Temat interpretacji

w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia paliwa i wydatków związanych z eksploatacją samochodu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia paliwa i wydatków związanych z eksploatacją samochodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia paliwa i wydatków związanych z eksploatacją samochodu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 grudnia 2014 r. znak: IBPP2/443-976/14/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Siedziba spółki mieści się w K. Spółka świadczy roboty budowlano-montażowe na terenie innych miast na podstawie umów zawartych ze swoimi kontrahentami. Pracownicy w umowach o pracę mają określone miejsce wykonywania pracy: K. W związku z tym kilku pracowników będzie realizowało te zadania na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Podróż służbowa będzie trwała kilka dni i pracownicy w tym czasie będą mieć zapewniony nocleg w hotelu. Ponieważ istnieje konieczność przewożenia niezbędnych narzędzi i większego sprzętu, pracownicy pojadą samochodem dostawczym, który spełnia wymagania do odliczenia 100% VAT od paliwa i wydatków związanych z eksploatacją na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Do Urzędu Skarbowego została również złożona informacja VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej. Dla tych samochodów jest prowadzona ewidencja zgodnie z art. 86a ust. 7 ww. ustawy.

Pracownicy codziennie rano z hotelu będą dojeżdżać na miejsce budowy, a po zakończonej pracy wracać z powrotem do hotelu. Spółka zapewnia tylko nocleg i diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia, natomiast posiłki pracownicy organizują sobie we własnym zakresie. Hotele i hostele wynajmowane przez Spółkę znajdują się najczęściej na peryferiach ze względu na wysokie koszty wynajmu w bardziej atrakcyjnych miejscach. Powoduje to utrudnienia dla pracowników, którzy nie mają możliwości udać się pieszo bądź skorzystać z komunikacji miejskiej w celu zakupu artykułów spożywczych niezbędnych do sporządzenia posiłków, bądź w celu bezpośredniego spożycia posiłku w lokalu gastronomicznym.

Pracownicy będą mieli do dyspozycji tylko jeden samochód i nie będą mieli możliwości dostać się w inny sposób do sklepu czy lokalu gastronomicznego.

Pismem z 19 grudnia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego następująco:

1.Pracownik wysłany przez pracodawcę w podróż służbową ma prawo do zwrotu kosztów tej podróży. Zgodnie z art. 775 Kodeksu Pracy podróżą służbową jest wykonywanie zadania służbowego poza siedzibą pracodawcy lub stałym miejscem wykonywania pracy. Tak rozumiana podróż służbowa daje prawo do różnych świadczeń określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej - Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Do najbardziej znanych należy dieta - świadczenie o charakterze rekompensującym zwiększone koszty wyżywienia w podróży, w wysokości 30 zł za dobę podróży.

Paragraf 2 ww. rozporządzenia określa, że :

§ 2. Z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1.diety;2.zwrot kosztów:a. przejazdów,b. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,c. noclegów,d. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

2.Nabyty pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych bez możliwości korzystania do celów prywatnych.

3.Samochody, których dotyczy wniosek o interpretację są samochodami dostawczymi (nie spełniły kryteriów wynikających z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT tylko ze względu na liczbę siedzeń) które przewożą pracowników i sprzęt na budowy prowadzone przez spółkę i obiektywnie nie nadają się do wykorzystania do celów innych niż działalność gospodarcza nawet ze względu na swoje gabaryty. Pracownicy przebywający kilkaset kilometrów od miejsca zamieszkania nie będą mieć w tych miejscach żadnych prywatnych spraw i nie będą mieć innej możliwości zaspokojenia potrzeb żywieniowych niż zakup ich w sklepie za przysługujące im diety związane właśnie z tą podróżą służbową. Czyli wydając dietę na posiłek pracownik cały czas będzie przebywał w podróży służbowej, czyli związanej z działalnością gospodarczą Spółki.

4.Firma stworzyła zasady, co do sposobu wykorzystywania samochodów. Są to:

-REGULAMIN W SPRAWIE ZASAD KORZYSTANIA Z SAMOCHODÓW SŁUŻBOWYCH, który mówi, że samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Użytkowników tylko i wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz Pracodawcy. Użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W celu zapewnienia prawidłowego wykorzystania samochodu pracownik zobowiązany jest w szczególności do wypełniania ewidencji i jej dostarczania do księgowości najpóźniej do pierwszego dnia roboczego za miesiąc poprzedni. Po godzinach pracy lub po wykonaniu zadań związanych z działalnością parkowanie samochodów służbowych może mieć miejsce jedynie na parkingu służbowym przed siedzibą firmy w Krakowie. Użytkownik samochodu służbowego zobowiązany jest też zgodnie z regulaminem dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu. Wpis o którym mowa w pkt 1 powinien zawierać co najmniej:

1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem,

-każdy samochód ma swojego opiekuna - wyznaczonego pracownika, który jest odpowiedzialny za prawidłowe korzystanie z samochodu. On też wydaje kluczyki pracownikowi wyjeżdżającemu samochodem w delegację oraz REGULAMIN W SPRAWIE ZASAD KORZYSTANIA Z SAMOCHODÓW SŁUŻBOWYCH i UMOWĘ W SPRAWIE ZASAD KORZYSTANIA Z SAMOCHODÓW SŁUŻBOWYCH, którą pracownik podpisuje. W umowie tej pracownik zobowiązuje się korzystać z samochodu zgodnie z regulaminem. W umowie umieszczone są zapisy przewidujące sankcje za nieprzestrzeganie umowy, co dodatkowo dyscyplinuje pracowników, a mianowicie:

W przypadku prowadzenia ewidencji w sposób nierzetelny lub niezgodny ze stanem rzeczywistym, czyli niezgodnie z przepisami ustawy o VAT, Firma będzie narażona na zapłatę sankcji w postaci grzywny do 720 stawek dziennych, co daje możliwość orzeczenia kary w wysokości od 560,00 złotych do 16 128 000,00 złotych.

W przypadku narażenia Firmy na zapłatę powyższej grzywny pracownik będzie odpowiadał za szkodę wyrządzoną pracodawcy zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy (art. 114 i następne), jeżeli przyczyni się do jej nałożenia poprzez korzystanie z samochodu do celów prywatnych, bądź prowadzenia ewidencji w sposób niezgodny z umową.

Pracownik przyjmuje do wiadomości, że w przypadku zaistnienia szkody z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania przez pracownika jego obowiązków pracowniczych będzie on odpowiadać za zaistniałą szkodę do jej pełnej wysokości, zgodnie z przepisami art. 122 Kodeksu Pracy. Prowadzenie ewidencji niezgodnie z umową, nieprowadzenie ewidencji, bądź wykorzystywanie samochodów do celów nie związanych z działalnością gospodarczą pracodawcy będzie traktowana jak wina umyślna pracownika. Równowartość szkody zaistniałej w mieniu powierzonym może być potrącona przez pracodawcę w pełnej wysokości z wynagrodzenia pracownika, po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez pracownika na takie potrącenie.

5.Nadzorowanie nad prawidłowym używaniem pojazdu będzie przejawiać się poprzez codzienną oraz wyrywkową w trakcie dnia kontrolę zapisów urządzenia GPS, poprzez kontrolę zapisów w ewidencji, poprzez kontrolę telefoniczną w celu uzyskania informacji, gdzie znajduje się pracownik i porównanie z zapisami GPS oraz poprzez regularne szkolenie pracowników i przypominanie im o zakazie używania samochodów do celów prywatnych.

6.Nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonania obowiązków służbowych będzie istniał poprzez urządzenia zamontowane w samochodach, tj. GPS, dzięki któremu pracodawca będzie mógł prześledzić dokładną trasę samochodu oraz miejsca postoju. Kontrola taka będzie przeprowadzana codziennie a dodatkowo istnieje możliwość bieżącego kontrolowania położenia samochodu.

7.Ze względu na wprowadzone w umowie bardzo dotkliwe dla pracowników sankcje za nieprzestrzeganie umowy i regulaminu nie istnieje właściwie niebezpieczeństwo używania samochodu do celów innych niż działalność gospodarcza. Dodatkowo pracodawca zobowiązał opiekunów do kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji, w tym liczbie przejechanych kilometrów i trasy. Także dzięki urządzeniu GPS w każdej chwili można sprawdzić, gdzie w danej chwili znajduje się samochód. Wnioskodawca dokona więc należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przejazd samochodem podczas podróży służbowej z placu budowy bądź hotelu do lokalu gastronomicznego w celu spożycia posiłku lub przejazd do sklepu spożywczego będzie uznawane za wykorzystanie samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej i będzie spółce przysługiwało 100% odliczenie VAT od paliwa i wydatków związanych z eksploatacją...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka będzie miała prawo do odliczenia 100% VAT od paliwa i wydatków związanych z eksploatacją.

Pracodawca jako prowadzący działalność gospodarczą ma obowiązek zapewnić swojemu pracownikowi, którego wysyła w podróż służbową związaną z tą działalnością całodzienne wyżywienie bądź w naturze, bądź też w postaci diety. Zatrzymanie się po drodze z budowy lub hotelu w celu zakupu posiłku nie powoduje, że samochód przestaje być wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Natomiast na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie mieszane należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów mieszanych.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy o VAT).

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochód osobowy to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

1. samochody osobowe,
2. inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że Spółka świadczy roboty budowlano-montażowe na terenie innych miast na podstawie umów zawartych ze swoimi kontrahentami. Pracownicy w umowach o pracę mają określone miejsce wykonywania pracy: K. W związku z tym kilku pracowników będzie realizowało te zadania na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Podróż służbowa będzie trwała kilka dni i pracownicy w tym czasie będą mieć zapewniony nocleg w hotelu. Ponieważ istnieje konieczność przewożenia niezbędnych narzędzi i większego sprzętu, pracownicy pojadą samochodem dostawczym, który spełnia wymagania do odliczenia 100% VAT od paliwa i wydatków związanych z eksploatacją na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Do Urzędu Skarbowego została również złożona informacja VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej. Dla tych samochodów jest prowadzona ewidencja zgodnie z art. 86a ust. 7 ww. ustawy.

Pracownicy codziennie rano z hotelu będą dojeżdżać na miejsce budowy, a po zakończonej pracy wracać z powrotem do hotelu. Spółka zapewnia tylko nocleg i diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia, natomiast posiłki pracownicy organizują sobie we własnym zakresie. Hotele i hostele wynajmowane przez Spółkę znajdują się najczęściej na peryferiach ze względu na wysokie koszty wynajmu w bardziej atrakcyjnych miejscach. Powoduje to utrudnienia dla pracowników, którzy nie mają możliwości udać się pieszo bądź skorzystać z komunikacji miejskiej w celu zakupu artykułów spożywczych niezbędnych do sporządzenia posiłków, bądź w celu bezpośredniego spożycia posiłku w lokalu gastronomicznym. Pracownicy będą mieli do dyspozycji tylko jeden samochód i nie będą mieli możliwości dostać się w inny sposób do sklepu czy lokalu gastronomicznego.

Pracownik wysłany przez pracodawcę w podróż służbową ma prawo do zwrotu kosztów tej podróży. Zgodnie z art. 775 Kodeksu Pracy podróżą służbową jest wykonywanie zadania służbowego poza siedzibą pracodawcy lub stałym miejscem wykonywania pracy. Tak rozumiana podróż służbowa daje prawo do różnych świadczeń określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej - Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Do najbardziej znanych należy dieta - świadczenie o charakterze rekompensującym zwiększone koszty wyżywienia w podróży, w wysokości 30 zł za dobę podróży. Nabyty pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych bez możliwości korzystania do celów prywatnych.

Samochody, których dotyczy wniosek o interpretację są samochodami dostawczymi (nie spełniły kryteriów wynikających z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT tylko ze względu na liczbę siedzeń), które przewożą pracowników i sprzęt na budowy prowadzone przez spółkę i obiektywnie nie nadają się do wykorzystania do celów innych niż działalność gospodarcza nawet ze względu na swoje gabaryty. Pracownicy przebywający kilkaset kilometrów od miejsca zamieszkania nie będą mieć w tych miejscach żadnych prywatnych spraw i nie będą mieć innej możliwości zaspokojenia potrzeb żywieniowych niż zakup ich w sklepie za przysługujące im diety związane właśnie z tą podróżą służbową. Czyli wydając dietę na posiłek pracownik cały czas będzie przebywał w podróży służbowej, czyli związanej z działalnością gospodarczą Spółki. Firma stworzyła zasady, co do sposobu wykorzystywania samochodów. Są to:

-regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, który mówi, że samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Użytkowników tylko i wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz Pracodawcy. Użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W celu zapewnienia prawidłowego wykorzystania samochodu pracownik zobowiązany jest w szczególności do wypełniania ewidencji i jej dostarczania do księgowości najpóźniej do pierwszego dnia roboczego za miesiąc poprzedni. Po godzinach pracy lub po wykonaniu zadań związanych z działalnością parkowanie samochodów służbowych może mieć miejsce jedynie na parkingu służbowym przed siedzibą firmy w Krakowie. Użytkownik samochodu służbowego zobowiązany jest też zgodnie z regulaminem dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu.

Każdy samochód ma swojego opiekuna - wyznaczonego pracownika, który jest odpowiedzialny za prawidłowe korzystanie z samochodu. On też wydaje kluczyki pracownikowi wyjeżdżającemu samochodem w delegację oraz regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych i umowę w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, którą pracownik podpisuje. W umowie tej pracownik zobowiązuje się korzystać z samochodu zgodnie z regulaminem. W umowie umieszczone są zapisy przewidujące sankcje za nieprzestrzeganie umowy, co dodatkowo dyscyplinuje pracowników. Nadzorowanie nad prawidłowym używaniem pojazdu będzie przejawiać się poprzez codzienną oraz wyrywkową w trakcie dnia kontrolę zapisów urządzenia GPS, poprzez kontrolę zapisów w ewidencji, poprzez kontrolę telefoniczną w celu uzyskania informacji, gdzie znajduje się pracownik i porównanie z zapisami GPS oraz poprzez regularne szkolenie pracowników i przypominanie im o zakazie używania samochodów do celów prywatnych.

Nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonania obowiązków służbowych będzie istniał poprzez urządzenia zamontowane w samochodach, tj. GPS, dzięki któremu pracodawca będzie mógł prześledzić dokładną trasę samochodu oraz miejsca postoju. Kontrola taka będzie przeprowadzana codziennie a dodatkowo istnieje możliwość bieżącego kontrolowania położenia samochodu. Ze względu na wprowadzone w umowie bardzo dotkliwe dla pracowników sankcje za nieprzestrzeganie umowy i regulaminu nie istnieje właściwie niebezpieczeństwo używania samochodu do celów innych niż działalność gospodarcza. Dodatkowo pracodawca zobowiązał opiekunów do kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji, w tym liczbie przejechanych kilometrów i trasy. Także dzięki urządzeniu GPS w każdej chwili można sprawdzić, gdzie w danej chwili znajduje się samochód. Wnioskodawca dokona więc należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych pracownika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przejazd samochodem podczas podróży służbowej z placu budowy bądź hotelu do lokalu gastronomicznego w celu spożycia posiłku lub przejazd do sklepu spożywczego będzie uznawane za wykorzystanie samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej i będzie spółce przysługiwało 100% odliczenie VAT od paliwa i wydatków związanych z eksploatacją.

Kluczową rolę w rozwiązaniu ww. problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy przyjąć, że samochód podczas podróży służbowej będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca pracownicy przebywający kilkaset kilometrów od miejsca zamieszkania nie będą mieć w tym miejscu żadnych prywatnych spraw i nie będą mieć innej możliwości zaspokojenia potrzeb żywieniowych niż zakup ich za przysługujące im diety związane właśnie z tą podróżą służbową.

Do zapewnienia pracownikom będącym w podróży służbowej Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów Kodeksu pracy. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze szczególnymi okolicznościami, bowiem w przypadku robót budowlanych wykonywanych przez Wnioskodawcę na budowach oddalonych od miejsca zamieszkania oraz siedziby firmy o kilkaset kilometrów transport na miejsce budowy organizowany jest dla celów związanych z prowadzoną działalnością. W tej specyficznej sytuacji transport świadczony przez pracodawcę Wnioskodawcę nie służy celom prywatnym pracownikom.

Pracownik cały czas będzie przebywał w podróży służbowej. Ponadto opracowane przez Wnioskodawcę reguły korzystania z pojazdu wykluczają użycie tego pojazdu do celów prywatnych.

Za takim podejściem przemawia wyrok Trybunału w sprawie C-258/95. Wyrok ten co prawda dotyczył innej kwestii, a mianowicie opodatkowania usług świadczonych na rzecz pracowników, lecz uzasadnienie wyroku ma istotny wpływ na rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie.

W wyroku tym Trybunał rozpatrując kwestię uznania usług transportu pracowników z domu do miejsca pracy jako usług świadczonych za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 2 szóstej Dyrektywy stwierdził, że w zwykłych okolicznościach (w sytuacji gdy pracownik może skorzystać ze zwykłych środków transportu) usługi transportowe świadczone na rzecz pracowników służą prywatnym celom pracowników i objęte są zakresem art. 6 ust. 2 szóstej Dyrektywy. Jednakże w szczególnych okolicznościach tej sprawy kiedy jedynie pracodawca jest w stanie zapewnić transport lub że miejsce pracy nie jest stałe lecz może się zmieniać, oznacza, że pracodawca jest zobowiązany zapewnić transport swoim pracownikom. W takiej sytuacji transport jest organizowany przez pracodawcę dla celów związanych z prowadzoną działalnością. Korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa (pkt 29, 30 wyroku).

Odnosząc zatem powyższe na grunt sprawy, należy uznać, że transport pracowników organizowany przez Wnioskodawcę w okolicznościach przedstawionych we wniosku jest związany z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym biorąc pod uwagę wskazane we wniosku szczególne okoliczności dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej oraz reguły, sposób kontroli i wykorzystanie pojazdu do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT w powiązaniu z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia od paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu oraz wydatków związanych z jego eksploatacją.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach