Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości niezabudowanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości niezabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości niezabudowanych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ... (dalej: Spółka, Wnioskodawca), będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT dokonała nabycia nieruchomości gruntowych znajdujących się na terenach należących do Gminy (dalej: Gmina).

Przedmiotowa transakcja dotyczyła:

• działki nr 18/1 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, położoną w , która zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) przeznaczona jest dla potrzeb terenów eksploatacji powierzchniowej z przeznaczeniem uzupełniającym stacje transformatorowe, lokalizacja zwałowisk docelowo przeznaczonych do rekultywacji terenów poeksploatacyjnych;

• działki nr 112/2 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, położoną w , która zgodnie z MPZP przeznaczona jest na tereny rolnicze z dopuszczalnym przeznaczeniem uzupełniającym zabudowa związana z gospodarką rolną i urządzeniami towarzyszącymi, sieci napowietrzne i podziemne infrastruktury technicznej oraz związane z nimi urządzenia, zbiorniki wodne.

Transakcja sprzedaży wskazanych powyżej nieruchomości została przez Gminę opodatkowana 23% VAT oraz udokumentowana fakturą VAT.

Nabyte przez Spółkę nieruchomości niezabudowane będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT (np. dzierżawa, leasing, sprzedaż itp.).

W piśmie z dnia 13 lutego 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. umowa sprzedaży działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2 została zawarta w dniu 24 października 2014 r.;
2. zgodnie z informacjami zawartymi w umowie sprzedaży, miejscowy plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy został wydany przez Urząd Gminy w dniu 23 października 2014 r. W konsekwencji, na dzień nabycia przez Spółkę działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2 (tj. na dzień zawarcia umowy sprzedaży) Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, o którym mowa we wniosku, obowiązywał;
3. zgodnie z informacjami otrzymanymi przez Spółkę od Gminy , działka nr 18/1 w nie była wykorzystywana przez Gminę od dnia jej nabycia w 2011 r. Natomiast w zakresie działki nr 112/2 w , Spółka nadmieniła, iż nie posiada ona informacji w zakresie sposobu wykorzystania przedmiotowej działki przez Gminę w całym okresie następującym od momentu jej nabycia przez Gminę (w 1991 r.) do dnia zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a Gminą (tj. do dnia 23 października 2014 r.). Jak natomiast wynika z informacji otrzymanych przez Spółkę od Gminy, bezpośrednio przed transakcją sprzedaży, działka nr 112/2 była wydzierżawiana na cele rolne (dzierżawcą była osoba fizyczna niebędąca podatnikiem VAT). Spółka przy tym podkreśliła, iż w okresie od 1991 r. (tj. od momentu nabycia działki przez Gminę) do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym) tj. zasadniczo do dnia 5 lipca 1993 r. jakiekolwiek wykorzystanie działki przez Gminę nie podlegało opodatkowaniu VAT (bowiem w okresie tym podatek taki nie funkcjonował). Natomiast po wejściu w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (a następnie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dzierżawa gruntów na cele rolnicze podlegała zasadniczo zwolnieniu od podatku VAT na podstawie obowiązujących przepisów wykonawczych, wydanych w oparciu o regulacje powołanych powyżej ustaw;
4. zgodnie z informacjami otrzymanymi przez Spółkę od Gminy , Gmina ta przejęła obie działki będące przedmiotem wniosku nieodpłatnie na podstawie decyzji wojewody, tj.:
5. działka nr 18/1 w została nabyta nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie art. 13 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (t.j. Dz. U. Nr 231, poz. 1700 ze zm.) Decyzja Wojewody Nr . z dnia 21 marca 2011 r., natomiast
6. działka nr 112/2 w została nabyta nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191, ze zm.) Decyzja Wojewody Nr z dnia 15 lutego 1991 r. W związku z powyższym, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej nabycie wskazanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości niezabudowanych w zakresie, w jakim będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej nabycie wskazanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości niezabudowanych w zakresie, w jakim będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Aby rozstrzygnąć kwestię prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia omawianych nieruchomości gruntowych należy na wstępie rozważyć, czy transakcja sprzedaży wspomnianych nieruchomości pomiędzy Gminą a Spółką stanowi transakcję opodatkowaną VAT czy też zwolnioną z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W opinii Wnioskodawcy powyższe oznacza, iż opodatkowaniu VAT podlega dostawa terenów, które zgodnie z MPZP bądź z wydaną decyzją o warunkach zabudowy przeznaczone są pod zabudowę.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazał, iż nabywane przez niego nieruchomości, w jego opinii spełniają definicję terenów budowlanych wskazaną w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zarówno, bowiem działka nr 18/1 przeznaczona zgodnie z MPZP dla potrzeb terenów eksploatacji powierzchniowej z przeznaczeniem uzupełniającym stacje transformatorowe, lokalizacja zwałowisk docelowo przeznaczonych do rekultywacji terenów poeksploatacyjnych, jak i działka nr 112/2 przeznaczona zgodnie z MPZP na tereny rolnicze z dopuszczalnym przeznaczeniem uzupełniającym zabudowa związana z gospodarką rolną i urządzeniami towarzyszącymi, sieci napowietrzne i podziemne infrastruktury technicznej oraz związane z nimi urządzenia, zbiorniki wodne dopuszcza możliwość wybudowania na ich terenie budynku bądź budowli.

W opinii Spółki powyższe oznacza, iż nieruchomości będące przedmiotem transakcji, celowościowo stanowią tereny budowlane, co konsekwentnie oznacza, że ich sprzedaż powinna zostać opodatkowana zgodnie ze stawką 23% VAT.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z MPZP na nieruchomościach będących przedmiotem transakcji dopuszczalne jest, zgodnie z przeznaczeniem uzupełniającym, powstanie zabudowy związanej odpowiednio m.in. z (i) gospodarką rolną i urządzeniami towarzyszącymi, sieciami napowietrznymi i podziemnymi infrastrukturami technicznymi oraz związanymi z nimi urządzeniami, zbiornikami wodnymi, (ii) stacjami transformatorowymi.

Elementy te w ocenie Wnioskodawcy spełniają definicję budowli wynikającą z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm., dalej: Prawo budowlane), która w art. 3 pkt 1 wskazuje, że przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, obiekt małej architektury. Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o budowli należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Podkreślenia wymaga fakt, że wyliczenie wynikające z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego ma charakter przykładowy, a definicja obiektu budowlanego ma charakter otwarty, w tym zakresie w jakim nie stanowi on budynku (definiowanego jako taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego) lub obiektu małej architektury (definiowanego jako niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wskazanie w przeznaczeniu uzupełniającym nieruchomości możliwości wzniesienia budowli determinuje ich kwalifikację, jako gruntów przeznaczonych pod zabudowę (tereny budowlane), co w konsekwencji oznacza, iż transakcja ich sprzedaży podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT wyłączający prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji kiedy dana transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Dodatkowo, biorąc pod uwagę, iż zgodnie z przedstawionym opisem zaistniałego stanu faktycznego, nabyte przez Spółkę nieruchomości wykorzystywane będą przez nią do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup omawianych nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał, iż prezentowane powyżej przez Spółkę stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów:

1. w odniesieniu do przeznaczenia uzupełniającego nieruchomości przez:
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2014 r. o numerze IBPP1/443-269/14/DK, w której organ wskazał: (...) Natomiast, przy ocenie czy część przedmiotowej działki oznaczonej jednostką RZ jest terenem budowlanym, nie wystarczy analiza jej podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie jako teren łąk i pastwisk, zieleni niskiej i wysokiej oraz głównego systemu przyrodniczego gminy i rejonu. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące jej przeznaczenia uzupełniającego w którym dopuszczono możliwość lokalizacji ciągów i urządzeń uzbrojenia terenu a także dojazdów nie wydzielonych,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2012 r. o numerze IPTPP2/443-346/12-2/PR, w której organ wskazał: Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż planowana dostawa gruntu jako terenu niezabudowanego, którego zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczeniem podstawowym są cele rolnicze, natomiast przeznaczeniem uzupełniającym są obiekty infrastruktury technicznej i komunikacji lokalnej, zbiorniki wodne, zabudowa zagrodowa zgodnie z przepisami ustawy, nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 23%. Z opisu sprawy wynika bowiem, iż zgodnie z przeznaczeniem możliwa jest zabudowa. Natomiast okoliczność, czy jest to przeznaczenie podstawowe czy uzupełniające nie ma znaczenia w tej sprawie, skoro ustawodawca nie precyzuje w tym zakresie żadnych zastrzeżeń. W przedmiotowej sprawie powyższe przeznaczenie gruntu zostało określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego;

1. w odniesieniu do kwalifikacji terenu jako terenu budowlanego przez:
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2014 r o numerze IBPP1/443-269/14/DK, wskazującego, że: Rozpatrując pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.). W rozumieniu tej ustawy przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6). Natomiast obiektem budowlanym jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany, (...). W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej nabycie wskazanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości niezabudowanych w zakresie, w jakim będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeden z nich wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z brzmienia ww. przepisu art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że prawo do odliczenia przysługuje tylko od takich towarów i usług, które są opodatkowane, nie przysługuje natomiast z tytułu nabycia towarów i usług zwolnionych od podatku, nawet jeśli sprzedawca naliczyłby na fakturze (nienależny zresztą) podatek VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT dokonał nabycia nieruchomości gruntowych znajdujących się na terenach należących do Gminy (dalej: Gmina). Umowa sprzedaży działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2 została zawarta w dniu 24 października 2014 r. Przedmiotowa transakcja dotyczyła:

• działki nr 18/1 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, położoną w , która zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) przeznaczona jest dla potrzeb terenów eksploatacji powierzchniowej z przeznaczeniem uzupełniającym stacje transformatorowe, lokalizacja zwałowisk docelowo przeznaczonych do rekultywacji terenów poeksploatacyjnych;

• działki nr 112/2 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, położoną w , która zgodnie z MPZP przeznaczona jest na tereny rolnicze z dopuszczalnym przeznaczeniem uzupełniającym zabudowa związana z gospodarką rolną i urządzeniami towarzyszącymi, sieci napowietrzne i podziemne infrastruktury technicznej oraz związane z nimi urządzenia, zbiorniki wodne.

Zgodnie z informacjami zawartymi w umowie sprzedaży, miejscowy plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy został wydany przez Urząd Gminy .. w dniu 23 października 2014 r. W konsekwencji, na dzień nabycia przez Spółkę działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2 (tj. na dzień zawarcia umowy sprzedaży) Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, o którym mowa we wniosku, obowiązywał. Zgodnie z informacjami otrzymanymi przez Spółkę od Gminy, działka nr 18/1 nie była wykorzystywana przez Gminę od dnia jej nabycia w 2011 r. Natomiast w zakresie działki nr 112/2, Spółka nadmieniła, iż nie posiada ona informacji w zakresie sposobu wykorzystania przedmiotowej działki przez Gminę w całym okresie następującym od momentu jej nabycia przez Gminę (w 1991 r.) do dnia zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a Gminą (tj. do dnia 23 października 2014 r.). Jak natomiast wynika z informacji otrzymanych przez Spółkę od Gminy, bezpośrednio przed transakcją sprzedaży, działka nr 112/2 była wydzierżawiana na cele rolne (dzierżawcą była osoba fizyczna niebędąca podatnikiem VAT). Spółka przy tym podkreśliła, iż w okresie od 1991 r. (tj. od momentu nabycia działki przez Gminę) do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym tj. zasadniczo do dnia 5 lipca 1993 r. jakiekolwiek wykorzystanie działki przez Gminę nie podlegało opodatkowaniu VAT (bowiem w okresie tym podatek taki nie funkcjonował). Natomiast po wejściu w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (a następnie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), dzierżawa gruntów na cele rolnicze podlegała zasadniczo zwolnieniu od podatku VAT na podstawie obowiązujących przepisów wykonawczych, wydanych w oparciu o regulacje powołanych powyżej ustaw.

Zgodnie z informacjami otrzymanymi przez Spółkę od Gminy , Gmina ta przejęła obie działki będące przedmiotem wniosku nieodpłatnie na podstawie decyzji wojewody, tj.:

• działka nr 18/1 została nabyta nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie art. 13 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa Decyzja Wojewody Nr . z dnia 21 marca 2011 r., natomiast

• działka nr 112/2 została nabyta nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych Decyzja Wojewody Nr z dnia 15 lutego 1991 r.

W związku z powyższym, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działki nr 18/1 oraz działki nr 112/2.

Transakcja sprzedaży wskazanych powyżej nieruchomości została przez Gminę opodatkowana 23% VAT oraz udokumentowana fakturą VAT.

Nabyte przez Spółkę nieruchomości niezabudowane będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT (np. dzierżawa, leasing, sprzedaż itp.).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności przeanalizować czy dostawa nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy zaś art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast w ust. 2 tego artykułu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stwierdza się, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy:

• działki nr 18/1 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest dla potrzeb terenów eksploatacji powierzchniowej z przeznaczeniem uzupełniającym stacje transformatorowe, lokalizacja zwałowisk docelowo przeznaczonych do rekultywacji terenów poeksploatacyjnych,

• działki nr 112/2 stanowiącej nieruchomość gruntową, niezabudowaną, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na tereny rolnicze z dopuszczalnym przeznaczeniem uzupełniającym zabudowa związana z gospodarką rolną i urządzeniami towarzyszącymi, sieci napowietrzne i podziemne infrastruktury technicznej oraz związane z nimi urządzenia, zbiorniki wodne,

nie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że zgodnie z przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego możliwa jest zabudowa. Natomiast okoliczność, czy jest to przeznaczenie podstawowe czy uzupełniające nie ma znaczenia w tej sprawie, skoro ustawodawca nie precyzuje w tym zakresie żadnych zastrzeżeń.

Dla dostawy działek: nr 18/1 i 112/2 nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ z okoliczności sprawy wynika, że ww. działki nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji dostawa ww. działek na rzecz Wnioskodawcy powinna podlegać opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W odniesieniu zatem do istoty wątpliwości Zainteresowanego należy stwierdzić, że skoro dostawa przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy działek: nr 18/1 i 112/2 podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia od podatku, to w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy, będącemu zarejestrowanym, czynnym podatnikiem stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej nabycie działek: nr 18/1 i 112/2, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca nabyte przez Zainteresowanego ww. działki będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla dostawcy przedmiotowych działek, tj. Gminy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi