Temat interpretacji

Stawka podatku mająca zastosowanie do transakcji dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.), uzupełnionym w dniach 13 grudnia 2012 r. oraz 17 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do transakcji dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 13 grudnia 2012 r. oraz 17 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do transakcji dostawy lokalu mieszkalnego wraz garażem.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Podstawowym rodzajem działalności Spółki jest działalność deweloperska polegająca na budowie i sprzedaży budynków mieszkalnych. Przedmiotem budowy są lokale mieszkalne, garaże oraz lokale użytkowe. Dostawa obiektów objęta jest społecznym programem mieszkaniowym. Parter oraz I piętro budynku zostaną przeznaczone na funkcję handlowo- usługowo-biurową. Od II do X piętra zaprojektowano mieszkania o powierzchni od 28 m² do 73 m². W części X piętra zostaną usytuowane większe mieszkania o pow. do 115 m². W części podziemnej przewidziano garaże i boksy rowerowe. Sprzedaż lokali opodatkowana jest w przypadku mieszkań 8% stawką podatku, a w przypadku garaży i lokali użytkowych 23% stawką podatku od towarów i usług. Dla każdego z lokali sporządzana jest odrębna umowa deweloperska. Spółka zamierza jednak sprzedać określoną ilość garaży jako część przynależną do lokalu mieszkalnego. Uzależnione to będzie wyłącznie od stopnia zainteresowania nabywców wysokość podatku będzie w tej sytuacji na poziomie 8%, ale gdy nabywca będzie chciał sprzedać ten lokal mieszkalny, przedmiotem zbycia będzie wyłącznie mieszkanie z jego pomieszczeniem przynależnym, czyli garażem. Od nabywcy będzie zależeć, którą opcję zakupu wybierze:

• mieszkanie ze stawką 8% i odrębnie garaż ze stawką 23% lub

• mieszkanie z przynależnym garażem objęte stawką 8%, ale z ograniczeniami w przypadku chęci zbycia.

Tylko w pierwszym przypadku garaże będą posiadać zaświadczenie o samodzielności w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Garaże oddzielone są od siebie przestrzennie ścianami. Lokal oraz przynależny mu garaż zostaną objęte jedną umową deweloperską. Dla każdego z lokali wraz z pomieszczeniami przynależnymi zostanie założona jedna księga wieczysta. Nie będzie zatem możliwe zbycie własności lokalu mieszkalnego bez zbycia własności garażu. Cena części przynależnych jest nierozerwalnie związana z ceną lokalu i nie mogą być one przedmiotem samodzielnego obrotu. Nie sposób zatem stosować do poszczególnych części różnych stawek podatkowych. Zapewnienie odpowiedniej ilości garaży w istotnym stopniu przyczynia się do zaspokojenia potrzeb mieszkańców. Wniosek dotyczy lokali położonych w jednym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym możliwa jest sprzedaż garażu podziemnego, jako części przynależnej do lokalu mieszkalnego, z zastosowaniem do całości stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, należy zastosować stawkę 8% do wszystkich części przynależnych do lokalu mieszkalnego. Spółka wskazała, że garaż, jako dodatkowe pomieszczenie przynależne, będzie tak jak lokal mieszkalny służyć zaspokajaniu potrzeb życiowych kupujących. Kupno garażu oznacza nabycie prawa do korzystania z tych pomieszczeń przynależnych przez osoby nabywające, z wyłączeniem innych osób. Prawo to jest nierozerwalnie związane z nabyciem danego lokalu mieszkalnego stanowiąc jego integralną część. Dodała, iż garaże nie będą przylegać bezpośrednio do lokali mieszkalnych, ale będą przynależeć do lokalu, zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, według którego pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane pomieszczeniami przynależnymi. Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt: I FSK 103/2005, FSK 2480/2001 oraz I FSK 607/09 oraz wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Poznaniu z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1206/07 i w Krakowie z dnia 20 stycznia 2011 r. akt I SA/Kr 1902/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze m.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl zapisów art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl postanowień ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W art. 41 ust. 12b ustawy wskazano, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Ustęp 12c powołanego artykułu określa, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W świetle zapisów art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Ustalenie właściwej stawki podatku od towarów i usług obowiązującej do dostawy garaży, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie ma sposób sprzedaży garaży i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy garaże są, czy też nie mogą być przedmiotem odrębnej własności, a przez to, czy mogą stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc, czy mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, czy też odrębnie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że podstawowym rodzajem działalności Spółki jest działalność deweloperska polegająca na budowie i sprzedaży budynków mieszkalnych. Przedmiotem budowy są lokale mieszkalne, garaże oraz lokale użytkowe. Dostawa obiektów objęta jest społecznym programem mieszkaniowym. W części podziemnej przewidziano garaże i boksy rowerowe. Spółka zamierza jednak sprzedać określoną ilość garaży jako część przynależną do lokalu mieszkalnego. Uzależnione to będzie wyłącznie od stopnia zainteresowania nabywców wysokość podatku będzie w tej sytuacji na poziomie 8%, ale gdy nabywca będzie chciał sprzedać ten lokal mieszkalny, przedmiotem zbycia będzie wyłącznie mieszkanie z jego pomieszczeniem przynależnym, czyli garażem. Od nabywcy będzie zależeć, którą opcję zakupu wybierze:

• mieszkanie ze stawką 8% i odrębnie garaż ze stawką 23% lub

• mieszkanie z przynależnym garażem objęte stawką 8%, ale z ograniczeniami w przypadku chęci zbycia.

Tylko w pierwszym przypadku garaże będą posiadać zaświadczenie o samodzielności w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Garaże oddzielone są od siebie przestrzennie ścianami. Lokal oraz przynależny mu garaż zostaną objęte jedną umową deweloperską. Dla każdego z lokali wraz z pomieszczeniami przynależnymi zostanie założona jedna księga wieczysta. Nie będzie zatem możliwe zbycie własności lokalu mieszkalnego bez zbycia własności garażu. Cena części przynależnych jest nierozerwalnie związana z ceną lokalu i nie mogą być one przedmiotem samodzielnego obrotu.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro - jak Spółka wskazała - w przypadku sprzedaży mieszkania wraz z przynależnym garażem nie będzie on posiadał zaświadczenia o samodzielności, co świadczy o tym, iż nie może być przedmiotem odrębnej sprzedaży, planowana przez Spółkę ich dostawa będzie mieć charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2 podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką w wysokości 8%, o ile lokale, o których mowa we wniosku, objęte będą społecznym programem mieszkaniowym.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy