Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego do wspólnego użytkowania z inną firmą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 18 i 25 marca 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 18 i 25 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 lutego 2012 r. Spółka wraz z Firmą U, wspólnie dokonały zakupu samochodu ciężarowego marki Mercedes-Benz Sprinter. Nabycie nastąpiło w ramach prowadzonej przez obie firmy działalności gospodarczej. Dostawca samochodu wystawił fakturę VAT, na której jako nabywcy zostały wpisane nazwy obu firm wraz z ich danymi adresowymi i NIP. Spółce został wydany oryginał faktury VAT. Środki na nabycie samochodu pochodziły z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Przeznaczone są one m. in. dla podmiotów zajmujących się działalnością związaną z rybactwem, służącą wspólnemu interesowi (działania wspólne), w związku z czym ich otrzymanie było uwarunkowane znalezieniem partnera zainteresowanego realizacją operacji polegającej na nabyciu środka transportu (i wykorzystywania go w ramach prowadzonej działalności). Dofinansowanie pokryło 100% wartości netto samochodu, natomiast podatek od towarów i usług w całości został zapłacony ze środków własnych pochodzących z prowadzonej przez obie firmy działalności gospodarczej.

Nabyty samochód jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.). Dla przedmiotowego pojazdu zostało wydane zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, według którego spełnia wymogi określone w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ww. ustawy. Posiada również właściwą adnotację w dowodzie rejestracyjnym.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Samochód będzie wykorzystywany zarówno przez nią, jak i drugiego właściciela wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Samochód jest wykorzystywany przez współwłaścicieli na podstawie zawartego pisemnie porozumienia (współwłaściciele zgodnie użytkują przedmiotowy samochód wspólnie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest odliczenie podatku od towarów i usług, wynikającego z faktury zakupu wystawionej na dwóch nabywców, przez każdego z nich...

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy z nabywców ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego, wykazanego w fakturze wystawionej na dwóch nabywców. Spółka ponownie wskazała, iż faktura dokumentuje nabycie towaru (środka trwałego), który zostanie wykorzystany do wykonywania czynności opodatkowanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Zawiera wszystkie elementy, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Spółka zaakcentowała, iż faktura wystawiona na dwóch nabywców odzwierciedla stan faktyczny transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek Spółki dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w dniu 24 lutego 2012 r., niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący w tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu).

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu (z wyjątkiem czynności niepodlegających opodatkowaniu na terytorium kraju, o których mowa w art. 86 ust. 8 i 9 ustawy o podatku od towarów o i usług).

A zatem, jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy nabytym towarem lub usługą, a wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności, czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:



1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uregulowania dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ww. ustawy, zostały określone treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia. Są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Stosownie do § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oznacza to, że może być wystawiona jedna faktura dla kilku podmiotów, przy czym każdy z nabywców jest uprawniony do otrzymania egzemplarza faktury, przy czym oryginał otrzyma tylko jeden z nabywców.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 24 lutego 2012 r. nabyła - wraz z drugą firmą - samochód ciężarowy marki Mercedes-Benz Sprinter. Sprzedawca wystawił fakturę VAT, na której jako dane nabywcy zostały wpisane nazwy obu firm wraz z ich danymi adresowymi i NIP. Spółka otrzymała oryginał faktury. Środki na zakup samochodu pochodziły z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Dofinansowanie pokryło 100% wartości netto samochodu, natomiast podatek od towarów i usług w całości został zapłacony ze środków własnych obu firm. Nabyty samochód jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), dla którego zostało wydane zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, potwierdzające spełnienie wymogów określonych w ust. 2 pkt 1-4 ww. artykułu. W dowodzie rejestracyjnym tego samochodu istnieje właściwa adnotacja. Samochód będzie wykorzystywany zarówno przez Spółkę, jak i drugiego współwłaściciela, wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Współwłaściciele, na podstawie zawartego pisemnie porozumienia, użytkują przedmiotowy samochód wspólnie.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, iż skoro jak wynika z wniosku przedmiotowy samochód jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy i będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z jego nabyciem Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części odpowiadającej prawu do korzystania z ww. samochodu (jak wskazano we wniosku w 50%). Prawo powyższe przysługuje Spółce pod warunkiem, że nie występują ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo informuje się, że w kwestii dotyczącej możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu przez współwłaściciela, który posiada jedynie kserokopię oryginału faktury, wydano postanowienie znak ITPP2/443-24b/13/KT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy