Temat interpretacji

Wszystkie okoliczności sprawy wskazują na to, że Wnioskodawca dokonuje czynności w sposób zorganizowany, typowy dla profesjonalisty zajmującego się działalnością handlową, do którego ma zastosowanie art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy, a nie osoby, która dokonuje jedynie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności prywatnym majątkiem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26.06.2013r. (data wpływu 1.07.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 19 sierpnia 2002 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w kancelarii notarialnej nieruchomość rolną niezabudowaną, stanowiącą działkę ewidencyjną nr 213/6 o powierzchni 5 ha 6700 m.kw., dla której to nieruchomości sąd rejonowy w B., zamiejscowy wydział ksiąg wieczystych w M., prowadził księgę wieczystą nr 5447, za cenę 221.000,00 pln.

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył nieruchomość dla celów prywatnych z zamiarem budowy domu na nieruchomości na własne cele mieszkalne. Wnioskodawca zlecił wykonanie projektu budowlanego inwestycji polegającej na budowie rozproszonej zagrody rolniczej, składającej się z budynku mieszkalnego i gospodarczego z infrastrukturą oraz w dniu 6 listopada 2002 r. uzyskał decyzję wójta gminy o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zaś w dniu 4 grudnia 2003 r. uzyskał decyzję starosty mrągowskiego nr 23/2003 zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. W 2007 r. Wnioskodawca doprowadził do odłączenia z księgi wieczystej nr 5447 nabytej działki ewidencyjnej nr 213/6 oraz do założenia dla niej przez sąd rejonowy w M. IV wydział ksiąg wieczystych, osobnej księgi wieczystej o numerze 22217.

Z powodów finansowych Wnioskodawca wraz z żoną odsuwał w czasie rozpoczęcie prac budowlanych, aż ostatecznie w 2010 r. małżonkowie całkowicie zrezygnowali z powziętego wcześniej zamiaru budowy domu. W międzyczasie pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego utraciło swą ważność.

W 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną podjął decyzję o przeznaczeniu nieruchomości na sprzedaż, ponieważ w związku z porzuceniem planów budowy domu grunt nie był im już potrzebny i małżonkowie jedynie ponosili obciążenia związane z jego posiadaniem, np. podatek od nieruchomości. Pieniądze z planowanej sprzedaży Wnioskodawca wraz z żoną chce wykorzystać jako zabezpieczenie na starość. W celu realizacji powyższego zamiaru Wnioskodawca wraz z małżonką podjął działania mające umożliwić mu znalezienie nabywców na nieruchomość. W 2011 r. małżonkowie doprowadzili do podziału nieruchomości na mniejsze działki - tj. na 10 działek o numerach ew. Nr 2013/7-17 oraz do wytyczenia drogi wewnętrznej (działka ew. Nr 2013/17), a także uzyskał zezwolenie na wycinkę drzew z terenu drogi wewnętrznej i drzewa te usunął. W 2012 r. Wnioskodawca uzyskał decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla 9 działek, tj. działek ew. o Nr 2013/7-16. W przyszłości Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza uzyskać decyzję o warunkach zabudowy także dla dziesiątej działki, tj. działki ew. Nr 2013/17. Wnioskodawca planuje ponadto poprowadzenie do działek około 300 metrów przyłącza kanalizacyjnego oraz około 200 metrów przyłącza wodociągowego, aby umożliwić przyszłym nabywcom doprowadzenie wody i kanalizacji do ich nieruchomości. Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać 10 działek powstałych z podziału nabytej w 2002 r. nieruchomości korzystając z pomocy agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca i jego małżonka nigdy nie prowadzili upraw rolniczych na nieruchomości. Nieruchomość jest niezabudowana, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani użyczenia i nie przynosiła małżonkom żadnego przysporzenia majątkowego. W związku z jej posiadaniem nie były pobierane żadne dopłaty. Wnioskodawca i jej małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi podatnikami vat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę i jego małżonkę 10 działek ew. nr 2013/7-17 objętych decyzjami o warunkach zabudowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż przez Wnioskodawcę i jego małżonkę 10 działek ew. nr 2013/7-17 objętych decyzjami o warunkach zabudowy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, po drugie - czynność musi zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym po

1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, przy czym działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek spełni definicję dostawy towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, oraz w związku z art. 2 pkt 6 ustawy, który stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie można uznać, że dokonując sprzedaży tych działek Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a to z uwagi na poniższe.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, aby uznać wnioskodawcę za prowadzącego handlową działalność gospodarczą należy ustalić po jego stronie następujące przesłanki:

1. nabycie nieruchomości z zamiarem odsprzedaży z zyskiem

Zgodnie z wyrokiem składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. I FPS 3/07: W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony juz w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet, z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami, przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika, nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (orzeczenie z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Podobnie m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 października 2009 r., I FSK 1043/08 oraz w wyroku z dnia 12 stycznia 2010 r., I FSK 1626/08 i w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., I FSK 1668/11.

1. zbycie nieruchomości w ramach profesjonalnej, stałej i zorganizowanej działalności gospodarczej

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2010 r., I FSK 1626/08: Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Zawodowa (profesjonalna) działalność handlowca polega na nabywaniu towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Ponadto taka profesjonalna działalność handlowa co do zasady nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych) jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust 2 u.p.t.u.. Podobnie m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 października 2009 r., I FSK 1043/08 oraz w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., I FSK 1668/11: Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przesłanka stałości działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.

1. podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, zaangażowanie środków pieniężnych podobnych do wykorzystywanych przez handlowców

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10): Jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej () z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, rec. S. I-3013, pkt 32). Należy dodać, ze sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego; przy tym zgodnie z orzecznictwem polskich sądów administracyjnych: Przyjęcie że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2011 r. I FSK 1668/11; tak samo m.in.: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z dnia 21 grudnia 2011 r., I SA/Sz 841/11.

Należy ponadto zaznaczyć, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 r., I FSK 1043/08 stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika bezspornie, że omówione wyżej przesłanki uznania Wnioskodawcy za podatnika nie zostały spełnione.

1. Wnioskodawca nabył nieruchomość do majątku prywatnego na zaspokojenie własnych potrzeb - pod budowę domu, nie zaś w celu odsprzedaży w ramach działalności handlowej, której nigdy nie prowadził i nie prowadzi również obecnie. O powyższym zamiarze Wnioskodawcy w sposób obiektywny świadczą okoliczności zakupu projektu budowlanego rozproszonej zagrody rolniczej oraz uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę w latach 2002- 2003;
2. Wnioskodawca nie prowadzi profesjonalnej, stałej i zorganizowanej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca zamierza skorzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem i dokonać sporadycznej, okazjonalnej sprzedaży z majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Działalność Wnioskodawcy będzie miała charakter incydentalny, będzie ograniczona w czasie i zakończy się po sprzedaży z góry określonej ilości działek;
3. Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami oraz nie angażuje środków pieniężnych podobnych do wykorzystywanych przez handlowców. Dokonanie przez Wnioskodawcę podziału nabytego ponad jedenaście lat temu gruntu na kilka działek, stanowi przejaw racjonalnego wykonywania przez skarżącego prawa własności. Powierzchnia nabytego przez Wnioskodawcę gruntu oraz wzrost wartości nieruchomości na przestrzeni ostatnich lat powodują, iż zbycie całości gruntu w drodze jednorazowej transakcji, o ile z uwagi na obecny kryzys na rynku nieruchomości w ogóle byłoby możliwe, skutkowałoby znaczną utratą możliwej do osiągnięcia korzyści majątkowej. Wnioskodawca, działając racjonalnie i zgodnie z zasadami logiki, postanowił sprzedać nabytą ziemię w częściach - po jej wcześniejszym geodezyjnym podziale oraz po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Należy bowiem zauważyć, że dopiero na podstawie ww. decyzji można mieć pewność, że na działkach można cokolwiek wybudować i w związku z tym potencjalny nabywca bez takiej decyzji nie zdecyduje się na zakup. Wydzielenie drogi wewnętrznej, przy uwzględnieniu wielkości gruntu i liczby wydzielonych działek, jest natomiast konieczne w celu zapewnienia przyszłym właścicielom swobodnego dostępu do nabytych działek.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca w celu sprzedaży działek nie będzie podejmował działań marketingowych, działań developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Znalezienie nabywców na działki Wnioskodawca zleci agencji sprzedaży nieruchomości. Należy przy tym podkreślić, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2012 r., I FSK 447/11 uznał za stosowne i konieczne wyrażenie poglądu, że fakt, iż osoba przy sprzedaży korzysta z usług profesjonalnego pośrednika przemawia raczej, co do zasady, w oderwaniu od innych okoliczności sprawy, za niepodjęciem działań charakterystycznych dla prowadzącego handel nieruchomościami, jeżeli osoba ta jest klientem biura pośrednictwa. Reasumując, czynności które podjął, bądź też zamierza podjąć Wnioskodawca nie wykraczają poza czynności konieczne do racjonalnego zarządu majątkiem osobistym w indywidualnej konkretnej sytuacji Wnioskodawcy. Czynności te nie są ukierunkowane na osiąganie zysku z obrotu nieruchomościami, lecz mają jedynie zapewnić Wnioskodawcy uzyskanie optymalnego ekwiwalentu majątkowego za grunt, którym rozporządza. Nie stanowią one szeregu czynności przesądzającego o tym, że działalność Wnioskodawcy przybierze formę zawodową.

W związku z powyższym, należy uznać - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe, w tym: wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emiliian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), że sprzedaż działek przez Wnioskodawcę i jego małżonkę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla stwierdzenia, że osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest ustalenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dokonuje sprzedaży gruntu w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a nie w ramach wykonywania czynności z zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 19 sierpnia 2002 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nieruchomość rolną niezabudowaną położoną w Zyndakach. Nieruchomość została nabyta dla celów prywatnych z zamiarem budowy budynku mieszkalnego i gospodarczego z infrastrukturą wg zatwierdzonego projektu. Wnioskodawca uzyskał decyzję Wójta Gminy Sorkwity o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzję Starosty Mrągowskiego zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. W 2007 r. Wnioskodawca doprowadził do założenia dla nabytej nieruchomości osobnej księgi wieczystej o numerze 22217.

Z powodów finansowych Wnioskodawca odsuwał w czasie rozpoczęcie prac budowlanych, aż ostatecznie w 2010 r. całkowicie zrezygnował z powziętego wcześniej zamiaru budowy domu. W międzyczasie pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego utraciło swą ważność. W 2010 r. Wnioskodawca podjął decyzję o przeznaczeniu nieruchomości na sprzedaż, ponieważ w związku z porzuceniem planów budowy domu grunt nie był już potrzebny, i Wnioskodawca jedynie ponosił obciążenia związane z jego posiadaniem, np. podatek od nieruchomości. Pieniądze z planowanej sprzedaży Wnioskodawca chce wykorzystać jako zabezpieczenie na starość. W celu realizacji powyższego zamiaru Wnioskodawca wraz z małżonką podjął działania mające umożliwić znalezienie nabywców na nieruchomość, dokonując podziału nieruchomości na mniejsze działki - tj. na 10 działek o numerach ew. 2013/7-17 oraz wytyczając drogę wewnętrzną (działka ew. nr 2013/17). Wnioskodawca uzyskał także zezwolenie na wycinkę drzew z terenu drogi wewnętrznej i drzewa te usunął. W 2012 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla 9 działek, tj. działek ew. nr 2013/7-16. W przyszłości Wnioskodawca zamierza uzyskać decyzję o warunkach zabudowy także dla dziesiątej działki, tj. działki ew. nr 2013/17.

Wnioskodawca planuje ponadto doprowadzenie do działek około 300 metrów przyłącza kanalizacyjnego oraz około 200 metrów przyłącza wodociągowego, aby umożliwić przyszłym nabywcom doprowadzenie wody i kanalizacji do ich nieruchomości. Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać 10 działek powstałych z podziału nabytej w 2002 r. Nieruchomości korzystając z pomocy agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Z wniosku, wynika ponadto, że Wnioskodawca i jego małżonka nigdy nie prowadzili upraw rolniczych na przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość jest niezabudowana oraz nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani użyczenia i nie przynosiła Wnioskodawcy żadnego przysporzenia majątkowego. W związku z jej posiadaniem nie były pobierane żadne dopłaty. Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił nieruchomość na dziesięć działek, wytyczył również drogę wewnętrzną. Ponadto dla dzielonej nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz Wnioskodawca w poszukiwaniu nabywców podjął współpracę z podmiotami zajmującymi się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca planuje doprowadzenie do działek przyłączy kanalizacyjnych oraz przyłącza wodociągowego, aby umożliwić przyszłym nabywcom doprowadzenie wody i kanalizacji do ich nieruchomości.

Powyższe działania podjęte przez Wnioskodawcę - wbrew stanowisku Zainteresowanego -świadczą o wykorzystywaniu towarów (działek budowlanych) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Fakt podziału nieruchomości przed jej sprzedażą na mniejsze działki budowlane oraz podejmowanie działań w celu nadania wydzielonym działkom charakteru rynkowo atrakcyjnego wskazują, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości działa z zamiarem uzyskania w ten sposób stałych dochodów.

Takie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując czynności sprzedaży działek w sposób opisany we wniosku, działa jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem planowanej przyszłej dostawy terenu przeznaczonego pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odnosząc się do wymienionego przez Wnioskodawcę orzecznictwa podkreślić należy, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne w przedmiocie opodatkowania zbycia gruntów. Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym przez Wnioskodawcę wyroku siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) stanowił podstawę wydania wielu orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny w tym: NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W ocenie tut. Organu, w przedmiotowej sprawie występują okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że Wnioskodawca mimo, iż zakupił grunt dla celów prywatnych z zamiarem budowy domu na własne cele mieszkalne w 2002 r. to od momentu zakupu do 2010 roku tego celu nie zrealizował, podejmując wreszcie decyzję o podziale nieruchomości i jego sprzedaży. Działania wykonywane przez Wnioskodawcę są podobne do działań wykonywanych przez handlowca. Wnioskodawca, bowiem, dokonał (wraz z małżonką) podziału zakupionej nieruchomości gruntowej na 10 działek i podjął czynności mające na celu uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla 9 działek, a w przyszłości zamierza uzyskać taką decyzję dla kolejnej działki. Ponadto Wnioskodawca podjął czynności, których celem było zwiększenie atrakcyjności działek, poprzez usunięcie drzew z części terenu i wytyczenie drogi wewnętrznej. Wnioskodawca planuje również doprowadzić do przedmiotowych działek przyłącza kanalizacyjne i wodociągowe. Powyższe ma na celu zwiększenie zainteresowania ze strony potencjalnych nabywców zakupem nieruchomości. Zdaniem tut. Organu, również fakt korzystania z pomocy agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wskazuje na profesjonalne działania ze strony Wnioskodawcy.

Reasumując należy stwierdzić, że wszystkie okoliczności sprawy wskazują na to, że Wnioskodawca dokonuje czynności w sposób zorganizowany, typowy dla profesjonalisty zajmującego się działalnością handlową, do którego ma zastosowanie art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy, a nie osoby, która dokonuje jedynie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności prywatnym majątkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych będzie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla małżonki będącej ich współwłaścicielem, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie