Temat interpretacji

Nieodpłatne przekazanie złomu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia nieodpłatnego nabycia odpadów przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse charge);
• nieprawidłowe w zakresie kwalifikacji nieodpłatnego odbioru odpadów.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji nieodpłatnego odbioru odpadów oraz braku obowiązku rozliczenia ich nabycia przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse charge).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie zbierania, składowania, zagospodarowania i przetwarzania odpadów. W ramach umów zawartych z kontrahentami (m.in. gminami, podmiotami gospodarczymi), Spółka za wynagrodzeniem przyjmuje odpady, które podlegają procesowi obróbki, bądź przewożone są bezpośrednio na składowiska odpadów. Ww. odbiór odpadów jest kwalifikowany przez Wnioskodawcę jako odpłatne świadczenie usług. Odpady odzyskane w procesie obróbki (np. segregacji) odpadów komunalnych, mogą zostać wykorzystane w procesie produkcji lub odsprzedane.

W ramach działalności Spółka nabywa również od innych podmiotów za wynagrodzeniem odpady wymienione w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z dnia 29 lipca 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054, dalej: uptu), które następnie mogą być wykorzystane w procesie produkcji lub odsprzedane.

Wnioskodawca rozlicza nabycie ww. odpadów przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse charge), o ile spełnione są warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu.

Ponadto Spółka dokonuje także odbioru odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do uptu, które mogą być wykorzystane w procesie produkcji lub odsprzedane, nie dokonując z ich posiadaczem żadnych rozliczeń z tego tytułu, tj.:

• Spółka nie obciąża posiadacza wynagrodzeniem za odbiór odpadów
• i jednocześnie nie jest obciążana wynagrodzeniem z tytułu ich nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisane w stanie faktycznym dokonywane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej czynności polegające na nieodpłatnym odbiorze odpadów stanowią na gruncie uptu nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę...
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 Spółka zapytuje, czy nieodpłatne świadczenie usługi odbioru odpadów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania, że czynności polegające na nieodpłatnym odbiorze odpadów stanowią na gruncie uptu nieodpłatne dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy, Spółka zapytuje, czy dokonane na jej rzecz nieodpłatne dostawy odpadów wymienionych w załączniku nr 11 skutkują obowiązkiem rozliczenia ich nabycia przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse charge), przy założeniu, że spełnione są warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu...
4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, Spółka zapytuje w jaki sposób powinna ustalić podstawę opodatkowania dla nieodpłatnych dostaw odpadów wymienionych w załączniku nr 11 dokonywanych na jej rzecz...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opisane i dokonywane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, czynności polegające na nieodpłatnym odbiorze odpadów stanowią na gruncie uptu świadczenie usług przez Spółkę.

Na wstępie należy podkreślić, że podział czynności opodatkowanych VAT dokonywanych na terytorium kraju ma charakter dychotomiczny czynność stanowi albo dostawę towarów, albo świadczenie usług (zob. także wyrok NSA z dnia 20 listopada 2008 r., I FSK 1512/07, M. Pod. 2009, nr 1, s. 4).

Czynności, w ramach których dochodzi do przekazania odpadów przez ich posiadacza na rzecz przedsiębiorcy zajmującego się odbiorem odpadów przybierają z reguły postać:

• odpłatnego świadczenia usług odbioru odpadów na rzecz ich posiadacza;
• odpłatnej dostawy odpadów przez posiadacza.

Możliwość różnego sposobu ukształtowania transakcji mającej za przedmiot odpady spowodowane jest specyficznym ich charakterem. Odpady bowiem co do zasady są nieprzydatne dla podmiotu, u którego powstały. Ich posiadanie jest więc pewną niedogodnością, którą usuwa podmiot, który je odbiera. Należy również wskazać, że zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21), posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego ich usunięcia z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania. Tak więc usunięcie odpadów jest prawnym obowiązkiem ich posiadacza.

Z drugiej strony odpady posiadają pewną wartość handlową i są przedmiotem obrotu.

W przypadku istnienia wątpliwości co do kwalifikacji czynności na gruncie uptu, zasadne jest badanie jej istoty, celu który towarzyszył uczestnikom transakcji, czy też ustalenia potrzeb, które ona zaspokaja.

W przypadku nieodpłatnego odbioru odpadów w przypadkach opisanych w stanie faktycznym dochodzi niewątpliwie do przeniesienia prawa do dysponowania towarem (odpady mieszczą się bowiem w definicji towaru w rozumieniu uptu) jak właściciel. Przeniesienie prawa do dysponowania odpadami nie stanowi jednak istoty tej transakcji. Jest jedynie środkiem, który umożliwia realizację celu transakcji, jaką dla przekazującego odpady jest zwolnienie się z prawnego obowiązku ich usunięcia wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy o odpadach.

Zatem uzasadnione jest twierdzenie, że to posiadacz odpadów jest beneficjentem świadczenia i czerpie z niego wymierne korzyści polegające na spełnieniu ustawowego obowiązku w postaci usunięcia ze swojego terenu nieprzydatnych i uciążliwych odpadów. Okoliczność, że przekazanie odpadów przez ich posiadacza na rzecz przedsiębiorcy zajmującego się odbiorem odpadów niekiedy przyjmuje postać dostawy towarów, nie może zostać uznane za argument przemawiający za taką kwalifikacją w przedstawionym stanie faktycznym. W przypadku odpłatnej dostawy towarów cel i istota czynności jest zupełnie inna niż w przypadku nieodpłatnego odbioru odpadów.

Mając na uwadze powyższe, należy zatem uznać, że dokonując nieodpłatnego odbioru odpadów od podmiotów trzecich, Spółka na gruncie podatku VAT świadczy nieodpłatną usługę.

Ad. 2

Na gruncie uptu opodatkowaniu podlegają co do zasady czynności odpłatne (art. 5 uptu). Czynności nieodpłatne podlegają tylko w przypadku spełnienia określonych przesłanek. W odniesieniu do nieodpłatnego świadczenia przesłanki ich opodatkowania zostały określone w art. 8 ust. 2 uptu.

Zgodnie z powołanym przepisem, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W opisanym stanie faktycznym nieodpłatny odbiór odpadów jest ściśle związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy stanowi on bowiem sposób pozyskiwania materiału do produkcji. Również wykorzystanie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Spółki (np. środków transportu) do świadczenia nieodpłatnej usługi odbywa się do celów działalności gospodarczej podatnika.

Wobec tego uznać należy, że nieodpłatne świadczenie usług w przypadku opisanym w stanie faktycznym nie spełnia przesłanek z art. 8 ust. 2 uptu, których spełnienie pociąga za sobą konieczność opodatkowania.

Ad. 3

Na gruncie uptu opodatkowaniu podlegają co do zasady czynności odpłatne (art. 5 uptu). Czynności nieodpłatne podlegają opodatkowaniu tylko w przypadku spełnienia określonych przesłanek. W odniesieniu do nieodpłatnej dostawy towarów przesłanki opodatkowania zostały określone w art. 7 ust. 2 uptu. Zgodnie z powołanym przepisem, za odpłatną dostawę towarów uznaje się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W świetle przytoczonego przepisu uznać należy, że opodatkowanie dostaw nieodpłatnych wiąże się zatem z sytuacją podatnika jej dokonującego w zakresie prawa do odliczenia. W przypadku nieodpłatnego nabycia odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do uptu, tj. podlegających opodatkowaniu przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku, zweryfikowanie tej sytuacji jest znacznie utrudnione nabywca nie ma bowiem ani wiedzy o sytuacji zbywcy w tym zakresie, ani żadnych środków, które pozwoliłyby ten stan ustalić. Taki stan rzeczy wyklucza możliwość opodatkowania nieodpłatnie nabytych odpadów przez nabywcę na zasadach przewidziany w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu.

Ad. 4

Spółka stoi na stanowisku, że podstawa opodatkowania dla nieodpłatnych dostaw odpadów wymienionych w załączniku nr 11 dokonywanych na jej rzecz powinna być ustalona na podstawie art. 29a ust. 2 uptu, tj. w wysokości ceny nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Należy zauważyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 18a uptu przewidywał szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania dla dostawy towarów rozliczanej na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu. Przepis ten stanowił, że w przypadku dostaw tego rodzaju podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić. Począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. brak jest w uptu odpowiednika art. 29 ust. 18a uptu. Oznacza to, że podstawa opodatkowania dla dostawy odpadów z załącznika nr 11 rozliczanej na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu, powinna być ustalona na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 29a ust. 1 uptu w przypadku dostawy odpłatnej oraz art. 29a ust. 2 uptu w przypadku dostawy nieodpłatnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia nieodpłatnego nabycia odpadów przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse change);
• nieprawidłowe w zakresie kwalifikacji nieodpłatnego odbioru odpadów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu jak właściciel zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy dostawa oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia własności w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w myśl art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotowa sprawa dotyczy sytuacji, w której Spółka dokonuje odbioru odpadów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, które mogą być wykorzystane w procesie produkcji lub odsprzedane, nie dokonując z ich posiadaczem żadnych rozliczeń z tego tytułu. Jak wskazała Spółka, w sytuacji gdy dokonuje takiego odbioru odpadów za wynagrodzeniem, rozlicza te transakcje przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatków, co oznacza, że dokonuje nabycia towarów.

W przedmiotowej sprawie odpady spełniają definicję towarów, wskazaną w art. 2 pkt 6 ustawy. Przy ich nieodpłatnym odbiorze dochodzi jak wskazała Spółka do przeniesienia na nią prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Odpowiadając zatem na pytanie 1 należy stwierdzić, że dokonywane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej czynności polegające na nieodpłatnym odbiorze odpadów, stanowią na gruncie ustawy nieodpłatną dostawę towarów na jej rzecz.

Wobec powyższego stanowisko Spółki w tej części jest nieprawidłowe, a pytanie 2 stało się bezprzedmiotowe.

Według art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wynika, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

1. dokonującym dostawy ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są podmioty nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

W przypadku nieodpłatnego przekazania towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, odpowiadając na pytanie 3 należy stwierdzić, że dokonane na rzecz Spółki nieodpłatne dostawy odpadów nie skutkują obowiązkiem rozliczenia ich nabycia przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego poboru podatku (reverse charge), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zatem w tej części stanowisko Spółki jest prawidłowe, a pytanie 4 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu