Temat interpretacji

Czy świadcząc kompleksowe usługi księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego) Zainteresowana może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (z późn. zm.) o podatku od towarów i usług od 2012 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 18 września 2003 r., świadcząc kompleksowe usługi księgowe jako Biuro Rachunkowe. Posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie którego jest uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od początku swojej działalności jest ona czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W ramach działalności Zainteresowana świadczy usługi rachunkowe zgodnie z klasyfikacją:

• PKD z 2004 r. 74.12.Z działalność rachunkowo księgowa,
• PKD z 2007 r. 69.20.2 działalność rachunkowo księgowa, doradztwo podatkowe.

Wnioskodawczyni nadmieniła, iż nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie jest wpisana na listę doradców podatkowych. Przez cały okres swojej działalności usługowej nie wykonuje ona i nie zamierza wykonywać żadnych usług związanych z czynnościami doradztwa podatkowego.

Przychody netto Zainteresowanej z działalności gospodarczej w 2011 r. nie przekroczyły kwoty 150 000,00 zł (przez każdy pełen rok podatkowy oscylują około 50 tyś. zł). Usługi księgowe świadczy ona wyłącznie dla krajowych podmiotów gospodarczych na podstawie zawartych umów dotyczących kompleksowej obsługi księgowej, w skład której wchodzą niżej wymienione czynności:

1. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz ksiąg handlowych. Na podstawie dostarczonych dokumentów (dowodów księgowych) wyliczanie wysokości comiesięcznych zaliczek na podatek dochodowy oraz stosownych deklaracji podatkowych;
2. Prowadzenie akt osobowych pracowników, ewidencję i rozliczenia kadrowo płacowe, sporządzanie deklaracji PIT 4, PIT 11, PIT 8C oraz deklaracje ZUS;
3. Prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, na podstawie których są sporządzane deklaracje VAT w systemie komputerowym, które są podpisywane przez klientów biura osobiście lub przez Wnioskodawczynię na podstawie udzielonych jej upoważnień, a następnie są dostarczane do właściwego Urzędu Skarbowego;
4. Prowadzenie ewidencji wyposażenia i środków trwałych oraz innych ewidencji, jeśli taki obowiązek wynika z przepisów prawa podatkowego;
5. Sporządzanie przelewów bankowych w formie papierowej na zobowiązania budżetowe i inne;
6. Informowanie kontrahentów o wysokościach tych zobowiązań.

Wszystkie wymienione usługi są świadczone na podstawie zawartych umów z firmami. Niektórzy kontrahenci udzielili Wnioskodawczyni upoważnień do podpisywania deklaracji VAT. Nie wykonuje ona usług dla klientów indywidualnych. Dokumentacja księgowa jest przechowywana w Biurze Rachunkowym jedynie za bieżący rok obrachunkowy. Po zamknięciu roku dokumenty są przekazywane do siedziby kontrahenta. Zainteresowana nie bierze udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez Urząd Skarbowy czy ZUS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc kompleksowe usługi księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego) Zainteresowana może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (z późn. zm.) o podatku od towarów i usług od 2012 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ w 2011 r. wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150 000,00 zł, a usługi były i są wykonywane w kraju dla kontrahentów prowadzących działalność gospodarczą, nie dotyczy jej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy VAT, pomimo iż PKD z 2007 r. są ujęte pod wspólną klasyfikacją 69.20.2 działalność rachunkowo księgowa, doradztwo podatkowe. Zainteresowana w ramach Biura Rachunkowego nie świadczy i nie będzie świadczyć usług doradczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do treści art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę ().

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości ().

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Zwrócić należy uwagę, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych

o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 18 września 2003 r. świadcząc kompleksowe usługi księgowe jako Biuro Rachunkowe. Posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie którego jest uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od początku swojej działalności jest ona czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W ramach działalności Zainteresowana świadczy usługi rachunkowe zgodnie z klasyfikacją: PKD z 2004 r. 74.12.Z działalność rachunkowo księgowa, PKD z 2007 r. 69.20.2 działalność rachunkowo księgowa, doradztwo podatkowe.

Wnioskodawczyni poinformowała, że nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie jest wpisana na listę doradców podatkowych. Przez cały okres swojej działalności usługowej nie wykonuje ona i nie zamierza wykonywać żadnych usług związanych z czynnościami doradztwa podatkowego.

Jak wynika z opisu sprawy, przychody netto z jej działalności gospodarczej w 2011 r. nie przekroczyły kwoty 150 000 zł (przez każdy pełen rok podatkowy oscylują około 50 000 zł). Usługi księgowe Zainteresowana świadczy wyłącznie dla krajowych podmiotów gospodarczych na podstawie zawartych umów dotyczących kompleksowej obsługi księgowej, w skład której wchodzi: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz ksiąg handlowych - na podstawie dostarczonych dokumentów (dowodów księgowych) wyliczanie wysokości comiesięcznych zaliczek na podatek dochodowy oraz stosownych deklaracji podatkowych; prowadzenie akt osobowych pracowników, ewidencję i rozliczenia kadrowo płacowe, sporządzanie deklaracji PIT 4, PIT 11, PIT 8C oraz deklaracje ZUS; prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, na podstawie których są sporządzane deklaracje VAT w systemie komputerowym, które są podpisywane przez klientów biura osobiście lub przez Wnioskodawczynię na podstawie udzielonych jej upoważnień, a następnie są dostarczane do właściwego Urzędu Skarbowego; prowadzenie ewidencji wyposażenia i środków trwałych oraz innych ewidencji, jeśli taki obowiązek wynika z przepisów prawa podatkowego; sporządzanie przelewów bankowych w formie papierowej na zobowiązania budżetowe i inne; informowanie kontrahentów o wysokościach tych zobowiązań.

Po zamknięciu roku obrachunkowego ich dokumenty są przekazywane do siedziby kontrahenta. Zainteresowana nie bierze udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez Urząd Skarbowy czy ZUS.

Z informacji przedstawionych przez Wnioskodawczynię nie wynika, aby wykonywała ona jakąkolwiek inną działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, iż w świetle powołanych przepisów, podatnik może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 11 ustawy w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia upłynął okres co najmniej jednego roku;
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy;
• podatnik nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy w zw. z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, że w niniejszym przypadku spełnione zostały powyższe warunki, aby Zainteresowana mogła skorzystać od dnia 1 stycznia 2012 r. ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy. Jak bowiem poinformowała, od początku swojej działalności (od 2003 r.) jest ona czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto w 2011 r. wartość jej sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150 000 zł. Natomiast świadczone przez Wnioskodawczynię kompleksowe usługi księgowe (w ramach których sporządza deklaracje podatkowe), bez doradztwa podatkowego oraz innego, nie stanowią usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w zw. z czynnościami wymienionymi w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia.

Przedmiotem pytania Zainteresowanej jest możliwość skorzystania przez nią ze zwolnienia od podatku od 2012 r. Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawczyni skorzystała z możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2012 r.

Zatem odpowiadając na pytanie stwierdzić należy, iż świadcząc kompleksowe usługi księgowe, o których mowa w opisie sprawy, Zainteresowana nie będzie mogła skorzystać w 2012 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług. Bowiem wybierając zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, Wnioskodawczyni może z niego skorzystać tylko od początku danego roku. Zatem spełniając określone przepisami warunki, Zainteresowana będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2013 r. Korzystanie z tego zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 429 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu