Temat interpretacji
Opodatkowanie sprzedaży działki.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 września 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca będąc w upadłości likwidacyjnej nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz zajmuje się sprzedażą majątku, w tym m.in. zamierza sprzedać działkę nr w B. o pow. 5,5652 ha, oznaczoną w ewidencji gruntów jako rolna klasy IV a (wg wykazu zmiany danych ewidencyjnych z dnia 25 stycznia 2013 r.). W okresie od 2010 r. do stycznia 2013 r. działka ta była oznaczona jako grunty przemysłowe, natomiast przed 2010 r. grunty te oznaczone były jako rolne. Z decyzji o warunkach zabudowy wydanej przez Wójta Gminy S. nr z dnia wynika, że wyżej wymieniona działka jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Wnioskodawca zaznaczył, że obecnie jak i dwa lata przed ogłoszeniem upadłości na tej działce nie była prowadzona działalność gospodarcza.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy dokonując sprzedaży działki nr należy zastosować stawkę 23% VAT czy należy uznać, że sprzedaż ta jest zwolniona od podatku od towarów i usług...
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowe zwolnienie od podatku od towarów i usług dotyczy tylko terenów typowo rolnych i terenów objętych studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania. Działka w B. jest oznaczona pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego (brak planu zagospodarowania przestrzennego). W związku z powyższym, sprzedając tę działkę Wnioskodawca ma obowiązek opodatkowania tej transakcji 23% stawką VAT. Ponadto Wnioskodawca zauważył, że gdyby uznać, że jedynym jego zadaniem jest obrót towarami w postaci sprzedaży m.in. gruntów, to również powinno się opodatkować tę sprzedaż jako sprzedaż towarów według 23% VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Pod pojęciem towaru w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.
Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.
Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.
Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca będąc w upadłości likwidacyjnej nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz zajmuje się sprzedażą majątku, w tym m.in. zamierza sprzedać działkę nr o pow. 5,5652 ha, oznaczoną w ewidencji gruntów jako rolna klasy IV a. Z decyzji o warunkach zabudowy wynika, że wyżej wymieniona działka jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową.
Zatem biorąc pod uwagę powyższe, w oparciu o przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że dla sprzedaży opisanej nieruchomości gruntowej, zastosowanie znajdzie stawka podstawowa podatku, tj. 23% VAT (zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług), bowiem jest to teren budowlany (wydana została decyzja o warunkach zabudowy), w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
Zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii sposobu opodatkowania transakcji sprzedaży działki nr 554/3, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii zawartych we własnym stanowisku, tj. ewentualnego opodatkowania sprzedaży gruntów w sytuacji gdy jedynym zadaniem Wnioskodawcy jest obrót towarami w postaci sprzedaży m.in. gruntów, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 1023 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy