedaży). Nie występuje infrastruktura oraz obsługa, której obecność TSUE uznał za niezbędną, aby można było mówić o działalności restauracyjnej. W konsekwencji powyższego, brak elementów działalności restauracyjnej, które sformułował TSUE w sprzedaży Produktów wewnątrz punktów sprzedaży przesądza o jej charakterze na gruncie podatku VAT tj. o tym, że nie stanowi ona usługi restauracyjnej, ale dostawę towarów.

Obecność stolików, krzeseł i toalet jest jedynie elementem towarzyszącym dostawie towarów, ale nie przesądzającym o usługowym charakterze sprzedaży Produktów wewnątrz punktów sprzedaży.

Co do obecności toalet w punktach sprzedaży czy też stolików i krzeseł, służą one zaspokojeniu elementarnych potrzeb klientów oraz innych osób przebywających w punkcie sprzedaży. Zasadą jest że z toalety, krzeseł, stolików mogą korzystać wszystkie osoby przebywające w punktach sprzedaży, także te które nie kupiły gotowego posiłku (tu: Produktów); nie są one natomiast przeznaczone jedynie dla klientów dokonujących zakupu. Do obecności stolików bądź toalet odniósł się także TSUE w powyższej przywołanym wyroku stwierdzając, iż: (...) udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. Sprzedaż Produktów wewnątrz punktu sprzedaży ponad wszelką wątpliwość powinna stanowić dostawę towarów dla potrzeb VAT, jako że w całości świadczenia dominujący jest element towarowy, podczas gdy element usługowy ma charakter poboczny i służy jedynie przygotowaniu towaru (Produktu) do sprzedaży w formie oczekiwanej przez klienta oraz umożliwieniu mu spożycia Produktu przy stoliku (ocena okoliczności z punktu widzenia klienta, o której mówi TSUE). Czynności te, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze stanowisko TSUE, nie stanowią dominującego ani nawet istotnego elementu całości świadczenia (transakcji sprzedaży).

Klienci Wnioskodawcy nie oczekują od niego zapewnienia im odpowiedniej infrastruktury restauracyjnej (i związanych z tym elementów usługowych). W związku z faktem, iż nie ma ograniczeń w dostępie do punktów sprzedaży, a zapewnione przez Wnioskodawcę udogodnienia mają charakter podstawowy, oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku (Produktu), który mogą spożyć od razu po otrzymaniu, nie korzystając nawet z udogodnień pozostawionych przez Wnioskodawcę do dyspozycji klienta. Patrząc więc z perspektywy klientów, czego wymaga TSUE w swoim orzecznictwie, w wariancie sprzedaży Produktów w punkcie sprzedaży na plan dalszy schodzi element usługowy świadczenia (stoliki, krzesła, toalety), bowiem na pierwszym planie pojawia się chęć kupienia i skonsumowania oferowanego produktu. Stąd też również te elementy usługowe są zdecydowanie bardziej ograniczone niż w typowej restauracji (tutaj w szczególności brak obsługi kelnerskiej, brak zastawy, podawanie gotowych posiłków i dań w postaci, w której może zostać wzięte na wynos, co też ma miejsce w przypadku przeważającej liczby klientów.)

Ponadto, potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są znane mu również interpretacje indywidualne z dnia 15 kwietnia 2013 r. (sygn. akt IPPP2/443-158/13-2/DG) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2012 r. (sygn. akt IPTPP4/443-55/12-4/OS) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 2 stycznia 2015 roku (sygn. akt IBPP2/443-978/14/ICz) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Jak wskazano w stanach faktycznych powyższych interpretacji, wnioskodawcy prowadzili sprzedaż produktów typu fast-food i podobnych, umożliwiając ich spożycie w prowadzonych przez siebie lokalach. Lokale te wyposażone były w stoliki i krzesła przeznaczone do konsumpcji wskazanych produktów. Zarówno Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, jak i Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznali, iż sprzedaż produktów typu fast-food w lokalach wnioskodawców stanowi dostawę gotowych posiłków i dań (poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT) opodatkowanych stawką VAT 5% na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT.

Obecność infrastruktury takiej jak toalety i stoliki z krzesłami zostały uznane jedynie za elementy towarzyszące dostawie towarów, a nie przeważające w całości świadczenia. Stan faktyczny przedstawiony w powyższych wnioskach nie różni się zasadniczo od sprzedaży Produktów wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) opodatkowaniu VAT podlegają () odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy wynika, że dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W świetle art. 24 ust. 1 Dyrektywy świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na sprzedaży produktów żywnościowych w szczególności: napojów (soki, woda mineralna, coca-cola, herbata, kawa, napoje mleczne), produktów żywnościowych (kanapki z wkładem mięsnym, serowym lub warzywnym i innymi dodatkami, frytki).

Oferta Wnioskodawcy przedstawia się następująco:

• napoje: soki, woda mineralna, typu coca-cola - sprzedawane w opakowaniach producenckich,
• kawa, herbata - sprzedawane w tekturowych kubkach na wynos,
• napoje mleczne - sprzedawane w plastikowych kubkach na wynos, wybór smaków napoi mlecznych ograniczony jest do przygotowanych na dany dzień,
• kanapki z wkładem mięsnym - burgery podawane na ciepło - są to produkty, które składają się, w zależności od rodzaju kanapki, z wołowiny, wieprzowiny, kurczaka w bułce z różnego rodzaju dodatkami (warzywa, sosy) - sprzedawane w opakowaniach papierowych,
• kanapki bez wkładu mięsnego dwie pozycje w ofercie podawane na ciepło, mięso zastąpione serem lub dodatkami warzywnymi - sprzedawane w opakowaniach papierowych,
• frytki i ostre łódeczki - pieczone ziemniaki.

Produkty sprzedawane są w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia przez klientów są w pełni przyrządzone, serwowane na ciepło. Sprzedaż produktów na rzecz klienta odbywa się wewnątrz punktów sprzedaży Wnioskodawcy. Sposób sprzedaży produktów został zawarty we wniosku.

W trakcie spożywania Produktu klient nie otrzymuje żadnej dodatkowej obsługi ze strony pracowników Wnioskodawcy. Aby nabyć kolejny produkt klient musi ponownie udać się do kasy rejestrującej i przedstawić swoje zamówienie przedstawicielowi personelu. Po spożyciu Produktu klient zobowiązany jest do uprzątnięcia pozostałości po nim - zasadniczo sprowadza się to do wyrzucenia papierowego lub kartonowego opakowania produktu i odłożenia plastikowej tacy na wyznaczone miejsce. Personel Wnioskodawcy poza czynnościami związanymi ze sprzedażą Produktów zajmuje się jeszcze uprzątnięciem podłóg, przetarciem stolików, utrzymaniem lady sprzedażowej w czystości. Dostęp do punktów sprzedaży nie jest kontrolowany ani limitowany - w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy (lokalu przez niego wykorzystywanym) mogą przebywać klienci nabywający Produkty Wnioskodawcy jak również osoby, które przyszły z tymi klientami przy okazji, czy też osoby, które - podobnie jak w sklepach - po krótkotrwałej obserwacji oferty Wnioskodawcy opuszczają punkt sprzedaży.

W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy brak jest szatni, z założenia klienci Wnioskodawcy nie spędzają w lokalu dłuższego niż niezbędny do zakupienia produktu, jego wydania i ewentualnie spożycia go w krótkim czasie. W punkcie sprzedaży istnieje możliwość skorzystania z toalety dla wszystkich osób przebywających w punkcie sprzedaży, również nie będących klientami Wnioskodawcy.

Produkty wskazane we wniosku mieszczą się w grupowaniu: 10.85.1 PKWiU- dla dań i posiłków gotowych i 10.1 PKWiU - dla mięsa i wyrobów z mięsa, zakonserwowanych. Sprzedawane produkty nie zawierają alkoholu powyżej 1,2 % objętości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż ww. Produktów należy traktować jako dostawę towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%.

Z analizy opisu sprawy wynika zatem, że rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1), było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:

1. dostarczenie gotowej lub niegotowej żywności przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
2. wyświadczenie odpowiednich usług wspomagających pozwalających na ich natychmiastowe spożycie.

Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie usług wspomagających, co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

1. w ramach usługi restauracyjnej i cateringowej wystąpić muszą usługi wspomagające jeśli brak takich usług, czynność stanowi dostawę towarów,
2. usługi wspomagające muszą mieć charakter przeważający, w ten sposób, że przesądzają one o istnieniu usługi restauracyjnej lub cateringowej, w której dostawa towarów stanowi jedynie jeden z elementów jeśli usługi wspomagające (choć istnieją) nie mają charakteru przeważającego, czynność stanowi dostawę towarów.

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Ponadto Trybunał zauważył, że: przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. () konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że dostawa Produktów, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci Wnioskodawcy w okolicznościach wskazanych we wniosku nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, a kontakt klientów z personelem ograniczony jest jedynie do przyjęcia zamówienia i wydania produktu po złożeniu zamówienia przy kasie rejestrującej oraz pobrania zapłaty. Produkty zawsze pakowane są w tej samej formie, nadającej się do spożycia poza lokalem. W przypadku spożycia Produktu w lokalu klienci po spożyciu produktów zobowiązani są do uprzątnięcia pozostałości po nich. W punktach sprzedaży brak jest szatni i toalet przewidzianych wyłącznie dla klientów.

W związku z powyższym sprzedaż Produktów, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

• w załączniku nr 3 Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8% umieszczono w poz. 42 PKWiU ex 10.85.1 Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.
• w poz. 24 PKWiU ex 10.1 Mięso i wyroby z mięsa, zakonserwowane, z wyłączeniem:

1. tłuszczów technicznych,
2. produktów ubocznych garbarń,
3. skór i skórek, niejadalnych,
4. piór, puchu, pierza i skórek ptaków,
5. wełny szarpanej,
6. odpadów zwierzęcych surowych, niejadalnych (PKWiU ex 10.11.60.0) - z wyjątkiem jelit, pęcherzy i żołądków.

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Zauważa się też, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Ponadto na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono:

-w poz. 17 sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.1 Mięso i wyroby z mięsa, zakonserwowane, z wyłączeniem:

1. tłuszczów technicznych,
2. produktów ubocznych garbarń,
3. skór i skórek, niejadalnych
4. piór, puchu, pierza i skórek ptaków,
5. wełny szarpanej,
6. odpadów zwierzęcych surowych, niejadalnych (PKWiU ex 10.11.60.0) - z wyjątkiem jelit, pęcherzy i żołądków.

-w poz. 28 sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Z opisu sprawy wynika, że Produkty będące przedmiotem wniosku sklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 10.1 Mięso i wyroby z mięsa, zakonserwowane i PKWiU 10.85.1 Gotowe posiłki i dania według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Wnioskodawca wskazał także, że Produkty nie stanowią:

1. tłuszczów technicznych,
2. produktów ubocznych garbarń,
3. skór i skórek, niejadalnych
4. piór, puchu, pierza i skórek ptaków,
5. wełny szarpanej,
6. odpadów zwierzęcych niejadalnych.

Produkty nie zawierają również alkoholu powyżej 1,2%.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku Produkty mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.1 i PKWiU 10.85.1 (nie zawierają produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%), to ich dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 17 i poz. 28 załącznika Nr 10 do ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji wykonywanych czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawidłowości przedstawionych przez Wnioskodawcę symboli klasyfikacji statystycznej produktów będących przedmiotem wniosku.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W szczególności, przedmiotową interpretację indywidualną wydano przy założeniu, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów sklasyfikowanych pod symbolami 10.1 i 10.85.1 według PKWiU z 2008 r. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy - udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach