Temat interpretacji

Prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w związku z zapłatą Inwestorowi kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej, przy jednoczesnym zwolnieniu Wnioskodawcy z zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 19 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w związku z zapłatą Inwestorowi kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej, przy jednoczesnym zwolnieniu Wnioskodawcy z zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w związku z zapłatą Inwestorowi kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej, przy jednoczesnym zwolnieniu Wnioskodawcy z zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o charakterze budowlanym, rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych. Jest również płatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 30 sierpnia 2008 roku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany zawarł umowę o roboty budowlane. Zakres obowiązków Wnioskodawcy, jako Generalnego Wykonawcy budowy, obejmował w szczególności wykonanie robót budowlano-montażowych dużego budynku zamieszkania zbiorowego - hotelu. Umowa przewidywała również, że wykonane roboty budowlane objęte będą 36 miesięczną gwarancją jakości i rękojmią. Warunkiem podpisania kontraktu było zabezpieczenie należytego wykonania robót budowlanych oraz usuwania późniejszych usterek. Po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót, w 2011 roku Zainteresowany przedłożył Inwestorowi gwarancję ubezpieczeniową jako zabezpieczenie usuwania wad i usterek w okresie gwarancji i rękojmi.

Inwestor w okresie obowiązywania gwarancji zgłaszał usterki, które były na bieżąco naprawiane przez Wnioskodawcę, jako Generalnego Wykonawcę. Z punktu widzenia fachowej wiedzy, część usterek nie kwalifikowała się do naprawy w ramach obowiązków gwarancyjnych, w związku z powyższym, jako Generalny Wykonawca, Wnioskodawca odmówił ich realizacji. W konsekwencji Inwestor wystąpił do firmy ubezpieczeniowej o wypłatę całej sumy gwarancyjnej wynikającej z umowy gwarancji ubezpieczeniowej. Jako Generalny Wykonawca, Zainteresowany kwestionował zarówno fakt zasadności wypłacenia gwarancji, jak i wysokość wypłaconej kwoty, twierdząc, że realizacja gwarancji była nieuzasadniona. Ponieważ gwarancja miała charakter bezwarunkowy i nieodwołalny, pomimo protestów Wnioskodawcy, cała suma gwarancyjna została wypłacona Inwestorowi przez Ubezpieczyciela.

Ostatecznie jako Generalny Wykonawca w 2012 roku Wnioskodawca podpisał ugodę z Inwestorem, na mocy której Inwestor nie musiał zwracać kwoty pobranej od ubezpieczyciela tytułem gwarancji ubezpieczeniowej, zaś Zainteresowany jako Generalny Wykonawca został w całości zwolniony z obowiązków wynikających z gwarancji jakości i rękojmi, a także z nienależytego wykonania umowy, w zakresie usterek zgłaszanych przed dniem zawarcia ugody, jak i mogących pojawić się w przyszłości.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót w 2011 roku Wnioskodawca jako Generalny Wykonawca (GW) był zobowiązany według zapisów umowy do przedłożenia Inwestorowi zabezpieczenia właściwego usunięcia wad lub usterek w okresie udzielonej gwarancji (36 miesięcy). Takie zabezpieczenie Wnioskodawca przedłożył w formie gwarancji ubezpieczeniowej, na kwotę odpowiadającą 2,5% wartości netto umowy o roboty budowlano-montażowe nr z dnia 30.08.2008r. W związku z zawarciem umowy gwarancji ubezpieczeniowej nr z dnia 14.10.2011r. z Gwarantem (X) Zainteresowany poniósł koszty opłaty za udzieloną gwarancję w wysokości 1,4% wartości sumy gwarancyjnej. Warunki wypłaty sumy gwarancyjnej Inwestorowi oraz uprawnienia przysługujące Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia wypłaty sumy gwarancyjnej wynikają z treści ww. gwarancji ubezpieczeniowej. Zgodnie z § 2 i 3 tej gwarancji X zobowiązało się nieodwołalnie i bezwarunkowo do zapłaty na rzecz Inwestora/beneficjenta kwoty gwarancji na pierwsze pisemne wezwanie do zapłaty w terminie 14 dni. Wezwanie winno zawierać oświadczenie Inwestora/beneficjenta, że żądana kwota jest należna i wymagalna, gdyby Zainteresowany pomimo pisemnego wezwania nie wykonał lub wykonał nienależycie zobowiązania z tytułu właściwego usunięcia wad i usterek z tytułu umowy o wykonanie robót budowlano-montażowych. Gwarancja ubezpieczeniowa nie precyzuje szczególnych uprawnień Generalnego Wykonawcy. Uprawnienia takie wskazuje § 8 gwarancji ubezpieczeniowej, odnosząc je do ogólnych przepisów prawa, w tym również do występowania na drogę sądową.

Wnioskodawca w toku wielokrotnych obszernych kontaktów z Inwestorem, kwestionował stanowisko Inwestora, co do jego żądań. W szczególności kwestionował ilość i zakres zgłaszanych usterek budynku. Mimo tego Inwestor zgłaszał wielokrotnie kolejne usterki i żądania ich naprawy wobec Generalnego Wykonawcy. Stosownym pismem Zainteresowany odmówił usunięcia wszystkich wad i usterek za wyjątkiem tych, które przez Niego zostały uznane. Po otrzymaniu przez Wnioskodawcę informacji, iż Inwestor zażądał od Gwaranta zapłaty sumy gwarancyjnej, Zainteresowany niezwłocznie, pismem z dnia 22.03.2012 roku wystosował do Gwaranta pismo z informacją, że żądanie zapłaty sumy gwarancyjnej jest bezpodstawne, bowiem Generalny Wykonawca należycie wykonuje swoje obowiązki wynikające z umowy o roboty budowlane dotyczące właściwego usuwania wad lub usterek obiektu. Odrębnego, bezpośredniego wniosku do Inwestora o wstrzymanie egzekucji z gwarancji nie było. W toku nieustannych kontaktów pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem kwestia zwrotu wypłaconej przez Ubezpieczyciela sumy gwarancyjnej była jednym z podstawowych tematów rozmów, bowiem Zainteresowany uważał, że żądanie zapłaty sumy gwarancyjnej było bezpodstawne. Wnioskodawca usuwał i deklarował gotowość dalszego usuwania uznanych usterek. Jednakże Inwestor nie uznawał Jego stanowiska i nie wyrażał żadnej zgody na zwrot otrzymanej sumy gwarancyjnej. Sporna kwestia została rozstrzygnięta w toku trwających długi czas rozmów zakończonych ugodą z dnia 15.06.2012 roku pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem.

Otrzymana przez Inwestora suma gwarancyjna, a doprecyzowana ugodą zawartą w 2012 roku, stanowiła rodzaj spłaty przez Zainteresowanego zobowiązań wobec Inwestora z tytułu udzielonej gwarancji i rękojmi usuwania wad i usterek. Strony ugody zgodziły się, że ustalona ugodą kwota z sumy gwarancyjnej odpowiada szacunkowi kosztów i wydatków, jakie musiałby ponieść GW na usuwanie usterek i wykonywanie obowiązków z tytułu gwarancji i rękojmi. Powstała wskutek zawartej ugody nadwyżka wypłaconej sumy gwarancyjnej ponad sumę ustaloną w ugodzie została przez Inwestora zwrócona Wnioskodawcy. Wypłacona kwota z sumy gwarancyjnej, jaką strony ustaliły w ugodzie, stanowiła oszacowaną przez strony równowartość obowiązków, które musiałby wypełnić GW przy wykonywaniu zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi. Nie była więc, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowaniem z tytułu wad wykonywanych robót i usług ani zwłoki w usuwaniu wad wykonanych robót i usług. Zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane Zainteresowany zobowiązany był wobec Inwestora do usuwania usterek i wykonywania napraw gwarancyjnych, a co za tym idzie pokrywania kosztów tych napraw. Wobec powyższego, żądanie Inwestora rekompensaty kosztów napraw gwarancyjnych uznane zostało za zasadne. Kwota z sumy gwarancyjnej ustalona w ugodzie, którą otrzymał Inwestor zgodnie z zawartą ugodą jest rodzajem spłaty zobowiązań Wnioskodawcy. Z uwagi na charakter gwarancji, X dokonało wypłaty żądanej sumy gwarancyjnej w trybie przewidzianym w gwarancji ubezpieczeniowej. Po tym fakcie firma ubezpieczeniowa stała się wierzycielem Zainteresowanego, a Wnioskodawca jako Zobowiązany (Dłużnik), został wezwany przez X do natychmiastowego uregulowania wypłaconej sumy gwarancyjnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Zainteresowany zwrócił się z prośbą do X o rozłożenie na raty zobowiązania, co zostało rozpatrzone pozytywnie. Na okoliczność powyższego zostało podpisane porozumienie. Wypłata przez Ubezpieczyciela sumy gwarancyjnej Inwestorowi nie spowodowała dodatkowych kosztów po stronie Wnioskodawcy. Zainteresowany jest jednak zobowiązany do spłaty Ubezpieczycielowi równowartości sumy gwarancyjnej. Spłata tej sumy na rzecz Ubezpieczyciela, zgodnie z zawartym porozumieniem, następuje w ratach miesięcznych i obciążona jest dodatkowo odsetkami.

Zawarcie ugody z Inwestorem nie nastąpiło w postępowaniu sądowym. Nastąpiło w wyniku ugody podpisanej przez Wnioskodawcę i Inwestora. Długotrwały proces sądowy spowodowałby zwiększenie kosztów związanych zarówno z zastępstwem prawnym oraz koniecznością ponoszenia opłat sądowych. Zawarcie ugody z Inwestorem nie wpłynęło na obniżenie ceny za roboty budowlane ustalone w umowie. Roboty budowlane przewidziane w umowie zostały wykonane prawidłowo i odebrane przez Inwestora protokołem odbioru robót. Inwestor uzyskał pozwolenie na użytkowanie obiektu. Wnioskodawca za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę końcową. Reklamacja została uznana, co potwierdziła wspomniana ugoda.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną sytuacją, tj. zapłatą Inwestorowi kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej, przy jednoczesnym zwolnieniu Wnioskodawcy jako Generalnego Wykonawcy z zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi, znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zatrzymana przez Inwestora w myśl ugody kwota, zabezpiecza de facto roszczenia z tytułu uznanej przez Zainteresowanego reklamacji oraz stanowi zabezpieczenie roszczeń związanych z ujawnieniem się usterek i kosztów związanych z ich usunięciem, pozwala Inwestorowi na usuwanie we własnym zakresie dotychczasowych lub mogących wystąpić w przyszłości usterek oraz pokrycie kosztów tych robót środkami z zatrzymanej kaucji.

W takim przypadku znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy VAT. Wynika z niego, że podstawę opodatkowania zmniejsza się m.in. o kwoty uznanych reklamacji. W związku z tym Zainteresowanemu przysługuje prawo do wystawienia korekty do faktury końcowej za zrealizowane roboty budowlane na kwotę równą kwocie wypłaconej Inwestorowi w myśl ugody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () - art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Należy wskazać, że konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest na założeniu proporcjonalności VAT do ceny towarów i usług. Każda bowiem transakcja podlega podatkowi od towarów i usług obliczonemu w sposób proporcjonalny do ceny otrzymanej przez podatnika jako świadczenie wzajemne za dostarczone towary lub usługi z uwzględnieniem stawki podatku, jaka ma zastosowanie do dostawy lub świadczenia takich towarów i usług.

Ponadto należy mieć na uwadze, iż konstrukcja podstawy opodatkowania pozwala zrealizować fundamentalną zasadę neutralności podatku VAT. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. W ślad zatem za obniżeniem ceny transakcyjnej w formie rabatu powinno następować obniżenie podstawy opodatkowania tej transakcji, aby zachowana została zasada proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. Jeśli podstawa opodatkowania przewyższa kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, przynajmniej w części poniesie on ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby zasadę neutralności tego podatku.

Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, ustawa o podatku od towarów i usług pod pojęciem rabatu rozumie kwotę bonifikaty, opustu, uznanej reklamacji i skonta, nie wyjaśniając jednak znaczenia terminów użytych na określenie rodzajów rabatu. W piśmiennictwie wskazuje się, że bonifikata to obniżka ceny, przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększania zakupów lub forma rekompensaty z powodu gorszej jakości towaru. Upust polega na obniżeniu ceny dla zachęcenia do kupna, stosowany wobec stałych klientów lub odbiorców hurtowych. Uznana reklamacja oznacza obniżenie ceny z powodu uprawnień nabywcy z tytułu gwarancji lub rękojmi. Skonto stanowi procentowe obniżenie ceny za natychmiastową zapłatę gotówkową za towar objęty sprzedażą kredytową lub ratalną (P. Przedpełski; Coś opuszczę, coś dorzucę; Rzeczpospolita z dnia 5.07.2000r. oraz tego autora: Wszystkie rabaty duże i małe; Rzeczpospolita z dnia 31.01.2001r.). Przytoczone wyjaśnienie odwołuje się do językowego znaczenia terminów i prowadzi do ogólnego stwierdzenia, że rabat stanowi określoną kwotowo lub procentowo zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru, udzielaną najczęściej nabywcom płacącym gotówką, kupującym duże ilości towaru jednorazowo lub w określonym czasie, a także udzielaną z powodu wad towaru (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21.01.2010r., sygn. akt I SA/Wr 1760/09, opublikowany w CBOSA).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o charakterze budowlanym, rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych. Jest również płatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 30 sierpnia 2008 roku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany zawarł umowę o roboty budowlane. Zakres obowiązków Wnioskodawcy, jako Generalnego Wykonawcy budowy, obejmował w szczególności wykonanie robót budowlano-montażowych dużego budynku zamieszkania zbiorowego - hotelu. Umowa przewidywała również, że wykonane roboty budowlane objęte będą 36 miesięczną gwarancją jakości i rękojmią. Warunkiem podpisania kontraktu było zabezpieczenie należytego wykonania robót budowlanych oraz usuwania późniejszych usterek. Po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót, w 2011 roku Zainteresowany przedłożył Inwestorowi gwarancję ubezpieczeniową jako zabezpieczenie usuwania wad i usterek w okresie gwarancji i rękojmi. Inwestor w okresie obowiązywania gwarancji zgłaszał usterki, które były na bieżąco naprawiane przez Wnioskodawcę. Część usterek nie kwalifikowała się do naprawy w ramach obowiązków gwarancyjnych, w związku z powyższym, Wnioskodawca odmówił ich realizacji. W konsekwencji Inwestor wystąpił do firmy ubezpieczeniowej o wypłatę całej sumy gwarancyjnej wynikającej z umowy gwarancji ubezpieczeniowej. Zainteresowany kwestionował zarówno fakt zasadności wypłacenia gwarancji, jak i wysokość wypłaconej kwoty, twierdząc, że realizacja gwarancji była nieuzasadniona. Ponieważ gwarancja miała charakter bezwarunkowy i nieodwołalny, pomimo protestów Wnioskodawcy, cała suma gwarancyjna została wypłacona Inwestorowi przez Ubezpieczyciela.

Ostatecznie w 2012 roku Wnioskodawca podpisał ugodę z Inwestorem, na mocy której Inwestor nie musiał zwracać kwoty pobranej od ubezpieczyciela tytułem gwarancji ubezpieczeniowej, zaś Zainteresowany został w całości zwolniony z obowiązków wynikających z gwarancji jakości i rękojmi, a także z nienależytego wykonania umowy, w zakresie usterek zgłaszanych przed dniem zawarcia ugody, jak i mogących pojawić się w przyszłości.

Otrzymana przez Inwestora suma gwarancyjna, a doprecyzowana ugodą zawartą w 2012 roku, stanowiła rodzaj spłaty przez Wnioskodawcę zobowiązań wobec Inwestora z tytułu udzielonej gwarancji i rękojmi usuwania wad i usterek. Powstała wskutek zawartej ugody nadwyżka wypłaconej sumy gwarancyjnej ponad sumę ustaloną w ugodzie została przez Inwestora zwrócona Zainteresowanemu. Wypłacona kwota z sumy gwarancyjnej, jaką strony ustaliły w ugodzie, stanowiła oszacowaną przez strony równowartość obowiązków, które musiałby wypełnić Generalny Wykonawca przy wykonywaniu zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi. Nie była więc, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowaniem z tytułu wad wykonywanych robót i usług ani zwłoki w usuwaniu wad wykonanych robót i usług. Zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane Zainteresowany zobowiązany był wobec Inwestora do usuwania usterek i wykonywania napraw gwarancyjnych, a co za tym idzie pokrywania kosztów tych napraw. Wobec powyższego, żądanie Inwestora rekompensaty kosztów napraw gwarancyjnych uznane zostało za zasadne. Kwota z sumy gwarancyjnej ustalona w ugodzie, którą otrzymał Inwestor zgodnie z zawartą ugodą jest rodzajem spłaty zobowiązań Wnioskodawcy. Z uwagi na charakter gwarancji, Ubezpieczyciel dokonał wypłaty żądanej sumy gwarancyjnej w trybie przewidzianym w gwarancji ubezpieczeniowej. Po tym fakcie firma ubezpieczeniowa stała się wierzycielem Zainteresowanego, a Wnioskodawca jako Zobowiązany (Dłużnik), został wezwany do natychmiastowego uregulowania wypłaconej sumy gwarancyjnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Zainteresowany zwrócił się z prośbą do Ubezpieczyciela o rozłożenie na raty zobowiązania, co zostało rozpatrzone pozytywnie. Na okoliczność powyższego zostało podpisane porozumienie. Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty Ubezpieczycielowi równowartości sumy gwarancyjnej. Spłata tej sumy na rzecz Ubezpieczyciela, zgodnie z zawartym porozumieniem, następuje w ratach miesięcznych i obciążona jest dodatkowo odsetkami.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zawarcie ugody z Inwestorem nie wpłynęło na obniżenie ceny za roboty budowlane ustalone w umowie. Roboty budowlane przewidziane w umowie zostały wykonane prawidłowo i odebrane przez Inwestora protokołem odbioru robót. Inwestor uzyskał pozwolenie na użytkowanie obiektu. Zainteresowany za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę końcową. Reklamacja została uznana, co potwierdziła przedmiotowa ugoda.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Natomiast według art. 577 § 1 kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że jeżeli w wyniku zawartej z Inwestorem ugody reklamacja tytułem nienależytego wykonania usług budowlanych została uznana przez Wnioskodawcę, to w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym Zainteresowany winien obniżyć podstawę opodatkowania o kwotę ww. uznanej reklamacji.

Przy czym należy zwrócić uwagę na warunek wynikający z art. 29 ust. 4a ustawy, w myśl którego w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania Wnioskodawca dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia Zainteresowanego do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług. Natomiast kwestie dotyczące stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną załatwione odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 373 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi