czy transakcja zbycia Gruntów i Obiektów, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 08.05.2015, sygn. IBPP1/4512-399/15/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

czy transakcja zbycia Gruntów i Obiektów, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 kwietnia 2015 r. znak: IBPP1/4512-80/15/ES.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (S.A.) dokonał w marcu 2014 r. sprzedaży gruntów, praw wieczystego użytkowania gruntów (dalej: Grunty) oraz prawa własności obiektów wymienionych w pkt B-D poniżej, położonych na tych Gruntach (dalej; Obiekty). Grunty i Obiekty objęte były siedmioma księgami wieczystymi. Grunty składają się z 139 działek wyodrębnionych ewidencyjnie (dalej: Działki). Na każdą księgę wieczystą składa się po kilka Działek.

Na terenie, na którym położone są Grunty i Obiekty obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład Gruntów i Obiektów będących przedmiotem sprzedaży weszły:

Działki, o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowaniaprzestrzennego, niezabudowane Obiektami;
Działki zabudowane budowlami lub budynkami w rozumieniu Ustawy - Prawo Budowlane(dalej: UPB);
Działki o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowaniaprzestrzennego, na których znajdują się ogrodzenia (tzn. odgradzające całą nieruchomość w znaczeniu wieczysto-księgowym od innych nieruchomości) jak i wewnętrzne (tzn.rozgraniczające niektóre z Działek);
Działki, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury;
Działki, na których znajdują się różne kombinacje Obiektów wskazanych w pkt B-D.

Obiekty posadowione na Gruntach były co do zasady wybudowane przez poprzednika prawnego Spółki przed 1993 r. (w stosunku do tych Obiektów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT), niemniej jednak Spółka zidentyfikowała 25 Obiektów wybudowanych po 1993 r. (w stosunku do części z tych Obiektów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT).

Na jednej z Działek będących przedmiotem sprzedaży znajduje się budynek wybudowany przez podmioty trzecie (dalej: Dom Działkowca). Dom Działkowca został wprowadzony do ksiąg Spółki 22 lipca 2008 roku jako ujawnienie środka trwałego (w wyniku legalizacji samowoli budowlanej).

Od 2000 r. Dom Działkowca był przedmiotem umowy użyczenia na rzecz P. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Domu Działkowca w wartości wyższej niż 30% jego wartości początkowej. Z tytułu zużycia mediów na Działkach, o których mowa w pkt D oraz przez Dom Działkowca, Spółka obciążała kosztami z tego tytułu Pracowniczy () działający przy Spółce.

Grunty i Obiekty były wykorzystywane przez Spółkę przed sprzedażą do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Spółka już pod koniec 2012 r. wyłączyła Grunty i Obiekty ze swojej podstawowej działalności gospodarczej z zamiarem ich sprzedaży (w szczególności z dniem 30 listopada 2012 r. E. została wykreślona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treści posiadanej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła w źródle E. dla Obiektów oraz księgowo Spółka rozpoznawała przedmiotowe Grunty i Obiekty jako przeznaczone do sprzedaży). W lipcu 2012 r. został również przedłożony Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki P, zmierzający do likwidacji Obiektów.

Główną wartość ekonomiczną stanowiły dla Spółki i nabywcy Grunty. W szczególności zgodnie z posiadaną przez Spółkę wyceną opracowaną przez niezależnych rzeczoznawców, wartość Obiektów przy założeniu wyceny metodą likwidacyjną była ujemna i obniżała wycenę wartości.

Zgodnie z zamiarem Spółki (uwzględnionym w akcie notarialnym sprzedaży w postaci zapisu zobowiązującego nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni), Obiekty znajdujące się na Gruntach miały zostać fizycznie zlikwidowane przez nabywcę (zgodnie z wiedzą Spółki nabywca realizuje obecnie te postanowienia). Fizyczna rozbiórka Obiektów rozpoczęła się jednak po dniu sprzedaży Gruntów i Obiektów.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca podał, że:

Pytanie tut. organu:

Czy ogrodzenia, o których mowa w pkt C opisu stanu faktycznego w momencie dostawy, stanowiły budowle lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) lub też stanowiły obiekty inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) jeżeli tak, to jakie było ich oznaczenie PKOB...

Odpowiedź Wnioskodawcy: Odpowiedź na zadane przez Organ pytanie wymaga interpretacji Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.; dalej: UPB) w związku z definicją budowli zawartą w tym akcie. Ponadto, odpowiedź na zadane przez Organ pytanie wymaga zaklasyfikowania ogrodzeń zgodnie z PKOB (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.). W konsekwencji, odpowiadając na zadane pytanie, Spółka zaznacza, iż odpowiedź ta stanowi jej stanowisko własne w sprawie:

Ogrodzenia, o których mowa w pkt C opisu stanu faktycznego w momencie dostawy, nie stanowiły budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.).

Ogrodzenia stanowiły obiekty inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) - sklasyfikowane pod symbolem 2420 Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Wnioskodawca podał także, że ogrodzenia te były trwale związane z gruntem.

Obiekty małej architektury, o których mowa w pkt D i E opisu stanu faktycznego w momencie dostawy, nie stanowiły budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w PKOB nie klasyfikuje się obiektów małej architektury. W konsekwencji należy udzielić odpowiedzi, iż nie stanowiły one obiektów inżynierii lądowej i wodnej.

Na marginesie Spółka wskazała, iż w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez urząd skarbowy właściwy dla nabywcy obiektów wskazanych w stanie faktycznym wniosku o interpretację w protokole kontroli stwierdzono, iż tereny ogródków działkowych nie mogą służyć zaspokajaniu celów mieszkaniowych użytkowników ogródków działkowych, nie mogą też być miejscem wykonywania działalności gospodarczej.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki, obiekty małej architektury nie były trwale związane z gruntem.

Ujawnienie środka trwałego w księgach należy rozumieć jako późniejsze wprowadzenie środka trwałego do ewidencji środków trwałych, niż w miesiącu przekazania go do używania.

Legalizacja samowoli budowlanej w postaci Domu Działkowca nastąpiła poprzez zgłoszenie samowoli do właściwego organu nadzoru budowlanego i przeprowadzenie przez ten organ postępowania legalizacyjnego zakończonego zatwierdzeniem projektu budowlanego.

Przed wprowadzeniem ww. obiektu do ksiąg Spółki 22 lipca 2008 r. jako ujawnienie środka trwałego Wnioskodawca nie wszedł w ekonomiczne posiadanie przedmiotowego obiektu. Z kolei w sensie prawnym, Wnioskodawca jako właściciel gruntu był właścicielem przedmiotowego obiektu wzniesionego na tym gruncie. Wnioskodawca nie dokonywał na rzecz osoby trzeciej zwrotu nakładów poniesionych przez nią na wybudowanie Domu Działkowca.

Na pytanie tut. organu: Czy podmiot ten (osoba trzecia) działał dla tej transakcji w charakterze podatnika VAT..., Wnioskodawca odpowiedział, że odpowiedz na zadane przez Organ pytanie wymaga interpretacji art. 15 Ustawy o VAT. W konsekwencji, odpowiadając na zadane pytanie, Spółka zaznacza, iż odpowiedź ta stanowi jej stanowisko własne w sprawie.

Podmiot ten (osoby trzecie - działkowcy użytkujący ogródki działkowe) nie działał dla tej transakcji w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki wybudowanie Domu Działkowca miało miejsce przed 1993 r., tj. przed wejściem w życie systemu VAT.

Nabycie przez Wnioskodawcę ww. nakładów nie zostało udokumentowane fakturą VAT, gdyż zdaniem Wnioskodawcy, będącym jego stanowiskiem w sprawie, osoba trzecia nie działała dla tej transakcji w charakterze podatnika VAT, a Wnioskodawca nabył nakłady nieodpłatnie.

Przy nabyciu nakładów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż zdaniem Wnioskodawcy, będącym jego stanowiskiem w sprawie nabycie to nie podlegało opodatkowaniu VAT (nabycie nastąpiło z mocy prawa poprzez wybudowanie Domu Działkowca na gruncie, którego właścicielem był Wnioskodawca).

Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki Dom Działkowca został wybudowany w 1992 r. (ze względu na upływ czasu nie istnieją już dokumenty potwierdzające te informacje). Wnioskodawca jako właściciel gruntu od momentu wybudowania był właścicielem przedmiotowego obiektu.

Na pytanie tut,. organu: Z wniosku wynika, że od 2000 r. Dom Działkowca był przedmiotem użyczenia na rzecz P., zatem czy to Wnioskodawca go użyczał, skoro dopiero 22 lipca 2008 r. ww. obiekt został wprowadzony do ksiąg Spółki jako środek trwały..., Wnioskodawca odpowiedział:

Wnioskodawca pragnie doprecyzować, iż od lutego 2000 r. użyczał grunt na którym znajdował się Dom Działkowca na rzecz P. (a zatem użyczeniu podlegał również Dom Działkowca wybudowany przez osoby trzecie, znajdujący się na tym gruncie jako część składowa gruntu). Przedmiotowy grunt był w posiadaniu E. od lat 60tych XX wieku. Dokumenty z tego okresu nie są dostępne. Na podstawie dostępnych dokumentów Wnioskodawca ustalił, iż od lutego 2000 r. z tytułu użyczenia gruntu, na którym znajdował się Dom Działkowca pobierał on wynagrodzenie w wysokości kosztów zużytych mediów. Natomiast od stycznia 2009 r. sformalizowano istniejący stan faktyczny, poprzez wskazanie w aneksie (do umowy użyczenia z lutego 2000 r.), iż również z tytułu użyczenia Domu Działkowca należne jest wynagrodzenie w wysokości kosztów zużytych mediów.

Wnioskodawca użyczał grunt, na którym znajdował się Dom Działkowca na rzecz P. (a zatem użyczeniu podlegał również Dom Działkowca wybudowany przez osoby trzecie, znajdujący się na tym gruncie) od lutego 2000 r. do lutego 2014 r.

Na pytanie tut. organu: Skoro Wnioskodawca użyczył Dom Działkowca na rzecz P., to dlaczego kosztami za media obciążał Pracowniczy ()..., Wnioskodawca odpowiedział, że:

Koszty zużycia przedmiotowych mediów dotyczyły Pracowniczego () działającego na terenach, o których mowa w lit. D stanu faktycznego wniosku o interpretację. W związku z umową użyczenia z lutego 2000 r. wraz z aneksami ustalono, iż Pracowniczy () jako podmiot, którego te koszty dotyczą będzie obciążany kosztami mediów. Takie też ustalenia zostały zawarte w umowie użyczenia łączącej strony.

Wnioskodawca nadmienia, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. 2005 nr 169 poz. 1419; dalej: Ustawa o ROD obowiązująca do 19 stycznia 2014 x): Pracownicze ogrody działkowe istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się rodzinnymi ogrodami działkowymi w jej rozumieniu. Art. 28 ust. 1 Ustawy o ROD wskazywał natomiast, iż jednostkami organizacyjnymi P. jest m.in. rodzinny ogród działkowy jako podstawowa jednostka organizacyjna. Analogiczne postanowienia zawiera również art. 27 Ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych.( Dz.U. 1981 nr 12 poz. 58), wskazujący iż ogniwem organizacyjnym P. jest pracowniczy ogród działkowy.

Na podstawie powyżej wskazanych przepisów, Pracowniczy () stanowi jednostkę organizacyjną P. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy można stwierdzić, iż poprzez obciążanie kosztami mediów Pracowniczego (), jako podmiotu, którego te koszty dotyczą obciążenie za media dotyczyło de facto P. (z którym została zawarta umowa użyczenia za wynagrodzeniem w wysokości kosztów mediów).

Wzajemne rozliczenia P. i Pracowniczego () pozostają poza wiedzą Wnioskodawcy.

W związku z doprecyzowaniem stanu faktycznego w odpowiedzi na pytanie 11, Spółka pragnie również wskazać, iż zgodnie z jej najlepszą wiedzą pobierała opłaty za media w związku z użyczeniem gruntu, na którym znajdował się Dom Działkowca od marca 2000 r. Natomiast w wyniku sformalizowania istniejącego stanu faktycznego (tj. faktu, iż de facto koszty mediów dotyczyły zarówno gruntu jak i samego Domu Działkowca), Wnioskodawca aneksem ze stycznia 2009 r. do umowy użyczenia z lutego 2000 r. wprowadził doprecyzowanie, iż opłaty za media są pobierane również w związku z użyczeniem Domu Działkowca. Opłaty te były pobierane do lutego 2014 r.

Na pytanie tut. organu: Czy, a jeśli tak to kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie Domu Działkowca, dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi przedmiotowego budynku lub jego części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej,

oraz jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie...,

Należy w tym miejscu także wyjaśnić, że pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nie jest samo zamieszkanie w obiekcie lub rozpoczęcie użytkowania, lecz jak już wskazano oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. np. sprzedaż przez podmiot działający dla danej transakcji w charakterze podatnika VAT, najem, dzierżawa.

Wnioskodawca odpowiedział, że:

Odpowiedź na zadane przez Organ pytanie wymaga interpretacji art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, gdyż zmierza do ustalenia czy zgodnie z Ustawą o VAT użyczenie Domu Działkowca na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów stanowi pierwsze zasiedlenie. W konsekwencji, odpowiadając na zadane pytanie, Spółka zaznacza, iż odpowiedź ta stanowi jej stanowisko własne w sprawie:

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, na podstawie istniejących dokumentów pierwsze zasiedlenie Domu Działkowca dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zostało dokonane w marcu 2000. Czynnością stanowiącą pierwsze zasiedlenie było użyczenie gruntu wraz z Domem Działkowca na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów.

Na pytanie tut. organu: Na czym to pierwsze zasiedlenie polegało, kto, komu, kiedy i na podstawie jakiej umowy wydał budynek lub jego części..., Wnioskodawca odpowiedział:

Pierwsze zasiedlenie polegało na użyczeniu gruntu wraz z Domem Działkowca na rzecz P. w zamian za wynagrodzenie w wysokości kosztów mediów w marcu 2000 r.

Na pytanie tut. organu: Jaki okres upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku lub jego części, a dostawą..., Wnioskodawca odpowiedział:

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku (marzec 2000 r.) a dostawą (marzec 2014 r.) upłynęło 14 lat.

Na pytanie tut. organu: Czy Dom Działkowca był przedmiotem najmu, dzierżawy, jeśli tak, to w jakim okresie (proszę o wskazanie daty zawarcia pierwszej umowy) oraz jakie pożytki Wnioskodawca czerpał z tego tytułu..., Wnioskodawca odpowiedział:

Odpowiedź na zadane przez Organ pytanie wymaga interpretacji kwestii czy zgodnie z Ustawą o VAT użyczenie Domu Działkowca na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów stanowi usługę kompleksową (odpowiadającą umowie najmu). W konsekwencji, odpowiadając na zadane pytanie, Spółka zaznacza, iż odpowiedź ta stanowi jej stanowisko własne w sprawie:

Grunt wraz z Domem Działkowca był przedmiotem użyczenia na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów od marca 2000 r. (zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy) Wnioskodawca pobierał z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości kosztów mediów zużytych przez najemcę (użytkownika).

Poza powyżej wskazaną umową użyczenia z odpłatnością w wysokości kosztów mediów, Dom Działkowca nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Dom Działkowca do lutego 2000 r. nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę. Od marca 2000 r. Wnioskodawca użyczał Dom Działkowca na rzecz P. za wynagrodzeniem w wysokości kosztów mediów.

Na pytanie tut. organu: W jakim okresie i w jaki sposób nieruchomość ta była związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czy była wykorzystywana do czynności opodatkowanych czy zwolnionych..., Wnioskodawca odpowiedział:

Odpowiedź na zadane przez Organ pytanie wymaga ustalenia czy zgodnie z Ustawą o VAT użyczenie Domu Działkowca na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów stanowi usługę kompleksową (odpowiadającą umowie najmu).

W konsekwencji, odpowiadając na zadane pytanie, Spółka zaznacza, iż odpowiedź ta stanowi jej stanowisko własne w sprawie:

Nieruchomość ta (tj. grunt na którym położony jest Dom Działkowca wraz z tym Domem) była związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w okresie od marca 2000 r. do lutego 2014 r. poprzez użyczenie na rzecz P. za odpłatnością w wysokości zużytych mediów, co zdaniem Wnioskodawcy stanowi czynność opodatkowaną.

Na pytanie tut. organu: Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że jego zamiarem było zlikwidowanie przez nabywcę obiektów..., Wnioskodawca odpowiedział:

Zgodnie z zapisami aktu notarialnego dokumentującego transakcję sprzedaży E., nabywca został zobowiązany do: przywrócenia rzeźby terenu do stanu pierwotnego poprzez wyburzenie budynków, demontaż budowli, a także demontaż lub likwidację urządzeń oraz zagospodarowanie powstałego w ten sposób odpadu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca poprzez powyższy zapis miał na celu umowne przeniesienie kosztów powyżej cytowanych działań i odpowiedzialności za ich wykonanie na nabywcę.

Na pytanie tut. organu: Jak konkretnie brzmiał i z czego konkretnie wynikał zapis w akcie notarialnym zobowiązujący nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni... Czy a jeśli tak to kiedy zostały wydane jakieś decyzje administracyjne (jeśli tak to jakie, kiedy i przez kogo), nakazy lub złożono wnioski o pozwolenie np. na rozbiórkę..., Wnioskodawca odpowiedział:

Zgodnie z prośbą Organu, Spółka wskazuje brzmienie zapisów w akcie notarialnym zobowiązującym nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni:

Kupujący oświadcza, że:

1.1. znany mu jest Plan " z datą lipiec 2012 r., w szczególności nałożone tam obowiązki na Sprzedającego oraz terminy ich realizacji, stanowiący załącznik nr 1 do umowy (zwany dalej Planem),
1.2 znane mu są przepisy prawa administracyjnego, w szczególności przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 poz, 1232 z późniejszymi zmianami), ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U, z 2007r., Nr 75, poz. 493 z późniejszymi zmianami) oraz ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U, z 1997r, Nr 54, poz. 348 z późniejszymi zmianami), na podstawie, których odpowiednie organy administracji publicznej mogą w przyszłości nałożyć na Sprzedającego obowiązki dotyczące usunięcia skutków działania E.,
2. Mając na uwadze złożone oświadczenia w pkt 1, w oparciu o ort. 392 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z I964r, Nr 16, poz, 93 późniejszymi zmianami), Kupujący zobowiązuje się zwolnić Sprzedającego z wszelkich obowiązków, w tym od obowiązków publicznoprawnych istniejących w chwili zawarcia umowy, jak i mogących powstać w przyszłości Kupujący zobowiązuje się w szczególności do:
3.1. usunięcia szkody w środowisku powstałej na skutek działalności Spółki Akcyjnej Oddział E., bez względu na rodzaj tej szkody, termin oraz miejsce jej ujawnienia (zwanej dalej Szkodą w środowisku). Szkoda w środowisku powinna zostać usunięta zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, Planem lub ewentualnymi wytycznymi organów administracji publicznej, także wtedy, gdy wytyczne te skierowane zostaną do Sprzedającego, w szczególności w drodze skierowania do Sprzedającego jakiekolwiek decyzji administracyjnej wydanej w związku z wykryciem Szkody w środowisku. Zobowiązanie opisane w niniejszym postanowieniu obejmuje również podjęcie wszelkich innych działań, których podjęcie wymagane jest w związku z wykryciem Szkody w środowisku.
3.2. wykonania wszelkich obowiązków wynikających z ewentualnych decyzji wydanych przez organy administracji publicznej w związku z wykryciem negatywnego oddziaływania Spółka Akcyjna Oddział E. na środowisko lub zagrożenia środowiska, także wtedy, gdy decyzje te zostaną skierowane do Sprzedającej.
Zobowiązanie opisane w niniejszym postanowieniu obejmuje w szczególności obowiązek wykonania decyzji wydanych na mocy ort. 362 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U, z 2013 poz. 1232 z późniejszymi zmianami),
3.3. wykonania wszelkich obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz decyzji administracyjnych wydanych na mocy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2013r., poz. 1409 z późniejszymi w szczególności decyzji nakładających obowiązek rozbiórki dotyczących nieruchomości stanowiących Przedmiot Sprzedaży.
3.4 wykonania wszelkich nie wymienionych w punktach powyżej obowiązków nałożonych na Sprzedającego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki lub inne organy administracji publicznej w związku z zakończeniem działalności Spółka Akcyjna Oddział E. Zobowiązanie opisane w niniejszym postanowieniu obejmuje również obowiązek wykonania wszelkich zaleceń, wezwań oraz podobnych żądań, skierowanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Urząd Regulacji Energetyki lub inne organy administracji publicznej lub ich urzędy, nawet jeżeli nie zostaną one ujęte w formie decyzji administracyjnej.
3.5. przywrócenia rzeźby terenu do stanu pierwotnego poprzez wyburzenie budynków, demontaż budowli, a także demontaż lub likwidację urządzeń oraz zagospodarowanie powstałego w ten sposób odpadu zgodnie z obowiązującymi przepisami."
Zapisy te wynikały m. in. z obowiązku usunięcia negatywnych skutków oddziaływania na środowisko, spoczywającym na Spółce (wynikających m.in. z ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie - Dz.U, z 2007r., Nr 75, poz, 493 z późniejszymi zmianami).
Strony postanowiły w umowie sprzedaży, iż powyższe obowiązki zostaną wykonane przez nabywcę.
W dniu 30 listopada 2012 r. została wydana decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dotycząca ograniczenia zakresu koncesji w związku z wyłączeniem z eksploatacji E. w związku z przedłożonym przez Spółkę "Planem" oraz zobowiązaniem do dołożenia należytych starań celem zrealizowania działań w zakresie likwidacji działalności w E.
Spółka nie złożyła wniosku o pozwolenie na rozbiórkę, wniosek ten został złożony przez nabywcę po dokonaniu transakcji kupna-sprzedaży.
Likwidacja skutków działalności elektrowni nie obejmowała konieczności rozbiórki wszystkich obiektów posadowionych na działkach wymienionych we wniosku w pkt B-D. W szczególności likwidacja skutków działalności elektrowni nie obejmowała konieczności rozbiórki obiektów wymienionych w pkt C, D oraz niektórych obiektów wymienionych w pkt B (tj. innych niż obiekty służące spalaniu paliw stałych). W szczególności Nabywca nie miał obowiązku wyburzania Domu Działkowca i według informacji Wnioskodawcy obiekt ten nie podlegał będzie wyburzeniu.
Na pytanie tut. organu: Dlaczego likwidacji dokonuje nabywca a nie Wnioskodawca..., Wnioskodawca odpowiedział:
Na podstawie zasady swobody stron w kształtowaniu umów będącej jedną z fundamentalnych zasad prawa, strony uzgodniły, iż likwidacji dokonuje nabywca a nie Wnioskodawca. Taka forma jest wynikiem analizy ekonomicznej po stronie Wnioskodawcy ponieważ po sprzedaży nie ponosi on kosztów związanych z likwidacją a majątek nie był już przydatny do działalności gospodarczej.
Nabywca mógł nie dokonać likwidacji np. niektórych budynków i przebudować je np. na własne potrzeby i dalej je wykorzystywać dla własnych potrzeb. Nabywca był natomiast zobowiązany na podstawie umowy do likwidacji obiektów związanych z działalnością koncesjonowaną E.
Strony nie umawiały się co do celu nabycia/sprzedaży nieruchomości ani też w zakresie sposobu ich wykorzystania przez nabywcę. Cel ten zależy od woli nabywcy, która nie jest sprzedającemu znana.
Rozbiórka dokonywana jest na koszt nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego, powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego, przez co powinna być opodatkowana VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT tj. w zależności od przeznaczenia terenów określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego powinna podlegać lub nie podlegać zwolnieniu z tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego. W konsekwencji opodatkowanie każdej z kategorii Obiektów wchodzących w skład sprzedanych nieruchomości określonych w stanie faktycznym w pkt A-D oraz poszczególnych Działek powinno zostać określone oddzielnie.

Wnioskodawca wskazuje w pierwszej kolejności, iż zakres i zasady opodatkowania (zwolnienia) od podatku od towarów i usług dostawy gruntów zabudowanych i niezabudowanych zostały określone m.in. w art. 43 Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Co istotne, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT).

W konsekwencji opodatkowanie VAT dostawy nieruchomości zależy w pierwszej kolejności od tego, czy przedmiotem dostawy jest grunt zabudowany czy niezabudowany.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w UPB (Art. 3 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 UPB), zgodnie z którymi ilekroć w ustawie jest mowa o:

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
- budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
- budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
- obiekt małej architektury;
budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Zgodnie z powyższymi przepisami Ustawy o VAT oraz przepisami UPB należałoby zdaniem Wnioskodawcy uznać, iż Działki na których znajdują się budynki lub budowle w rozumieniu UPB, stanowią tereny zabudowane. W konsekwencji w celu rozstrzygnięcia, czy dostawa takich Działek wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami podlega zwolnieniu z VAT, należy przeanalizować warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a Ustawy o VAT.

Niemniej jednak Wnioskodawcy znany jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE") z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 - Don Bosco Onroerend Goed BV, który stanowi, że: " art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki (pkt 44).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony powyżej wyrok TSUE nie znajduje jednak zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Przedmiotem rozważań TSUE była bowiem sytuacja, w której zbywca zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych budynków oraz do dostawy gruntu oraz rozbiórka rozpoczęła się jeszcze przed wydaniem gruntu. W oparciu o ten stan faktyczny TSUE uznał, że transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki.

Tymczasem w analizowanej sytuacji, jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym, przed dokonaniem sprzedaży Gruntów i Obiektów nie została dokonana lub rozpoczęta rozbiórka Obiektów.

Ponadto należy podkreślić, że pomimo tego, że budynek lub budowla nie przedstawia dla przyszłego nabywcy wartości ekonomicznej i jest przez niego przeznaczona do rozbiórki, to dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek lub budowlę, teren na którym jest ona usytuowana, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym. Na powyższe bez wpływu pozostaje zdaniem Wnioskodawcy również okoliczność, że wartość przeznaczonych do rozbiórki Obiektów może być znikoma lub wręcz mogą być one pozbawione wartości rynkowej.

Powyższe stanowisko potwierdza w szczególności interpretacja indywidualna z 1 października 2014 r. sygn. ILPP1/443-512/14-5/AW Ministra Finansów wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu oraz wyroki NSA (tak np. I FSK 1436/13 z 7 listopada 2013 r., I FSK 1582/13 z 17 listopada 2013 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ()

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury;
budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
2a)budynku mieszkalnym jednorodzinnym należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;
budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 niniejszej ustawy przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: Budynki i Obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji Obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

Należy mieć na uwadze, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych obejmuje obiekty budowlane, przez które rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca (Spółka) dokonał w marcu 2014 r. sprzedaży gruntów, praw wieczystego użytkowania gruntów oraz prawa własności obiektów wymienionych w pkt B-D poniżej, położonych na tych gruntach Grunty składają się z 139 działek wyodrębnionych ewidencyjnie. Na terenie, na którym położone są Grunty i Obiekty obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład Gruntów i Obiektów będących przedmiotem sprzedaży weszły:

Działki, o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowaniaprzestrzennego, niezabudowane Obiektami;
Działki zabudowane budowlami lub budynkami w rozumieniu Ustawy - Prawo Budowlane(dalej: UPB);
Działki o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowaniaprzestrzennego, na których znajdują się ogrodzenia (tzn. odgradzające całą nieruchomość w znaczeniu wieczysto-księgowym od innych nieruchomości) jak i wewnętrzne (tzn.rozgraniczające niektóre z Działek);
Działki, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury;
Działki, na których znajdują się różne kombinacje Obiektów wskazanych w pkt B-D.

Grunty i obiekty były wykorzystywane przez Spółkę przed sprzedażą do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Spółka już pod koniec 2012 r. wyłączyła Grunty i Obiekty ze swojej podstawowej działalności gospodarczej z zamiarem ich sprzedaży (w szczególności z dniem 30 listopada 2012 r. E. została wykreślona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treści posiadanej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła). W lipcu 2012 r. został również przedłożony Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki Plan, zmierzający do likwidacji Obiektów. Główną wartość ekonomiczną stanowiły dla Spółki i nabywcy Grunty. W szczególności zgodnie z posiadaną przez Spółkę wyceną opracowaną przez niezależnych rzeczoznawców, wartość Obiektów przy założeniu wyceny metodą likwidacyjną była ujemna i obniżała wycenę wartości.

Zgodnie z zamiarem Spółki, Obiekty znajdujące się na Gruntach miały zostać fizycznie zlikwidowane przez nabywcę (zgodnie z wiedzą Spółki nabywca realizuje obecnie te postanowienia). Fizyczna rozbiórka Obiektów rozpoczęła się jednak po dniu sprzedaży Gruntów i Obiektów.

Spółka wskazała brzmienie zapisów w akcie notarialnym zobowiązującym nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni:

Kupujący oświadcza, że:

Mając na uwadze wyżej przedstawione przepisy prawne oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeśli na części działek, w momencie sprzedaży znajdowały się obiekty stanowiące budynki i budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, to nie można ww. dostawy traktować jako dostawy terenów budowlanych niezabudowanych tylko dlatego, że nabywca po dokonaniu dostawy zburzy istniejące obiekty. Dla opodatkowania tej czynności nie ma znaczenia okoliczność, że wartość przeznaczonych do rozbiórki obiektów była znikoma lub jak wskazuje Wnioskodawca - wartość obiektów przy założeniu wyceny metodą likwidacyjną była ujemna. Z wniosku wynika, że zgodnie z zapisami aktu notarialnego nabywca został zobowiązany do: przywrócenia rzeźby terenu do stanu pierwotnego poprzez wyburzenie budynków, demontaż budowli, a także demontaż lub likwidację urządzeń oraz zagospodarowanie powstałego w ten sposób odpadu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca poprzez powyższy zapis miał na celu umowne przeniesienie kosztów powyżej cytowanych działań i odpowiedzialności za ich wykonanie na nabywcę.

Nabywca mógł nie dokonać likwidacji np. niektórych budynków i przebudować je np. na własne potrzeby i dalej je wykorzystywać dla własnych potrzeb. Wnioskodawca nie złożył wniosku o pozwolenie na rozbiórkę, wniosek ten został złożony przez nabywcę po dokonaniu transakcji kupna-sprzedaży. Fizyczna rozbiórka obiektów rozpoczęła się po dniu sprzedaży nieruchomości i jest dokonywana na koszt nabywcy.

Strony nie umawiały się co do celu nabycia/sprzedaży nieruchomości ani też w zakresie sposobu ich wykorzystania przez nabywcę. Cel ten zależy od woli nabywcy, która nie jest sprzedającemu znana.

Z powyższego wynika, że celem ekonomicznym dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę była w istocie dostawa gruntów zabudowanych. W konsekwencji dostawę działek, na których w dacie transakcji stały jeszcze budynki i budowle, a które musiały lub mogły zostać rozebrane i których rozbiórkę rozpoczęto po tej dostawie na koszt nabywcy i po uzyskaniu przez nabywcę stosownych pozwoleń, uważać należy - w świetle podatku VAT - za transakcję mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejących budynków, co zabudowanych działek.

Tym samym Wnioskodawca dokonał dostawy gruntu zabudowanego.

W związku z powyższym należy wskazać, że w celu określenia czy dokonana przez Wnioskodawcę dostawa działek zabudowanych, na których w momencie dostawy posadowione były budynki i budowle, mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, należało dokonać analizy art. 43 ust. 10 i 10a ustawy o VAT.

Ponadto, biorąc pod uwagę art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzystała ze zwolnienia od podatku.

Odnośnie natomiast dostawy działek niezabudowanych, należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Jeżeli zatem działki niezabudowane, których dostawy Wnioskodawca dokonał w marca 2014 r., położone były na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, to zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o VAT ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy tych działek określał właśnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Przedmiotem opodatkowania ze strony Wnioskodawcy winna być zatem dostawa działek niezabudowanych, będących terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, co oznacza, że opodatkowaniu podlegały wyłącznie te, których przedmiotem były tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę były zwolnione od podatku VAT.

Reasumując należy wskazać, że skoro dokonana przez Wnioskodawcę w marcu 2014 r. transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego obejmowała zarówno działki niezabudowane, jak i działki zabudowane budynkami i budowlami, których rozbiórki nie dokonano przed ich sprzedażą i jednocześnie ekonomicznym celem transakcji nie była dostawa działek niezabudowanych, to dostawa tych Gruntów i Obiektów nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że transakcja zbycia Gruntów i Obiektów wskazanych w pkt A-D stanu faktycznego, nie powinna zostać uznana łącznie za dostawę gruntu niezabudowanego, w konsekwencji opodatkowanie każdej z kategorii Obiektów wchodzących w skład sprzedanych nieruchomości określonych w stanie faktycznym w pkt A-D oraz poszczególnych Działek powinno zostać określone oddzielnie, należało uznać za prawidłowe.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy wskazać, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok TSUE C- 461/08 w tej sprawie nie ma zastosowania, gdyż dotyczy on odmiennego stanu faktycznego tj. sytuacji, w której rozbiórka budynku rozpoczęła się jeszcze przed dostawą gruntu i ekonomicznym celem transakcji była dostawa samego gruntu.

Odnośnie powołanych we wniosku orzeczeń NSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Zatem powołane w stanowisku wyroki NSA nie stanowią podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Podkreślić należy, że przepisy ustawy Ordynacja podatkowa statuujące w Rozdziale 1a instytucję interpretacji indywidualnych prawa podatkowego nie przewidują, aby wydawane interpretacje indywidualne miały pełnić funkcję potwierdzającą rozstrzygnięcia dokonywane w orzeczeniach sądów administracyjnych. Jakkolwiek podczas procesu wydawania interpretacji indywidualnych organ winien uwzględniać aktualne orzecznictwo sądów krajowych (zwłaszcza sądów administracyjnych) oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, co pośrednio wynika z brzmienia art. 14e § 1 ww. ustawy, to jednak interpretacje nie mają waloru potwierdzania, czy negowania orzeczeń sądowych.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie