Temat interpretacji

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

W art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT mowa jest o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357kg + n × 68kg, gdzie DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność, n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu poprzednim, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym zapytaniu wynika, że Spółka w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje:

• pojazdy samochodowe o liczbie miejsc 2 i dopuszczalnej ładowności 10 ton,
• ciągniki siodłowe,

na które nie posiada świadectw homologacji.

Z przepisu art. 86 nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotnym jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

W opisanym we wniosku przypadku mamy do czynienia z samochodami o wyższej ładowności niż określa wzór, dlatego też zgodnie z przytoczonym przepisem, w tym przypadku należy uznać samochód za ciężarowy z możliwością odliczenia podatku VAT od zakupu paliw do tego pojazdu.

Natomiast ograniczenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku VAT nie stosuje się do odliczania kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie paliw do napędu ciągników siodłowych. Kwota podatku naliczonego zawartego w cenie paliw wykorzystywanych do napędów tych ciągników, podlega odliczeniu na ogólnych zasadach określonych w podanej ustawie. Pojazdy te zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług mieszczą się zasadniczo w grupie ciągników drogowych i są one zaprojektowane co do zasady do ciągnięcia naczepy połączonej z tym pojazdem za pomocą siodła.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w tej kwestii jest właściwe.

Ad. 2 Zgodnie z § 12 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 971) faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż jedynie w przypadkach, gdy nabywane paliwo jest wlewane bezpośrednio do baku samochodu numer rejestracyjny pojazdu jest elementem niezbędnym faktury.

Natomiast w opisanym we wniosku przypadku paliwo jest wlewane do dużego zbiornika, z którego w miarę potrzeby tankowane jest do samochodów oraz maszyn.

Z obowiązujących obecnie przepisów nie wynika w jaki sposób ma być prowadzona dokumentacja związana z rozliczaniem rozchodu paliwa jednak winna ona być prowadzona w sposób umożliwiający precyzyjne określenie w jakiej ilości i do jakiego typu pojazdy zostało rozdysponowane.