Temat interpretacji

W zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności związanych z podziałem majątku wspólnego małżonków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2015 r. wg daty nadania (data wpływu 20 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności związanych z podziałem majątku wspólnego małżonków jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności związanych z podziałem majątku wspólnego małżonków.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 września 2011 r. wraz z żoną . na podstawie umowy sprzedaży i oświadczeniu o ustanowieniu hipoteki Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego zabudowaną nieruchomość składającą się z działki nr 3/13 położonej w. , w powiecie , w województwie ... Opisana nieruchomość włączona została za zgodą żony do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod nazwą ., NIP ., REGON .. Tak więc VAT od zakupu nieruchomości nie był odliczany przez Wnioskodawcę. Budynek był wprowadzony na stan środków trwałych firmy 1 września 2011 r. Działalność gospodarczą prowadzi Wnioskodawca od 1 września 2010 r. i jest płatnikiem podatku VAT od momentu rozpoczęcia działalności. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Do działalności firmy Wnioskodawcy nabyte zostały ruchomości (np. towary, samochody, itp.) Prawo własności powyżej opisanej nieruchomości nabyte było przed rozdzielczością majątkową małżeńską.

Prowadząc działalność na wyżej opisanej nieruchomości poczynione zostało przez Wnioskodawcę ulepszenie tego budynku w 2012 r. VAT naliczony związany z ulepszeniem tego budynku był odliczany przez Wnioskodawcę w deklaracjach VAT. Zainteresowany również odliczał podatek VAT od innych zakupów, np. wagi, która stanowi odrębny środek trwały potrzebny przy prowadzonej działalności gospodarcze.

Oprócz powyżej opisanej nieruchomości, Wnioskodawca jest właścicielem na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej wraz z żoną nieruchomości niezwiązanej z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą, składającą się z działek nr 843 i 1129 położonych w ., w gminie ., w powiecie ., w województwie ...

W dniu 13 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę majątkową małżeńską wprowadzającą w ich związku ustrój rozdzielczości majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z żoną umowę o podział majątku obejmującą między innymi powyższą nieruchomość.

Zainteresowany nadmienił ponadto, że w wyniku podziału majątku nieruchomość nr 3/13 położona w ., na której prowadzi działalność gospodarczą przypadnie Wnioskodawcy w całości, zaś nieruchomość składająca się z działek nr 843 i 1129 położona w . Jego żonie. Podział majątku nastąpi bez spłat i dopłat, a przypadające małżonkom prawa własności mają równe wartości.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z zamiarem zawarcia umowy o podział majątku obejmującą między innymi powyższą nieruchomość, na której Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, Wnioskodawca prosi o interpretację przepisów zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług w zakresie określenia skutków podatkowych związanych z umownym podziałem majątku wspólnego małżonków.

Czy wchodząca do tej pory w skład majątku wspólnego powyższa nieruchomość, na której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oraz określone ruchomości na mocy umownego podziału majątku wspólnego małżonków wywoła konieczność uiszczenia z tytułu tego zdarzenia podatku od towarów i usług...

Wnioskodawca nadmienił, że w wyniku podziału majątku nieruchomość nr 3/13 położona w ., na której prowadzi działalność gospodarczą przypadnie Zainteresowanemu w całości, zaś nieruchomość składająca się z działek nr 843 i 1129 położona w . Jego żonie. Podział majątku nastąpi bez spłat i dopłat, a przypadające małżonkom prawa własności mają równe wartości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy prawa do nieruchomości i ruchomości będące częścią majątku wspólnego małżonków, a które w wyniku podziału majątku przechodzą tylko na jednego z małżonków, taka czynność nie podlega podatkowi od towarów i usług. Zainteresowany uważa, że wyżej opisana czynność nie podlega pod ustawę o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Albowiem zgodnie z ogólnymi zasadami prawa, dane zdarzenie podlega obowiązkowi podatkowego tylko wtedy, gdy stanowi o tym przepis prawa. Natomiast w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w ocenie Zainteresowanego, nie przewidziano obowiązku podatkowego w przypadku podziału majątku wspólnego małżonków i przyznania każdemu z nich poszczególnych rzeczy i praw wchodzących w skład tego majątku.

W szczególności takie zdarzenie nie jest objęte zakresem pojęcia odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gdyż każdy z małżonków przez cały czas od nabycia, w czasie trwania małżeństwa, danego prawa do rzeczy, ma do niej tytuł prawny. Zwłaszcza, iż współwłasność małżeńska jest bez udziałowa i prawa przysługują każdemu z małżonków do całej rzeczy w czasie trwania wspólności.

Zdaniem Wnioskodawcy, tak więc małżonek, który przejął daną rzecz po podziale majątku wspólnego na własność lub prawo użytkowania wieczystego był już uprzednio właścicielem lub użytkownikiem wieczystym tych rzeczy, a poprzez zniesienie wspólności stał się po prostu jedynym jej właścicielem bądź użytkownikiem wieczystym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu jak właściciel zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawa oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia własności w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem dostawa towarów nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 Kodeks cywilny wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Z kolei ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.).

W myśl art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w dniu 1 września 2011 r. wraz z żoną na podstawie umowy sprzedaży i oświadczeniu o ustanowieniu hipoteki nabył do majątku wspólnego zabudowaną nieruchomość składającą się z działki nr 3/13. Opisana nieruchomość włączona została za zgodą żony do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Tak więc VAT od zakupu nieruchomości nie był odliczany przez Wnioskodawcę. Budynek był wprowadzony na stan środków trwałych firmy 1 września 2011 r. Działalność gospodarczą prowadzi Wnioskodawca od 1 września 2010 r. i jest płatnikiem podatku VAT od momentu rozpoczęcia działalności. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Do działalności firmy Wnioskodawcy nabyte zostały ruchomości (np. towary, samochody, itp.) Prawo własności powyżej opisanej nieruchomości nabyte było przed rozdzielczością majątkową małżeńską. Wnioskodawca prowadząc działalność na wyżej opisanej nieruchomości dokonał ulepszenia tego budynku w 2012 r. VAT naliczony związany z ulepszeniem tego budynku był odliczany przez Wnioskodawcę w deklaracjach VAT. Zainteresowany również odliczał podatek VAT od innych zakupów, np. wagi, która stanowi odrębny środek trwały potrzebny przy prowadzonej działalności gospodarcze. Oprócz powyżej opisanej nieruchomości, Wnioskodawca jest właścicielem na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej wraz z żoną nieruchomości niezwiązanej z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą, składającą się z działek nr 843 i 1129.

W dniu 13 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę majątkową małżeńską wprowadzającą w ich związku ustrój rozdzielczości majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z żoną umowę o podział majątku obejmującą między innymi powyższą nieruchomość. W wyniku podziału majątku nieruchomość nr 3/13, na której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przypadnie w całości Zainteresowanemu, zaś nieruchomość składająca się z działek nr 843 i 1129 Jego żonie. Podział majątku nastąpi bez spłat i dopłat, a przypadające małżonkom prawa własności mają równe wartości.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca traktowany jest jako podmiot, spełniający definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatnika podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem działalności gospodarczej małżonka.

Zatem pomimo zakupu składników majątku wykorzystywanego do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, składniki te były przeznaczone i wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli Wnioskodawca prowadząc swoje przedsiębiorstwo w oparciu o część składników majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną, w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego. Należy zatem, zdaniem tut. Organu, ustalić czy cywilnoprawna umowa majątkowa małżeńska doprowadzi do sytuacji, że majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (podatnika VAT) ulegnie zwiększeniu lub zmniejszeniu. Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, iż przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, w odniesieniu do którego działa jako podatnik VAT, nie ulegnie zmianie. Na gruncie podatku od towarów i usług nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania składnikami majątku wchodzącymi w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W wyniku podziału, majątek Wnioskodawcy, jako podatnika VAT, nie ulegnie powiększeniu lub zmniejszeniu, bowiem Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o to samo przedsiębiorstwo. Zmianie ulegnie tylko forma własności na gruncie przepisów prawa cywilnego.

W związku z powyższym wskazać należy, że w wyniku podziału majątku Wnioskodawca otrzyma te składniki majątku, nad którymi posiada władztwo ekonomiczne, czyli te w oparciu, o które prowadzi samodzielnie swoje przedsiębiorstwo.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż w związku z podziałem majątku wspólnego małżonków nie wystąpią czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym nie powstanie w stosunku do Wnioskodawcy obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi